(διάλειμμα ωμής επικαιρότητας)
Το σύστημα στηρίζεται στη στατιστική και η
στατιστική στις μάζες των ταυτόσημων απαντήσεων. Έτσι σχεδιάζονται οι κεντρικές αρτηρίες κυκλοφορίας
και οι υποστηρικτικοί της παράδρομοι.
Ο κίνδυνος από την εμφάνιση υπέρμετρων αποκλίσεων
αντιμετωπίζεται με τον προγραμματισμό δημιουργίας «σημείου επαναφοράς».
Το πρόγραμμα λέει:
Συγκυβέρνηση Πασόκ-Νουδού-Δημάρ ...
... ίσως με μια άνωθεν συνδρομή ελαφρύνσεων α λα Ρουμανία, οι οποίες θα παρουσιαστούν από «σταδιακή απαγκίστρωση» έως «ανατροπή του Μνημονίου».
Σε ρόλο παράδρομων για τη σταθεροποίηση του πακέτου μπορεί να κληθούν να συνδράμουν οι σταλίνες, με το μπλοκάρισμα κάθε αποκλίνουσας απόπειρας προς διεύρυνση των αντιμνημονιακών μονοπατιών, και οι ναζήδες με το μπαχάλεμά της.
Συγκυβέρνηση Πασόκ-Νουδού-Δημάρ ...
... ίσως με μια άνωθεν συνδρομή ελαφρύνσεων α λα Ρουμανία, οι οποίες θα παρουσιαστούν από «σταδιακή απαγκίστρωση» έως «ανατροπή του Μνημονίου».
Σε ρόλο παράδρομων για τη σταθεροποίηση του πακέτου μπορεί να κληθούν να συνδράμουν οι σταλίνες, με το μπλοκάρισμα κάθε αποκλίνουσας απόπειρας προς διεύρυνση των αντιμνημονιακών μονοπατιών, και οι ναζήδες με το μπαχάλεμά της.
Η περίπτωση να προκύψει μποτιλιάρισμα με απρόβλεπτες συνέπειες για την όλη κυκλοφορία θα μελετηθεί στην πορεία. Εκείνο που επείγει είναι η αγορά ιστορικού χρόνου, ει δυνατόν σε τιμή ευκαιρίας.
26 σχόλια:
Καλή "πρόβλεψη" μόνο που στη θέση της πασοκ-νουδου-δημαρ, που θα βυθιστούν στην ανυπαρξία, θα είναι μια ισχυρή "αριστερά" του ΣΡΖ να κάνει το "αντιμνημονιακό" κουμάντο των ελαφρύνσεων.
Οι ναζιστές (για το μπάχαλο) θα είναι ολίγον τι αποδυναμωμένοι και οι σταλίνες (για το κλείσιμο των εναλλακτικών) εξίσου.
Οι ελπίδες για αποκλίνουσες απόπειρες υπάρχουν παρα ταύτα και εξ αυτού ...άνωθεν.
Για να δούμε!
;-)
Μη βιάζεστε να το κλείσετε το θέμα!
Αν το "σύστημα" κατανοήσει την βαθιά ρίζα του βαλκάνιου μικρο-ιδιοκτήτη έχει καλώς. Θα υπάρξει ιστορικός συμβιβασμός. Αν όμως υπάρχει επιμονή στην ισοπέδωση και την προσαρμογή με τα ευρω-πρότυπα θα έχουμε άλλα.
Eriugena, έχεις point (αλλά δεν βιαζόμαστε να το κλείσουμε το θέμα, απεναντίας!)
Θα κάνω ένα μεγάλο σχόλιο (συγγνώμη για αυτό) γιατί αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η μεθοδολογία της ανάρτησης, και τα πολιτικά συμπεράσματά της που απορρέουν από αυτή.
http://pespmc1.vub.ac.be/POS/Turchap1.html#Heading4
Δείτε το υποκεφάλαιο ''the reliability of discreet systems''. Τα ''σημεία επαναφοράς'' που αναφέρεις
μοιάζουν και με τη λογική μεταφοράς του ''μηνύματος'' στα discreet systems.
''At the intermediate stations we install automatic devices which transmit zero voltage on if the voltage received is less than 0.5 volt and transmit a normal one-volt signal if the voltage received is more than 0.5 volt''.
Yπέρμετρες αποκλίσεις μπορεί να αντιμετωπίσει ένα σύστημα το οποίο δεν οργανώνει τη μεταφορά-κυκλοφορία της πληροφορίας μεταξύ της εισροής της και της εκροής της σε μια σειρά σταθμών που ''φιλτράρουν'' το μήνυμα (στο link που παρέθεσα αυτά είναι τα continuous systems, βλ. το link και τις παραστατικές εικόνες).
Η ''στατιστική των μεγάλων γραμμομοριακών σωμάτων'', που έλεγε και ο Ντελέζ επηρεασμένος από τη συστημική θεωρία, επιτάσσει την εύρεση γραμμών (δια)φυγής, όξυνση των αποκλίσεων από την οργανωμένη-κωδικοποιημένη ροή, αναστάτωση και αναδιάρθωση των ταυτοτήτων του συστήματος (και τελικά καταστροφή της πλέον γενικής δυαδικής αντίθεσής του κατά κάποιους).
Το θέμα είναι αν αυτές οι ''υπέρμετρες αποκλίσεις'' έχουν επαναστατικό χαρακτήρα, όπως θα μπορούσε να εννοεί η ανάρτηση. Αυτό φαίνεται όταν κάθε πολιτικός μεσολαβητής ως σταθμούς του ''προγράμματος'' φιλτράρει τη πληροφορία για να τη κρατήσει εντός του επιβεβλημένου κώδικα. Η μορφή αυτή είναι, στη μεγαλύτερη δηλαδή λειτουργικότητα του συστήματος και υπεραπλούστευση, ''ναί ή όχι''. Ναι στο Μνημόνιο, όχι στο Μνημόνιο. Bits, 0,1.
Συνέχεια...
Όμως, για να επαναφέρω το ζήτημα, κάθετι που αποκλίνει από τον κυρίαρχο κώδικα και το πρόγραμμα, δημιουργώντας ''θόρυβο'' στην οργανωμένη κυκλοφορία και διάβρωση του μηνύματος, δεν είναι εξ'ορισμού χειραφετικό γιατί αποκλίνει ως ''αντισυστημικό''. Έτσι, κάθε αντιμνημονιακή, ''αντικαπιταλιστική'' κλπ τάση, ενδεχομένως είναι ένας θόρυβος που αποτελεί εισροή και εκροή ενός άλλου, μεγαλύτερου ή ''αόρατου'' συστήματος. Και ενδεχομένως μπορεί αυτό να ειπωθεί και αλλιώς.
Το ζήτημα δεν είναι απλώς η απόκλιση ή η φυγή ή η διάλυση του συστήματος. Μπορεί το χάος που θα δημιοργηθεί να ξαναδημιουργήσει μια παρόμοια τάξη. Το χάος είναι ένα ''ποιοτικό'' και όχι ουδέτερο χάος''. Η υπεραφαίρεση της συστημικής θεωρίας δεν μπορεί να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις σε όλα αυτά. Και δεν μιλώ για την ιστορική συγκυρία (καμιά θεωρία δεν μπορεί να δώσει από μόνη της απαντήσεις). Μιλώ γενικά, σχολιάζοντας τη μέθοδο.
Εκτός αυτού υπάρχει και το πρόβλημα της αντιστοίχισης ζώντων οργανισμών (πολιτικών και άλλων) στα Ο και τα 1, και τελικά ποιό είναι το 0 και ποιό το 1, ποιό το πρόγραμμα, κλπ. Υπάρχει δλδ μια φοβερή απόσταση της θεωρίας των συστημάτων από την ιστορική ζωή, λόγω υπεραφαίρεσης και επειδή η κυβερνητική χρησιμοποιεί το ''ουδέτερο πρότυπο'' του ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Οπότε από όλα αυτά να μείνει πως και ο ''θόρυβος'' και η ''υπέρμετρη απόκλιση'' μέσα σε ένα συστημικό ''πρόγραμμα'', μπορεί να αποτελεί ανατρεπτική δύναμη σε σχέση με το εξεταζόμενο σύστημα, αλλά οργανικό κομμάτι ενός συστήματος το οποίο δεν το βλέπουμε γιατί είναι ευρύτερο, ή απαιτεί άλλες αξιωματικές παραδοχές.
Έτσι και όσοι είμαστε με την απόκλιση, μπορεί να είμαστε με την πλευρά του κυρίαρχου συστήματος, και να μη το ξέρουμε (μιλώ για όλους μας), εφόσον αυτό που προτείνουμε προκαλεί τοπικούς τριγμούς αλλά ανήκει στο κυρίαρχο σύστημα.
Για αυτό πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι την πρόκληση της σκέψης ενός μετακαπιταλιστικού συστήματος, οριοθετώντας τον εαυτό μας από το κεφαλαιοκρατικό κοινωνικό σύστημα. Μόνο έτσι δεν θα εντείνουμε τυφλά τη ''υπέρμετρη απόκλιση'', με κίνδυνο να οδηγήσουμε σε ένα ένα χάος που θα αποτελεί όπως στιγμή της ανασυγκρότησης του κεφαλαιοκρατικού όλου-συστήματος.
Σε αυτό το πλαίσιο, η θέση του ΚΚΕ δεν είναι ενός ακόμα ''συστημικού μεσολαβητή'' της ταξικά προδιορισμένης πληροφορίας. Σε αυτό μάλλον θα διαφωνήσουμε.
@ Ονειρμός,
ευχαριστώ για το πολύ ενδιαφέρον σχόλιό σου! Συμφωνώ απόλυτα ότι "κάθετι που αποκλίνει από τον κυρίαρχο κώδικα και το πρόγραμμα, δημιουργώντας 'θόρυβο' στην οργανωμένη κυκλοφορία και διάβρωση του μηνύματος, δεν είναι εξ' ορισμού χειραφετικό γιατί αποκλίνει ως 'αντισυστημικό'. Έτσι, κάθε αντιμνημονιακή, 'αντικαπιταλιστική' κλπ τάση, ενδεχομένως είναι ένας θόρυβος που αποτελεί εισροή και εκροή ενός άλλου, μεγαλύτερου ή 'αόρατου' συστήματος".
Και συμφωνώ, επίσης, ότι "Για αυτό πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι την πρόκληση της σκέψης ενός μετακαπιταλιστικού συστήματος, οριοθετώντας τον εαυτό μας από το κεφαλαιοκρατικό κοινωνικό σύστημα."
Επειδή όμως η απλή σκέψη - κι ακόμα: διακήρυξη, συνθηματολογία υπέρ, δήλωση υπέρ -ενός μετακαπιταλιστικού δεν αποτελεί και οριοθέτηση από το κεφαλαιοκρατικό κοινωνικό σύστημα, χρειαζόμαστε ένα επιπλέον κριτήριο, το εξής:
Πώς, σήμερα, ενσαρκώνεις αυτό το μετακαπιταλιστικό "αύριο", το οποίο επικαλείσαι ως αυθεντική (ή αυθεντικότερη όλων των άλλων) χειραφετητική "παρεμβολή" στην κανονικότητα του συστήματος.
Οπότε, σωστά το σκέφτηκες, στην τελευταία σου φράση θα διαφωνήσουμε.
@HollowSky
Πράγματι, είναι θέμα απόδειξης αν το δικό σου χειραφετητικό σχέδιο συγκροτεί πραγματική παρεμβολή στη κανονικότητα του συστήματος, μια ''πραγματική παρεμβολή'' που είναι άρνηση και κατάφαση και όχι στείρα άρνηση. Όμως, στο πεδίο της δυνατότητας, ένα χειραφετητικό σχέδιο, το οποίο δεν αποτελεί από μόνο του ''λύση'', εφόσον παραπέμπει στην ανάγκη όξυνσης της απόκλισης και πρόταξης ενός πχ αντικεφαλαιοκρατικού σχεδίου, δεν έχει την ίδια θέση μέσα στο σύστημα έναντι του σχεδίου που είναι ρητά, συνειδητά, ανοιχτά, μεσολαβητής και ''ρυθμιστής'' του μηνύματος. Υπάρχει διαφορά στην αναφορά και στη παραπομπή. Η απλή αναφορά στο ΚΚΕ και στον κομμουνισμό από ένα μεγάλο συλλογικό σώμα μπορεί να προκαλέσει τέτοιο θόρυβο που να απαιτεί μια άμεση αναγκαστική ρύθμιση (βλ. ακόμα και όταν το ΚΚΕ αδρανεί, τον Μητσοτάκη να δηλώνει προεκλογικά ότι πρέπει να τεθεί εκτός Νόμου). Πέρα από το ότι θεωρώ πως ως σώμα ανθρώπων, αντικεφαλαιοκρατικών αισθημάτων και πρακτικών, διακηρύξεων κλπ, το δυναμικό που υπάρχει στο ΚΚΕ το καθιστά πραγματικό ''θόρυβο'' και ''παρεμβολή'', ακόμα και όταν βρίσκεται εν υπνώσει το δυναμικό αυτό. Δεν μπορούν να παραβλεθούν συμπτώματα αντιμετώπισης του ΚΚΕ ως ξένο και αντισυστημικό από το ίδιο το κεφαλαιοκρατικό σύστημα, τα οποίο είναι συμπτώματα που πυροδοτούν την εκπόνηση προγραμμάτων-μελλοντικών διευθετήσεων και τρόπων αντιμετώπισης του ''κομμουνιστικού κινδύνου'' που προέρχεται από αυτό.
Στο πεδίο της δυνατότητας λοιπόν, αποτελούν πραγματικό ''θόρυβο'' τα κομμουνιστικά λάβαρα, οι άνθρωποι που δηλώνουν κομμουνιστές, που δηλώνουν υπέρ των απεργιών γενικά, που στρατεύουν τη ζωή τους σε ένα μίσος απέναντι στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, οι άνθρωποι που αντιστρατεύονται συστηματικά (ακόμα και σε σημειολογικό επίπεδο, αλλά οργανωμένα) το ηγεμονικό ''λογισμικό'' της ταξικής κυριαρχίας.
Και για να (μην) τελειώνω με τη γλώσσα των συστημάτων, υπάρχουν αποστάσεις διαφορών και όλα τα υποσυστήματα δεν επέχουν την ίδια θέση ως λειτουργικά υποσυστήματα. Γιατί πέρα από τη λειτουργική διαφοροποίηση υπάρχει και η διαφοροποίηση σε βαθμούς έντασης-απόστασης από την υψηλότερη θέση στην ιεραρχία. Και σε αυτή την ιεραρχία αυτοί που κυβερνούν ή αυτοί που ανεβαίνουν εκλογικά για να διαχειριστούν το σύστημα (ρητά και διακηρυγμένα), δεν έχουν την ίδια θέση του ΚΚΕ.
@HollowSky
Για αυτό και Κουβέλης-Πασοκονδ και ΚΚΕ, εξυπηρετούν μια λειτουργία του συστήματος μετέχοντας σε αυτό, αλλά το ΚΚΕ μετέχει το ορίου και ανοίγεται στο ''έξω'', φέρνοντας ''θόρυβο'' βρισκόμενο ακόμη και σε ακινησία. Δεν είναι θέμα να πούμε ότι αυτός ο θόρυβος αποτελεί μέρος ενός άλλου ταξικού συστήματος. Αρκεί ο θόρυβος για να μας δείξει τη διαφορά από όλους τους άλλους, και στο χειρότερο για αυτό δυνατό σενάριο.
Είναι άλλο θέμα να δειχτεί θετικά αν αυτό που λέει το ΚΚΕ εξυπηρετεί η όχι. Και είναι άλλο θέμα, πιο εύκολο, να φανεί πως δεν έχει τον ίδιο ρόλο αλλά σημαντικά διαφορετικό σε όλα τα γνωστά μας συστήματα (πολιτικό, οικονομικό), έναν ρόλο ''οριακό'', και η οριακότητα αυτή εκφράζεται πολλάκις.
@ Ονειρμός,
«Η απλή αναφορά στο ΚΚΕ και στον κομμουνισμό από ένα μεγάλο συλλογικό σώμα μπορεί να προκαλέσει τέτοιο θόρυβο που να απαιτεί μια άμεση αναγκαστική ρύθμιση (βλ. ακόμα και όταν το ΚΚΕ αδρανεί, τον Μητσοτάκη να δηλώνει προεκλογικά ότι πρέπει να τεθεί εκτός Νόμου).»
Μάλλον ζούμε σε ... διαφορετικές ιστορικές εποχές! :-)
Στη δική μου εποχή (είναι το έτος 2012), το κόμμα αυτό αντιμετωπίζεται από το σύστημα σαν ένας καθωσπρέπει κύριος, με τα κολληματάκια μου βέβαια, αλλά πάντως κύριος, που μπορείς να βασίζεσαι πάνω του ότι δεν θα κάνει τίποτα κουλά στις δύσκολες ώρες κι ίσα-ίσα θα επαναφέρει τους «θορύβους» σε ένα τακτοποιημένο μπλα-μπλά με ολίγον από «αναλύσεις» και ολίγον από «ένδοξο παρελθόν», κόβοντας οργανωμένα διάφορες συχνότητες που μπορεί να ενοχλούν, ή να μην είναι αναγνωρίσιμες, και αποκαθιστώντας ευταξία στο πεδίο των αποκλίσεων – κάτι το σχετικά εύκολο δηλαδή να οριοθετηθεί σ’ ένα προσκοπικό 7 με 9%.
Γι’ αυτό και τις μέρες αυτές, αν πρόσεξες, τα κανάλια το προβάλλουν ιδιαίτερα και με ιδιαίτερο σεβασμό, επαναλαμβάνοντας μέχρις αηδίας ότι «είναι γνωστές οι θέσεις του», «δεν κρύβει εκπλήξεις» και είναι «έντιμο» ... στη μοναξιά του, εννοούν ολόχαροι.
Να το πάω όμως λίγο βαθύτερα.
Η ιστορική αλήθεια είναι η εξής: Δυο αιώνες μετά την εμφάνιση του εργατικού κινήματος, δεν έχει γίνει ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ κομμουνιστική (ούτε κι αναρχική) ανατροπή σε καμμιά κεφαλαιοκρατική χώρα - η Ρωσία δεν ήταν καπιταλιστική και άλλωστε η επανάσταση του 17 δεν οδήγησε ούτε καν σε «σοσιαλισμό».
Επομένως, ΚΑΝΕΝΑΣ από όσους (θέλουν να) φέρουν το όνομα "κομμουνιστής" (ή αναρχικός) δεν διαθέτει την ΠΕΙΡΑ μιας τέτοιας επιτυχημένης ανατροπής, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ξέρει «πώς γίνεται», ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει τα «περάσματα». Όλοι, εκ των πραγμάτων, πάνε λοιπόν ψάχνοντας και, αν είναι καλοί εξερευνητές και όχι φανφαρόνοι ή βαλτοί, στηρίζονται περισσότερο στο ν’ αποφεύγουν λάθη και ψευδαισθήσεις νίκης του παρελθόντος, παρά σε δεδομένες επιτυχίες και βεβαιότητες ότι «εμείς το 'χουμε». Έτσι είναι, αυτό επιβάλλει η ίδια η ιστορία του κομμουνιστικού (κι αναρχικού) κινήματος, και δεν μπορεί να είναι αλλιώς.
Αυτό το εκ των πραγμάτων ψάξιμο λοιπόν έρχεται να διασπάσει και να μπλοκάρει, ΕΠΩΦΕΛΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, όποιος επικαλείται τον κομμουνισμό (ή την αναρχία) δηλώνοντας ότι ΔΗΘΕΝ αυτός (και μάλιστα μόνον αυτός) «ξέρει» πώς πάνε στις Δυτικές Ινδίες, γιατί ΔΗΘΕΝ έχει ξαναπάει.
Γιατί λέω «επωφελώς για το σύστημα»; Μα διότι ακριβώς
(1) επειδή λέει ψέμματα∙
(2) στην πραγματικότητα δεν ξέρει πώς πάνε στις Δυτικές Ινδίες∙
(3) άρα οδηγεί όποιους τον ακολουθούν αλλού γι’ αλλού υπνωτίζοντάς τους με την ψευδαίσθηση ότι πάνε καλά και σίγουρα∙ και επομένως
(4) με το ψέμμα του αυτό επαναδιατάσσει τους εξερευνητές κάτω από ένα αναγνωρίσιμο για το σύστημα λεκτικό σχήμα∙ για το οποίο λεκτικό σχήμα
(5) το σύστημα ξέρει ότι δεν έχει στην πραγματικότητα την πείρα νίκης του αγώνα που επικαλείται∙ και έτσι
(6) είναι μια χαρά αντιμετωπίσημο.
That's all.
Hollowsky..
Αφιερώνω την παρέμβασή μου στο "κίνημα της πατάτας":
Δεν υπήρξε ποτέ υπαρκτός σοσιαλισμός αλλά ένα ταξικο εκμεταλλευτικό καθεστώς υπό την ηγεσία-καθοδήγηση του μουστάκια με τις εμμονές με το Χόλυγουντ.
Αυτό που υπήρξε όμως ήταν το γεγονός πως αυτό το σύστημα δεν ήταν καπιταλισμός, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις μιας δυναμικης μερίδας αριστεριστών, και νεο-τροτσκιστών, καλά να είναι οι άνθρωποι..
Σε στρατηγικό επίπεδο το κκε ξέρει πολύ καλά που πάει σε έναν "σοσιαλισμό" του καλού μισθού και της καλής σοσιαλιστικής κεντρικά σχεδιασμένης πατατοπαραγωγής, σε αντίθεση με την αναρχο-πατάτα του καπιταλισμού και των οπορτουνιστών πρακτόρων του.
Οι κομμουνιστικές δυστυχισμένες συνειδήσεις όμως που υπόστηρίζουν την μετακαπιταλιστική κεντρικά σχεδιασμένη πατάτα, δεν είναι κατοχυρωμένες απο το κόμμα-κεντρικά σχεδιασμένη πατάτα, παρά μόνον μεταβατικά, και ως εκ τούτου είναι δικές μας, σάρκα εκ της σαρκός μας, ημών των υποστηρικτών της αυτοδιαχειριζόμενης πατάτας. Πιθανόν το κκε συνεχίζοντας την σημερινη ανόητη σεχταριστική-νοσταλγική μεσοπολεμική γραμμή του να (μας) δώσει την ευκαιρία να πάρουν οι μάζες το κόμμα. Αν επειγόντως δεν δώσουν την ηγεσία σε κάποια ελισσόμενη νεοσταλινική ρεφόρμα με επικοινωνιακές ικανότητες, και ζιγκ-ζαγκ-οειδή τακτική, τύπου Φλωράκη-Χαλβατζή σε λίγα χρόνια το κόμμα θα ανήκει στις μάζες του και στο απελευθερωμένο απο τα δεσμά του κομμουνιστικό πλήθος.
Το μαρτύριο της σταγόνας για την σεχταριστική ηγεσία του κκε ξεκίνησε, ο θόρυβος της Ιστορίας μεγαλώνει και το μέλλον είναι λαμπρό.
(34η φραξια της κομμουνιστικής πατάτας)
Πλάκα-πλάκα, Eriugena, να σε δω να φυτεύεις πατάτα κι ας "πεθάνω"..:)
(brigada της αμπέλου)
http://youtu.be/r1zc9_Ied_g
Ο σοσιαλισμός υπήρξε εκεί πέεεερα, όπως μας βεβαιώνει το βίντεο, προδότη της εργατιάς hollowsky.
(δείτε το βίντεο αλλα με προσοχή και δραμαμίνες, είναι εμετικό,χρειαζεται μεταστροφή επειγόντως)
Φίλοι μου,
Δεν μπορείς να αγωνιστείς ενάντια στην αλλοτρίωση με αλλοτριωμένες μορφές αγώνα.
Καταρχάς για να γίνω πιό σαφής, θα συνόψιζα σε κάποια σημεία την φιλοσοφική μου τοπο-θέτηση:
1) ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΟ-ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ.
Σκατά στο Μπλέ Μήλο (να το βγάλετε σύντροφοι απο τα Λίνκ σας. Καμμία σχέση με τους νεοφιλελευθεροφασίστες και ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ τύπου Ανδριανόπουλου και μπλέ Μήλου)
2) Κόψτε τις ιντερνετικές προμήθειες σε όλα τα μπλόγκς του Κουβέλη. Να τελειώνουμε με τα απολειφάδια του Κύρκου, να αποκλειστεί παρακάλω κάθε συζήτηση με τους υποστηρικτές του Μνημονίου-δήθεν αριστερούς-δήθεν "απαγκιστρωμένους" απατεώνες τύπου Κουβέλη.
3) Κόψτε το ιντερνετικό νερό στους υποστηρικτές της ανόητης βλαμμένης και ύποπτης ηγεσίας του κ.κ.ε
Να κορακιάσουν μόνοι τους με το ποσοστό τους να φτάνει εκεί που αξίζει..Βοηθήστε τους συντρόφους να ξυπνήσουν. Κουβάδες νερό στον εγκέφαλο παρακαλώ.
4) Σύντροφοι της Μπριγάδας, έχω φυτέψει και πατάτες και κρεμμύδια και κολοκυθάκια αλλά και λάχανα.
Όποιος θέλει διαθέτω τη γή μου για κομμούνα. Προυπόθεση: να χέσει πάνω στις φωτογραφίες των: Σαμαρά, Βορίδη, Γεωργιάδη, Μιχαλολιάκου, Κ.Ποππερ, Φρήτμαν, Νοτζικ, Μάνου, Γιωργάκη Παπαντρέα.
http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=1307978
όχι αλλο φιλελευθερε αδερφέ μου
...προς εξοχότατη!!
αυτος ο Ονειρμός μ'αρεσει..
Eυριγένη παλι σ' επιασε;
Ξεκαθαρίζει το τοπίο η, αν και σύντομη, σχεδόν "επί του συνόλου" και πολύ ουσιαστική απάντηση του Holowsky στη δυναμική και φιλοσοφημένη παρέμβαση του Ονειρμού. Από τις ανταλλαγές απόψεων που χαίρεται να διαβάζει κανείς!
«...Πιστεύετε πραγματικά ότι ελάχιστοι ασυνείδητοι και φιλόδοξοι δημαγωγοί και λαοπλάνοι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν όλα αυτά τα κακά, αν τα εκατομμύρια των κυβερνωμένων δεν ήταν συνένοχοι; Μπορείτε να υποστηρίξετε πως δεν υπάρχει το κακό και η απληστία στην ανθρώπινη ψυχή;»
Sigmund Freud (από τις παραδόσεις του στην Ιατρική Σχολή της Βιέννης,το 1915, με αφορμή τον Α΄παγκόσμιο πόλεμο)
Ανώνυμε,
ασφαλώς δεν το πιστεύουμε αυτό! Όμως, από την άλλη, εσύ πιστεύεις πραγματικά πως το πεδίο της πολιτικής μπορεί να ερμηνευτεί αναγόμενο σε αυτό της ψυχολογίας;
@hollow, δηλαδή κι εσύ στα σοβαρά δεν βρίσκεις κανένα χώρο για τον παράγοντα του "κακού" και της "απληστίας" στο πεδίο της πολιτικής?
Jo,
χώρο βρίσκω, εκτάάάάάσεις άπειρες! Αλλά εκείνο που είπα, σχολιάζοντας την παρέμβαση του Ανώνυμου, είναι αφορά σε κάτι άλλο. Όχι στο αν στην πολιτική υπεισέρχεται το κακό (υπεισέρχεται, ασφαλώς!) αλλά στο εάν το πολιτικό πεδίο ερμηνεύεται αναγόμενο στο ψυχολογικό.
Λοιπόν: δεν ερμηνεύεται με αυτή την αναγωγή. Διότι το κακό και η απληστία παίζουν διαρκώς και σε ΚΑΘΕ μορφή του πολιτικού πεδίου, όμως δεν καθορίζει το κακό και η απληστία εάν το πολιτικό πεδίο θα είναι δημοκρατικό, δικτατορικό, μοναρχικό, κ.λπ.
"Εχουσι γαρ ταραγμόν αι φύσεις των βρωτών", έλεγαν οι αρχαίοι αιώνες πριν από τον Φρόυντ, και η επίγνωση αυτού του γεγονότος είναι θεμελιώδης ώστε να επαγρυπνούμε και να μην φανταζόμαστε πως υπάρχει κάποια τέλεια πολιτική μορφή.
ΟΜΩΣ το πώς μια ορισμένη κοινωνία, ένας ορισμένος πολιτισμός διαχειρίζεται πολιτικά τούτον τον "ταραγμό", και με ποιές πολιτικές/θεσμικές μορφές τον παλεύει, δεν εξαρτάται από τον ίδιο τον "ταραγμό" καθεαυτόν αλλά από ΤΗΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ μαζί του επί σκοπώ ΘΕΣΜΙΣΗΣ - και κάθε κοινωνία, κάθε πολιτισμός, παλεύει με το δικό του τρόπο αυτή την αναμέτρηση.
Αυτά, πολύ-πολύ περιληπτικά, για ένα μέγα θέμα.
Ο Δένδιας στη ΝΕΤ κατακεραυνώνει το ΣΥΡΙΖΑ ότι "οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή" και εγκωμιάζει το ΚΚΕ για τις "σταθερές και συνεπείς θέσεις του". Κάποιος έλεγε πως άμα μ' εγκωμιάζουν οι εχθροί μου, πρέπει να ψάξω που έχω κάνει λάθος.
Ανώνυμε έχεις δίκιο, αλλά όλοι τελικά έχουν γίνει αντικείμενο εγκωμίου απο την "αρχουσα" τάξη. Θα το επέκτεινα λέγοντας μιά κοινοτοπία:
Είμαστε κρέας για τα (αριστερα-δεξιά) κανόνια του καθένα. Αει σικτιρ δηλαδή, κουράστηκα με τις ηγεσίες,και τις φράξιες και τα σκατά όλα...
Φιλαρ'ακι Εριουγένα εγώ ξέρω ότι από το 2008 και μετά η άρχουσα τάξη, που λες, κι οι παρατρεχάμενοι της (μέγκα και πάει λέγοντας) μοναχά το ΣΥΡΙΖΑ τον έχουνε κάνει σάκο του μποξ. Και τι δεν του έχουνε σούρει. Μέχρι κι ότι πίσω του κρύβονται οι μπαχαλάκηδες κι οι τερορίστες. Αντίθετα το ΚΚΕ το έχουνε στο γλύψιμο και το προβάλλουνε σαν σοβαρό κόμμα που στις διαδηλώσεις του δεν ανοίγει ούτε ρουθούνι, που αποτελεί τελοσπάντων εγγύηση, και τα παρόμοια. Πριν λοιπόν βιαστείς να σιχτιρίσεις "όλες" τις ηγεσίες, κάτσε και σκέψου ποιον εγκωμιάζουν και ποιον θέλουνε να σβύσουν από το χάρτη και βγάλε τα συμπεράσματά σου.
Μην βιάζεσαι σύντροφεεε...Θα πάρει πολύ να αναλύσουμε όλες τις σκηνές του δράματος. Όσον αφορά το 2008, με βρίσκεις σύμφωνο, αφού κανείς δεν ξεχνά ούτε πρέπει να ξεχάσει τη στάση του καθένα απέναντι στον Δεκέμβρη. Να τελειώνουμε με την λήθη μόλις πριν 4 χρόνια! λές και πέρασαν αιώνες...Απο την άλλη, όπως είπα ο καθένας έχει τις αμαρτίες του τις παρελθούσες και τις παρούσες...
Αν θές, ο μόνος τρόπος λαίκής έκφρασης δεν μπορεί να είναι μέσα σε φορμόλη. Το ποιός μας βάζει σε φορμόλη και σταματά την εξέγερση, δεν καθορίζεται μόνον απο "χωρο-ταξικές" επιλογές. Έχω μάθει στη ζωή έναν απλό κανόνα τελικά. Δες τα πράγματα πάντα φρέσκα. Κανείς δεν αποκλείεται και στο "καλό" και στο "κακό"...Άσε να δούμε..Μικρό καλάθι και πανέρι και γενικά, ως παλιμπαιδίζων γέρων θα έλεγα, επαναλαμβάνοντας:
Δεν μας γαμάαανε οι ηγεσίες λέω γω..
Θα ξεσηκωθούμε μόνοι μας..
Συμφωνώ, μικρό καλάθι πάντα να βαστάμε συν. Εριουγένα! Σιγά μην κάτσουμε σήμερα να χάσκουμε σαν ηλίθιοι μπροστά σε ηγέτες. Απ' την άλλη όμως το μόνοι μας δε φτάνει. Πάντα το ξεκίνημα γίνεται κάτω από μια ομπρέλα. Κάτω απ' αυτήν μαζεύεται ο κόσμος, γίνεται μια γροθιά, μ' αυτή ανοίγει το δρόμο κι έπειτα, άμα ο δρόμος ανόιξει, την προσπερνάει και την πετάει γιατί δεν θα την έχει πια ανάγκη. Τώρα είμαστε σε φάση που ο κόσμος θέλει μια ομπρέλα. Όχι ηγεσία όπως την ξέραμε. Όχι Στάλιν, ούτε Λένιν. Μια ομπρέλα για ν' ανοίξει ο δρόμος. Και τέτοια ομπρέλα δε μπορεί να γίνουνε αυτοί που η άρχουσα τάξη κι οι λακέδες της τους εγκωμιάζουν ολημερίς!!! Γιατί το παμε, άμα σ' εγκωμιάζει ο εχθρός σου, κάποιο χοντρό λάθος κάνεις. Ομπρέλα πάλι δεν μπορεί να γίνουνε σήμερα, τώρα, κάτι αριστερίστικες μικροομάδες που κινούνται μεταξύ συγγενών και φίλων και δεν καταφέρνουνε να συσπειρώσουνε τον κόσμο. Μ' αυτές δεν ασχολείται ούτε η άρχουσα ταξη!!! Ομπρέλα μπορεί όμως να γίνει σήμερα ένας ευρύτερος συνασπισμός, που είναι ανοιχτός σε συνεργασίες, και που έχει αποδειχτεί εδώ και 4 χρόνια ότι συγκεντρώνει πάνω του την οργή της άρχουσας τάξης και των παρατρεχάμενων της. Θυμάσαι τι λέγανε ο Μαρξ κι ο Έγκελς; Ότι την αλήθεια αυτών που λέμε, την επικυρώνει το μίσος που τρέφει εναντίον μας η μπουρζουαζία. Οι ώρες θέλουν συσπείρωση!!! Κάτω από μια ομπρέλα με τα παραπάνω χαραχτηριστικά και "συστατικές επιστολές". Ας μην αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Δημοσίευση σχολίου