Μανδραβέλης détournement* | Βήμα 1ο

Υπάρχει μια λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ της ποινικοποίησης του χυδαίου λόγου, που είναι ανεπίτρεπτη, και της απαξίωσής του, που είναι επιβεβλημένη. Έναν υβριστή δεν τον βάζεις φυλακή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον κάνεις παρέα. Και οι έμμισθοι χυδαιολόγοι είναι υβριστές της ανθρώπινης ύπαρξης. Εχουν δικαίωμα να ομιλούν, αλλά και η κοινωνία έχει την υποχρέωση να τους απαξιώνει. 

Η Πειθαρχική δίωξη της ΕΣΗΕΑ στον κ. Μανδραβέλη δεν ήταν ποινική καταδίκη. Ο θεσμός δεν χρησιμοποίησε νόμιμη βία για να τιμωρήσει κάποια ριζοσπαστική ή απρεπή άποψη. Αυτό που τιμώρησε η ΕΣΗΕΑ είναι η παραβίαση των κανόνων συμμετοχής σε αυτήν. Θα μπορούσε να τον αποκλειστεί ακόμη και αν έλεγε «Ζήτω οι σταλινικές εκκαθαρίσεις εκατομμυρίων ανθρώπων που έγιναν για το χτίσιμο του σοσιαλισμού» · αν και δεν νομίζουμε ότι κάτι τέτοιο θα ξεσήκωνε την ίδια αντίδραση στην ΕΣΗΕΑ ή θα το έλεγε ποτέ ο δημοκρατικός κ. Μανδραβέλης. Η ποινικοποίηση, λοιπόν, του λόγου είναι μια βίαιη απάντηση του θεσμικού φορέα και γι’ αυτό ανεπίτρεπτη· στον λόγο δεν απαντάς με βία, έστω και νόμιμη. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οφείλεις και να σιωπάς. Δεν μπορεί στο πλαίσιο ενός φιλελεύθερου καθωσπρεπισμού να προσπερνάς την χυδαιολογία σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Στον λόγο που επιχειρεί να αποκλείσει, απαντάς με μη βίαιες πράξεις, ακόμη και με αποκλεισμούς. Μπορεί να σέβεσαι την ελευθερία του έμμισθου προβοκάτορα να πει την ανοησία του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα τον καλέσεις και σπίτι σου να συζητήσετε αν «οι εργαζόμενοι είναι υπάνθρωποι» ή «αν τα σωματεία πρέπει να υπάρχουν». 

 Η μεγαλύτερη ανοησία που εκστομίζεται στον δημόσιο διάλογο -και κινδυνεύει να γίνει δόγμα- είναι το «σέβομαι τις απόψεις σας». Όχι! Η ελευθερία κάποιου να πει την άποψή του είναι σεβαστή, υπό την έννοια ότι δεν πρέπει διά της βίας να κατασταλεί. Οι απόψεις καθαυτές δεν είναι προς σεβασμό. Πρέπει να αντικρούονται αν είναι σοβαρές· να γελοιοποιούνται αν είναι γελοίες· να αποκλείονται διά της απαξίας αν είναι μισαλλόδοξες. Οπως η ελευθερία των συκοφαντών ενός ολόκληρου κλάδου να μιλούν δεν σημαίνει και υποχρέωση των δημοσιογράφων να τους παρέχουν φιλόξενο βήμα για να διαδίδεται ο μισαλλόδοξος λόγος τους, τοιουτοτρόπως το θεσμικό όργανο δεν οφείλει να επιβραβεύει τους φορείς του, διατηρώντας τους ως μελη του. 

Έτσι, η πειθαρχική δίωξη του κ. Πάσχου Μανδραβέλη από την ΕΣΗΕΑ δεν ήταν άσκηση λογοκρισίας. Ήταν εφαρμογή των κανονισμών που ο δημοσιογράφος όφειλε να γνωρίζει. Ήταν η έμπρακτη απαξίωση αυτών που πιστεύει και έγραψε. Ήταν μια «προσβλητική απάντηση» στα προσβλητικά -έστω για κάποιους ανθρώπους- λόγια που έγραψε.

---------

 *Détournement (ελλ. εκτροπή-επανοικειοποίηση ή μεταστροφή, συντόμευση του ¨μεταστροφή προκατασκευασμένων αισθητικών στοιχείων"): Είναι μια τεχνική που ανέπτυξε από τη δεκαετία του 1950 η Καταστασιακή Διεθνής και συνίσταται στη χρησιμοποίηση και μεταστροφή κάθε λογής μορφών και τύπων έκφρασης του κυρίαρχου συστήματος εναντίον του. 

Το αρχικό κείμενο εδώ >> http://www.star-fm.gr/?p=68836

[-]by Danger Few@ facebook, on Thursday, August 16, 2012 at 10:57am
σχετικά με ορ(γ)ισμένες αντιδράσεις βλ. την αμέσως επόμενη ανάρτηση