Εξουσία και Επικοινωνία | Μανιφέστα 28

«Το ζήτημα της εξουσίας είναι τόσο καλά κρυμμένο στις κοινωνιολογικές θεωρίες και στις θεωρίες για την κουλτούρα, ώστε οι ειδικοί μπορούν να μουτζουρώνουν χιλιάδες σελίδες για την “επικοινωνία” ή τα μέσα μαζικής επικοινωνίας χωρίς να σημειώνουν ούτε μια φορά, ότι η επικοινωνία για την οποία μιλούν έχει μια “μοναδικότητα” απλώς και μόνο επειδή οι καταναλωτές της δεν έχουν τίποτα να απαντήσουν. Σ’ αυτή τη δήθεν επικοινωνία υπάρχει ένα αυστηρός καταμερισμός έργων, ο οποίος προέρχεται τελικά από τη γενικότερη διαίρεση ανάμεσα σε οργανωτές και καταναλωτές, η οποία σημαδεύει την εποχή μιας κοινωνίας που ενσωματώνει και διαμορφώνει το σύνολο της εργασίας και των διασκεδάσεων. 

Όποιος δεν ενοχλείται από την τυραννία που ασκείται σε αυτό το επίπεδο, δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα από τη σημερινή κοινωνία. (...) 

 

Ο σημερινός νόμος επιβάλλει να καταναλώνουμε όλοι τη μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα κενού, χωρίς να εξαιρείται το αξιοσέβαστο κενό της παλιάς κουλτούρας που έχει ολότελα αποκοπεί από το αρχικό της νόημα. (...) 

 

Σήμερα ταξιδεύουν στα πέλαγα περισσότερα πλοία απ’ ό,τι προπολεμικά, υπάρχουν περισσότερα κτίρια, κυκλοφορούν περισσότερα βιβλία … κι όμως οι λόγοι ύπαρξης που μας προμήθευε αυτή η κοινωνία, έχουν καταστραφεί!

Η μόνη χρήσιμη δουλειά που μας απομένει, είναι να ξαναχτίσουμε την κοινωνία και τη ζωή πάνω σε άλλα θεμέλια. Όλες οι μονόπλευρες ιδέες για την επικοινωνία ήταν ιδέες της μονόπλευρης επικοινωνίας. Θεωρώντας την σε όλο της τον πλούτο, μέσα στο σύνολο της ανθρώπινης πράξης (και όχι στην επιτάχυνση των τραπεζικών συναλλαγών χάρη στις κάρτες), η επικοινωνία υπάρχει μόνο μέσα στην κοινή δράση. Πουθενά αλλού.»

Internationale Situationniste, τεύχος 7, Απρίλιος 1962

[από την ανθολογία Το ξεπέρασμα της τέχνης, εκδ. Ύψιλον/βιβλία, 
Α΄ έκδοση 1985, Β΄ έκδοση 1999)