dangerfew!!!: Mεγάλες στιγμές της ερμηνείας

22 Αυγούστου 2014

Mεγάλες στιγμές της ερμηνείας

Είναι η στιγμή που ο Μαρξ γυρίζει πλευρό στον τάφο.
Το φιλοσοφικό λεξικό των παρασημοφορημένων Ρόζενταλ - Γιούντιν.

127 σχόλια:

προλετ είπε...: Στις 16 Οχτώβρη (1983) συμπληρώνονται 75 χρόνια από την μέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Μαρξιστής-Λενινιστής, πιστός μαθητής των Μαρξ-Ενγκελς-Λένιν-Στάλιν, δάσκαλος και καθοδηγητής του παγκόσμιου προλεταριάτου σύντροφος Ενβέρ Χότζια.

Αυτή τη μέρα, όλοι οι Μαρξιστές-Λενινιστές, όλοι οι ταξικά συνειδητοί εργάτες του κόσμου και όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι, και πρώτα απ όλα ο Αλβανικός λαός, θα γιορτάσουν και θα τιμήσουν τα 75χρονα του μεγάλου γιού του Αλβανικού λαού, ιδρυτή και καθοδηγητή του ένδοξου Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβανίας, σημερινού Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, και μεγάλου γιού του διεθνούς προλεταριάτου, της μεγαλύτερης αναμφισβήτητα σήμερα, και από τα μέσα της δεκαετίας του ’50, επαναστατικής φυσιογνωμίας του διεθνούς εργατικού και κομμουνιστικού Μαρξιστικού-Λενινιστικού κινήματος.; Αυγούστου 22, 2014 1:50 μ.μ.
Ξεφτιαλτης με πιπέρι είπε...: αντί να συντάσσεσαι με οργή και ζοχάδα ενάντια στον καπιταλιστικο λαίλαπο παραδίδεσαι στας χείρας του δαίμονα του μικροαστισμού με "αστειάκια". Είσαι απαράδεκτος και ντροπή σου.
Ζήτω ο Μαρξισμός-ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΣ !!!; Αυγούστου 22, 2014 1:53 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: γυρίζει πλευρό γιατί θέλει spooning με το Βλαδίμηρο αλλά που να τα πιάσεις τα νοήματα αυτα , μικροαστέ. Και αφού είσαι στο νεκροταφίο άναψε και κανένα κερί στον εαυτό σου. Αιωνία η μνήμη σου.

Σωστός ο Πιπεράτος, που ξέρει προφανώς και πως τρίβεται.

Υπογράφη: Τυχερός; Αυγούστου 22, 2014 2:21 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε izi,

Ή δεν πήγες καθόλου διακοπές, ή πήγες μεν, αλλά είχε πολλά κουνούπια, πολλές τσούχτρες και οι διπλανοί στο ξενοδοχείο είχαν μικρά παιδιά και δεν σε άφηναν να κοιμηθείς τα μεσημέρια! :-) Δεν εξηγείται αλλιώς πώς κατάφερες να κάνεις μία ανάρτηση με την οποία δένεσαι κόμπο (και παρασύρεις και τον κακόμοιρο τον προλετ, κάνοντάς τον να στείλει ένα σχόλιο που η ίδια η ανάρτηση έχει ακυρώσει —δεν είναι μόνο το πολύ το κάπα-κάπα που έχει παρενέργειες, είναι και η πολύ αναρχία, φαίνεται… :-) ).

1. Ορθώς ορθότατα οι συγγραφείς τού παραπάνω λεξικού παραπέμπουν στον μαρξισμό. Πού ήθελες να παραπέμπουν; Στο φαιοκόκκινο φασισμό;;; ;-)

2. Τελικά, το μαγαζί εδώ δεν είναι αναρχοαυτονομία κι έτσι; Μαρξιστές δηλώνετε; ;-) :-) Άμα είναι έτσι, θα αρχίσω να ψάχνομαι κι εγώ μπας και είμαι η βασίλισσα της Αγγλίας! :-)

Τα λέμε

ΥΓ Πού είσαι φίλε μου HollowSky; Όπου και να είσαι, γύρνα επειγόντως μ’ αεροπλάνα και βαπόρια! Άλλες δυο-τρεις αναρτήσεις σαν αυτήν και θα καταντήσετε Absolutely Harmless Few! ;-) :-); Αυγούστου 23, 2014 5:55 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Τα πράγματα είναι απλά:
Οι κύριοι κύριοι εδώ, οι οποίοι είναι και προσφάτως (;) φίλοι με υποστηρικτάς του πολιτεύματος της τάξεως και του νόμου, θέλουν να προκαλέσουν τους παλαβούς του ευρύτερου "χώρου" μ-λ για να αποκτήσουν έναν λόγον υπάρξεως και για να προφυλαχτούν κι ολας από μελλοντικές δικαστικές περιπέτειες. "Κομμουνισταί εμεις κύριε εισαγγελεύ; απα πα!, δείτε και τας αντι-σταλινικάς μας δημοσιεύσεις"
Μεγάλη κατρακύλα, αλλά το νεύμα το δίνει η αυγή σας κύριε λεφτ. Και οι έγκριτοι "διανοούμενοι" της αριστερής μπουρδολογίας τύπου Ροζάνη, και Σεβαστάκη (ή αλλιώς σαπουνόφουσκα) που μαζεύετε στην αθλιότατη εφημερίδα (σας)(σε παίρνουν τα σκάγια αλλά μην το παρεξηγήσεις τόσο)

Λαϊκό μέτωπο ηλιθίων και πρακτόρων..; Αυγούστου 24, 2014 3:22 μ.μ.
izi είπε...: Συνοπτικό και ακριβές σχετικά με τον Λένιν ως "Μαρξιστή" είναι ένα βιβλιαράκι του Πανεκουκ με τίτλο "Ο Λένιν σαν Φιλόσοφος" ρίξτε μια ματια (εκδόσεις "υψιλον", κυκλοφορεί από το 1980)

λεφτ, Ευτυχώς, να λες, που ο hollowsky λείπει...εγώ είμαι ο καλός της παρέας (ειδικώς επί του "μεγάλου μαρξιστή-επιστήμονα" :-)
Ενδιαφέροντα "προφητικά" και σε άμεση σχέση (αλλά όχι άμεση αναφορά) με το "Λενινισμό" είναι "παλιες κλασσικές επιτυχίες" βιβλία όπως του Νιτσε η Γενεαλογία της ηθικής ,
και του Μαξ Σελερ, Ο Μνησίκακος Άνθρωπος, όπου και περιγράφετε με ακρίβεια πως συμβαίνει αυτό που ονομάζεται "αντίστροφη των αξιών", με λίγα λόγια πως ο δεδηλωμένα κομμουνιστής είναι ακραιφνής αντικομμουνιστής.
Ο χαρακτήρας του "λενινιστή" περιγράφεται εξαιρετικά και εξονυχιστικά και σε βιβλία λογοτεχνικά όπως οι Δαιμονισμένοι, ή οι Αδερφοί Καραμάζωφ του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ.

Παίδες κάτι μου λέει ότι τα γνωρίζετε (και μάλιστα στο πετσί σας) όλα αυτά και τσάμπα βαράω τα πλήκτρα...μα και σε κάθε περίπτωση η άγνοια δεν είναι επιχείρημα
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι.

(από τα παραπάνω athemita κτλ. ανώνυμα δε κατάλαβα τίποτα, ίσως κάποιοι πιστεύουν πως οι "κομμουνιστές" είναι ενάντια στο κράτος που τους ταΐζει. Είναι αυτή η διαλεκτική με τα πόδια κάτω και το κεφάλι στην τρύπα που κάνει δημοκρατία τη δικτατορία, κοσμοπολιτες τους εθνικιστές, επαναστάτες τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους, μαρξιστή τον Λένιν και -άλλο λίγο ήθελε- λενινιστή τον Μάρξ ...ως εκ τούτου τα κατεβάζω); Αυγούστου 25, 2014 1:50 μ.μ.
σαινζυστ είπε...: Ο "λενινισμός" είναι μια σειρά πολιτικών και επαναστατικών τακτικών, και σε καμία περίπτωση δεν σχετίζεται με τον Μαρξισμό ο οποίος είναι μια κριτική θεωρία του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.
Οι πραγματικά αντικομμουνιστές συγγραφείς συνεχίζοντας το έργο του Λένιν (και των γιακωβίνων) σκόπιμα συγχέουν την θεωρία με συγκεκριμένες, τοπικά και χρονικά περιορισμένες πολιτικές τακτικές ράβοντας την προβιά με απόλυτη επιτυχία ώστε να συνεισφέρουν στην (έστω προσωρινή) ανάλωση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος και στην εδραίωση και αναβάθμιση των αντιδραστικών τακτικών για πάνω από δύο αιώνες.; Αυγούστου 25, 2014 2:13 μ.μ.
izi είπε...: Σαινζυστ μάλλον "ιστορικά" μιλώντας εννοείς το (δυο αιώνων) προσωρινής;
Ή να απαισιοδοξήσουμε ;-); Αυγούστου 25, 2014 2:22 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Αφού θές να τα ακούσεις άκου τα..
Αυτή τη στιγμή κάποια υπο-προϊόντα της "λενινιστικής" τακτικής (όπως καπως στενά αλλά ορθά κατέγραψε ο σαιν) πολεμάνε ενεργώς σε κάποιες γειτονιές του κόσμου (και όχι το κκε). Οι διάφοροι άλλοι και παράλλοι και παρα-παρά-άλλοι, όπως σεις παράδειγμα, τι ακριβώς κάνετες;
Σου έδειξα τι έρχεται, όχι για το κκε (ή έστω όχι κατά κύριο λόγο), σε σχέση με την ποινικοποίηση ακόμα και μιας συμβολικής "προσβολής" του "πολιτεύματος", σου έδειξα (και το κάνεις γαργάρα μετα συγχωρήσεως) ότι υπάρχουν ακόμα και κατά δήλωσιν "καταστασιακοί" που όχι μόνον συμφωνούν με την ποινικοποίηση της προσβολής του "πολιτεύματος" και συ τι λές εδωνά; Πέρα από το ξεκάρφωτο περί λένιν και τα σχετικά με τις μπαρούφες του Ρόζενταλ (περσινά ξυνά σταφύλια) κάνεις το παπάκι. Πα πα πά, να η πάπια, πα πα πά! Και σε ρωτώ κύριε ίζυ-μα: ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΡΧΙΚΟΊ ΚΑΨΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ, ΤΙ ΘΑ ΛΕΝΕ ΌΛΟΙ ΑΥΤΟΊ ΟΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΑΙ; έχεις καταλάβει το φίδι στον κόρφο σου; καλά ο άλλος ο δικός σου έχει ένα πρόβλημα, τον καταλαβαίνω, όπως καταλαβαίνω όλους τους θεωρητικούς. Αλλά εσύ ρε παιδάκιμ; τόσο πολύ σε χάζεψε ο Ροζάνης;

Λαϊκο μέτωπο ηλιθίων και πρακτόρων; Αυγούστου 25, 2014 4:06 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑ!!! είπε...: Υπενθύμιση προς διάφορους περαστικούς: Ο Hollowsky τυχαίνει να είναι μεταφραστής

1. του εξαίρετου μαρξιστικού μεν, ουδόλως λενινιστικού δε, βιβλίου του μαρξιστή Καρλ Κορς ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΜΑΡΞΙΣΤΗΣ (1979, Υψιλον)

2. της ογκώδους ανθολογίας των μαρξιστών μεν αλλά αντιλενινιστών καταστασιακών ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ (1985, Ύψιλον)

και

3. του επίσης εξαίρετου πονήματος του Φρίντριχ Ένγκελς ΣΥΝΟΨΗ ΤΟΥ 'ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ' (2010, Αλήστου Μνήμης).

Γενικότερα, η συνταύτιση του Μαρξισμού με το Λενινισμό δεν είναι αυτονόητη ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ. Γι' αυτό άλλωστε υπογράφουν "Μαρξιστές παύλα Λενινιστές" και όχι σκέτα "Λενινιστές", υποδεικνύοντας (και σωστά) ότι ο Λενινισμός είναι μια εκδοχή του Μαρξισμού αλλά όχι η μοναδική.

Όσο για το αν είναι η καλύτερη, προηγούμενος σχολιαστής έχει ήδη παραπέμψει στο Ο ΛΕΝΙΝ ΣΑΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ, όπου ο Μαρξιστής Άντον Πάνεκουκ αποδείχνει πως ο Λένιν δεν ήταν παρά οπαδός του ΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ και ο Λενινισμός η έκφρασή του στην Ρωσία.

Υπάρχουν βέβαια και άλλα εξόχως σημαντικά κείμενα, όπως η ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΛΕΝΙΝ, του Γερμανού Μαρξιστή Χέρμαν Γκόρτερ, με τα οποία ίσως μπορέσει να ξεστραβωθεί όποιος εξακολουθεί να νομίζει ότι λενινισμός <=> μαρξισμός και ότι η επαναστατική Αυτονομία κι ο Μαρξισμός είναι τελείως άσχετα πράγματα.; Αυγούστου 25, 2014 11:32 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Έξυπνο, πλην υπεροπτικό μη στραβάδι, γνωρίζουμε όλα αυτά που λές, και πιθανόν και στο πρωτότυπο.
Θέλεις να μετρήσουμε τώρα τα θεωρητικά μας...μεγέθη;
Νομίζουν όλοι ότι έχουν πιάσει τον Ποντίφηκα από το..στραβάδι, και ότι είναι οι μόνοι που ξέρουν γιατί κάποτε ήταν ίσως οι μόνοι που ξέρανε. Αλλά οι εποχές αλλάζουν, μεγάλος ο ανταγωνισμός στην πιάτσα. Τα προς πρόσωπο (πρόσωπα) επιχειρήματα είναι ένδειξη αδυναμίας. Δεν τα αφήνετε λέω αυτά να αρχίσετε να ψάχνετε όλοι δικηγόρους (στον συριζα έχει καλούς, να μην τον αδικήσουμε); σε λίγο θα είστε όλοι ύποπτοι για "προσβολήν πολιτεύματος". Γκε γκε μη στραβάδι που κάτι μου θυμίζεις;

Λαϊκό μέτωπο ηλιθίων μη-στραβαδίων και πρακτόρων; Αυγούστου 25, 2014 11:45 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε izi,

1) Από Πάνεκουκ έχω διαβάσει μια μικρή μπροσούρα του, στην οποία επικρίνει τους μπολσεβίκους για τις εκπτώσεις τους πάνω στο ζήτημα της αλλαγής τών παραγωγικών σχέσεων. Κάνει αρκετές ενδιαφέρουσες και χρήσιμες επισημάνσεις, δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος ότι κομίζει γλαύκα στον Λένιν και τους περί αυτόν. Το μοναδικό ζήτημα που απομένει προς συζήτηση είναι αν το επιθυμητό (η αμεσοδημοκρατική οργάνωση και υλοποίηση της παραγωγής, χωρίς ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και συγκεντρωτική διεύθυνση) μπορούσε να εξασφαλίσει και την επιβίωση του εργατικού κράτους τών σοβιέτ. Μ’ άλλα λόγια, αν ο Λένιν είχε δίκιο στην εκτίμησή του πως το επιθυμητό οδηγούσε στην ήττα τής επανάστασης και στην παλινόρθωση του ιδιωτικού καπιταλισμού. Γιατί βέβαια, όταν μία πολυκατοικία απειλείται με κατάρρευση, η τήρηση του προσχεδιασμένου από την εποχή που κτιζόταν η πολυκατοικία εσωτερικού κανονισμού και η οποία όριζε τις μελλοντικές σχέσεις τών ενοίκων της, μπαίνει σε δεύτερο πλάνο και, αντίθετα, φέρνει στην επιφάνεια την επιτακτική ανάγκη τής προσαρμογής του στα δεδομένα τής συγκυρίας. (Πάντως, το βιβλίο που αναφέρεις θα το αναζητήσω στην πρώτη εξόρμησή μου σε βιβλιοπωλείο —αν και είμαι υποχρεωμένος να σου εξομολογηθώ ότι δεν πολυκαίγομαι για το βαθμό που παίρνει ο Λένιν στη φιλοσοφία…)

2) Δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει ο Λένιν και οι απόψεις του σχετικά με τους όρους και την προετοιμασία τής επανάστασης με τον Ιβάν Καραμαζόφ, τους Δαιμονισμένους τού Φιοντόρ (ή τους Δίκαιους του Καμύ). Μόνο ως προς την αφοσίωση στο σκοπό. Αυτό μού θυμίζει τη διαπίστωση ότι «τα μάτια του λαγού και τα μάτια τής ηλεκτρικής κουζίνας είναι και τα δύο στρογγυλά»! Χάρηκα πολύ, Λέφτης. Άμα είναι έτσι, σε βγάζω εγώ alter ego τού Κασιδιάρη μέχρι να πεις κύμινο! (και οι δυο δεν κατουράτε όρθιοι;)

3) Ποια ήταν η ηθική τού Λένιν, κατά την άποψή σου; Αυτή τού δούλου ή του κύριου;

4) Ακόμα κι αν δεν βάλουμε τον παραμικρό αστερίσκο στις ιδέες τού Σέλερ, ποιο είναι το πρόβλημα με τη μαρξική κοσμοθεωρία (τη μαρξική, όχι τη λενινιστική!), σύμφωνα με την οποία η προλεταριακή επανάσταση καταλύει οριστικά την ταξική κοινωνία και, συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι κατ’ αυτή την έννοια παίρνει εκδίκηση (παίζει ετυμολογικά η λέξη δίκαιο κάπου εδώ ή κάνω λάθος;) για όλους τούς ταξικά καταπιεσμένους τών προηγούμενων αιώνων και χιλιετιών;

Τέλος (and not least): Πολλά εισαγωγικά, φίλε izi, πολλά εισαγωγικά… Εισαγωγικά στο μεγάλος, εισαγωγικά στο μαρξιστής, εισαγωγικά στο λενινιστής. Για χαρακτήρισέ μου τον Λένιν καταφατικά. Και μετά δώσε μου τα φώτα σου για μια απορία που μου τριβελίζει το μυαλό: διεκδικείς (μαζί με τον HollowSky) τον τίτλο τού αυθεντικού μαρξιστή; Γιατί πρέπει κάποια στιγμή να συνεννοηθούμε, δεν νομίζεις;

Τα λέμε

ΥΓ Έχεις δίκαιο: Δεν μου είναι άγνωστοι προβληματισμοί που εμπεριέχονται στο σχόλιό σου. Γι’ αυτό και μετακινούμαι και αλλάζω θέσεις, πολλές φορές παλινδρομικά. Στην ίδια όμως πάντα όχθη. Αυτήν δεν την αλλάζω…

ΥΓ2 Στο πετσί μας; Για μερικά ‘‘γαλλικά’’ που έχουμε ακούσει στο τσαρδί μας (και σε κάποιες συζητήσεις στην πραγματική ζωή); Όταν έχει υπάρξει ένας Καραγιώργης κι ένας Πλουμπίδης, ντρέπομαι και να κάνω αυτή σκέψη…

ΥΓ3 Α, εσύ είσαι ο καλός; Πού έπεσα ο πούστης (με την καλή έννοια)! :-); Αυγούστου 26, 2014 12:59 π.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε Λαϊκομετωπικέ,

Εντάξει, αφού το μισοπαραδέχεσαι ότι αδίκως πληρώνω τη νύφη, δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι. Κι αφού έδειξα καλή συμπεριφορά, επίτρεψέ μου τώρα ένα σχόλιο.

Θίγει ο izi ένα ζήτημα, όχι χωρίς σημασία και θεωρητική και πρακτική (= επί τού πρακτέου, σήμερα). Και έρχεσαι και ποστάρεις τις αλλαγές στον Π.Κ. και κάνεις μια εκτροπή λίγο μικρότερη από τού Αχελώου Πολύ καυτό το ζήτημα, δεν λέω. Αλλά γιατί πρέπει να παρατήσουμε ό,τι συζητείται εδώ; Και μάλιστα όταν, εσύ ο ίδιος δίνεις το κακό παράδειγμα πετώντας τις σποντίτσες σου στο ζήτημα που άνοιξε η ανάρτηση του izi;

Για πες.

Τα λέμε; Αυγούστου 26, 2014 12:59 π.μ.
LeftG700 είπε...: @ΣΤΡΑΒΑΔΙΑ!!! :

«[Ο] Λένιν δεν ήταν παρά οπαδός του ΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ και ο Λενινισμός η έκφρασή του στην Ρωσία.» Κάτι μάς είπες τώρα! Εδώ ο άνθρωπας ήταν πράχτορας του Κάιζερ!

Δεν την κόβεις την πολύ αυτονομία; Καμιά φορά μπερδεύεται με την αυτοϊκανοποίηση (με την καλή έννοια). ;-) :-)

Τα λέμε (όποτε ευκαιρήσεις, η αυτονομία πάνω απ’ όλα! :-) ); Αυγούστου 26, 2014 1:01 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Αγαπητέ Λέφτ, μοναχικέ (και ίσως μοναδικέ) ευγενικέ σχολιαστή, δεν διαφωνώ, το έχουμε κάνει μερικοί εδώ αλάνα και το χαλάμε αυτό το αξιοπρεπές μέρος εδώ. Είναι τόσο άδικο όμως αυτό; Αν θές όχι, ίσως γιατί δεν έχουμε ακόμα ξεμωραθεί τόσο που να μην καταλαβαίνουμε τα συμφραζόμενα του διαδικτυακού διαλόγου, και το τι παίζεται κάθε στιγμή. Και μιας και έχω, όπως και άλλοι σεσημασμένοι και μη, επιδείξει αρκετό θράσος σε αυτήν την ανάρτηση του ίζυ(ματος) θα ήθελα να του πω (και σε άλλους), εντελώς φιλικά και εντελώς τσογλανικά, πως στις διακειμενικές πουτάνες διακειμενικές πουτανιές δεν πιάνουν, οπότε ας μεγαλώσουν επιτέλους και ας κάνουν και καμμιά προσπάθεια να δούνε τι μπορεί να τους ετοιμάζεται. Όλοι έχουν λυσσάξει με το "αντιρατιστικό" (που είναι ορθόν σε γενικές γραμμές) και δεν βλέπουν τον νέο πολιτικο-ποινικό κώδικα. Σε αυτό δεν θα τους σώσει κανένας Πάνεκουκ. 'Η μάλλον αν τον διαβάσουν καλύτερα και όχι μόνον σε αντιδιαστολλή μόνον με τον Λένιν ίσως και να τους σώσει..
Παραγνωριστήκαμε νομίζω τόσα χρόνια, και ξεχάσαμε (ξεχάσατε) τα βασικά (αυτή είναι η αρχή της βλακείας, η οποία δεν είν΄ντροπή, όλοι το παθαίνουν)

Λαϊκό Μέτωπο πουτανόγερων και διακειμενικών ψωλών..; Αυγούστου 26, 2014 2:34 π.μ.
izi είπε...: το θέμα, χονδρικά, που έθεσα με την ανάρτηση είναι τελικά αυτό πού σημειώθηκε από τον φίλο

Ο "λενινισμός" είναι μια σειρά πολιτικών και επαναστατικών τακτικών, και σε καμία περίπτωση δεν σχετίζεται με τον Μαρξισμό ο οποίος είναι μια κριτική θεωρία του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.
Αυτό που λέει ο "Σαινζυστ" ισχύει.
Δεν είναι απλό και δεν είναι "παλιά ξινά σταφύλια".
Η σύγχυση πολιτικών πρακτικών, επίκαιρων τακτικών που αποκρίνονται σε τοπικές ανάγκες και ανταγωνισμούς, με μια κακοχωνεμένη θεωρία εντείνει την δυσπεψία και έτσι έχουμε το σημερινό (το σήμερα αυτό κρατάει γύρω στα 100 χρόνια) ξέρασμα της αριστεράς.
ανάλογα φαινόμενα έχουμε και στους υπόλοιπους "χώρους"

Λεφτ,

1. Το "Ο λένιν ως φιλόσοφος" θα σε ενδιαφέρει, μάλιστα συνοψίζει και ζητήματα μαρξικής θεωρίας. Μην το λες ότι δε πολυκαίγεσαι :-)

2. Δεν ξέρω να σου πω για τον ίδιο τον Λένιν επ ακριβώς.Βαριέμαι γενικά τις βιογραφίες οπότε τα συμπεράσματά μου τα βγάζω από τα γραπτά του.
Ο λενινισμός-που μου είναι γνώριμος- βασίζεται σε αυτό που ο Νίτσε περιέγραφε και συνοπτικά είναι γνωστό ως αρχή της μνησικακίας (στη Γενεαλογία της ηθικής νομίζω) Κατ αυτό το τρόπο το συσχετίζω (το λενινισμό) και με χαρακτήρες που πολύ ωραία έχει περιγράψει ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι ως κατ εξοχήν παρατηρητής αυτής της αρχής.
(βλ. επίσης και στον ηλίθιο εκείνο το φοβερό
3. Η ηθική του λενινισμού είναι η ηθική του δούλου.
Δεν υπάρχει ηθική του κυρίου, υπάρχει η ηθική των δούλων που περιλαμβάνει δούλους και κυρίους. Δούλος είναι κάθε άνθρωπος που όντας αλλοτριωμένος
(για το πως και το γιατί τα λέει και ο Μαρξ, αλλά και άλλοι αναλυτικότερα) είναι αδύνατον να αυτοκαθοριστεί (κοινωνικά)
στον αντίποδα έχουμε μια ενεργή ηθική, ο Νίτσε την ονομάζει ηθική της ευγένειας, αλλά θα μπορούσαμε να την πούμε και ηθική του αυτοκαθορισμού, της δημιουργίας και της κατάφασης στον εαυτό.

4. Η θεωρία του Μάρξ για το κεφάλαιο,τις κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσονται υπό την κυριαρχία του κτλ., όπως κάθε θεωρία που πατά στα πόδια της και που φέρνει μαζί της μελέτες και παρατηρήσεις ετών, δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές που αναφέρουμε. Στο επίπεδο μιας πολιτικής ρητορείας του καιρού βεβαίως τα πράγματα αλλάζουν.
Καταφατικά: θα έλεγα πως "ο Λένιν ήταν ένας άνθρωπος της δράσης" (ή της αντίδρασης ανάλογα σε ποιο σημείο της μνησίκακης σφαίρας βρίσκεσαι)
Είμαι αυθεντικός μαρξιστής στο βαθμό που αυθεντική είναι και η "αυθεντική φάλαινα".
Ο Μάρξ μαζί με ένα δυο άλλους φιλοσόφους και κάμποσους συγγραφείς είναι μια συχνή "παρέα" μου από το 19ο αιώνα.; Αυγούστου 26, 2014 10:22 π.μ.
σαινζυστ είπε...: το ο Λένιν δεν ήταν παρά οπαδός του ΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ και ο Λενινισμός η έκφρασή του στην Ρωσία", ακούγεται χοντρό και παράδοξο σε κάποια αυτιά αλλά, δυστυχώς για πολλούς παραστρατημένους και φλογισμένους, ισχύει.
Είναι δυσκολοχώνευτο το καταλαβαίνω αλλά όπως και να το κάνουμε ο μαρξιστής Πάνεκουκ (και όχι μόνον αυτός) κλείνει το καπάκι από τη δεκαετία του 30.
Επίσης, από μια μεριά -με βάση δηλαδή την αρχή της μνησικακίας, ακραιφνείς λενινιστές στην πράξη αυτή τη στιγμή είναι οι εκπρόσωποι της κυριαρχίας και όχι τα "μικρομάγαζα". Στην ουσία δηλαδή, και μιλώντας επί του ελληνικού κομματικού φάσματος, το "ακραίο κέντρο" ΔΗΜΑΡ,ΕΛΙΑ,ΠΟΤΑΜΙ,ΠΑΣΟΚ, μέρος της ΝΔ. μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ (που φλερτάρει κι ερεθίζεται με όλους τους παραπάνω) και σε καμία περίπτωση το ΚΚΕ και τα λοιπά που μαζί τους παίζει το ρόλο της οπισθοφυλακής του ανεφοδιασμού και του αντιπερισπασμού του συστήματος δηλώνοντας μαρξιστικό-λενινιστικό...; Αυγούστου 26, 2014 12:04 μ.μ.
σαινζυστ είπε...: επιδης είναι δυσκολοχώνευτο, τη την πέρνεις την κουτάλα βρε ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑ! πάρε τα κινέζικα ξυλάκια. Σιγά σιγα :-)
Στο μεταξύ ψάχνω να βρω κάποια σχέση αυτών των danger.few με την "αυτονομία" και την "αναρχία" που βλέπω να τους αποδίδεται αλλά έχω φάει δυο ώρες και τίποτα.
(Μαρξ,Ελλυλ,Ντεμπόρ,Αρεντ,Ζιραρ-!!!-Γιορν,Χεγκελ, Άντερς και Λούκατς και ξαναμανα Μαρξ, το μόνο σοβαρό αναρχικό που βρήκα ήταν ο....Νόαμ Τσόμσκι, μας δουλεύουν;)
Μιλάμε για σκληροπυρηνικούς του παλιού καλού σοσιαλισμού με εσω-εξωτεριστικές παρεκλίσεις:-); Αυγούστου 26, 2014 1:33 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε σαινζυστ,

Δεν θέλω να σε στενοχωρήσω, αλλά για όσους από τους αναγνώστες ξέρουν την αλφαβήτα τής νεωτερικής πολιτικής ιστορίας (όχι ολόκληρη, μέχρι το γ!) ελάχιστη σημασία έχει αν μπορείς ή δεν μπορείς να βρεις τι σχέση έχουν με την αναρχοαυτονομία οι φίλοι μας οι οικοδεσπότες. Διότι γνωρίζουν ότι κάποιος, ο οποίος δηλώνει αντιλενινιστής και την ίδια ώρα υπογράφει με το ψευδώνυμο του Σαιν Ζυστ, υποφέρει από βαριά πολιτική σχιζοφρένεια και, συνεπώς, ουδείς λόγος συντρέχει να ασχοληθούν με το τι λέει και το τι δεν λέει. Θέλω να ελπίζω ότι αυτοί οι αναγνώστες είναι η συντριπτική πλειοψηφία. Και επειδή, ως λενινιστής, δίνω προτεραιότητα στις πλειοψηφίες, δεν θα κάτσω να φάω την ώρα μου για τους λίγους που μπορεί να σε παίρνουν στα σοβαρά. Ένα μόνο:

Έχει μεγάλη πλάκα που στον κατάλογο "μαρτύρων υπεράσπισης" βάζεις και τη Χάνα. Η μισή αναρχοαυτονομία τη βλέπει στον ύπνο της κάθε βράδυ να εξαπολύει τους μύδρους της εναντίον τού «ολοκληρωτισμού οποθενδήποτε και αν προέρχεται». Και η άλλη μισή, που κοιμάται όρθια, τη βλέπει στον ίδιο ρόλο ακόμα και την ημέρα!

Για τον Τσόμσκι, κόψε κάτι. Αναρχικός είναι, χωρίς αμφιβολία. Μαλάκας δεν είναι! Γι’ αυτό και έχει πει ότι, αν πρόκειται να επιλέξει μεταξύ μιας ιδιωτικής επιχείρησης που παρέχει αγαθά κοινής ωφέλειας και μιας άλλης που παρέχει τα ίδια αγαθά αλλά είναι κρατική (όχι κοινωνικοποιημένη, κρατική!), προτιμάει χίλιες φορές τη δεύτερη. Τώρα, γιατί αυτό μού φέρνει στον νου τον Λένιν και τον κρατικό καπιταλισμό του, δεν το γνωρίζω.

Τι περιμένεις όμως από ένα στραβάδι; ;-) :-)

Τα λέμε; Αυγούστου 26, 2014 2:55 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Είστε πολύ βαρετοί τελικά. Ειδικά ο ίζυ-μας. Η αναλυσάρα του για την μνησικακία (που περισσότερο σε Σέλλερ παραπέμπει παρά σε Νίτσε) φαντάζει σαν προϊόν φορντιστηρίου κακής ποιότητας, άσε που μου θυμίζει "στοχασμούς ενός συντηρητικού σύγνεφου, κλάψ κλάψ λύγμ λύγμ. Αν και διάβασα και εύστοχες παρατηρήσεις, για τον μη αναρχισμό των φιού φιού όλων των αποχρώσεων. Γεροντοκόρες του νεο-συντηρητισμού είναι, σεμιναριασμένα ροζανοειδή νιτσεϊδια ρόζ αποχρώσεως, ηθικής οργής επιπέδου οργισμένων μεγαλοαστών σε σαλέ της Αράχωβας. Όσο για τους μαρξισταράδες ψωλαράδες της αυτονομίας και των θεωριών περί σοβιετίας, τι να πω; Τα ίδια παντρελάκη μου τα ίδια παντρελέ μου. Αυτοί θα το έκαμναν αλλέως. Όλα καθαρά όλα ξάστερα, κνίτες από την ανάποδη (οι κνίτες είναι και φερεγγυότεροι).
Θέ μου. Πόσο βαριέμαι τους αριστεροί!

Λαϊκο Μέτωπο ροζουλί νιτσεϊκών και νταβραντισμένων προλεταρίων σε ορθή κατεύθυνση προς τον γκρεμό; Αυγούστου 26, 2014 3:53 μ.μ.
izi είπε...: Ε όχι και σκληροπυρηνικοί ...είσαι είρων:-)(ας πούμε πως την "πιασαμε" την ειρωνεία του ονόματος σου σαινζυστ και πάμε παρακάτω)
ίσως όπως λές μας ενδιαφέρει έντονα και ο σοσιαλισμός και η κομμουνιστική υπόθεση, αλλά σίγουρα μένουμε σε απόσταση από τα φαράγγια της βλακείας που συχνά γοητεύουν φυσιολάτρες και τουρίστες και χομπίστες κάθε λογής που συχνά πυκνά σαβουρντίζονται και χάνονται.
(έχει και κάποιους που πέφτουν μέσα φτιαγμένοι με μυστήρια κοκτέιλ τσίπουρου-λεξοτανιλ και λαντόζ)
Αυτό δημιουργεί και το πρόβλημα του πολιτικού "προσδιορισμού" μας.

Λεφτ,
Η Χάνα δεν είναι αναρχοαυτόνομη και οι βασικοί συσχετισμοί της στις μελέτες για τον ολοκληρωτισμό δεν αφορούν στον μαρξισμό. Περισσότερο στρέφεται στην τάξη της γραφειοκρατείας και των διευθυντών, την επερχόμενη τεχνοκρατία, τον άνθρωπο των τύπων, τη σύγχρονη αλλοτρίωση κτλ.
Μιλάει πολύ μετά- τον Πάνεκουκ και τους λοιπούς μαρξιστές που απέδειξαν σχετικά νωρίς το χάος που χωρίζει την μαρξική κριτική στο κεφάλαιο καθώς και την μετωπική της σύγκρουση με τις ιδεολογίες των γνωστών κατέργων.
Το θεωρεί δεδομένο και υπόθεση που έχει "κλείσει" οπότε η κριτική της στον ολοκληρωτισμό γίνεται με εντελώς άλλους όρους και με τις προηγούμενες μελέτες αφομοιωμένες.
Οι κριτικές των μαρξιστών (και όχι μόνο αυτών) στο αναδυόμενο ρώσικο κάτεργο στις οποίες οφείλουμε εν μερη την διάσωση της κομμουνιστικής ιδέας, έγιναν στην δεκαετία του 30 και μάλιστα στις αρχές, και ήταν ισοπεδωτικές, . Ψήγματα τους υπάρχουν ακόμη και πριν το 1920. Αν διαβάσετε τα κείμενα των κομμουνιστών της εποχής που αναφέρονται στην "ρώσικη επανάσταση" (και μόνο η διατύπωση αποτελεί ένα hint της εποχής) γίνεται φανερό ότι ήδη έχουν "χλομιάσει" από τους χειρισμούς των Ρώσων επαναστατών και το λένε απέξω απέξω απλά επειδή το κίνημα δεν είχε συντριβεί ακόμη ολοκληρωτικά κρατούν μια πισινή.
"Ναι γλυκέ μου, αλλά μήπως θα μας τα κάνεις μαντάρα;" Κάπως έτσι αντιμετώπιζαν οι κομμουνιστές τους χειρισμούς της "ρωσικης" επανάστασης. Και τα έκανε (βλ. και το σχόλιο του φίλου ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑ να μη τα ξαναλέω)
Αλλά καλά οι "λενινιστές" της εποχής του Λένιν...άντε πες ότι...τελος πάντων θέλαν να εξηλεκτριστούν διακαώς...
Οι σημερινοί; Αυτοί οι χίμπστερ της ιδεολογίας;
Αυτό είναι οπωσδήποτε ένα φαινόμενο κοινωνικό.

Επίσης σε ότι αφορά τον Τσόμσκι έχει διαφορά το να διαλέγεις με το πιστόλι να σε σημαδεύει στον κρόταφο (είναι η προυπόθεση του λόγου του) και το να επιβάλεις με "ένα όπλο στο χέρι"; Αυγούστου 26, 2014 4:09 μ.μ.
izi είπε...: Και λίγη ιστορία μετά από μια επισήμανση του φίλου Κ.Α
Το βιβλιαράκι από όπου και η φώτο της ανάρτησης το "μικρό φιλοσοφικό λεξικό" τυπώθηκε το 54 "για λογαριασμό του Βαγγέλη Γεροντή", το πληροφορούμαστε και στην τελευταία σελίδα του.
Το Βαγγέλη Γεροντή τον δολοφόνησαν εν ψυχρώ, στο συλλαλητήριο για την εκτέλεση των Καραολή και Δημητρίου, μπάτσοι στη στοά Αρσάκη στο κέντρο της Αθήνας την Τετάρτη 9 Μάη 1956 μπροστά ακριβώς απ' τον κινηματογράφο "Ορφέα". Ήταν 28 χρονών.Οι διαδηλωτές ζητούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αποδοκιμάζοντας τον Υπουργό Εξωτερικών, Σπυρίδωνα Θεοτόκη, για την ενδοτική του πολιτική. «Άξων Αθηνών - Βελιγραδίου - Καΐρου» έγραφε το πανό που ξεχώριζε, υπονοώντας την αλλαγή πλεύσης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και τη σύμπλευσή της με τους Τίτο και Νάσερ. Το συλλαλητήριο διοργάνωσε η Πανελλήνια Επιτροπή Ενώσεως Κύπρου (ΠΕΕΚ), με ομιλητή τον πρόεδρό της, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δωρόθεο. Οι συγκρούσεις ήταν σφοδρές.
δύο ακόμη διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους: ο Γιάννης Κωνσταντόπουλος (21 ετών), Φραγκίσκος Νικολάου (23 ετών), καθώς και ο αστυφύλακας Κώστας Γιαννακούρης.
Στα νοσοκομεία μεταφέρθηκαν 265 τραυματίες, 165 από τις σφαίρες των μπάτσων και 100 με μώλωπες από χτυπήματα.
Ο πρωθυπουργός και εθνάρχης Κ.Καραμανλής δήλωσε τότε "Αναρχικά στοιχεία αμαύρωσαν την διαδήλωσιν και δημιούργησαν επεισόδια, με αποτέλεσμα να σημειωθούν θύματα. Η κυβέρνησις θα πατάξει κάθε αναρχικήν εκδήλωσιν, που, με το πρόσχημα του πατριωτισμού, αποβλέπει εις αντεθνικούς σκοπούς...".

Όλα αυτά φυσικά, ως τραγικές πραγματικά ειρωνίες δεν αναιρούν το ότι το μικρό βιβλιαράκι, αυτών των θρύλων του αντικομμουνισμού και της μνησίκακης αντιστροφής, αποτελεί ένα διαμάντι της αντίδρασης που μούδιασε για δεκαετίες (και από ότι διαβάζουμε αριστερά δεξιά κι από πάνω μας μουδιάζει ακόμη) το πνεύμα των "λαικομετωπικών" αυτού του τόπου.; Αυγούστου 27, 2014 11:21 π.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! είπε...: Διαπιστώνοντας με ανακούφιση ότι διαγράφτηκαν κάποιες χαζές τρολιές που έπαιξαν δυο (προφανώς) καλά γνωστοί μεταξύ τους σχολιαστές, επανέρχομαι στο ερώτημα που έθεσα και που οι λενινιστές ή λενινόφιλοι της παρέας έκαναν τουμπεκί μιας και βάζει σε πολύ σκληρή δοκιμασίατην ιδεολογική εμμονή τους.

Αξίωμα: Αν (όπως ισχυρίζεστε) ο Λενινισμός ήταν εργαλείο της αντικαπιταλιστικής επανάστασης, τότε προφανώς θα είχε κατορθώσει να εγκαθιδρύσει σοσιαλιστικές παραγωγικές σχέσεις κι ένα αντίστοιχο εποικοδόμημα στις χώρες όπου θριάμβευσε, δηλαδή σε Ρωσία και Κίνα. Ειδάλλως θα ήταν επαναστατικός μόνο στα λόγια και καθόλου στην πράξη. Φαντάζομαι πως δεν υπάρχει άνθρωπος με δυο δράμια μυαλό και κάπως σώας τας φρένας που να μη συμφωνεί με αυτό. Οπότε

Ερώτηση: Αν ο Λενινισμός είχε εγκαθιδρύσει σοσιαλιστικές παραγωγικές σχέσεις κι ένα αντιστοιχο εποικοδόμημα σε Ρωσία και Κίνα, τότε πώς συνέβη η σιωπηλή κατάρρευση που είδαμε ακόμα κάθε σοσιαλιστικού προσχήματος σε αυτές τις δυο χώρες , μια κατάρρευση σαν τραπουλόχαρτα ή μάλλον σαν κλασική παράδοση σκυτάλης;

Απάντηση: Η μόνη λογική απάντηση είναι ότι ο Λενινισμός ουδέοτε εγκαθίδρυσε κάτι το έστω και απλά σοσιαλιστικό σε Ρωσία και Κίνα. Δηλαδή ότι δεν ήταν εργαλείο της επανάστασης. Κι αφού μάλιστα είδαμε και στις δυο αυτές χώρες να αναπτύσσεται αντί του σοσιαλισμού το κεφάλαιο με λενινιστικό ιδεολογικό μανδύα, το συμπέρασμα είναι απλό: ο Λενινισμός υπήρξε εργαλείο της ανάπτυξης του κεφάλαιου και καπιταλιστικής ολοκλήρωσης στις ειδικές συνθήκες καπιταλιστικής καθυστέρησης της Ρωσίας και της Κίνας.

Αντίρρηση: Όμως οι πολιτικοκοινωνικοπαραγωγικές συνθήκες σε αυτές τις χώρες ήταν τραγικές συν ότι τελούσαν υπό καπιταλιστικό κλοιό.

Απάντηση: Μιλάμε για δυο γιγάντιες χώρες με τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές, που γεωγραφικά και πληθυσμιακά καλύπτουν πάνω από το μισό του πλανήτη!!! Δηλαδή τι θέλει η επανάσταση για να προχωρήσει; Να την αφήσει άνετα ο καπιταλισμός ή να της στρώσει το δρόμο και με ροδοπέταλα; Καταλαβαίνετε άραγε για ποιο πράγμα αγωνίζεστε φίλοι Λενινιστές;

Κι έπειτα σκεφτείτε κι αυτό: Φταίνε τάχατες οι συνθήκες φτώχειας κι ο καπιταλιστικός κλοιός που αυτές οι δυο γιγάντιες χώρες, έχοντας το ίδιο σύμβολο για σημαία και σύνθημα "οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα" κάτω απ' το πορτραίτο των Μάρξ-Ένγκελς και Λένιν, ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ενάντια στις καπιταλιστικές χώρες ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ΦΑΓΩΝΟΝΤΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ;

Γι' αυτό λέω: ανοίχτε τα μάτια σας, σταματήστε να ποντάρετε την επανάσταση στο καμμένο χαρτί του Λενινισμού, μιας αστικο-υλιστικής ιδεολογίας που υπήρξε απλά και μόνο εργαλείο της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης!; Αυγούστου 27, 2014 12:34 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Το ότι κάποιος τρολάρει από το πρώτο-πρώτο του κιόλας σχόλιο (όπως του το παρατήρησε σωστά ο LeftG700), λέει τα πάντα για τον ίδιον και δεν λέει τίποτα ούτε για την ανάρτηση, ούτε για το συγκεκριμένο μπλογκ. Οι τρολιές βέβαια γίνονται αμέσως αντιληπτές τον καθένα και με αυτή την έννοια δεν είναι παρά απλά γραφικά απομεινάρια μιας παλιότερης σαχλοσυνήθειας των πρώτων καιρών του ίντερνετ, αλλά πρέπει να διαγράφονται γιατί πιάνουν χώρο.

Κώστας; Αυγούστου 27, 2014 12:55 μ.μ.
σαινζυστ είπε...: Δειτε κι αυτό

http://www.politeianet.gr/books/gkroumper-chelmout-enallaktikes-ekdoseis-epanastasi-stin-europi-1917-1923-59340; Αυγούστου 27, 2014 5:51 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Ο φίλος Κώστας έχει δίκιο αλλά δε κρατιέμαι αμα και βλέπω αυτά που βλέπω.
Μια ο Ιζι μια ο Στραβάδιας και μια ο ψυχοφασίστας ο Σαινζύστ, αλλά και ο βάρκα-γιαλό Λεφτ τι άλλο να κάνεις;
Για να απαντήσω λοιπό επι του θέματος στον Στραβάδια που θα την έκανε καλύτερα την επανάσταση να πω πως αν είχα να διαλέξω τους συντρόφους μου σε οποιαδήποτε σύγκρουση με τον ταξικό μου εχθρό θα τους διάλεγα -και νομίζω οποιοσδήποτε θα θελε σε ένα αγώνα να έχει τις παραμικρές ελπίδες το ίδιο θα έκανε, θα τους διάλεγα λοιπόν από το στρατόπεδο των λενινιστών και σε καμία περίπτωση από το στρατόπεδο του Κορς ή του Ντεμπόρ. Επανάσταση υποτίθεται ότι θα πάμε να κάνουμε δε κάνουμε πάρτι.
Αν τώρα πιστεύεις ότι "για την ατομική βόμβα στη χιροσίμα τα φταίει ο Δημόκριτος" τότε τι να σου πω; Σε λυπάμαι.

Λαϊκό μέτωπο ασύμμετρων σχολιαστών; Αυγούστου 28, 2014 8:21 π.μ.
σαινζυστ είπε...: Όπου λείπουν οι αξιώσεις Iσχύος, εκεί πρέπει να επακολουθήσει όχι απλώς ή αποχή από πρακτικές συστάσεις, αλλά και η ολοκληρωτική σιωπή· ακόμα και η δημόσια ανακοίνωση της αξιολογικά ελεύθερης θεωρίας της απόφασης αποτελεί ασυνέπεια, ή οποία οφείλεται σε συγγραφική ματαιοδοξία ή στην ευχαρίστηση πού δοκιμάζει κανείς προκαλώντας τους άλλους.

Π. Κονδύλης
«Ισχύς και Απόφαση»
Εκδ. «στιγμή», 2001
Σελ. 229; Αυγούστου 28, 2014 9:44 π.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑ!!! είπε...: Λαϊκοτρόλ 8:21, τα προσωπικά γούστα καθενός είναι εκτός θέματος όταν αυτό που συζητάμε είναι ιστορικό και κοινωνικοπολιτικό ζήτημα κι επομένως καλεί σε ιστορική και πολιτικοκοινωνική τεκμηρίωση κι επιχειρηματολογία.

Για να το πω κι αλλιώς, ενώ η συζήτηση είναι "τι καιρό κάνει", εσύ έρχεσαι και λες "εμένα μ' αρέσει η βροχή". Οπότε, είτε είσαι εντελώς χαμένος στον εσωτερικό σου κόσμο και μιλάς σαν ομφαλοσκόπος, είτε πολύ απλά συνεχίζεις τη σαχλαμάρα που έκανες εξαρχής, δηλαδήνα τρολάρεις.

Συμφωνώντας λοιπόν με τον Κώστα, απορώ με την υπομονή και την ευγένεια που δείχνουν μαζί σου οι διαχειριστές του μπλογκ!; Αυγούστου 28, 2014 12:26 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Ο συνάδελφος του λαϊκού μετώπου δεν είμαι εγώ, ο πρώτος "διδάξας" στον σχολιασμό αυτό. Δεν εκφράζω διαφωνία μαζί του αλλά απλά ξεκαθαρίζω την κατάσταση. Αυτά για όσους (χωρίς να φταίνε) ένωσαν τα "λαϊκά μέτωπα". Καλό είναι να σταματήσει εδώ η συζήτηση, αν και θα παραμείνει...στους αιώνες των αιώνων, εφόσον ο αρχιχαφιές "Αθέμιτα" φρόντισε να δημοσιεύσει όλα τα σχόλια, και αυτά που ο διαχειριστής του μπλόγκ δημοσίευσε..

Το πρώτο λαϊκό μέτωπο; Αυγούστου 28, 2014 4:07 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Και εν πάσει περιπτώσει, εγώ έχω σταματήσει τον σχολιασμό, αλλά εκείνοι που φρόντισαν να πούνε αυτά που είπανε, αστειευόμενοι με άσχημο τρόπο όπως ίσως το καταλάβανε, μπορούν να δούνε τώρα τα αποτελέσματα του σχολιασμού τους, και την αξιοποίησή τους από τον αρχιχαφιέ του διαδικτύου, ο οποίος προσπαθεί να κρύψει τη χαφιεδίλα του και δεν μπορεί..
Ας είμαστε πλέον προεσεκτικοί όλοι, και γω μαζί. Η εποχή των αριστερών συζητήσεων υπο ομαλές συνθήκες έχει πλέον τελειώσει, και αν το καταλάβατε αυτό ήταν και το νόημα της τρολιάς μου..

Το πρώτο λαϊκό μέτωπο; Αυγούστου 28, 2014 4:17 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΙΙ! είπε...: Δηλαδή Λαϊκοτρόλ, μας λες ότι εσύ τρολάρεις ενώ ο άλλος σου εαυτός είναι χαμένος στο ν εσωτερικό του κόσμο. Θλιβερό...; Αυγούστου 28, 2014 11:19 μ.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΟΥΜΑ(*)
(*) Να διαβαστεί μόνο από όσους έχουν τη γενναία εντιμότητα, πριν αρχίσουν να διαμαρτύρονται για τα (συμβολικά) χαστούκια που εισπράττουν, να διερωτώνται αν τα εισπράττουν δικαίως.

Για διαφόρους λόγους, η συζήτηση εξετράπη από το θέμα που κατέβασε για συζήτηση ο εισηγητής μας, ο φίλος izi. Σε έναν κάποιο βαθμό παρεκτράπηκε κιόλας. Θα επιχειρήσω να την επαναφέρω back on track. Και το πρώτο-πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνω είναι να ορίσω, από τη μεριά μου τουλάχιστον, όπως βλέπω εγώ τα πράγματα δηλαδή, ποιο είναι αυτό το track, ποιο είναι δηλαδή το θέμα που εισήγαγε προς συζήτηση ο φίλος izi, ποιο είναι, με άλλα λόγια, το πάπλωμα για το οποίο γίνεται ο καβγάς.

Χωρίς να θέλω να παραστήσω τον καμπόσο, νομίζω ότι το εγχείρημα του να κατανοήσει κανείς ποιο είναι αυτό το πάπλωμα δεν παρουσιάζει την παραμικρή δυσκολία. Το πάπλωμα είναι ότι, κατά την άποψη του εισηγητή, ο Λένιν πρέπει να διαγραφεί από την εκκλησία τών μαρξιστών (και ό,τι αποκλήθηκε «λενινισμός» πρέπει να εξαιρεθεί από τα μαρξιστικά αναγνώσματα). Λαθραία εισχώρησε εκεί, μόνο μέσα από πλαστογραφήσεις τής Ιστορίας και κάθε είδους συμπαρομαρτούντων εγγράφων κατάφερε να τρυπώσει, ο άθλιος, στον κατάλογο των μαρξιστών κι έτσι να συγκαταλέγονται σήμερα τα γραφτά του ανάμεσα σε αυτά τών κλασικών τού μαρξισμού και να παρασύρουν επί δεκαετίες που ξεπερνούν τον έναν αιώνα τους νεότερους μαρξιστές.

Αυτή είναι η κατηγορία, λοιπόν. Ας δούμε τώρα και ποια είναι τα πειστήρια που έχουν κατατεθεί από την κατηγορούσα αρχή. Είναι αλήθεια ότι αυτά τα πειστήρια δεν τα κατέθεσε ο εισηγητής στην αρχική αγόρευσή του (ας μη γίνουμε τυπολάτραι, εποχή διακοπών είναι, θέρος είναι, και οι υψηλές θερμοκρασίες καλλιεργούν την τεμπελιά). Εξάγονται όμως με κάθε ασφάλεια και βεβαιότητα από τον διάλογο που αναπτύχθηκε μεταξύ τών αντιδίκων και είναι τα εξής:

α) Ο Λένιν δεν είναι μαρξιστής, διότι, όπως μάς λέει ο φίλος σαινζυστ (και προσυπογράφει ο φίλος izi):

Ο "λενινισμός" είναι μια σειρά πολιτικών και επαναστατικών τακτικών, και σε καμία περίπτωση δεν σχετίζεται με τον Μαρξισμό ο οποίος είναι μια κριτική θεωρία του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.

Στην παρέα τών κατηγόρων ήρθε να προστεθεί και ο καλός μας φίλος ΣΤΡΑΒΑΔΙΑ!!!, ο οποίος έγραψε:

Γενικότερα, η συνταύτιση του Μαρξισμού με το Λενινισμό δεν είναι αυτονόητη ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝΙΣΤΕΣ. Γι' αυτό άλλωστε υπογράφουν "Μαρξιστές παύλα Λενινιστές" και όχι σκέτα "Λενινιστές", υποδεικνύοντας (και σωστά) ότι ο Λενινισμός είναι μια εκδοχή του Μαρξισμού αλλά όχι η μοναδική.

Εδώ, όπως μπορεί να διαπιστώσει κάθε εγγράμματος αναγνώστης, ο ΣΤΡΑΒΑΔΙΑ!!! προβαίνει σε μία ευγενική παραχώρηση, ρίχνοντας λίγο στα μαλακά τον ‘‘άθλιο’’ Λένιν. Δέχεται ότι ο λενινισμός είναι μία εκδοχή τού μαρξισμού.

Αλλά πάλι, όχι! Γιατί είναι ο ίδιος που λίγες αράδες παρακάτω γράφει:

Υπάρχουν βέβαια και άλλα εξόχως σημαντικά κείμενα, όπως η ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΛΕΝΙΝ, του Γερμανού Μαρξιστή Χέρμαν Γκόρτερ, με τα οποία ίσως μπορέσει να ξεστραβωθεί όποιος εξακολουθεί να νομίζει ότι λενινισμός <=> μαρξισμός […]

Παρότρυνα προηγουμένως το αναγνωστικό κοινό/κενό να μην υποπέσει στην τυπολατρία. Τώρα θα το παροτρύνω να δείξει λίγο κατανόηση στη ντόπια διανόηση. Οι άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη βασανιστική αναζήτηση της Γνώσης, ενίοτε, από την πολύ μόρφωση, υφίστανται μία κάποια παρα-μόρφωση και παίζουν μπουνιές με τον εαυτό τους, φάσκοντας και αντιφάσκοντας… Περιποιηθείτε τα (αυτο)τραύματά τους και αποφύγετε να καγχάσετε για να μη σας χαρακτηρίσουν, εκτός από μνησίκακους, και χαιρέκακους…

Αυτό ήταν το πρώτο πειστήριο που κατατέθηκε ως απόδειξη του ότι ο Λένιν δεν δικαιούται δια να ομιλεί ως μαρξιστής. Περνάω στο δεύτερο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Αυγούστου 29, 2014 12:22 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Παρακολουθώ την συζήτηση αυτή και πραγματικά με έχει εξοργίσει η απανθρωπιά της από όλες τις πλευρές, απο όλες όμως.
Σταματήστε την ανθρωποφαγία και καθείστε να σκεφτείτε, τι είπατε όλοι εδώ μέσα.

Περαστικός; Αυγούστου 29, 2014 12:22 π.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

β) Ο Λένιν δεν ήταν μαρξιστής, διότι:

[…] δεν ήταν παρά οπαδός του ΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ και ο Λενινισμός η έκφρασή του στην Ρωσία.

Ποιος καταθέτει αυτό το πειστήριο; Μα ποιος άλλος από τον άνθρωπο που έχει αφιερώσει εαυτόν στην αναζήτηση της Γνώσης, τον καλό μας φίλο ΣΤΡΑΒΑΔΙΑ!!!. Θα αναρωτηθεί εδώ βέβαια κάποιος αναγνώστης με σχετικά καλή μνήμη, πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος που ισχυρίστηκε ότι «ο λενινισμός είναι μία εκδοχή τού μαρξισμού» να έχει ταυτόχρονα την πεποίθηση πως ο Λένιν «δεν ήταν παρά οπαδός τού ΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ». Ποιος ξέρει; Ίσως να οφείλεται στις παρενέργειες της μεγάλης μόρφωσης, μία εκ των οποίων είναι η παρα-μόρφωση, ξαναλέω εγώ. Το λέω όμως με κάθε επιφύλαξη, στραβάδι (και βάρκα-γιαλό) ων. Παρακαλώ πολύ, μην αρκεστείτε στα λόγια μου. Ψάξτε το κι εσείς.

Αυτό είναι το δεύτερο πειστήριο. Έχει όμως αξία να εξετάσουμε και ποιο είναι το πειστήριο του πειστηρίου. Πώς θεμελιώνει δηλαδή ο κατήγορος του Λένιν και υπερασπιστής τού Μαρξ και του μαρξισμού ΣΤΡΑΒΑΔΙΑ!!! το συμπέρασμά του ότι ο ακατονόμαστος «δεν ήταν παρά οπαδός τού ΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ» και γι’ αυτό πρέπει να διαγραφεί πάραυτα από τις λίστες τών μαρξιστών.

Το θεμελιώνει μέσω τού βιβλίου τού Πάνεκουκ Ο Λένιν σαν [= ως] φιλόσοφος. Δεν το έχω διαβάσει το βιβλίο κι έτσι μού δένεται η γλώσσα. Όχι όμως και μέχρι τού σημείου να μη μπορώ να την κουνήσω και να πω δυο-τρεις λέξεις. Γιατί ο καλός μας φίλος ΣΤΡΑΒΑΔΙΑ!!!, που προφανώς το έχει διαβάσει, μας μεταφέρει κάτι από την επιχειρηματολογία του, υποθέτω (και μάλιστα, υποθέτω και πάλι, την πιο σοβαρή). Ο Λένιν, λέει, «δεν ήταν παρά οπαδός τού ΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ» γιατί:

[…] ο […] Λενινισμός υπήρξε το εργαλείο για την ανάπτυξη του καπιταλισμού σε καθυστερημένες περιοχές όπως η Ρωσία και η Κίνα συν κάτι ψιλά.

Πάει και το δεύτερο πειστήριο (μαζί με το πειστήριό του) για τον μαϊμού μαρξιστή Λένιν. Προχωρώ στο τρίτο και τελευταίο.

γ) Το ζήτημα της ελευθερίας. Το καταθέτει ο έτερος καλός μας φίλος izi, που ράβει ό,τι κόβει ο ΣΤΡΑΒΑΔΙΑ!!!, σε κάποιο από τα σχόλιά του προς εμένα, στο οποίο έχει την καλοσύνη να μας υπενθυμίσει:

[…] το χάος που χωρίζει την μαρξική κριτική στο κεφάλαιο καθώς και την μετωπική της σύγκρουση με τις ιδεολογίες των γνωστών κατέργων.

Για να συμπληρώσει λίγες αράδες μετά, απαντώντας σε δικό μου σχόλιο, στο οποίο επισήμανα τον πραγματισμό τού αναρχικού Τσόμσκι που τον οδηγεί να προτιμά μία κρατική εταιρία κοινής ωφέλειας από μία ιδιωτική:

[…] έχει διαφορά το να διαλέγεις με το πιστόλι να σε σημαδεύει στον κρόταφο (είναι η προϋπόθεση του λόγου του) και το να επιβάλεις με "ένα όπλο στο χέρι".

Πριν προχωρήσω παρακάτω και επειδή στα παρακάτω θα αρχίσουν να πέφτουν τα (συμβολικά) χαστούκια βροχή και υπάρχει κίνδυνος ορισμένοι από εδώ να ζαλιστούν και να ξεχάσουν μέχρι και την οδό που μένουν, ας επαναλάβω συνοπτικά τα πειστήρια της μη σχέσης τού Λένιν με τον Μαρξ, σύμφωνα με τα όσα κατέθεσαν οι ‘‘μαρξιστές’’ μας, για να τα έχουν πρόχειρα στο μυαλό τους:

α) Ο Λένιν δεν είναι μαρξιστής γιατί ο Μαρξ χαρακτηρίζεται από και περιορίζεται στην κριτική τού κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, β) Ο Λένιν δεν είναι μαρξιστής γιατί η γραμμή που χάραξε μέχρι να αφήσει το μάταιο τούτο κόσμο και η οποία αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία λειτούργησε έκτοτε το σοβιετικό κράτος οδηγούσε στην ανάπτυξη του καπιταλισμού στην καθυστερημένη Ρωσία. γ) Ο Λένιν δεν ήταν μαρξιστής γιατί η πολιτική φιλοσοφία του (= λενινισμός) περιείχε τα σπέρματα που γέννησαν «τις ιδεολογίες τών γνωστών κατέργων» και παρήγαγαν τα γνωστά πιστόλια (Tokarev) που σημάδευαν τους ανθρώπους στον κρόταφο (σβέρκο).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Αυγούστου 29, 2014 12:24 π.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Έρχονται (συμβολικά) χαστούκια

Δεν θέλω να θεωρηθώ ως ασκών το παίγνιο της στείρας αντιπαράθεσης ή, ακόμα χειρότερα, ως λάτρης τών σκυλοκαβγάδων που το μόνο του μέλημα είναι να πικάρει τους συνομιλητές του, αλλά, μα την πίστη μου, δεν βρίσκω καλύτερη εισαγωγή γι’ αυτό το υποκεφάλαιο από τα λόγια τού ίδιου τού Λένιν, αυτά με τα οποία ξεκινούσε τη μπροσούρα του Κράτος και Επανάσταση (συν μια προσθήκη δική μου):

Η διδασκαλία του Μαρξ βρίσκεται σήμερα εκτεθειμένη στο ίδιο πάθημα, που πολλές φορές στην εξέλιξη της ιστορίας, έπαθαν οι διδασκαλίες και άλλων επαναστατών φιλοσόφων και ηγετών των καταπιεζομένων τάξεων που αγωνίζονταν για την απελευθέρωση τους. Κατά τη διάρκεια τής ζωής των μεγάλων επαναστατών, οι κυρίαρχες τάξεις τους απήντησαν με αδιάκοπες καταδιώξεις, και δέχτηκαν τη διδασκαλία τους με την πιο άγρια εχθρότητα με το πιο λυσσασμένο μίσος και με μια ατέλειωτη σειρά από ψεύδη και συκοφαντίες. Μετά το θάνατο τους προσπαθούν συνήθως να τους παραστήσουν σαν άκακους αγίους, ευλογώντας τους και σκεπάζοντας το όνομα τους μέσα σε μια αίγλη που χρησιμεύει για «παρηγοριά» προς τις καταπιεζόμενες τάξεις, και, έχει σκοπό την εξαπάτηση τους. Συγχρόνως σπεύδουν να τους «εκλαϊκεύσουν» ευνουχίζοντάς την πραγματική ουσία των επαναστατικών τους θεωριών και στραβώνοντας το επαναστατικό τους λεπίδι. Σήμερα η αστική τάξις και οι οπορτουνιστές που βρίσκονται μέσα στο εργατικό κίνημα, συνεργάζονται σ' αυτό το έργο της νοθείας του Μαρξισμού. Παραλείπουν, παρακάμπτουν και παραμορφώνουν την επαναστατική άποψη τής διδασκαλίας του, την επαναστατική του ψυχή, φανερώνοντας μόνο ότι είναι, η φαίνεται πώς είναι δυνατό να γίνει δεκτό από την πλουτοκρατία. Όλοι οι σοσιαλ-πατριώτες [προσθήκη δική μου: + αναρχοαυτόνομοι, αναρχικοί, νεοαναρχικοί, αναρχίζοντες, αριστεροί φιλελεύθεροι (= φτωχοί φιλελεύθεροι), σκέτοι φιλελεύθεροι (= πλούσιοι ή ευκατάστατοι φιλελεύθεροι), αριστεροί δημοκράτες, δημοκράτες σκέτοι, κεντρώοι, ακραία κεντρώοι, κεντροαριστεροί, αριστεροκεντρώοι, καταστασιακοί, πληθυντικοί (= νεγκρικοί), πολιτισμικά αριστεροί, δικαιωματιστικοί αριστεροί, ανθρωπιστές (= υπερασπιστές τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων), αυθορμητιστές, αυτοκαθορισμικοί, προοδευτικοί και ούτω καθ’ εξής] διακηρύσσονται τώρα «μαρξιστές», γνήσιοι μάλιστα!

Αυτά έγραφε ο Λένιν πριν από σχεδόν έναν αιώνα. Και ταιριάζουν φούστα-μπλούζα (© Αλέκα) στους φίλους μας εδώ για τα όσα κατέθεσαν, προκειμένου να βγάλουν τον καημένο τον Βλαδίμηρο άμπαλο από μαρξισμό.

Ο Μαρξ, λέει, έκανε μόνο κριτική στον καπιταλισμό! Ο Μαρξ ανέλυσε μόνο τον τρόπο λειτουργίας τού καπιταλισμού! Ο Μαρξ ήταν ένας χαρτογιακάς μελετητής και αναλυτής τού καπιταλισμού, οπωσδήποτε ταλαντούχος, αυτό τού το αναγνωρίζουν μάλλον, και πέραν αυτού ουδέν! Ένας Κρούγκμαν, ας πούμε, ένας Βαρουφάκης, άντε ένας Βεργόπουλος (που είναι κι αυτός μαρξιστής —my ass!). Τι σχέση έχει με τον Λένιν; Ο Λένιν δεν περιορίστηκε στην κριτική. Ο Λένιν προχώρησε στην …πράξη! Είναι να γελάει κανείς!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Αυγούστου 29, 2014 12:26 π.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Πιάνονται οι φίλοι μας εδώ, όπως πιάνονται οι πνιγμένοι από τα μαλλιά τους, πιάνονται από το γεγονός ότι τα οικονομικά (κυρίως) και φιλοσοφικά (δευτερευόντως) γραφτά τού Μαρξ πλειοψηφούν στο έργο του. Και πιάνονται επίσης από το γεγονός ότι όχι μόνο δεν συμμετείχε ο ίδιος με τη φυσική του παρουσία, σωματικά, σε κάποια από τις επαναστατικές εξεγέρσεις τού καιρού του, αλλά δεν άφησε για τους νεότερους και μια σειρά από εγχειρίδια με το γενικό τίτλο How to ή Do it your self, λόγου χάρη, στα οποία να εξηγεί με το νι και με το σίγμα πώς πρέπει να οργανωθεί και να υλοποιηθεί η επανάσταση και πώς πρέπει να κτιστεί η σοσιαλιστική/κομμουνιστική κοινωνία. Και ξεχνούν όλα τα άλλα! Ξεχνούν ότι είναι ο άνθρωπος που έκανε καθαρό και ξάστερο, γράφοντάς το χίλιες φορές, ότι για εκείνον η θεωρία και η φιλοσοφία δεν είναι παρά δουλειά για αργόσχολους αν δεν οδηγούν στη σοσιαλιστική επαναστατική αλλαγή τής ζωής τών ανθρώπων. Ξεχνούν ότι είναι ο άνθρωπος που μίλησε αριθμητικώς και ολογράφως για την επαναστατικώ τω τρόπω συντριβή τής μηχανής τού αστικού κράτους (διορθώνοντας εκ των υστέρων σε αυτό το σημείο ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό σε κάποιες πιο ‘‘ήπιες’’ ή ανοιχτές σε παρερμηνεία διατυπώσεις τού Κομμουνιστικού Μανιφέστου). Ξεχνούν ότι όσο κι αν δεν μας άφησε αυτά τα λεπτομερή εγχειρίδια επανάστασης που τόσο ‘‘λείπουν’’ από τους ‘‘επαναστάτες’’ φίλους μας, μάς αποκάλυψε πολλές από τις σκέψεις του πάνω σε ζητήματα επαναστατικής δράσης και πράξης καθώς και οικοδόμησης του εργατικού κράτους μέσα από βιβλία όπως Η 18η Μπρυμαίρ, Κριτική του προγράμματος της Γκότα και ιδίως στο Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία, (για να μη μνημονεύσουμε τις άπειρες επιστολές, άρθρα και σχόλια πάνω στις πολιτικές/επαναστατικές εξελίξεις τής εποχής του). Μετά από τόσα πολλά που ξεχνούν, πώς να μη μετατρέψουν τον Μαρξ κάτι σαν τη μπύρα χωρίς αλκοόλ και σκορδαλιά χωρίς σκόρδο κι έτσι να βγάλουν τον Λένιν (που αν ήταν μπύρα θα είχε περισσότερους οινοπνευματικούς βαθμούς κι από τη βότκα κι αν ήταν σκορδαλιά θα μπορούσες να τη χρησιμοποιήσεις αντί για ΤΝΤ) ανέπαφο με το ‘‘άθλημα’’ του μαρξισμού;

Γιατί όμως τόση ‘‘λατρεία’’ για τον Μαρξ, που ήταν, τάχα, μόνο κριτής και αναλυτής τού καπιταλισμού; Οφείλεται αυτό μόνο στο διακαή πόθο τους να βγάλουν τον Λένιν τεχνητό οφσάιντ; Όχι! Οφείλεται και σε κάτι άλλο. Οφείλεται και στην ενδιάθετη και έντονη κλίση των οικοδεσποτών και της πλειοψηφίας τών τακτικών θαμώνων αυτού του στεκιού να περιορίζονται στο να κατασκηνώνουν στην αποβάθρα επιβατών και να αρκούνται στο να βλέπουν τα τρένα να περνούν και απλώς να τους ασκούν κριτική. Το ένα τούς βρωμάει, το άλλο τούς μυρίζει, το τρίτο βγάζει πολύ καπνό, το τέταρτο σφυρίζει πολύ δυνατά (βίαια), το πέμπτο είναι αντιαισθητικό και πάει λέγοντας. Σε ποιο να μπουν που το ένα είναι χειρότερο από το άλλο; Έτσι, μ’ αυτά και με ’κείνα, βλέποντας τα τρένα να περνούν και να επιδίδονται στο αγαπημένο τους χόμπι, της κριτικής, ήταν νιοι και γέρασαν, καρφωμένοι στην ίδια πάντα θέση: του θεατή. Έμειναν όμως, να το πούμε κι αυτό, να μη τους αδικήσουμε, άσπιλοι και άμωμοι και ούτε ένα κρίμα δεν βαραίνει την ψυχή τους —όπως συμβαίνει με όλες τις εβέσθητες ψυχές άλλωστε, αυτές που προτιμούν να αφήνουν την Αθηνά να κουνάει τον κώλο της, παρά να κουνήσουν εκείνες τα αβρά χεράκια τους και τα λερώσουν… (ως γνωστόν, δουλειά, δηλαδή έργο, δεν γίνεται χωρίς να λερώσεις τα χέρια σου —ακόμα και με αίμα).

*****

Αν ο ισχυρισμός ότι ο Μαρξ ήταν Βαρουφάκης φέρνει γέλια, ο ισχυρισμός ότι ο Λένιν «δεν ήταν παρά οπαδός του ΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ» επειδή «ο Λενινισμός υπήρξε το εργαλείο για την ανάπτυξη του καπιταλισμού σε καθυστερημένες περιοχές όπως η Ρωσία» φέρνει γέλια τρανταχτά μέχρι δακρύων (στις μεγαλύτερες ηλικίες ίσως και κάποια χαλάρωση των σφιγκτήρων τού ουροποιητικού συστήματος, με τα γνωστά δυσάρεστα αποτελέσματα…).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Αυγούστου 29, 2014 12:28 π.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Φαίνεται ότι οι παρα-μορφωμένοι φίλοι μας έχουν μπερδέψει τόσο πολύ τα πράγματα που έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «σοσιαλισμός = τρωγλοδυτισμός + σοβιέτ» (να ένα άλλο σημείο αντίθεσης με τον ακατανόμαστο εξαποδό…). Φαίνεται να έχουν την εντύπωση ότι ο σοσιαλισμός θα σημάνει τον ξαφνικό θάνατο κάθε προόδου στις μεθόδους παραγωγής που ο καπιταλισμός επέφερε: από τη μηχανοποίηση και το συντονισμό τής εργασίας, μέχρι τις οικονομίες κλίμακας ή το σύγχρονο λογιστήριο της διπλογραφικής εγγραφής (αυτό που ο Μαρξ θεωρούσε ως τεράστιο άλμα προόδου!). Ας τους δώσουμε ένα γερό χαστούκι, μπας και κουνηθεί λίγο το μυαλό τους και πέσουν οι στόκοι οι οποίοι παρεμβάλλουν εμπόδια στην εγκεφαλική λειτουργία τους, βραχυκυκλώνοντας τις νευρικές συνάψεις. Και ποιος μπορεί να δώσει αυτό το γερό χαστούκι; Εμείς; Όχι βέβαια! Ποιοι είμαστε εμείς, κάτι στραβάδια και βάρκες-γιαλό είμαστε! Αυτός που μπορεί να δώσει το γερό χαστούκι είναι ο ίδιος ο ‘‘αγαπημένος’’ τους, ο παππούς Μαρξ ντε! Να τι έγραφε στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο:

Το προλεταριάτο θα χρησιμοποιήσει την πολιτική του κυριαρχία για ν' αποσπάσει βαθμιαία από την αστική τάξη όλο το κεφάλαιο, να συγκεντρώσει όλα τα εργαλεία παραγωγής στα χέρια του κράτους, δηλαδή τoυ προλεταριάτου που είναι οργανωμένο σαν κυρίαρχη τάξη, και να αυξήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τη μάζα των παραγωγικών δυνάμεων.
(Και αξίζει εδώ να σκεφτεί κανείς πως όταν ο Μαρξ έγραφε αυτά, είχε στο μυαλό του τις ανεπτυγμένες χώρες τής Δ. Ευρώπης, όχι την ημιφεουδαρχική και καθυστερημένη Ρωσία. Δεν χρειάζεται πολύ σοφία για να καταλάβουμε τι θα έγραφε γι’ αυτήν…)

Εδώ, πιθανόν, να πεταχτεί κάποιος από τους φίλους μας τους ‘‘μαρξιστές’’ και να πει:

Λέφτηδες, είσαστε μεγάλες κουφάλες! Διαστρεβλώνετε ‘‘πούστικα’’ τα λόγια μας! Όταν εμείς λέμε ότι «ο Λενινισμός υπήρξε το εργαλείο για την ανάπτυξη του καπιταλισμού σε καθυστερημένες περιοχές όπως η Ρωσία», δεν εννοούμε την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, εκεί καλά έκαναν οι μπολσεβίκοι. Εννοούμε τη διατήρηση της ιεραρχικής διεύθυνσης της εργασίας, εννοούμε τη διατήρηση μεθόδων και τεχνικών που εγκαινίασε ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, σύμφωνα με τις οποίες οι εργαζόμενοι δεν αυτοδιευθύνονται, αλλά ακολουθούν τις ντιρεκτίβες τής εκάστοτε Διεύθυνσης.

Μάλιστα. Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε. Πριν όμως φύγουμε, να εκφράσουμε και κάνα δυο απορίες, έτσι για να έχουμε το καλό ρώτημα.

Τελικά, η Ρωσία ήταν ή δεν ήταν καθυστερημένη χώρα; Διότι, αν ήταν καθυστερημένη χώρα, όπως γράφουν πεντακάθαρα οι φίλοι μας (και όπως επαναλαμβάνουν μονότονα όλοι οι επικριτές τού Λένιν να ξεκινήσει σοσιαλιστική επανάσταση σε μία χώρα που βρισκόταν έναν αιώνα πίσω), ούτε ειδικευμένο εργατικό δυναμικό είχε σε επαρκείς αριθμούς για «να αυξήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τη μάζα των παραγωγικών δυνάμεων», όπως ήθελε ο Μαρξ (με τη σύμφωνη γνώμη τών φανατικών μαρξιστών που σουλατσάρουν εδώ, φαντάζομαι), ούτε αρκετούς τεχνικούς και ενδιάμεσους μάνατζερ παραγωγής, ούτε τίποτε. Και από όσους έμπειρους εργάτες και τεχνικούς υπήρχαν, ο εμφύλιος ‘‘έφαγε’’ τους μισούς. Άρα, τα εργοστάσια που έμειναν όρθια κι αυτά που φτιαχνόντουσαν, επανδρώθηκαν άρον-άρον με προσωπικό που μάθαινε τη δουλειά πάνω στη δουλειά. Τι αυτοδιεύθυνση μπορούσαν να ασκήσουν άνθρωποι που μπέρδευαν τον τόρνο με την πρέσα και το γαλλικό κλειδί με το κατσαβίδι, και που δεν είχαν την παραμικρή αίσθηση της πειθαρχίας την οποία απαιτεί η παραγωγή μαζικής κλίμακας; (Το σταματάω εδώ και δεν το πηγαίνω παραπέρα, δεν θέτω δηλαδή ερωτήματα σχετικά με το επίπεδο του πνεύματος συλλογικότητας όλων αυτών τών νεοσύλλεκτων στραβαδιών τής συνδυαστικής εργοστασιακής εργασίας, ούτε για το βαθμό τής συνειδητοποίησης του γεγονότος ότι το «εργοστασιάκι» τους δεν ήταν παρά ένας κρίκος σε μία μεγάλη αλυσίδα παραγωγής από την εύρυθμη λειτουργία τής οποίας εξαρτιόταν η επιβίωση της επανάστασης.)

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Αυγούστου 29, 2014 12:29 π.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Ο φίλος izi, αναφερόμενος στην περίπτωση του Τσόμσκι, έγραψε (παρέθεσα τα λόγια του παραπάνω) ότι κατανοεί το πρόβλημα του να είσαι αναγκασμένος να επιλέγεις με το πιστόλι στον κρόταφο. Δεν του περνάει όμως από το μυαλό, κι αν του περνάει το ‘‘πνίγει’’, ότι ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι του ήταν ακριβώς στη θέση τού ανθρώπου που έχει ένα πιστόλι στον κρόταφο και καλείται να απαντήσει στο δίλημμα: πολεμικός κομμουνισμός (και αργότερα κρατικός καπιταλισμός και ΝΕΠ) ή αντίο επανάσταση. Ο Λένιν διάλεξε ό,τι διάλεξε και έπεισε και όσους χρειαζόταν για να εξελιχθούν τα πράγματα όπως τα ξέρουμε. Ας μας πουν όλες αυτές οι εβέσθητες ψυχές τι θα διάλεγαν στη θέση του!

*****

Τι απομένει; Απομένει το ζήτημα της ελευθερίας (ή, θέτοντάς το αντίστροφα, το ζήτημα των κατέργων και των πιστολιών στον κρόταφο, κατά τις διατυπώσεις τού φίλου μου τού izi).

Αχ αυτή η Ελευθερία! Πόσα και πόσα εγκλήματα δεν έχουν γίνει στο όνομά της! Όπου, κάθε φορά, αυτοί που την επικαλούνται σε μία δεδομένη στιγμή, καταγγέλλοντας τα εγκλήματα που οι αντίπαλοί τους έχουν διαπράξει με το πρόσχημα της υπεράσπισής της, δεν αντιπροσωπεύουν παρά τη μία όψη ενός και μόνο νομίσματος, του οποίου η άλλη όψη καταλαμβάνεται από τους αντιπάλους τους και οι οποίοι, φυσικά, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιστρέφουν αντεστραμμένες τις κατηγορίες που δέχονται. Έτσι πάει η δουλειά. Σαν ένα αιώνιο παιχνίδι τένις, με το μπαλάκι να πηγαινοέρχεται από το ένα τερέν στο άλλο. Ποια πλευρά έχει δίκιο; Και οι δύο! Η κάθε μία από τη δική της σκοπιά, βέβαια. Έτσι, τα μόνα ζητήματα που απομένουν είναι δύο:

Το πρώτο (και πρωτεύον): με ποια πλευρά τάσσεται κανείς, ποιο στρατόπεδο διαλέγει σε κάθε δεδομένη σύγκρουση που γεννάει ο ανθρώπινος ανταγωνισμός.

Το δεύτερο (και δευτερεύον —not least, αλλά οπωσδήποτε δευτερεύον): αν η βία, δηλαδή τα «εγκλήματα» που λέγαμε προηγουμένως, την οποία ασκεί η πλευρά με την οποία έχει ταχθεί κάποιος περιορίζεται στα όρια του απολύτως αναγκαίου κακού ή, αντίθετα, τα υπερβαίνει, εξαπλωνόμενη και σε περιοχές τού περιττού. Και εδώ είναι χρήσιμο να θυμίσω, ή να γνωστοποιήσω σε όσους δεν το ξέρουν, μία καίρια παρατήρηση του Ζίζεκ σχετικά με μία από τις βασικές διαφορές τού Λένιν με τον Στάλιν: ο πρώτος, είπε ο μουρλός Σλοβένος, ήξερε να περιορίζει τη βία στον απολύτως αναγκαίο βαθμό· ο δεύτερος την εξαπέλυε ανεξέλεγκτα.

Ας κλείσω για την ώρα (απομένουν κάτι ‘‘ψιλά’’ ρέστα που λέω να τα επιστρέψω αύριο) με ένα ακόμα (συμβολικό) χαστούκι. Σχετίζεται (εμμέσως) με την Κόκκινη Τρομοκρατία που εισηγήθηκε και υπερασπίστηκε ο Λένιν, όταν τα πράγματα άρχισαν να στραβώνουν επικίνδυνα. Δεν θα το δώσω όμως εγώ, λέω να ακολουθήσω το παράδειγμα των φίλων μου των Happy/Danger Few και να μη λερώσω τα χέρια μου. Θα αναθέσω τη δουλειά σε μία Κυρία. Και μάλιστα μία Κυρία πολύ αγαπημένη στο εδώ φιλοθεάμον κοινό/κενό. Σε αυτό το (συμβολικό) χαστούκι, οι πολυπληθείς ‘‘μαρξιστές’’ αναγνώστες τού ιστολογίου θα μπορέσουν εύκολα να αναγνωρίσουν, είμαι σίγουρος, την υποκείμενη ιδέα ότι η ταξική πάλη, όπως και το τανγκό, είναι κι αυτή μία σχέση μεταξύ δύο μερών, όπου το ένα επηρεάζει το άλλο…

Λοιπόν, το (συμβολικό) χαστούκι μιας Κυρίας:

Η Τρομοκρατία, ας θυμηθούμε, ακολούθησε μια περίοδο κατά την οποία όλες οι πολιτικές εξελίξεις ήταν κάτω από την επιρροή τών κακορίζικων δολοπλοκιών και σκευωριών τού Λουδοβίκου ΙΣΤ´. Η βία τής τρομοκρατίας, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον, ήταν αντίδραση σε μια σειρά όρκων και υποσχέσεων που δεν τηρήθηκαν και που αποτελούσαν το τέλειο πολιτικό ισοδύναμο των συνηθισμένων ραδιουργιών τής αυλικής κοινωνίας, […]
(Hannah Arendt, Για την Επανάσταση, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια 2006, μετάφραση Αγγελική Στουπάκη, σελ. 141.)

Τα λέμε; Αυγούστου 29, 2014 12:36 π.μ.
izi είπε...: Μπορούμε να το συζητάμε, αλλά να σου απαντήσω συνοπτικά.
Για το θέμα του κατά πόσο ο Λενιν δεν ήταν παρά οπαδός του ΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ και ο Λενινισμός η έκφρασή του στην Ρωσία διάβασε τον μαρξιστή Πάνεκουκ.

Έχεις κάποιο θέμα με τη "γνησιότητα".
Να το κοιτάξεις.

Επίσης αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως παραθέτεις το γραπτό του Λένιν (που πάντα βρίσκει και σου δείχνει τι "έκαναν" τι κάνουν και τι "ΘΑ κάνουν" οι "άλλοι", οι "αστοι", οι "οπορτουνιστές", ώστε να το κάνουν αυτός και οι δικοί του με την ησυχία τους μπροστα στα μούτρα σου ενώ εσύ κοιταζεις πίσω σου) πριν διαβάσεις τον Πάνεκουκ και σε λίγο, έτοιμος μου σαι,θα παραθέσεις κάποιο λίβελο (υπάρχει και αυτός στον "Αριστερισμό") ενάντια στον Πάνεκουκ που έχεις προλάβει να τον χαρακτηρίσεις με τη βοήθεια του θείου, "στρεψοδίκη" "οπορτουνιστή" κτλ.
Αυτή είναι μια τακτική. Οκ.

Το θέμα που έθιξα λοιπόν είναι πως όταν ταυτίζεις (όπως οι παρασημοφορημένοι "θεωρητικοί") συγκυριακές τακτικές και μεθόδους δράσεις, με μια κριτική θεωρία ή μια κοσμοθεώρηση αν θες, αυτό που δημιουργείς είναι μια αντιδραστική σούπα, μια καταπιεστική απολυταρχική απάνθρωπη διακυβέρνηση.
Για το θέμα λοιπόν αυτό της ταύτισης (και όχι της διαλεκτικής τους διάκρισης) τακτικής και θεωρίας και των αποτελεσμάτων αυτής της ταύτισης δε χρειάζεται να διαβάσεις τίποτα, υπάρχουν φυσικά οι αλληλογραφίες και τα ραπόρτα του ίδιου του Λένιν, τα αρχεία των υπηρεσιών ασφαλείας της σοβιετικής Ρωσίας, καθώς και οι αλληλογραφίες των ηγετών τους.
Δεν είπα ποτέ πως ο Μαρξ ήταν ΜΟΝΟ θεωρητικός, είπα ότι το έργο του που είναι αναπόσπαστο κομμάτι (πως αλλιώς) και της ζωής του, της πολιτικής του δράσης, της οικογενειακής του κατάστασης, της πίστης του, των φίλων, των δανειστών, των συνεργατών, των ερώτων, των γούστων, των αναγνώσεων κτλ. είναι ένα έργο κριτικής θεωρίας στο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα του καιρού του που μας είναι εξαιρετικά χρήσιμο και σήμερα.
Αν κάνεις αυτή τη διάκριση θα δεις ότι ο λενινισμός και το "κόμμα νέου τύπου" επικαλέστηκε την Μαρξική θεωρία ευλογώντας την και σκεπάζοντας την μέσα σε μια αίγλη που χρησιμεύει για «παρηγοριά» προς τις καταπιεζόμενες τάξεις, και, έχει σκοπό την εξαπάτηση τους. Οι ανα τον κόσμο λενινιστές σπεύδουν να τους «εκλαϊκεύσουν» ευνουχίζοντάς την πραγματική ουσία των επαναστατικών τους θεωριών και στομώνοντας το επαναστατικό τους λεπίδι. Σήμερα τα λενινιστικά απολειφάδια και οι οπορτουνιστές που βρίσκονται μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα, συνεργάζονται σ' αυτό το έργο της νοθείας του Μαρξισμού. Παραλείπουν, παρακάμπτουν και παραμορφώνουν την ερμηνευτική διάσταση τής διδασκαλίας του, την επαναστατική του ψυχή, φανερώνοντας μόνο ότι είναι, η φαίνεται πώς είναι δυνατό να γίνει δεκτό από πρωτοετείς φοιτητές της ΑΣΟΕ. Ο κάθε εξουσιομανής κομπλεξικός, κάθε ναρκισσιστής, κάθε κατ επάγγελμα συκοφάντης, κάθε πονηράντζα, κάθε άσχετος, κάθε σοφιστής του κερατά, κάθε εργολάβος της ιδεολογίας, μαζί με όλους τους ηλίθιους του κόσμου που τον ακολουθούν ενωμένοι διακηρύσσεται τώρα «μαρξιστής»!
Πίκρα.; Αυγούστου 29, 2014 10:36 π.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε izi,

Από όσα λες, θα σχολιάσω για την ώρα μόνο ορισμένα σημεία ‘‘τακτικής’’ φύσης. Τα υπόλοιπα, αυτά που εμπίπτουν στα κυρίως συζητούμενα, θα τα καλύψω στο σχόλιο με τα ‘‘ψιλά’’ που οφείλω. Το λοιπόν:

Μου λες ότι έχω ένα θέμα με τη γνησιότητα και με συμβουλεύεις να το κοιτάξω. ΟΚ. Υπόσχομαι να το κάνω. Δεν νομίζεις όμως ότι πριν απευθύνεις οποιαδήποτε συμβουλή σε οποιονδήποτε άλλον, πρέπει, αυτή την ίδια συμβουλή, αν έχει κάποια αξία, να την απευθύνεις πρώτα και καλύτερα στον εαυτό σου; Διότι έχει πραγματικά πολύ γούστο: ενώ είσαι εσύ ο ίδιος που με την ανάρτησή σου έβαλες ξεκάθαρα θέμα γνησιότητας μαρξισμού για τον Λένιν, παρουσιάζοντας μάλιστα τον παππού Κάρολο να στριφογυρνάει στον τάφο του επειδή ο τρισκατάρατος θεωρείται μαρξιστής, οποία βλασφημία, έρχεσαι τώρα να αντιστρέψεις τα πράγματα, να κάνεις αντί για διαίρεση πολλαπλασιασμό, και να εμφανιστείς ως σύμβουλος δικός μου, για αμάρτημα (αν είναι αμάρτημα) που διέπραξες εσύ!!! Μα τον Τουτάτη, αυτό δεν θα το ήθελε ούτε ο Διάβολος (ο Λένιν)!!! :-)

Δεν ασχολήθηκα με κανέναν Πάνεκουκ, κι ας έγραψα 3.000+ λέξεις (παρεμπιπτόντως και για να σου φύγει η πιθανή απορία: από τη μικρή μπροσούρα του που σου είπα ότι έχω διαβάσει, δεν έβγαλα σε καμία περίπτωση το συμπέρασμα πως δεν ήταν μαρξιστής, τουλάχιστον μέχρι την εποχή που την έγραψε). Δεν ξέρω ποιους είχε στο μυαλό του ο εξαποδό όταν έγραφε τα πρώτα λόγια τού Κράτος και Επανάσταση, εγώ όμως τα τσιτάρισα απευθυνόμενος σε εσένα και κάποιους άλλους μέσα εδώ που έσπευσαν να συνταχθούν με την εισήγησή σου και να ράψουν όσα έκοψες εσύ στα σχόλιά σου. Εσάς, ναι, δεν σας θεωρώ μαρξιστές! Δεν περιμένω να το δεχθείτε. Ίσα-ίσα, θα πηδήξετε από αγανάκτηση μέχρι το ταβάνι. Είτε επειδή έχετε φτιάξει μια καρικατούρα τού Μαρξ στο κεφάλι σας, είτε επειδή κοροϊδεύετε τον εαυτό σας, είτε επειδή σάς γοητεύει η αίγλη τού ονόματός του και θέλετε κι εσείς ένα κομμάτι της για πάρτη σας, δηλώνετε μαρξιστές. Κολοκύθια μετά ριγάνεως. Οι άνθρωποι που έχουν διαβάσει Μαρξ και τον έχουν στο μυαλό τους απλώς ως εκείνον ο οποίος κληροδότησε στους νεότερους απλώς «ένα έργο κριτικής θεωρίας στο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα του καιρού του που μας είναι εξαιρετικά χρήσιμο και σήμερα», όπως μού γράφεις εσύ, είναι μαρξιστές όσο εγώ είμαι η Βασίλισσα της Αγγλίας! Διότι, καλέ μου φίλε izi, σε ρωτώ:

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Αυγούστου 29, 2014 1:10 μ.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Πιστεύεις ότι ο Αντρέας Ανδριανόπουλος ή ο Τάκης Μίχας, για παράδειγμα, θα είχαν τον παραμικρό δισταγμό να βάλουν φαρδιά-πλατιά την τζίφρα του κάτω από ένα πορτρέτο τού Μαρξ, σαν αυτό που φιλοτέχνησες εσύ; Κανέναν! Με παρεμφερή λόγια έχουν μιλήσει κι εκείνοι. Τι λέω; Μόνο εκείνοι; Μήπως αυτά τα κολακευτικά λόγια, με τις ίδιες ή παρεμφερείς λέξεις, δεν έχουν γραφτεί στον Economist, τους Financial Times ή το Spiegel; Ή δεν είναι εξ αιτίας αυτών τών αρετών, τις οποίες βέβαια τις αναγνωρίζουν όλοι, που ο καημένος ο παππούς έχει κοσμήσει εξώφυλλα και εξώφυλλα των πιο έγκυρων οικονομικών και πολιτικών περιοδικών, τύπου Business Week και Time; Τι μου λες τώρα λοιπόν;

Αλήθεια, δεν κατάλαβα γιατί μπήκες στον κόπο να διευκρινίσεις τα λόγια σου σχετικά με το τι αντιπροσωπεύει για σένα ο Μαρξ. Διότι από τη διευκρίνιση, βγαίνει ακριβώς το ίδιο συμπέρασμα που έβγαλα αρχικά! Για ξαναδιάβασέ τη:

Δεν είπα ποτέ πως ο Μαρξ ήταν ΜΟΝΟ θεωρητικός, είπα ότι το έργο του που είναι αναπόσπαστο κομμάτι (πως αλλιώς) και της ζωής του, της πολιτικής του δράσης, της οικογενειακής του κατάστασης, της πίστης του, των φίλων, των δανειστών, των συνεργατών, των ερώτων, των γούστων, των αναγνώσεων κτλ. είναι ένα έργο κριτικής θεωρίας στο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα του καιρού του που μας είναι εξαιρετικά χρήσιμο και σήμερα.

Τι μου λες εδώ;;; Ότι δέχεσαι πως ο Μαρξ είχε πολιτική δράση, ότι έκανε οικογένεια κι ότι είχε φίλους που τον δάνειζαν; Χάρηκα πολύ, Λέφτης! Τι να τα κάνω αυτά; Αυτά εννοούσε ο Λένιν στα λόγια που παρέθεσα και προσυπόγραψα, όταν κατηγορούσε τους διάφορους ‘‘μαρξιστές’’ τής εποχής ότι παραποιούν, διαστρεβλώνουν και ευνουχίζουν τον Μαρξ και τις ιδέες του; Όχι, καλέ μου φίλε, και μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Ο Λένιν εννοούσε δυο-τρία απλά πραγματάκια που τα έκαναν γαργάρα οι τότε ‘‘μαρξιστές’’ όπως τα κάνετε και οι εδώ σημερινοί ‘‘μαρξιστές’’:

Γκρέμισμα και τσάκισμα των μηχανισμών τής αστικής ταξικής εξουσίας + πολιτική εξουσία (η λέξη που δεν σου αρέσει!) τής εργατικής τάξης και των συμμάχων της επί τής αστικής τάξης (και των συμμάχων της! —προσοχή εδώ!), κοντολογίς δικτατορία τού προλεταριάτου + κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.

Χωρίς αυτά, δεν υπάρχει μαρξισμός. Κι αν υπάρχει, υπάρχει στον ίδιο βαθμό που υπάρχει ανάμεσα στις μπύρες η μπύρα χωρίς αλκοόλ!

Τα λέμε; Αυγούστου 29, 2014 1:11 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε Στραβάδια!!!,

Θα σε συμβούλευα (δεν είμαι σοφός, η προσωπική μου πείρα με δίδαξε) να ποστάρεις το σχόλιό σου, αφού το ολοκληρώσεις. Έτσι, δεν θα παρεμβάλλονται άλλα σχόλια, πράγμα που δυσκολεύει τους αναγνώστες αλλά και την προσπάθειά σου να πείσεις.

Γνώμη μου: διάγραψε αυτά που έχεις ποστάρει, ολοκλήρωσε ό,τι έχεις να πεις και μετά ποστάρισέ τα μπαμ, μπαμ, μπαμ, το ένα μετά το άλλο.

Τα λέμε; Αυγούστου 29, 2014 1:11 μ.μ.
izi είπε...: λεφτ, όταν μιλάω για το έργο του Μαρξ εννοώ το επιστημονικό κομμάτι, αυτό που ο ίδιος ονομάζει και κατηγοριοποιεί ως "κριτική της πολιτικής οικονομίας", όχι τα λιβελογραφήματα και τους λόγους που έβγαλε και τις εσωκομματικές κριτικές κτλ.
Είναι μια επιστημονική εργασία.
Δεν καταλαβαίνω γιατί δε συνεννοούμαστε.
Ειδικότερα ο Μάρξ ο ίδιος έχει υπάρξει υπέρμαχος της αφηρημένης σκέψης και αν το έργο του έχει ένα πρόβλημα είναι η στάση απέναντι στο συγκεκριμένο.
Όταν μιλάω για μαρξικό "έργο" εννοώ το "Κεφάλαιο".
Εκτιμώ πάντως το θαρραλέο διάλογό σου, μιας και είναι φανερό πως οι πηγές σου είναι σχετικά περιορισμένες (ειδικότερα με τον Στραβαδια που μας έχει βγει ειδικός-ειδικώς από τα πολυυυυυυ αριστερά και με τις μπάντες)
Ελπίζω να βγει κάτι από όσα λέμε εδώ.
Πότε δήλωσα μαρξιστής; (ούτε καλλιτέχνης δε δηλώνω θα δηλώσω μαρξιστής, αν το 'κανα θα ταν αντανακλαστικό:-)
Μας κατηγορείς γενικά και αόριστα για έναν ελιτισμό κάποιο "αφ υψηλού" πνεύμα κτλ. Δεν είναι δίκαιο ούτε και ακριβές.
Στραβάδιαααα ακολούθησε τη συμβουλή του λεφτ και αν μπορείς υπέδειξε τις αναφορές σου...
χαιρετώ παίδες τα ξαναλέμε στα τέλη της ερχόμενης εβδομάδας.
Αλλαγή φρουράς με hollowsky από αύριο, να βρει κι ο λεφτ την υγειά του.; Αυγούστου 29, 2014 1:41 μ.μ.
izi είπε...: http://dangerfew.blogspot.gr/2011/09/karl-korsch.html

δείτε κι αυτό (του επίσης μαρξιστή Κορς); Αυγούστου 29, 2014 1:43 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε izi,

Καλώς να πας στις διακοπές σου, καλά να περάσεις, και καλώς να επιστρέψεις. Δυο λόγια στο τσάκα-τσάκα:

Αντιθέτως! Νομίζω ότι συνεννοηθήκαμε πλήρως. Από τον Μαρξ κρατάς ό,τι σε βολεύει. Την κριτική τής πολιτικής οικονομίας και την ανάλυση του τρόπου λειτουργίας και των μηχανισμών τού καπιταλισμού. Όλα τα υπόλοιπα τα πετάς. Λιβελλογραφήματα. Λιβελογράφημα το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, λιβελογράφημα οι Ταξικοί αγώνες στη Γαλλία, λιβελογράφημα Η 18η Μπρυμαίρ, λιβελογράφημα Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία, λιβελογράφημα Η κριτική τού προγράμματος της Γκότα. Κρατάς δηλαδή τον οικονομικό αναλυτή Βαρουφάκη/Γκρούγκμαν/Βεργόπουλο-Μαρξ και πετάς τον επαναστάτη και πολιτικό Μαρξ, αφού τα επαναστατικά και πολιτικά του κείμενα είναι για τα μπάζα (λιβελογραφήματα). Τώρα εξηγείται το περίεργο φαινόμενο, το οποίο, όπως με πληροφορούν έγκυρες πηγές μου, εξελίσσεται εδώ και λίγη ώρα στην Κόκκινη Πλατεία: ο Λένιν, ψιλομεθυσμένος και με ένα μπουκάλι σαμπάνια αγκαλιά, χορεύει καζαντζόκ! :-) Καλύτερη δικαίωση για τον πρόλογό του στο Κράτος και Επανάσταση δεν μπορούσε να φανταστεί! :-)

Και μια απορία: Αφού δεν δηλώνεις μαρξιστής, τι στο διάολο σε κόφτει αν ο Λένιν ήταν ψευδομαρξιστής ή γνήσιος; Μου θυμίζεις τον Λασκαράτο και τον Ροΐδη (άλλοι ‘‘μαρξιστές’’ αυτοί! —πώς και δεν τους έχετε στη λίστα ιστολογίων σας; :-) ), που, ενώ δηλώνουν άθεοι, κατηγορούν το παπαδαριό επειδή παρεκκλίνει από το λόγο τού Θεού!

Καλές διακοπές!

Τα λέμε; Αυγούστου 29, 2014 2:21 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! είπε...: LeftG700, ευχαριστώ για τη συμβουλή. Θα σου απαντήσω σε ό,τι αφορά τις δικές μου τοποθετήσεις και αποφεύγοντας τις ρητορικές περικοκλάδες στις οποίες αρέσκεσαι.

Πρώτα-πρώτα έχω να παρατηρήσω ότι απέφυγες επιμελέστατα ν' απαντήσεις ευθέως στις 2 κρίσιμες ερωτήσεις μου. Ή μάλλον κατά κάποιον τρόπο απάντησες, αλλά δια της λοξής οδού, λέγοντας ότι το δίλημμα που είχαν ν' αντιμετωπίσουν «με το πιστόλι στον κρόταφο» ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι ήταν «πολεμικός κομμουνισμός (και αργότερα κρατικός καπιταλισμός και ΝΕΠ) ή αντίο επανάσταση» - και «διάλεξαν ό,τι διάλεξαν» και «τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως ξέρουμε».

Λέω λοιπόν ότι μου απάντησες λοξά, διότι δεν λες ξεκάθαρα ΤΙ διάλεξαν και ΤΙ ξέρουμε για το ΠΩΣ εξελίχθηκαν τα πράγματα. Δεν λες μάλιστα ούτε το ΠΟΣΟ «αργότερα» από τη φάση του «πολεμικού κομμουνισμού» ο Λένιν διάλεξε υπέρ του κρατικού καπιταλισμού, ώστε να καταλάβουμε απ’ αυτό αν το έκανε κατόπιν πολλής περίσκεψης (που απαιτείται όταν πρόκειται να εγκαταλείψεις το στόχο σου υπέρ ενός ΑΝΤΙΘΕΤΟΥ) ή βεβιασμένα, ίσως και πρόθυμα.
Κι όμως σε αυτά βρίσκεται το ζουμί του συζητούμενου θέματος! Κι είναι πράγματα για τα οποία έχουμε ιστορικά τεκμήρια, τα οποία θα πρέπει να συμβουλευόμαστε πριν αρχίσουμε τις δημηγορίες.

Χαίρομαι βέβαια που συμφωνούμε στο ότι διάξεξε το δρόμο του ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ότι «έπεισε όσους χρειαζόταν γι' αυτό» σχηματίζοντας έτσι τον ιδεολογικό-οργανωτικό πυρήνα και βασικό μοντέλο αυτού που ονομάστηκε Λενινισμός. Μα δύσκολα θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε, γιατί αυτό δεν το λες μόνο εσύ κι εγώ, αλλά πρώτα-πρώτα Ο ΙΔΙΟΣ ο Λένιν!

Με δυο λόγια λοιπόν συμφωνούμε ότι ο Λένιν και όλοι όσοι έπεισε -δηλαδή: ο Λενινισμός ως το θεωρητικοπρακτικό ιδεολογικό σύστημα αυτής της επιλογής και συμφωνίας- εργάστηκε για την εγκαθίδρυση του κρατικού καπιταλισμού στη Ρωσία. Κι αυτό βέβαια έκανε ώστε να εξελιχθούν τα πράγματα "όπως ξέρουμε", δηλαδή στο ότι ΔΕΝ οικοδομήθηλε ΤΙΠΟΤΑ το έστω και απλά σοσιαλιστικό στη Ρωσία (και την Κίνα) με αποτέλεσμα την απλή αλλαγή σκυτάλης για την οποία μίλησα εξαρχής.

(συνεχίζεται); Αυγούστου 29, 2014 2:59 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! είπε...: (συνέχεια)

Πού διαφωνούμε τότε; Στο ότι,κατά τη γνώμη σου, ο Λένιν και οι λενινιστές έκαναν αυτή την ΟΛΕΘΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ επιλογή επειδή ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΠΕΙΔΗ βρέθηκαν «με το πιστόλι στον κρόταφο». Ποθούσαν δηλαδή από καρδιάς να οικοδομήσουν τον Κομμουνισμό ξεκινώντας με ένα Σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ρώσικης κοινωνίας, ήταν μάλιστα θαυμάσια καταρτισμένοι θεωρητικοϊδεολογικά γι' αυτή τη δουλειά, είχαν καλά αφομοιώσει τον Μαρξ, κ.ο.κ. ... αλλά η καριόλα η πραγματικότητα τούς έβαλε το πιστόλι στο κρόταφο και κατά κάποιον τρόπο διάλεξε αυτή αντί γι’ αυτούς, αναγκάζοντάς τους όλα αυτά να τα αναβάλλουν επιλέγοντας υπέρ του ΑΝΤΙΘΕΤΟΥ τους, κι ενώ ξεκίνησαν δυνατά να χτίσουν το σοσιαλισμό, βρέθηκαν να χτίζουν τον καπιταλισμό!

Σαν μελόδραμα, δεν λέω, χαϊδεύει ωραία τα αυτιά. Ωστόσο, αν ανατρέξει κανείς στα ιστορικά τεκμήρια αντί των ρητορικών σχημάτων, μπορεί ν' αντιληφθεί πόσο σαθρό είναι αυτό το επιχείρημα ότι ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ επειδή βρέθηκαν «με το πιστόλι στον κρόταφο» οι Λενινιστές διάλεξαν υπέρ του κρατικού καπιταλισμού αντί της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Συ ο ίδιος λες ότι, για να μην πουν «αντίο επανάσταση», αναγκάστηκαν από τον «πολεμικό κομμουνισμό» να περάσουν «αργότερα» στον κρατικό καπιταλισμό. Αλλά ΠΟΣΟ «αργότερα» από τη φάση του πολεμικού κομμουνισμού έκαναν αυτή την επιλογή; Όπως είπα, αυτό έχει νόημα να το δούμε γιατί μπορεί να μας πει αν η αυτή η ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ έγινε κατόπιν περίσκεψης ή όχι, δηλαδή αν ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙ η μοναδική επιλογή, ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ, όπως υποστηρίζεις μαζί με όλους τους Λενινιστές.

Πόσο «αργότερα» λοιπόν το γύρισε ο Λένιν το χαρτί; ΜΟΛΙΣ ΕΦΤΑ (7) ΜΗΝΕΣ μετά το ξέσπασμα της Οκτωβριανής επανάστασης φίλε LeftG700!!! (βλ. πχ. το σχετικό link στο Happy Few που σας παράπεμψα προχτές). Στο άψε-σβήσε δηλαδή! Τέτοια … σβελτάδα στην ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ του στόχου ενός σοσιαλιστικού μετασχηματισμού υπέρ του ΑΝΤΙΘΕΤΟΥ στόχου της οικοδόμησης (με κάθε δικτατορικό μέσον, όπως τονίζει ο ίδιος ο Λένιν) του κρατικού καπιταλισμού θα έπρεπε μάλλον να σε βάλει σε υποψίες σχετικά με το είδος επαναστατικότητας του Λενινισμού. Αλλά υποθέτω ότι θα επιμείνεις όταν ήταν μονόδρομος, που τους επέβαλε –με βαριά καρδιά- «το πιστόλι στον κρόταφο». Ας το δούμε κι αυτό λοιπόν.

Πρώτα-πρώτα ότι η άποψη ότι ο Λένιν επέλεξε τον κρατικό καπιταλισμό ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ επειδή βρέθηκε με το πιστόλι στον κρόταφο, εννοεί σαφώς ότι ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ αγωνιστές της Οκτωβριανής επανάστασης, ακόμα κι εκείνοι οι Μπολσεβίκοι εντός του Κόμματος μεταξύ αυτών, οι οποίοι διαφώνησαν με αυτή την επιλογή του Λένιν (και υπέστησαν από αυτόν και τους οπαδούς και συνεχιστές του τη γνωστή αισχρή καταστολή), όλοι αυτοί λοιπόν είτε δεν είχαν το πιστόλι στον κρόταφο, είτε ήταν παιδαριωδώς ανώριμοι και δεν το έβλεπαν αλλά συνέχιζαν, ονειροβατώντας, να επιμένουν στην οικοδόμηση του Σοσιαλισμού.

Αλήθεια φίλε LeftG700, αν έχεις μελετήσει την ιστορία της Οκτωβριανής επανάστασης κι έχεις δει για τι ειδικού θεωρητικού και αγωνιστικού βάρους πρόσωπα μιλάμε, πείθεσαι πραγματικά ότι όλοι αυτοί που διαφώνησαν με την επιλογή του Λένιν δεν ήταν παρά ... χαϊβάνια και χαζοπαιδαρέλια;

(συνεχίζεται); Αυγούστου 29, 2014 2:59 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! είπε...: (συνέχεια)

Το ότι μάλλον δεν έχεις μελετήσει καλά την ιστορία της Οκτωβριανής επανάστασης, ή μάλλον το ότι την έχεις διαβάσει φορώντας αποκλειστικά τα γυαλιά των εγχειρίδιων του Λενινισμού, φαίνεται κι από την σχετική με το πιστόλι στον κρόταφο παρατήρησή σου ότι οι διαφωνούντες, τότε και τώρα, με τον Λένιν υποστήριζαν μια σαχλαμάρα του τύπου «σοσιαλισμός = τρωγλοδυτισμός+σοβιέτ» και δήθεν κάποιο «ξαφνικό θάνατο κάθε προόδου στις μεθόδους παραγωγής που επέφερε ο καπιταλισμός». Ε, όχι, φίλε LeftG700! Δεν ήταν, ούτε είναι, έτσι τα πράγματα. Ούτε Λουδίτες ήταν οι αντιπολιτευόμενοι τον Λένιν, ούτε άγευστοι των θεωρητικών και πολιτικών έργων του Μαρξ, ούτε τίποτε άκαπνοι, ούτε καν παιδαρέλια.

Εδώ και μερικές δεκαετίες κυκλοφορούν και στην Ελλάδα βιβλία με ιστορικά τεκμήρια των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ θέσεων όσων αντιπολιτεύτηκαν τον Λένιν στην επιλογή του υπέρ του κρατικού καπιταλισμού. Αν κάνεις τον κόπο να τα συμβουλευτείς –και ΠΡΕΠΕΙ να το κάνεις με τη δέουσα σοβαρότητα, μιας και το ζήτημα δεν προσφέρεται για ξεπετάματα-, θα διαπιστώσεις ότι οι θέσεις τους δεν είχαν (ούτε έχουν) ΚΑΜΙΑ σχέση με αυτά που τους χρεώνεις αντιγράφοντας τη σχετική άκρως παραπλανητική λενινιστική λιβελογραφία. Διάβασέ τους χωρίς γυαλιά, θα εκπλαγείς!

Πέραν αυτού, οφείλω να σου παρατηρήσω ότι η ιδέα πως η σκληρή πραγματικότητα (το πιστόλι στον κρόταφο που λες) δεν συμβαδίζει με τις αμεσοδημοκρατικές μεθόδους της σοσιαλιστικής οικοδόμησης –και ότι γι' αυτό και μόνο το λόγο, όπως ισχυρίζεσαι, ο Λένιν «αναγκάστηκε» να εγκαταλείψει τις δεύτερες και να διαλέξει τον κρατικό καπιταλισμό- είναι ΕΚΤΟΣ πραγματικότητας. Και το χειρότερο, είναι μια ιδέα πραγματικά βαθιά ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ απέναντι στην αντικαπιταλιστική επανάσταση σαν όραμα και πράξη, αφού εννοεί πως τη σκληρή πραγματικότητα μόνο ο καπιταλισμός μπορεί να την αντιμετωπίσει κι ότι όποιος δεν το βλέπει αυτό πάσχει από κάποια ... παιδική αρρώστεια!

Για την έκταση και το βάθος αυτής της συκοφαντικής διαστρέβλωσης, και απαντώντας προκαταβολικά στο επιχείρημα ότι η επιλογή υπέρ του κρατικού καπιταλισμού επιβλήθηκε στον Λένιν από τη ρώσικη πραγματικότητα ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ κι ότι οι Λενινιστές πρότειναν το συγκεκριμένο δρόμο-μονόδρομο απλά και μόνο για την καθυστερημένη Ρωσία, η οποία δήθεν χρειαζόταν να περάσει πρώτα από κρατικό καπιταλισμό για να πάει καάάάάάποτε στο σοσιαλισμό, αρκεί να σου θυμίσω ότι ο Λένιν κατήγγειλε για «παιδική αρρώστεια» όσους τον αντιπολιτεύονταν ΟΧΙ ΜΟΝΟ στη Ρωσία και αναφορικά με τη Ρωσία αλλά και όσους τον αντιπολιτεύονταν ΣΤΗΝ ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΗ ΔΥΣΗ και αναφορικά με τις συνθήκες και τις μορφές του αγώνα και εκεί. Δηλαδή ότι πρότεινε, με τη Γ΄ Διεθνή, το Λενινισμό σαν τη μοναδική επιλογή για την παγκόσμια επανάσταση.

Τάχατες λοιπόν τις ίδιες πιστολικροταφικές συνθήκες με τη Ρωσία είχαν ν' αντιμετωπίσουν οι επαναστάτες στη Δύση ώστε να θέλει και σε αυτούς να επιβάλλει ο Λένιν τις ολέθριες για την επανάσταση πολιτικοϊδεολογικές επιλογές του κατηγορώντας τους ότι δήθεν πάσχουν από «παιδική αρρώστεια» επειδή δεν συμφωνούν με τις επιλογές του επιμένοντας στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού με σταθερή κατεύθυνση και έμπνευση την κομμουνιστική ολοκλήρωση;

Καταλαβαίνεις, επομένως, ότι τον Λενινισμό δεν τον υπαγόρεψαν οι γυμνές περιστάσεις, ότι δεν ήταν μια απολύτως μονόδρομη «επιλογή» λόγω των ειδικών συνθηκών της Ρωσίας ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ, αλλά ότι ήταν μια απ' άκρου σε άκρο ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗ επιλογή όχι υπέρ της κομμουνιστικής αλλά ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ.

Πονάει, το καταλαβαίνω...

(συνεχίζεται); Αυγούστου 29, 2014 3:00 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! είπε...: (συνέχεια)

Σχετικά με αυτό σε κάποια στιγμή λες ότι είναι πιθανόν να υποστήριξα ή να υποστηρίξω εγώ ότι «οι μπολσεβίκοι έκαναν καλή δουλειά στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων» αλλά τα σκάτωσαν «διατηρώντας την ιεραρχική οργάνωση της εργασίας, δηλαδή τη διατήρηση μεθόδων και τεχνικών που εγκαινίασε ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, σύμφωνα με τις οποίες οι εργαζόμενοι δεν αυτοδιευθύνονται, αλλά ακολουθούν τις ντιρεκτίβες τής εκάστοτε Διεύθυνσης».

Εδώ, έχοντας προφανώς για δάσκαλο τον Λένιν ή ακόμα χειρότερα τα διάφορα λενινιστικά εγχειρίδια, προβαίνεις σε μια απαράδεκτη ΔΙΧΟΤΟΜΙΑ μεταξύ παραγωγικών δυνάμεων και μεθόδων-τεχνικών παραγωγής. Λες και οι παραγωγικές δυνάμεις είναι κάτι το άχρονο κι ουδέτερο, ένα παθητικό υλικό που το παίρνει ο καπιταλισμός και του φοράει τις δικές του μεθόδους-τεχνικές, ή ο σοσιαλισμός τις δικές του, αφήνοντάς το στην ουσία ίδιο, όπως ο κεραμίστας τον πηλό ας πούμε, που του δίνει διάφορες μορφές χωρίς να τον αλλάζει ως πηλό.

Ο Μαρξ βέβαια δεν θα σε χαστούκιζε απλώς συμβολικά, αλλά θα σ’ έβαζε και να γράψεις 100 φορές «δεν θα ξαναγράψω τέτοια μαλακία». Γιατί σε όλες τις περιγραφές που έχει κάνει για τη σχέση μεταξύ παραγωγικών δυνάμεων και μεθόδων-τεχνικών κι οργάνωσης της παραγωγής, ΠΟΤΕ δεν προέβη σε μια τέτοια διχοτομία! Απεναντίας υπογράμμιζε πάντοτε τη διαλεκτική σχέση μεταξύ τους, έτσι που κάθε «επίπεδο των παραγωγικών δυνάμεων» να το σχετίζει ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑ με «έναν ορισμένο τρόπο παραγωγής με τις αντίστοιχες τεχνικές, μεθόδους και παραγωγικές σχέσεις οργάνωσης του παραγωγικού προτσές».

Πράγμα που σημαίνει πως, εγώ τουλάχιστον, δεν θα μπορούσα ποτέ να πω ότι οι Λενινιστές έκαναν καλή δουλειά στο θέμα των παραγωγικών δυνάμεων αλλά τα σκάτωσαν μόνο στο θέμα των τεχνικών-μεθόδων και οργάνωσης της παραγωγής. ΤΑ ΣΚΑΤΩΣΑΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ! Εργάστηκαν δηλαδή για την ΑΝΤΙΘΕΤΗ προς κάθε βήμα οικοδόμησης του σοσιαλισμού οικοδόμηση ενός πλέγματος ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ παραγωγικών δυνάμων προωθώντας κι επιβάλλοντας τις ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΜΕ ΑΥΤΕΣ τεχνικές-μεθόδους οργάνωσης της εργασίες και παραγωγικές σχέσεις. Ή με απλά λόγια, εργάστηκαν για την οικοδόμηση του κρατικού καπιταλισμού και την καπιταλιστική ολοκλήρωση τόσο στη Ρωσία όσο και στην Κίνα. Κι αυτό εξηγεί το «πώς εξελίχτηκαν τα πράγματα» για να καταλήξουν στην αλλαγή σκυτάλης, που επεσήμανα, περνώντας από όλα τα προς αυτή την κατεύθυνση βήματα, μεταξύ των οποίων και η ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΚΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ για επαναστάτες Μαρξιστές διχόνοια κι αλληλοϋπονόμευση μεταξύ Ρωσίας και Κίνας.

Το δίλημμα λοιπόν που τέθηκε εκεί στα 1917-1920 δεν ήταν, όπως λες μαζί με τον Λένιν και τους λενινιστές, «κρατικός καπιταλισμός ή αντίο επανάσταση». Ήταν «επανάσταση ή κρατικός καπιταλισμός και αντίο επανάσταση». Το ποιοι διάλεξαν τι, πότε και πού οδήγησε τα πράγματα, το ξέρουμε. Και δυστυχώς αυτό που ξέρουμε δεν συνηγόρει υπέρ του Λένιν και του λενινισμού.

Όσο νυχτώνει, ο πόνος μεγαλώνει, έτσι δεν είναι;

(συνεχίζεται); Αυγούστου 29, 2014 3:00 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! είπε...: (συνέχεια)

Θα κλείσω λοιπόν την απάντησή μου με δυο λόγια για το κατά πόσο μπορεί κανείς να είναι μαρξιστής και την ίδια στιγμή να εμφορείται σε βάθος από τον αστικό υλισμό ιδεολογικά και πρακτικά να εργάζεται υπέρ της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Κανονικά σαν Λενινιστής θα έπρεπε να ξέρεις ότι αυτό είναι δυνατόν αφού τέτοιας λογής Μαρξισμό υποστήριζε η Β’ ή Σοσιαλδημοκρατική Διεθνής.

Μήπως δεν ήταν μαρξιστής ο Κάουτσκυ; Φυσικά και ήταν. Υποστήριζε μια ορισμένη εκδοχή του Μαρξισμού, βαθύτατα διαποτισμένη από την αστική ιδεολογία. Τι νομίζεις δηλαδή φίλε LeftG700; Ότι το να διαβάσεις Μαρξ, να γράφεις αλά Μαρξ και να υποστηρίζεις το Μαρξισμό σε καθιστά αυτομάτως άτρωτο από την αστική ιδεολογία; Ή μήπως νομίζεις ότι ο Μαρξισμός είναι ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ (αυτός που εσύ γουστάρεις ας πούμε), ότι δεν έχει πολλές και διάφορες εκδοχές κι εκφράσεις, ότι δηλαδή δεν είναι προϊόν ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ του έργου του Μαρξ, που σαν τέτοιο φυσικά κι έχει πολλά ποδάρια;

Μα θα θυμίσω ότι γι’ αυτόν το λόγο ο Μαρξ, απευθυνόμενος στους πρώτους Μαρξιστές, τους ξεκαθάρισε «ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΡΞΙΣΤΗΣ!» (στην κριτκή του στο Πρόγραμμα της Γκότα) Λες να το έκανε απλά και μόνο για να κάνει χιούμορ; Ή επειδή έβλεπε μπροστά του τη γένεση του Μαρξ-ΙΣΜΟΥ και καταλάβαινε τις αποστάσεις ανάμεσα σε αυτά που ο ίδιος έλεγε κι αυτά που οι Μαξιστές τον ήθελαν (και τον θέλουν) να έχει πει; Θα μου πεις πως αυτό ίσχυε για τους Σοσιαλδημοκράτες αλλά όχι για τους Λενινιστές. Μετά από όλα τα παραπάνω παραμένεις το ίδιο σίγουρος; Όταν μάλιστα έχεις δεχτεί κι ο ίδιος ότι ο Λένιν επέλεξε τον κρατικό καπιταλισμό;

Γίνεται λοιπόν και παραγίνεται να είναι κάποιος ΜαρξΙΣΤΗΣ και να υποστηρίζει τον αστικό υλισμό. Γίνεται μάλιστα ακόμα και να υποστηρίζει τον κρατικό καπιταλισμό, δηλώνοντας παρολαυτά ότι παραμένει ο μόνος «γνήσιος μαρξιστής». Τι να κάνουμε;

Το ξέρω ότι καταντάω μονότονος αλλά σου ξαναλέω: διάβασε, ή μάλλον μελέτησε το βιβλίο του Πάνεκουκ για τον Λένιν, καθώς και την επιστολή του Γκόρτερ, για ξεκίνημα και δεν πρόκειται να χάσεις.

Τα λέμε.; Αυγούστου 29, 2014 3:03 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! είπε...: Υ.Γ. Μια τελευταία σύντομη κουβέντα σχετική με το λενινιστικό επιχείρημα ότι μόνο ο κρατικός καπιταλισμός μπορούσε ν' αντιμετωπίσει τη σκληρή ρώσικη πραγματικότητα. Ρίξε (ή ξαναρίξε) μια ματιά στην αλληλογραφία του Μαρξ με την Βέρα Ζάσουλιτς σχετικά με το ζήτημα της παραδοσιακής ρώσικης αγροτικής κοινότητας και την επανάσταση. Θα διαπιστώσεις πόσο ΒΑΘΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, μάλιστα ΑΝΤΙΘΕΤΟ με του Λένιν ήταν το πνεύμα και η οπτική του Μαρξ. Όχι μόνο δεν υποστήριξε την αντικατάσταση αυτής της κοινωνικοπαραγωγικής δομής από κάποια καπιταλιστική δομή (όπως έκανε ο Λένιν και οι συνεχιστές του), αλλά απεναντίας ξεκαθάρισε ότι μπορεί να χρησιμεύσει στο σοσιαλιστικό μετσχηματισμό στη Ρωσία αρκεί να καθαριστεί από ορισμένες εξαιρετικά καθυστερημένες κι οπισθοδρομικές πλευρές της.

Ίσως πεις ότι ο Μαρξ μιλούσε από απόσταση και πολύ θεωρητικά. Όχι, αυτό δεν είναι αλήθεια. Απλά ο Μαρξ δεν ήταν ... Μαρξ-ιστής :-); Αυγούστου 29, 2014 3:16 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Ο πυρήνας μιας πραγματικά "αντικειμενικότροπης" ανάλυσης δεν θα ήταν η διαρκώς επαναλαμβανόμενη συζήτηση για το άν στις χώρες του "υπαρκτού σοσιαλισμού" ήταν "σοσιαλιστικές" ή όχι αλλά αν αυτό το πράγμα (ο σοσιαλισμός) σημαίνει κάτι τόσο σαφές και κρυστάλλινο όσο θέλει ο Στραβάδια να παρουσιάσει. Γιατί, αυτό που φαίνεται στην όλη του τοποθέτηση είναι πως υπάρχει ένας καθαρός και "αμόλυντος" σοσιαλισμός που οι "βρώμικοι" μπολσεβίκοι, με τις άθλιες μεθόδους τους (που ήταν μάλιστα και εντελώς καπιταλιστικές)του στέρησαν την ιστορική ύπαρξη. Αυτή η γενική εικόνα έχει ένα πρόβλημα, δεν νομίζετε; Εκτός αν θέλει κανείς να ζεί μια ζωή στα λειβάδια της εσαεί μη πραγματοποιημένης του ουτοπίας την οποία του την στερούν κάποιοι "κακοί". Βλέπω μια αναλογία σε όλη την αριστερά, ακόμα κι αν αποτελείται από αλληλο-μισούμενες και αλληλο-κατηγορούμενες ομάδες, φράξιες κ.λ.π, εφόσον τελικά πάντα υπάρχει ένας "καλός" πυρήνας και κάποιοι "κακοί" στην επιφάνεια που εμποδίζουν το "καλό" πυρήνα να εκφραστεί. Όσο εξοργιστικοί μπορεί να είναι οι λενινιστές (ποιοί από όλους;) τόσο εξοργιστικοί γίνονται και οι αντι-λενινιστές και πάει λέγοντας, όλο αυτό σε μια αναζήτηση μιας μυθικής καθαρότητας που οδηγεί πάντα στην ματαίωση και την ιστορική αποτυχία. Η Ιστορία δεν είναι όμως το γενικό εδαφος που πάνω του συντελείται το "δράμα" της κάθε ουτοπίας αλλά το συγκεκριμένο πλαίσιο στο οποίο εκφράζονται διάφορα νοηματικά, πολιτικά κ.α στοιχήματα. Τα οποία κάποτε εξαντλούνται και πάμε για άλλα, χωρίς να πετάμε τα παντα από το παρελθόν. Για την ακρίβεια, αυτό το "χωρίς να πετάμε" σημαίνει πολλά περισσότερα από την επιλογή της μιας ή άλλης φράξιας του παρελθόντος και των όποιων φαντασιώνονται στο παρόν ότι τις συνεχίζουν...

Μετά την καταστροφή έρχεται ο καθορισμός; Αυγούστου 29, 2014 3:35 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑ!!! είπε...: Aνώνυμε 3:35΄, η προσπάθειά σου για μια υποτιθέμενα αντικειμενότροπη προσέγγιση στο θέμα σοσιαλισμός στηρίζεται σε έναν απαράδεκτο για ένα τέτοιο εγχείρημα ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟ ("και πού ξέρουμε τι ακριβώς είναι σοσιαλισμός; και ποιος μας είπε ότι είναι κάτι το ξεκάθαρο; κ.ο.κ."), που σε οδηγεί φυσικά στη θεωρητική αυτοχειρία. Όχι μόνο επειδή τον αγνωστικισμό σου αυτόν θα έσπευδε να τον χειροκροτήσει ο πρώτος τυχόν πασόκος, αλλά κι επειδή είναι γνωστό ότι αποτελεί ένα καλό εργαλείο στα χέρια των καπιταλιστών, που με πολλή χαρά καταφεύγουν σε αυτόν τον αγνωστικισμό για να θολώνουν τα νερά: "Και πού ξέρουμε τι ακριβώς είναι καπιταλισμός και τι σοσιαλισμός; Μην τα βλέπετε όλα μαύρο-άσπρο. Ψηφίστε γκρίζο! Δηλαδή εμάς!".

Δεν θα υποθέσω παρολαυτά ότι καταφεύγεις στον αγνωστικισμό για να θολώσεις (υπέρ του Λενινισμού) τα νερά. Θα υποθέσω ότι απλά δεν έχεις ιδέα από Μαρξ. Γιατί, αν είχες, θα γνώριζες ότι όπως ο καπιταλισμός προσδιορίζεται ως ένα πολύ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ κοινωνικό σύστημα, για το οποίο δεν μπορούμε να λέμε "και πού ξέρουμε τι τάχα είναι ακριβώς;", έτσι κι ο σοσιαλισμός προσδιορίζεται με μεγάλη σαφήνεια στην ΑΝΤΙΘΕΣΗ του προς τον καπιταλισμό, σαν ένα το αποφασιστικό στάδιο μετάβασης προς ένα τελείως άλλο από τον καπιταλισμό κοινωνικό σύστημα, το κομμουνιστικό. Κι έτσι, δεν επιτρέπεται να λέμε πως τάχατες "δεν ξέρουμε καλά-καλά τι είναι ο σοσιαλισμός".

Για να σε διευκολύνω, ξέρουμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ λόγου χάρη ότι η σοσιαλιστική μετάβαση ΔΕΝ μπορεί να στηριχτεί στις καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις, οι οποίες θεμελιώνονται στην ατομική ιδιοκτησία, τη συσσώρευση κεφαλαίου και την εκμετάλλευση προς όφελός της.

Αλλά πρώτα και πάνω απ' όλα ξέρουμε ότι, αντίθετα από όσα ισχυρίζεσαι σαν καλός κοινωνικοπολιτικός αγνωστικιστής, το δίλημμα στο ιστορικό σταυροδρόμι δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ "καθαρός ή βρώμικος σοσιαλισμός" (!!!!), αλλά ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ!

Κι έτσι ξέρουμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ότι, όταν σε αυτό το σταυροδρόμι, επιλέγει κανείς υπέρ του Καπιταλισμού (κρατικού ή μη) τότε επιλέγει αναπόφευκτά ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΎ.

Γιατί φυσικά, αν η ιστορία δεν είναι "το έδαφος όπου πάνω του συντελείται το δράμα κάθε ουτοπίας", όπως λες (κι επισημαίνω πως λέει πάρα πολλά το ότι αποκαλείς "ουτοπία" το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, προς χαρά και πάλι του κάθε πασόκου και του κάθε καπιταλιστή), πολύ περισσότερο δεν είναι στρωμένη με ζαχαρόσκονη, ούτε είναι τηλεπαιχνίδι, ώστε να σου επιτρέπει να πάρεις και τους δυο δρόμους μαζί, δηλαδή -όπως συνέβη με το Λένιν και τον λενινισμό- να πάρεις το δρόμο του κρατικού καπιταλισμού χωρίς να εγκαταλείψεις το δρόμο του σοσιαλισμού!

Θα σε αποχαιρετήσω λοιπόν μ' ένα "σύνθημα" κι εγώ:

Ο κοινωνικοπολιτικός αγνωστικισμός είναι ο ίδιος καταστροφή κάθε απόπειρας καθορισμού!; Αυγούστου 30, 2014 12:23 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Αν θυμάμαι καλά από το βιβλίο του Πάνεκουκ (το οποίο το είχα διαβάσει την δεκαετία του ΄90, καί το είχα βρεί φιλοσοφικά ενδιαφέρον), ένας από τους λόγους που ο Πάνεκουκ κρίνει τον Λένιν είναι πως ο τελευταίος τσουβαλιάζει την θεωρία του Μάχ (και γενικά τον λεγόμενο "εμπειριοκριτικισμό") στον "φιντεϊσμό" και ταυτόχρονα τον "αγνωστικισμό", εννούμενα από τον κάτω του μετρίου φιλοσοφικά Λένιν ως εκφράσεις της "αντίδρασης". Θα προσπαθήσω να βρώ που έχω παραχώσει το βιβλίο του Πάνεκουκ για να γίνω πιο συγκεκριμένος (δεν καίγομαι κι όλας..), αλλά μιας και αναφερόμαστε στον "αγνωστικισμό" θυμάμαι πως για δεκαετίες οι "λενινιστές" ή λενινιστές, σταλίνιστές και λοιπά όταν έθετε κανείς το θέμα των ορίων της γνώσης, μια κουβέντα είχαν στο στόμα τους: "αγνωστικισμός". Βλέπω λοιπόν πως παλαιές αρετές του "λενινιστικού" (αγράμματου καταρχάς) χώρου, δηλαδή των μελών της κνε που μεγάλωσαν με το σχολικό βοήθημα που ο ίζυ εδώ (εκ των υστέρων, και για άλλους λόγους) κατατροπώνει εδώ, βλέπω λοιπόν πως αυτές οι παλαιές "αρετές" έχουν μεταβιβαστεί και στον "αντιλενινιστικό" χώρο. Σε λίγο θα ακούσω και το άλλο "κλασικό" πως ο Κάντ είναι "αγνωστικιστής", η άρχουσα αστική τάξη (η "μετριοπαθής") πίσω από τον καντιανισμό, αγνωστικισμό και άλλες σατανικές φιλοσοφικές αμαρτίες..

Μετά την καταστροφή έρχεται ο καθορισμός

(συνέχεια); Αυγούστου 30, 2014 11:22 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: (συνέχεια)

Είναι αλήθεια όμως πως από ότι θυμάμαι και ο Έγκελς έχει πεί κάποιες κουβεντούλες για τον "αγνωστικισμό", που επίσης δεν θυμάμαι που ακριβώς τις έχει γράψει (ούτε έχω την διάθεση να ψάξω επίσης γιατί δεν νομίζω πως αξίζει τον κόπο). Δεν θυμάμαι αν έχει πεί κάτι και ο Μαρξ. Πάντως και να έχουν μιλήσει για "αγνωστικισμό" εκτός των λενινιστών και οι πρότεροι άγιοι (κύριε ελέησον κύριε ελέησον, δόξα σοι κύριε) Μάρξ και Έγκελς, αυτό δεν με τρομάζει, απλά γιατί ή νεώτερη φιλοσοφική, μαθηματική και επιστημολογική έρευνα (ενδεικτικά: Γκέντελ, θεώρημα μη-πληρότητας)έχει ανατρέψει τους όρους της γνωσιακής (γνωσιολογικής) πράξης όπως τους εννοούσαν τον 19ο αιώνα. Σε αυτό το ζήτημα οι περισσότεροι μαρξίζοντες, μαρξιστές, μαρξολόγοι (πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν θέλουν να καταλάβουν μάλλον τίποτα. Το αστείο είναι, πως ο Πάνεκουκ από ότι θυμάμαι αντιμετώπιζε τον "πρωτόγονο" οντολογικό υλισμό του Λένιν με κριτήρια που σχετιζονται με αυτές τις νεώτερες θεωρήσεις. Βέβαια δεν θυμάμαι επακριβώς αν και ο ίδιος (ο Πάνεκουκ) χρησιμοποιεί και αυτός την ίδια κατηγορία ("αγνωστικισμός"), αλλά ούτε αυτό θα με τρόμαζε, μιας και αυτά που λέει (ο Πάνεκουκ) έχουν ένα ενδιαφέρον όσο ταυτίζονται με τις νεώτερες θεωρήσεις και οχι σε αντιδιαστολλή με τον Λένιν. Φυσικά τις νεώτερες αυτές θεωρήσεις τις έφεραν στο φως αστοί επιστήμονες, φιλόσοφοι, στοχαστές. Το καταλαβαίνω, αυτό φέρνει σε δυσκολία πολλούς υπερ-επαναστάτες, λενινιστές και μη, αλλά η ιστορία (των ιδεών, θεωριών, επιστημών) αυτό λέει. Οπότε οι γενικές και γεμάτες σιγουριά κατηγοριοποιήσεις που κάνουν αριστεροι και υπεραριστεροί για "αγνωστικισμους" και τα λοιπά, έχουν την σημασία τους μόνον σε επίπεδο καφενείου (και γω του καφενείου είμαι μερικές φορές, δεν το παρεξηγώ το πράγμα).
Θα επισημάνω επίσης την ευκολία (κνίτικη ευκολία, πολύ χαρακτηριστική για όσους έχουν μιλήσει ή μιλάνε με κνίτες) με την οποία διαμοιράζονται πολιτικοί, ταξικοί, και άλλοι προσδιορισμοί χωρίς θεμελίωση, έστω στοιχει΄ωδη. Με αυτή την έννοια αντιπαρέρχομαι όλα αυτά τα περί "πασοκισμού" πιθανού "κρυφο-λενινισμού", "ασχετοσύνης στα περι τον Μάρξ", γιατί εκτός του ότι έχω βαρεθεί να τα ακούω, είναι και εντελώς σαθρά, έτσι φιρδην μιγδην που λέγονται.

Μετά την καταστροφή έρχεται ο καθορισμός

(συνέχεια); Αυγούστου 30, 2014 11:40 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Θα προσπαθήσω όμως, ως "άσχετος" "σοσιαλδημοκρατίζων" και ύποπτος λενινιστικής συμπάθειας που είμαι (όχι βέβαια σε φιλοσοφικό επίπεδο, μιας και θεωρώ τον Λένιν έναν κακό φιλόσοφο, γεμάτο ά-λογα πάθη και φανατισμό)να δω τι θέλει να πεί επιτέλους ο Στραβάδια, γιατί σίγουρα κάτι θέλει να πεί.
Νομίζω πως αυτό που τον επείραξε ήταν ακριβώς αυτό που του επισήμανα για την μη-καθαρότητα της έννοιας του σοσιαλισμού, και γι'αυτό επιστράτευσε το γνωστό διαλεκτικό-αποφατικό κόλπο (συγγνώμη για τη λέξη, μιλάω εν τάχει) για το τι δεν είναι ο σοσιαλισμός, με βάση την έννοια του "αρνητικού" (κριτικού) καθορισμού του καπιταλισμού. Καλό, δε λέω, το έχω χρησιμοποιήσει κατά κόρον όταν ήμουν νέωτερος και επιρεπής σε σοφιστικές διαλεκτικές. Δεν είναι βέβαια αυτός ο αρνητικός καθορισμός τόσο άστοχος αν χρησιμοποιείται με μέτρο. Τι δεν είναι σοσιαλισμός, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός ως κριτική-αρνητική δύναμη του καπιταλισμού και λοιπά και λοιπά. Καλά όλα αυτά αλλά λίγα και κυρίως εγκλωβιστικά όταν χρησιμοποιούνται για να βγεί "καθαρός" ο μάγκας ο αριστερός και να μην δεχτεί ότι λέρωσε τα χέρια του στην ιστορία. Και φυσικά, το σοσιαλιστικό κίνημα (και όχι το σοσιαλδημοκρατικό, που χρησιμοποιεί κατα κόρον την λέξη) δεν περιορίζεται στην ουτοπία, πουθενά δεν είπα αυτό το πράγμα, αν και θα το ήθελε πολύ ο στραβάδια. Αλλά μάλλον το κίνημα, σε ολες του τις εκφάνσεις που αλληλοκατηγορούνται πετώντας υβριστικά διάφορους αγγελολογικούς-σατανολογικούς χαρακτηρισμούς, αγαπά πολύ την "καθαρότητα", κυρίως όταν αυτή αφορά κάθε φορά τον εαυτό της. Βέβαια, όντως σοσιαλιστικές παραγωγικές σχέσεις χωρίς κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και τα άλλα που είπε ο στραβάδια, δεν υφίστανται, αλλά αυτό το έχει πεί και ο Ανδρέας Παπανδρεόυ, και το λέει και το κκε, και πολλοί άλλοι. Θα προσθέταμε ίσως και κατάργηση του κρατικού ελέγχου και ιδιοκτησίας, εργατικά συμβούλια, ό,τι θέτε μάγκες. Όλα δεκτά, αλλά όταν προχρήσετε (προχωρήσουμε) στην κοινωνικοποιημένη-εργατοσυμβουλιακή-αυτοδιευθυνόμενη-αγία και ιερή και εκ του εργάτη-θεού (αμήν) εκπορευόμενη κοινωνία, τότε (μιας και έχουμε φτάσει στο ύψιστο επίπεδο "καθαρότητας"(κνίτικης καθαριότητας εν τέλει, αλλά με άλλο τρόπο) να μην ζητήσουμε ποτέ την "βοήθεια" και την "συνεισφορά" του "κράτους", ή των δημόσιων θεσμών, γιατί αυτό θα μας οδηγήσει στον "κρατικό καπιταλισμό". Μόνοι σας παιδιά, μόνοι σας. Δεν θα πάρουμε άλλο μη-κράτος για να μπεί το υπερ-κράτος από την πίσω πόρτα..

Μετά την καταστροφή έρχεται ο καθορισμός; Αυγούστου 30, 2014 12:00 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Όταν οι προφήτες έρχονται μετά τον μεσσία τι μας λέει αυτό για τους πιστούς;; Αυγούστου 31, 2014 3:53 π.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! είπε...: "Ακαθόριστε", πραγματικά θυμάσαι ελάχιστα κι όχι τα πιο ουσιαστικά απ' το βιβλίο του Πάνεκουκ, αλλά δεν έχει και πολλή σημασία. Σ' άλλους αρέσει η βροχή, σ' άλλους ο ήλιος, άλλοι προτιμούν βουνό κι άλλοι πάλι θάλασσα. Στο κάτω-κάτω ποιοί είμαστε εμείς να ξέρουμε;; Σεπτεμβρίου 01, 2014 2:20 π.μ.
Αντώνης Κεκάκης είπε...: Ελάχιστο απόσπασμα σχετικό με την ουσία του βιβλίου του Πάνεκουκ για τη φιλοσοφία του Λένιν:

«Εκείνο που μας ενδιαφέρει εδώ δεν είναι ο Μαχ αλλά ο Λένιν. Ο Μαχ καταλαμβάνει τόσο μεγάλο χώρο στη μελέτη μας αυτή, γιατί η κριτική του Λένιν σε αυτόν αποκαλύπτει τις δικές του [του Λένιν] φιλοσοφικές απόψεις. Από τη σκοπιά του Μαρξισμού υπάρχουν πολλά να επικριθούν στον Μάχ. Αλλά ο Λένιν τον κριτικάρει από μια πολύ διαφορετική άποψη. (…) Οι βασικές θέσεις του βιβλίου του [‘Υλισμός κι Εμπειριοκριτικισμός’] συμπίπτουν απόλυτα με εκείνες του αστικού υλισμού (…) Η ιστορικοϋλιστική σημασία της λέξης ύλη, του είναι εντελώς άγνωστη. Ουσιαστικά την ταυτίζει με τη φύση, όπως ο αστικός υλισμός, που ταυτίζει την αντικειμενική πραγματικότητα με τη φυσική ύλη και αναγκαστικά θεωρεί κάθε άλλη πραγματικότητα, ακόμα και το πνεύμα, χαρακτηριστικό της φυσικής ύλης. (…)
Στη φιλοσοφία του Λένιν, κάτω από το όνομα του Μαρξισμού, εκτίθεται μια άλλη θεωρία, ο αστικός υλισμός. (…) Κατά τον Λένιν, “οι αντιμαχόμενες παρατάξεις είναι ουσιαστικά ο υλισμός και ο ιδεαλισμός”. Δεν λέει τίποτα για την τεράστια δύναμη του ουσιαστικού αντιπάλου, δηλαδή της αστικής τάξης, από την οποία το προλεταριάτο σχεδόν δεν μπορεί να προστατευτεί καθώς αυτή κατέχει όλα τα πλούτη του κόσμου. Δεν λέει τίποτα για την πνευματική δύναμη αυτής της αστικής τάξης, που σαν αστική κουλτούρα κυριαρχεί στα πνεύματα των εργατών και από την οποία οι εργάτες δεν μπορούνε ίσαμε τώρα ν’ απελευθερωθούν στον συνεχή αγώνα τους για τη γνώση. Δεν λέει τίποτα για τις νέες ιδεολογίες και ισχυρές ιδεολογίες του εθνικισμού και του ιμπεριαλισμού, που από τότε κιόλας απειλούσαν να σφίξουν στη μέγγενη τους εργάτες και που πράγματι λίγο μετά τους έσυραν στον [πρώτο] παγκόσμιο πόλεμο. Όχι∙ αντί γι’ αυτά, η εκκλησία, η οργάνωση του “φιντεϊσμού” με πλήρη πολεμικό εξοπλισμό, είναι για τον Λένιν η πιο επικίνδυνη εχθρική δύναμη. Ο αγώνας του υλισμού εναντίον της θρησκείας είναι γι’ αυτόν ο πιο σημαντικός αγώνας που συνοδεύει την ταξική πάλη. Αυτή η περιορισμένη θεωρητική αντιπαράθεση μεταξύ μιας παλιάς [της αριστοκρατίας] και μιας νέας [της αστικής τάξης] κυρίαρχης τάξης τού φαίνεται πως είναι η μεγάλη παγκόσμια σύγκρουση ιδεών, που τη συνδέει με την προλεταριακή ταξική πάλη, της οποίας όμως η φύση και ο ιδεολογικός κόσμος βρίσκονται πολύ πέρα από τον ορίζοντά του. Έτσι, στη φιλοσοφία του Λένιν, το αντιθρησκευτικό πνεύμα μιας ανερχόμενης αστικής τάξης μεταφέρεται και μεταδίδεται στο ανερχόμενο προλεταριάτο. Όπως ακριβώς, την ίδια περίοδο, έκανε στη Δύση η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία, που αντί να χαράζει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των τάξεων, τη χάραζε μεταξύ αντίδρασης και προόδου, προκαλώντας έτσι σύγχυση στο προλεταριάτο. […]»; Σεπτεμβρίου 01, 2014 12:45 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!! είπε...: Κεκάκης ή Τηγανίτας;; Σεπτεμβρίου 01, 2014 3:32 μ.μ.
herrk είπε...: Διαβάζοντας τα σχόλια - και τα λενινιστικά εύστοχα και τα άλλα, τα θεωρητικά σωστά - για μια στιγμή ξεχάστηκα και νόμισα ότι είμαστε στην πιο ανεμελη εποχή πριν από το 2010. Ευχαριστώ ντειτζερ φιου; Σεπτεμβρίου 05, 2014 1:46 μ.μ.
HollowSky είπε...: Κι αυτό χρειάζεται ΧερΚάππα μου!
:-)
Να 'σαι καλά!; Σεπτεμβρίου 05, 2014 7:49 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Ο εξαιρετικός κύριος Κάπα κάνει μία βάσιμη και γι’ αυτό άξια να συζητηθεί παρατήρηση. Τι κρίμα όμως που την κάνει τώρα κι όχι αμέσως μετά την ανάρτηση, με το πρώτο-πρώτο σχόλιο…[***] Να υποθέσουμε ότι έλειπε σε ταξίδι για διακοπές;… ;-) :-)

Ας φυλάξει την όρεξή του πάντως. Η παρτίδα δεν έχει ακόμα τελειώσει! :-)

[***] Ίσως γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ο HollowSky προτίμησε να μισοστηρίξει την όλη υπόθεση (χωρίς όμως να βάλει και τα δυνατά του, για να τα λέμε όλα… ;-) :-) ); Σεπτεμβρίου 06, 2014 1:45 π.μ.
izi είπε...: :-)
HerrK :-)
Λειτουργούμε όποτε χρειαστεί και σαν "ψύκτρες" του κεφαλιού και η ανεμελιά είναι κάτι που μας απασχολούσε πάντα.
Οι αναφορές που έχουν γίνει παραπάνω μπορεί σε κάποιους να φαντάζουν "χρησιμοποιημένες" "φθαρμένες" ή "ξεπερασμένες" αλλά πιστεύω πως μεγάλο κομμάτι -το μεγαλύτερο- της αριστεράς δεν τα χει προσέξει.
Κείμενα σημαντικά όπως το "Γιατί είμαι Μαρξιστής" του Κορς, και το "Ο Μάρξ και η Φιλοσοφία", φυσικά και ο Πάνεκουκ* , μοιάζει να "τελειώνουν την συζήτηση" από τις αρχές της δεκαετίας του 30.
Κι όμως....(*αυτή ήταν μια σειρά που είχαν βγάλει οι εκδόσεις ύψιλον και στην Κοκκινιά για παράδειγμα, περί του 84-85 ήταν παράνομες, κι ο Ιωαννίδης με το Λυκιαρδόπουλο καταζητούμενοι:-)
Λεφτ, η παρτίδα δεν τελείωσε αλλά ώσπου να τελειώσει σε βλέπω να έρχεσαι προς την αντιλενινιστική πλευρά με δεδομένες στην κουβέντα τις καλές σου προθέσεις.

Α ναι, και μέχρι στιγμής δεν διεκδικώ τον τίτλο του Μαρξιστή.

Θα επανέλθουμε.; Σεπτεμβρίου 06, 2014 10:01 π.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑ!!! είπε...: HerrK κ.α. η συζήτηση έχει να κάνει με το αν μπορούμε και πώς να φτιάξουμε μια κοινωνία καλύτερη απ' τη σημερινή. Για όσους πιστεύουνε λοιπόν πως αυτό σημαίνει ένα σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας προς μια κομμουνιστική κατεύθυνση -και το πιστεύουν έχοντας εξετάσει τη φύση της σημερινής κοινωνίας κι έχοντάς την ορίσει σαν καπιταλιστική-, το αν ο Λενινισμός αποτελεί ή όχι το κατάλληλο ιδεολογικοπολιτικό "εργαλείο" γι' αυτό το μετασχηματισμό (όπως ισχυρίζονται οι Λενινιστές), είναι ένα ζήτημα σημαντικό. Σίγουρα η αντιπαράθεση με τους εναπομείναντες Λενινιστές δεν είναι και τόσο σημαντική για όποιον δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Λενινισμός δεν είναι παρά μια παραλλαγή της Σοσιαλδημοκρατίας. Άραγε η κυριαρχία της Σοσιαλδημοκρατίας έληξε το 2010;; Σεπτεμβρίου 06, 2014 12:15 μ.μ.
LeftG700 είπε...: ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΥΡΟΣ (ΤΑ ‘‘ΨΙΛΑ’’ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΩΡΕΣΑΝ ΣΤΗ ΣΟΥΜΑ)

Για να συνδεθώ με την προηγούμενη σειρά τών σχολίων μου, ας συνεχίσω από εκεί που σταμάτησα (το ζήτημα της ελευθερίας, δημοκρατίας, βίας, καταπίεσης και τα παρόμοια, που τόσο λατρεύουν οι φιλελεύθεροι όλων τών πτερύγων τού φιλελευθερισμού).

Ένα από τα αγαπημένα επιχειρήματα όλων εκείνων που προσπαθούν να αποκόψουν τον Λένιν από τον Μαρξ, την κοσμοθεωρία του και γενικότερα το πνεύμα του, επιχείρημα που ακούστηκε και στο μέχρι τώρα διάλογο εδώ, είναι ότι ο Μαρξ δεν είχε καμία σχέση και ούτε ήθελε να ξέρει μεθόδους και πρακτικές εξουσιαστικού/αυταρχικού/δεσποτικού τύπου. Αυτό, όταν λέγεται καλόπιστα, είναι ένα λάθος τόσο μεγάλο που δεν είναι υπερβολή να το χαρακτηρίσει κανείς μπούρδα, κι όταν λέγεται κακόπιστα δεν είναι παρά μία προπαγανδιστική διαστρέβλωση. Πώς θα μπορούσε να απαντήσει κανείς σ’ αυτούς τους καλόπιστους ή κακόπιστους φίλους μας; Με δύο τρόπους. Έναν γενικό και έναν ειδικό και συγκεκριμένο.

Μιλώντας γενικά, θα ρωτούσαμε ρητορικά τούς οπαδούς μιας τέτοιας θεωρίας αν κατατάσσουν τον Μαρξ στην κατηγορία τών ηλιθίων που πιστεύουν ότι μία επανάσταση, και μάλιστα μια επανάσταση που καταλήγει στο τσάκισμα του αντίπαλου, μπορεί να γίνει πραγματικότητα χωρίς πρακτικές εξουσιαστικού/αυταρχικού/δεσποτικού τύπου. Επίσης, εμβαθύνοντας στο ζήτημα, θα πρέπει να τους ρωτήσουμε αν τον θεωρούν τόσο αφελή, ώστε να έχει την ιδέα ότι η απαιτούμενη αυταρχικότητα και δεσποτισμός πρέπει να περιοριστεί στους φύσει και θέσει ταξικούς εχθρούς και να εξαιρέσει εκείνους που, ενώ είναι φύσει και θέσει μέλη ή σύμμαχοι της εργατικής τάξης, θα συνταχθούν, για λόγους καιροσκοπικού υπολογισμού ή βλακείας, με την προς κατεδάφιση αστική τάξη. Πάει αυτό. Το ειδικό και συγκεκριμένο τώρα.

Ο Μαρξ δεν είχε την τύχη ή την ατυχία να ηγηθεί κάποιας επανάστασης ούτε να καθοδηγήσει μία ανελέητη ταξική σύγκρουση που εξελίχθηκε σε σχεδόν 4ετή εμφύλιο πόλεμο (και διεθνή, αν συνυπολογίσουμε τις στρατιωτικές/οικονομικές/πολιτικές επεμβάσεις των δυτικών ιμπεριαλιστών). Είχε όμως την ευκαιρία να τοποθετηθεί σε έναν άλλο εμφύλιο, τον γαλλικό τού 1870 – 1871, την Κομμούνα δηλαδή. Κι έτσι, διαβάζοντας την έκθεση που ανέλαβε να συντάξει για λογαριασμό τής Διεθνούς Ένωσης Eργατών πάνω στα γεγονότα του πρώτου παρισινού Μάη (το βιβλιαράκι Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία), είχαμε κι εμείς την ευκαιρία να μάθουμε κάμποσες από τις σκέψεις του σχετικά με το πώς προσέγγιζε τα θέματα για τα οποία καίγονται και τσουρουφλίζονται οι εβέσθητοι φίλοι μας.

Εκεί, ρητά ή υπόρρητα, αλλά σε κάθε περίπτωση πέραν πάσης αμφισβήτησης, λέει πολλά και διάφορα, που μπορεί να σηκώνουν την τρίχα όρθια τού φίλου μας του izi, ο οποίος είναι εναντίον τής βίας «οποθενδήποτε και αν προέρχεται», αλλά θα άφηναν παγερά αδιάφορο το φίλο μας τον Στραβάδια!!!, που, ως μαρξισταράς, άρα και κομμουνισταράς, δεν επιτρέπει στο αυτάκι του να ιδρώνει για τέτοιες εβεσθησίες. Γι’ αυτό, θα αφήσω απ’ έξω όλα τούτα τα πολλά και διάφορα. Εκτός από ένα. Το οποίο και σκοπεύω να το αφιερώσω στον ‘‘πεφωτισμένο’’ φίλο μας —χωρίς όμως να ξεχάσω (πώς θα μπορούσα;) και το φίλο μου τον izi, ο οποίος, με την άγνοια και την έλλειψη φαντασίας που στη συγκεκριμένη περίπτωση τον χαρακτηρίζει (ποιος θα το πίστευε αυτό το δεύτερο, ω θεοί, για κάποιον που αρδεύεται, εκτός άλλων, και από τις αρχές και τις αξίες τών καταστασιακών;;;) έγραψε ειρωνικά πως «αυτή η διαλεκτική με τα πόδια κάτω και το κεφάλι στην τρύπα» (σε αντίθεση με τη δική του που είναι …μαρξιστική!) «άλλο λίγο ήθελε [να βγάλει] λενινιστή τον Μάρξ». Ποιο είναι αυτό το ένα, που αποδεικνύει περίτρανα ότι μια χαρά λενινιστής ήταν ο Μαρξ, παρά την αντίθετη γνώμη τού izi και, φαντάζομαι, και του Στραβάδια!!!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Σεπτεμβρίου 06, 2014 4:46 μ.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Είναι η περίφημη ελευθερία τού τύπου! Αυτό το πολιτικό και δημοκρατικό δικαίωμα για το οποίο κόβουν φλέβες οι κάθε λογής φιλελεύθεροι! Ε, λοιπόν: Γι’ αυτό το «ιερό δικαίωμα» των εραστών τής Ελευθερίας, ο κατά τον izi καθόλου λενινιστής Μαρξ αποφάνθηκε, στο βιβλιαράκι που προανέφερα, μέσα από συντροφικές περικοκλάδες και σούξου-μούξου, ότι κακώς, πολύ κακώς το άφησαν απείραχτο οι κομμουνάροι. Και τι σημαίνει αυτό, εβέσθητες ψυχές μου; Σημαίνει, πολύ απλά, ότι ο τάχα α-πα-πα λενινιστής Μαρξ πίστευε πως ένα από τα μέτρα που θα επέτρεπαν στην Κομμούνα να έχει ελπίδες νίκης ήταν το άνοιγμα του καθ’ όλα και αποκλειστικά λενινιστικού κατ’ εσάς ασκού τού Αιόλου, των απαγορεύσεων. Γιατί μιλάω για ασκό τού Αιόλου; Στο κάτω-κάτω ένας έλεγχος του τύπου ήταν, κάτι σαν το moderation των σχολίων στα μπλογκ. Αμ δεν πάει έτσι! Ας το εξηγήσω:

Εμπόδια στην ελευθερία τού τύπου σήμαινε λογοκρισία. Και λογοκρισία σήμαινε ότι θα κατάσχεις φύλλα, θα κλείσεις εφημερίδες και θα μπουζουριάσεις αρθρογράφους και δημοσιογράφους, επειδή δημοσιεύουν ειδήσεις και γνώμες που δεν είναι αρεστές στην Κομμούνα (παρεμπιπτόντως: την Κομμούνα την εξέφραζαν νομοθετικά και εκτελεστικά 71 άνθρωποι! 71 για λογαριασμό 1.500.000 —αμεσοδημοκράτες όλων τών χωρών, όλοι εσείς που έχετε κορόνα στο κεφάλι σας την Κομμούνα, κλάψτε). Αλλά το ένα φέρνει το άλλο. Γιατί, δεν μπορεί, κάποιοι από τους διαφωνούντες θα ήταν ζόρικα αντράκια (ή θα πληρώνονταν καλά από τον Θιέρσο). Και θα άρχιζαν να τυπώνουν στη ζούλα εφημερίδες και να τις μοιράζουν χέρι με χέρι. Μέσα κι αυτοί. Και μετά θα έβγαιναν άλλοι και θα έλεγαν «δεν μας παίρνει να τυπώνουμε ολόκληρες εφημερίδες στη ζούλα, να τυπώνουμε προκηρύξεις». Μέσα κι αυτοί. Και μετά θα έβγαιναν κάποιοι άλλοι ακόμα πιο ζόρικοι (και πιο έξυπνοι, που θα είχαν ίσως αποσπάσει από τον Θιέρσο και επίδομα επικίνδυνης εργασίας) και θα έλεγαν «για καθίστε ρε, αφού μας σπάνε τα τυπογραφεία, ας τα πούμε προφορικά!». Και θα άρχιζαν να ανεβαίνουν σε κασόνια μέσα στη μέση τού δρόμου και σε πλατείες και σε πάρκα και να λένε προφορικά όσα δεν επιτρεπόταν να τυπωθούν στο χαρτί. Μέσα κι αυτοί. Και μετά…

Να μη το συνεχίσω. Το πιάσατε το υπονοούμενο, είμαι σίγουρος. Με τούτα και με ’κείνα, και στο βαθμό που τα ζόρικα αντράκια δεν θα έβαζαν μυαλό (με το αζημίωτο βέβαια, μια και τα λεφτά τής κυβέρνησης Θιέρσου ήταν κάμποσα και είχε να τους πληρώνει), δεν θέλει και πολύ σοφία να καταλάβει κανείς ότι το πράγμα, αργά ή γρήγορα, θα κατέληγε είτε στην προειδοποίηση του Λένιν «σταματήστε τη δημόσια αντεπαναστατική προπαγάνδα, διαφορετικά θα σας στήσουμε στον τοίχο», είτε στη μοιρολατρική πορεία στο μονοπάτι που οδηγούσε στην ήττα τής Κομμούνας! Κοντολογίς, θα ερχόταν η στιγμή τής αλήθειας και τότε θα ήσασταν υποχρεωμένοι να διαλέξετε: Ή θα στήνατε μερικούς στον τοίχο για παραδειγματισμό, ή θα σας έστηνε εσάς (μαζί με πολλούς άλλους που θα πλήρωναν τις δικές σας δημοκρατικές εβεσθησίες) στον τοίχο τού Περ Λασέζ ο Θιέρσος! Μ’ άλλα λόγια, πιο λιανά: Ή θα ακολουθούσατε το παράδειγμα του Μαρξ, που εδώ το ’παιξε λενινιστής, ή θα μετατρεπόσασταν σε μακαρίτες που βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα! Διαλέξτε και πάρτε!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Σεπτεμβρίου 06, 2014 4:47 μ.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Σας αφήνω να ξύνετε το κεφάλι σας με απορία για το τι να διαλέξετε μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης (στην άσκηση που σας βάζω δεν παίζει το σενάριο να αρνηθείτε το πικρό ποτήρι της απόφασης και να κρυφτείτε τρέμοντας και χλωμοί σαν το λεμόνι σε κάποια σοφίτα τού Παρισιού τού 19ου αιώνα) και πάω παρακάτω.

*****

Ειπώθηκε από τον κουφιοκεφαλάκη σαινζύστ (και δυστυχώς, προς απογοήτευσή μου, προσυπογράφτηκε φαρδιά-πλατιά και από τον φίλο μου τον izi), ότι ο Λένιν δεν έχει καμιά σχέση με τον μαρξισμό διότι, ενώ ο Μαρξ ήταν θεωρητικός αναλυτής τού καπιταλισμού, το πνευματικό έργο τού Λένιν, αυτό που αποκαλείται «λενινισμός», δεν είναι παρά μία συλλογή πεπραγμένων συγκυριακής, τοπικής και τακτικιστικής φύσης που σχετίζονται με τα επεισόδια και τις διάφορες φάσεις τής μπολσεβίκικης επανάστασης. Ακόμα κι έτσι να ήταν, που δεν είναι βέβαια έτσι, ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν ισοδυναμεί παρά με μία τεράστια, φαντασμαγορική και ολοστρόγγυλη ανοησία. Διότι, πολύ απλά, αν εφαρμόσουμε την ίδια λογική τού εμπνευστή αυτής τής εξαιρετικής ιδέας και του υποστηρικτή της σε βιβλία όπως Η τέχνη τού πολέμου, τού Σουν Τζου, ή το Περί Πολέμου, τού Κλαούζεβιτς, πρέπει να τα βάλουμε κι αυτά και τα παρόμοιά τους στα πάνω-πάνω ράφια τής βιβλιοθήκης, εκεί από όπου δεν βγαίνουν παρά μόνο όταν πρόκειται να μετακομίσει κανείς (για να μην πω ότι πρέπει να σταλούν για πολτοποίηση…). Είναι αυτά βιβλία να ασχολείται κανείς; Αυτά είναι σκουπίδια!

Κατ’ αρχήν, θεωρητικοποιούν τις συγκρούσεις και οι φίλοι μας δεν θέλουν να ακούνε για συγκρούσεις, γιατί συνοδεύονται από καταπίεση, καταστολή και βία και γενικά όλα αυτά τα κακά που παραβιάζουν την αυτονομία τού ατόμου. Είναι ειρηνόφιλοι και εραστές τής αυτονομίας, εκ γενετής ή εκ πεποιθήσεως, σε αντίθεση με τον αιμοδιψή Λένιν και τους μπολσεβίκους του —αλλά και τον Μαρξ, όπως έδειξα. Κι έπειτα, τι είναι η σύγκρουση; Είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, σπανιότερο κι από εμφανίσεις κομητών τύπου Χάλεϊ! Για σπάνια φαινόμενα, που παρουσιάζονται στην ανθρώπινη κατάσταση μία φορά στις 3.000 χρόνια είναι να ασχολούμεθα τώρα; Ας ασχοληθούμε με το αγγελικό έργο τής μετατροπής τής καθημερινής ζωής σε τέχνη. Εναλλακτικά: με τη μελέτη τού Κεφάλαιου προκειμένου να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός και να εμπλουτίσουμε τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις μας (και να ανεβάζουμε κιόλας κανένα μαρξιστικό ποστάκι, να ξεστραβώνονται οι Λέφτηδες και οι όμοιοί τους…).

Αλλά πέρα από αυτό. Αλήθεια, πόση άγνοια ή προκατάληψη πρέπει να δέρνει κάποιον, ιδίως κάποιον που μιλάει ως μαρξισταράς και κομμουνισταράς, όπως ο φίλος μας ο Στραβάδια!!!, για να περιορίζει τον Λένιν σε κάποιον που απλώς (όπως είδαμε, δεν είναι καθόλου απλώς) θεωρητικοποίησε τακτικές και πρακτικές μιας συγκεκριμένης επαναστατικής κατάστασης; Ποιος ήταν αυτός που έδωσε αποφασιστική κλωτσιά σε μία δογματική, ντετερμινιστική, στενόμυαλη και κατά γράμμα ανάγνωση του Μαρξ (όχι όμως και στα ‘‘ψιλά’’ του γράμματα), σαν αυτή τής Β´ Διεθνούς, η οποία οδηγούσε στις θεωρίες τού παγκόσμιου καπιταλισμού (άρα και της παγκόσμιας επανάστασης —ζήσε Μάη μου!) και στην ωρίμανση των καπιταλιστικών σχέσεων ως προϋπόθεση της επαναστατικής αλλαγής; Ποιος ήταν αυτός που μίλησε για ιμπεριαλιστική αλυσίδα και το σπάσιμό της στον αδύνατο κρίκο της; Ο Πάνεκουκ, ο Κορς, ή μήπως ο ...Γκυ Ντεμπόρ;;;

*****

Ο φίλος μας ο izi εισήγαγε στη συζήτηση τους κοινωνικούς (και ατομικούς) ψυχολογισμούς. Και επιστρατεύοντας τον Σέλερ και τον Νίτσε μας μίλησε για τη μνησικακία τού Λένιν, που είχε, λέει, την ηθική τού μνησίκακου δούλου. Κι ύστερα, μέσω τού Ντοστογιέφσκι, μας τον παραλλήλισε με τον Νετσάγιεφ. Κι έτσι, θα έμεινε με την εντύπωση ότι τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί τον Βλαδίμηρο και τον έστειλε από εκεί που ήρθε. Ας τον συνεφέρω λίγο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Σεπτεμβρίου 06, 2014 4:48 μ.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Πρώτα-πρώτα να του πω (λείπει σε διακοπές, αλλά θα τα διαβάσει όταν επιστρέψει) ότι μίλησε χωρίς να έχει κάνει το απαιτούμενο homework. Γιατί, όταν τον ρώτησα ποια είναι κατά την άποψή του η ηθική τού Λένιν, αυτή τού κύριου ή του δούλου (νιτσεϊκή διάκριση), μου απάντησε, ερμηνεύοντας τον Νίτσε, ότι ηθική τού κύριου δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η ηθική τής ευγένειας. Φυσικά, έχει ανασκολοπίσει τον καημένο τον Φρειδερίκο. Γιατί, κατά τον Νίτσε, υπάρχει και παραϋπάρχει ηθική τού κύριου. Και ένα από τα συνώνυμα που της δίνει είναι η ηθική τής ευγένειας. Για του λόγου το αληθές:

Μια ηθική κυρίων είναι προπαντός ξένη και δυσάρεστη για το σύγχρονο γούστο, όταν αποφαίνεται µε την αυστηρότητα της αρχής της, πως δεν έχουµε καθήκοντα παρά µόνο απέναντι των ίσων µας. Όσον αφορά τη στάση µας απέναντι στα όντα κατώτερης βαθµίδας, απέναντι σε καθετί που είναι ξένο, µπορεί να συµπεριφερόµαστε όπως θέλουµε, όπως το θέλει η καρδιά µας, και οπωσδήποτε, στέκοντας πέραν του καλού και του κακού. Μπορούµε, αν θέλουµε, να χρησιµοποιήσουµε και τον οίκτο και ό,τι συνδέεται µε αυτόν.

Η ικανότητα και το καθήκον να έχουµε απέραντη ευγνωµοσύνη και άπειρο το αίσθηµα της εκδίκησης -και αυτά µόνο µέσα στον κύκλο των ίσων µας- την λεπτότητα στα αντίποινα και στην αντίληψη για τη φιλία, µια κάποια ανάγκη να έχουµε εχθρούς (για να χρησιµεύουν σαν διέξοδοι σε πάθη σαν τη ζήλια, τη µαχητικότητα, το θράσος, και τελικά, για να µπορούµε να είµαστε αληθινοί φίλοι απέναντι στους φίλους µας): όλα αυτά ανήκουν στα χαρακτηριστικά της ευγενούς ηθικής που, όπως είπα, δεν είναι η ηθική των ´καινούργιων ιδεών, πράγµα που σήµερα µας δυσκολεύει να τη συλλάβουµε και το ίδιο µας δυσκολεύει να την προσδιορίσουµε και να την ανακαλύψουµε. (Φρ. Νίτσε Πέραν τού καλού και του κακού)

Αυτά λοιπόν έγραψε ο Φρειδερίκος —σύμφωνα με τα οποία και εφ’ όσον πιστεύει αυτά που πιστεύει για τον Λένιν ο φίλος μας ο izi, έπρεπε κανονικά να μου απαντήσει ότι ο Βλαδίμηρος διακατεχόταν από την ηθική τού κύριου. Τώρα, πώς κατάφερε να κρατήσει μόνο το συνώνυμο και να μηδενίσει το πρωταρχικό όνομα της νιτσεϊκής διάκρισης μεταξύ ηθικής δούλων και κύριων, μόνο εκείνος το ξέρει. Κι εδώ, τού αξίζει να του αντιγυρίσω την ‘‘κακία’’ που έγραψε για τον Μαρξ και το στριφογύρισμά του στον τάφο εξ αιτίας τού Λένιν και να ισχυριστώ, χωρίς να υπάρχει κανένα περιθώριο να με αντικρούσει, ότι αυτό για το οποίο κατηγορεί τον Λένιν το διέπραξε ο ίδιος εις βάρος τού Νίτσε!

Μετά από αυτά τα πραγματολογικά και δευτερεύοντα, ας έρθουμε στα πιο σημαντικά. Λέει o izi: ο Λένιν ήταν μνησίκακος. Και σύμφωνα με τα όσα έχει ισχυριστεί και από τα συμφραζόμενα των ισχυρισμών του μπορούμε με άνεση να συμπεράνουμε ότι εντοπίζει αυτή τη μνησικακία α) στην εναντίωσή του απέναντι στο τσαρικό καθεστώτος και β) στη στάση του απέναντι σε συντρόφους του που διαφωνούσαν μαζί του ή/και σε στελέχη άλλων αντιτσαρικών/αντικαθεστωτικών οργανώσεων και κομμάτων, ανταγωνιστικών προς τους μπολσεβίκους.

Ως προς το πρώτο:

Πολύ με λύπησε η ανάσυρση ενός τέτοιου επιχειρήματος από τον izi. Γιατί, άσχετα από το γεγονός πως δεν δηλώνει μαρξιστής και δηλώνει αντιλενινιστής όλα δείχνουν ότι είναι από τη μεριά τών αδικημένων, καταπιεσμένων και κατατρεγμένων. Θα έπρεπε να ξέρει και να κατανοεί λοιπόν ότι, όσο κι αν η μνησικακία είναι ένας όρος που μέσα από χονδροειδείς απλουστεύσεις, αφαιρέσεις χασάπη αλλά και ένα τρικάκι (= συνδικαλιά, σοφιστεία) τον βολεύει στην αντιλενινιστική εκστρατεία του, είναι ταυτόχρονα και ένα όπλο που μπορεί να στραφεί εναντίον κάθε απελευθερωτικού εγχειρήματος και των ηγετών που πρωταγωνίστησαν: Η εξέγερση των δούλων τού Σπάρτακου; Μνησικακία! Η εξέγερση των χωρικών τού Μύντσερ; Μνησικακία! Η Γαλλική Επανάσταση; Μνησικακία! Οι εθνικοεπαελευθερωτικοί αγώνες τού 19ου αιώνα; Μνησικακία! Οι αντιαποικιοκρατικές εξεγέρσεις τού 20ου; Μνησικακία! Και πάει λέγοντας. Ας επανέλθουμε όμως στον Λένιν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Σεπτεμβρίου 06, 2014 4:50 μ.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Που στηρίζει την κατηγορία ο φίλος izi; Υποθέτω στην εκτέλεση τού αδελφού τού Λένιν, επί Αλέξανδρου Γ´ (ο Λένιν δεν είχε να θυμάται δυστυχισμένα και στερημένα παιδικά και εφηβικά χρόνια). Εκτέλεση που τον έκανε όχι μόνο να προσχωρήσει στο επαναστατικό κίνημα, αλλά και (δεν το είπε αυτό, δεν θέλει όμως και σοφία να το καταλάβει κανείς) να διατάξει την εξόντωση της τσαρικής οικογένειας.

Δεν θα αναφερθώ στις χονδροειδείς απλουστεύσεις και στις αφαιρέσεις χασάπη που απαιτούνται για να καταλήξει κανείς σε ένα τέτοιο αστείο συμπέρασμα. Ούτε θα σχολιάσω την εκπληκτική αποκάλυψη που μας έκανε ο izi ότι ο ήταν ο ψυχαναλυτής τού Λένιν (πράγμα που σημαίνει πως είναι πάνω-κάτω 150 ετών! —μακράν ο γηραιότερος άνθρωπος τού πλανήτη, ζωή να ’χει). Θα πω μόνο δυο λόγια για το τρικάκι.

Κατ’ αρχήν: Τι σημαίνει η λέξη μνησικακία; Σημαίνει μνήμη για το κακό που υπέστη κάποιος στο παρελθόν και τη συνακόλουθη επιθυμία του να τιμωρηθεί o ένοχος. Αυτό, στις πολιτικές του εφαρμογές (καλή ώρα!) παρουσιάζεται ως κάτι αρνητικό, αν όχι απεχθές. Οι ίδιοι όμως κήρυκες της μεγαλοψυχίας ξεχνούν μερικές ενδιαφέρουσες ‘‘λεπτομέρειες’’. Όπως, ας πούμε, ότι σε όλες τις οργανωμένες κοινωνίες η μνησικακία είναι θεσμοποιημένη με τον πιο επίσημο τρόπο! Τι άλλο από ρύθμιση της μνησικακίας είναι οι περί παραγραφής διατάξεις τού ποινικού νόμου, ρύθμιση από την οποία βεβαίως προκύπτει ευθέως ότι η μνησικακία είναι όχι μόνο αποδεκτή αλλά και επιβεβλημένη, φτάνει να έχει κάποια όρια (όρια που ποικίλουν από χώρα σε χώρα και για ορισμένα αδικήματα δεν υπάρχουν· η πολιτεία θεωρεί πως πρέπει να μνησικακεί εφ’ όρου ζωής τού ενόχου); Ας μου πει κάποιος ‘‘σοφός’’ γιατί εγώ είμαι ‘‘στραβάδι’’!

Κι έπειτα: Εκτός τού ότι ο izi έχει κοντή μνήμη (γι’ αυτό και δεν είναι μνησίκακος), έχει και επιλεκτική! Γιατί ξεχνάει πως τής μνήμης για το κακό που υπέστη κάποιος προηγείται το ίδιο το κακό! Μ’ άλλα λόγια, η μνησικακία, ακόμα κι αν είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα του κόσμου, είναι αιτιατό, όχι αίτιο! Κι αυτό που την προκαλεί είναι το κακό, η αδικία, η καταπίεση. (Το ίδιο λάθος ή εσκεμμένη παραπλάνηση κάνουν και όσοι αποδίδουν το αίτημα της ισότητας σε φθόνο.)

Ως προς το δεύτερο (η στάση τού Λένιν απέναντι σε συντρόφους του που διαφωνούσαν μαζί του ή/και σε στελέχη άλλων αντιτσαρικών/αντικαθεστωτικών οργανώσεων και κομμάτων, ανταγωνιστικών προς τους μπολσεβίκους):

Για τη ‘‘μνησικακία’’ του Λένιν απέναντι σε συντρόφους του, τι να πει κανείς (αφού καταφέρει να τιθασεύσει τα γέλια του); Αρκούν δύο πασίγνωστες περιπτώσεις:

Η περίπτωση του Τρότσκι, ο οποίος τού είχε πρήξει το συκώτι, χωρίς αυτό να εμποδίσει τον Λένιν να τον υποδείξει στην περίφημη πολιτική διαθήκη του περίπου ως διάδοχό του, προτρέποντας τους συντρόφους του να μη του κρατάνε κακία (δηλαδή να μην είναι μνησίκακοι!) για την πολεμική του προς τους μπολσεβίκους την εποχή που δεν είχε ακόμα προσχωρήσει σ’ αυτούς.

Και η περίπτωση του Κάμενεφ. Τόσο μνησίκακος ήταν ο Λένιν για τη μαλακία του να αποκαλύψει τις παραμονές τής επανάστασης, προκειμένου να την εμποδίσει με κάθε τρόπο, όλο το σχέδιο της εξέγερσης των μπολσεβίκων, στέλνοντας σχετικό άρθρο μαζί με τον Ζηνόφιεφ σε εφημερίδα και τόσο άχτι είχε τα άλλα μέλη τής ΚΕ που απέρριψαν την πρότασή του να διαγραφεί από το κόμμα μετά από αυτή την παπαριά, που τον έχρισε αναπληρωτή του στο Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων, δηλαδή Νο 2 στην κυβέρνηση!!! Μιλάμε για τον ορισμό τής μνησικακίας! Απομένει να βρούμε τον ορισμό τής επιπολαιότητας που είναι τόσο μεγάλη ώστε καταντάει ανοησία, αν και, για να τα λέμε όλα, ο φίλος μας ο izi έχει πολύ σοβαρές πιθανότητες να τον προσωποποιήσει...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ; Σεπτεμβρίου 06, 2014 4:53 μ.μ.
LeftG700 είπε...: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Όσο για τη μνησικακία τού Λένιν απέναντι σε ανταγωνιστές άλλων αριστερών κομμάτων, τάσεων και ρευμάτων, αρκεί να θυμίσω την περίπτωση του επιφανέστερου, ικανότατου και μεγάλου αντίπαλου του Βλαδίμηρου: του μενσεβίκου Μάρτοφ. Τόσο μνησίκακος ήταν απέναντι και σ’ αυτόν ο Λένιν, ώστε κανόνισε να φύγει στο εξωτερικό, ελεύθερος σαν αποδημητικό πουλάκι, ενώ μπορούσε να έχει το κεφάλι του στο πιάτο, με ένα του νεύμα…

(Τον υποτιθέμενο νετσαγιεφισμό τού Λένιν δεν θα τον σχολιάσω άλλο. Ισχύει ό,τι έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο: Ήταν νετσαγιεφικός μόνο ως προς την προσήλωση στο σκοπό. Ένα κριτήριο δηλαδή που απομονωμένο δεν το εκπλήρωσε κανείς άλλος τόσο καλά όσο ο …Ιησούς Χριστός! Επί τέλους, κύριοι, ας διατηρήσουμε μια στοιχειώδη σοβαρότητα…)

Ποια πρέπει να είναι η τιμωρία τού izi γι’ αυτή τη μεγάλη επιπολαιότητα που επέδειξε μιλώντας για μνησικακία; Λοιπόν, θα καταφύγω κι εγώ σε μια ‘‘πουστιά’’. Θα γίνω όσο μπορώ μνησίκακος απέναντί του, χωρίς να μπορεί να βγάλει άχνα! Θα ισχυριστώ ότι πίσω από την αντιλενινιστική στάση του κρύβεται μία θεαματική χυλόπιτα που έφαγε το 1979 από μία θεογκόμενα κνίτισα, όταν είχε πάει στο φεστιβάλ τής ΚΝΕ για να κάνει καμάκι! Πώς τού φαίνεται; ;-) :-)

*****

Σχηματίστηκε η εντύπωση ότι κατατάσσω την Άρεντ στην αναρχοαυτονομία και ακολούθησαν οι σχετικές ενστάσεις. Άδικα των αδίκων. Μπορεί να είμαι στραβάδι, αλλά όχι τόσο. :-) Ισχυρίστηκα απλώς ότι οι έλληνες αναρχοαυτόνομοι, αντιεξουσιαστές και τα συναφή πίνουν νερό στο όνομά της, κυρίως λόγω τού αντικομματισμού της και βέβαια της εναντίωσής της στο «σοβιετικό ολοκληρωτισμό».

*****

Διατυπώθηκαν επίσης ενστάσεις για την κατηγοριοποίηση που επιφύλαξα (αναρχοαυτόνομοι) στους φίλους μας izi και HollowSky. Κι εδώ υπάρχει παρανάγνωση. Η ακριβής μου διατύπωση ήταν «αναρχοαυτονομία κι έτσι», κάτι δηλαδή ευρύτερο από τη στενή ερμηνεία τών όρων «αναρχία» και «αυτονομία». Σόρυ, αλλά θα επιμείνω. Σύμφωνα με το φτωχό μου το μυαλό, αυτή η ασαφής και κάπου θολή κατηγορία είναι ό,τι καλύτερο για να φιλοξενήσει τις ιδεολογικές και θεωρητικές τσαλαβούτες τους από ’δω κι από ’κει, τις αντιφάσεις/παλινωδίες τους και τα διάφορα ήξεις αφήξεις που τους χαρακτηρίζουν. Στο τσάκα-τσάκα, ένα παράδειγμα από την ανάρτηση και τον διάλογο εδώ. Ο φίλος μας ο izi:

Μιλάει με την ανάρτηση σαν να είναι γνήσιος μαρξιστής, μετά δηλώνει ότι είναι αυθεντικός μαρξιστής όσο υπάρχει μία αυθεντική φάλαινα (άρα είναι μαρξιστής που δεν διεκδικεί και δεν αναγνωρίζει ορθόδοξη ερμηνεία τού Μαρξ), μετά μάς λέει ότι ίσως τον/τους ενδιαφέρει «ο σοσιαλισμός και η κομμουνιστική υπόθεση», για να δηλώσει με έμφαση στο τέλος «πότε δήλωσα μαρξιστής;»!

Πώς να κατηγοριοποιήσεις με ακρίβεια όλον αυτόν τον κυκεώνα;;;

*****

Επισημάνθηκε ακόμα και μια δική μου παρανάγνωση (έβγαλα τον σαιζύστ πολιτικά σχιζοφρενή που διαγράφει τον Λένιν και υπογράφει με το όνομα ενός επιφανούς γιακωβίνου. Για να τα λέμε όλα, σωστά επισημάνθηκε. ‘‘Διάβασα’’ λάθος. Από το οποίο όμως, για να τα λέμε όοολα όλα, διόλου δεν μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι στερούμαι χιούμορ. Όποιος έχει μάτια βλέπει. :-)

Αντί επιλόγου

Αντί επιλόγου, μια δήλωση:

Το γεγονός ότι αντέκρουσα τον ισχυρισμό πως ο Λένιν δεν ήταν μαρξιστής, διόλου δεν σημαίνει ότι προσυπογράφω κάθε λέξη, ιδέα και συγκεκριμένη πολιτική πράξη τού Λένιν.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Αυτή η σειρά σχολίων ήταν ο δεύτερος γύρος. Θα ακολουθήσει τρίτος και τελευταίος, αφιερωμένος αποκλειστικά στο φίλο μου, τον Στραβάδια!!!. Παρακαλείται να μην απομακρυνθεί. Και προειδοποιείται πως ό,τι ενδεχομένως πει πριν από την τριτολογία μου μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του! ;-) :-); Σεπτεμβρίου 06, 2014 4:54 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑ!!! είπε...: LeftG700, δεν απομακρύνομαι, μην ανησυχείς! Τα όσα έγραψες σαν β' γύρο, δεν με αφορούν γιατί δεν απαντάνε σε τίποτα από όσα είπα.

Μια πολύ μικρή ιστορικοπολιτική παρατήρηση μονάχα: Η ίδια η ΑΣΤΙΚΗ επανάσταση προέβη σε μια σειρά μέτρων ΟΛΟϊΔΙΩΝ με αυτά που με περηφάνια πιστώνεις στον Λένιν σαν μέτρων δήθεν σχετικών αποκλειστικά και μόνο με τη δικτατορία του προλεταριάτου -μέτρα σχετικά με περιορισμούς ή και άρσεις στην ελευθερία του τύπου, τη δημοκρατική συμμετοχή στη διακυβέρνηση, κ.α. Μέσα από τέτοιας λογής μέτρα, η αστική τάξη εγκαθίδρυσε την εξουσία τους αποβάλλοντας από αυτήν τις λαϊκές μάζες, που είχαν -μην το ξεχνάμε!- στηρίξει ενεργά την επανάστασή της.

Επομένως εκείνο από το οποίο μπορούμε να συμπεράνουμε σχετικά με αυτά τα μέτρα δεν είναι η ΜΟΡΦΗ τους (πόσο αυταρχικά ήταν ή δεν ήταν) αλλά το ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ, δηλαδή το ΠΟΙΑΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ στήριζαν. Και συγκεκριμένα: Αυτά τα μέτρα επέτρεπαν ή όχι σε ολοένα και πλατύτερες μάζες του επαναστατημένου προλεταριάτου να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, 'Η αντίθετα (όπως συνέβη με τα ανάλογα μέτρα των επαναστατών αστών) λειτούργησαν έτσι ώστε να πετάξουν έξω από την εξουσία το επαναστατημένο προλεταριάτο και να την μεταβιβάσουν στη γραφειοκρατία του κρατικού καπιταλισμού;

Με άλλα λόγια: τα μέτρα εκείνα δυνάμωσαν όχι μόνο την πολιτική αλλά και την οικονομική και κοινωνική εξουσία των Σοβιέτ (=προλεταριακά συμβούλια), ή την αποδυνάμωσαν;

Είναι ιστορικά τεκμηριωμένο αγαπητέ LeftG700 ότι την αποδυνάμωσαν. Κι ότι στήριξαν τον κρατικό καπιταλισμό (τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο) ΕΝΑΝΤΙΑ στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. ΟΧΙ (επαναλαμβάνω) επειδή ήταν αυταρχικά ως προς τη μορφή αλλά επειδή ως προς το περιεχόμενο ο αυταρχισμός τους στραγγάλιζε την εξουσία ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ και των δικών του οικονομικ0πολιτικών μορφών διακυβέρνησης.; Σεπτεμβρίου 06, 2014 7:09 μ.μ.
herrk είπε...: Ε, αφού δυο οικοδεσπότες εγκρίνουν την ανεμελιά, δεν μπορω να αντισταθώ.
Η σοσιαλδημοκρατία τελείωσε όντως το 2010 στην Ελλάδα. Καλά δεν ήταν;
Τώρα που τελείωσε, οι αντιρρητικοί λόγοι μηπως ειναι καπως λιγότερο χρήσιμοι;
(Ωστε Ιζι, το 1979 με Κνίτισσα; Και μικρόδειχνες)
Λεφτ, όσο δίκιο και να έχεις είσαι ο σπασίκλας της τάξης και το ξέρεις! Φυσικά και ήμουν διακοπές. Κι αναρωτιομουν εκει που ήμουν, που ειχε πολλους ελαιωνες, όπου οι ανθρωποι δεν βγαζανε πια λάδι γιατι ειχαν προσφατα μεταναστευσει, αν θα μπορεί κανεις να ξαναλειτουργησει ελαιοτριβείο. Να ενα υπαρκτο ερωτημα που θα ενδιεφερε πχ τον Βανεγκεμ, αντε και τον Λενιν, ο οποιος πολυ σωστα ελεγε ότι λουτρουβια + εξηλεκτρισμός = δεν θυμαμαι πια τι.
herrk; Σεπτεμβρίου 07, 2014 12:18 π.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε HerrK,

Για την περίπτωση να μην έγινα αντιληπτός, να διευκρινίσω ότι με το σχόλιό μου που αναφερόταν σε σένα σημείωνα πως, ενώ άσκησες κριτική για το διάλογο που μακραίνει εδώ, άφησες στο απυρόβλητο τον εισηγητή τής ανάρτησης, αν και ήταν εκείνος που έκανε την αρχή.

Τώρα, για την κριτική σου, που τη χαρακτήρισα βάσιμη και δεν το παίρνω πίσω, δυο λόγια, ελπίζοντας πως θα αναγνωρίσεις ότι κι αυτά έχουν μια κάποια βασιμότητα.

Άσχετα με τα κίνητρα του izi (δεν αποκλείεται καθόλου να είχε απλώς τα κέφια του και να είπε «κάτσε να τους βουρλίσω λίγο τούς κομμουνισταράδες, να γίνει τζέρτζελο»), η ‘‘προβοκατόρικη’’ ανάρτησή του δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη. Ο ισχυρισμός ότι ο Λένιν με τον βίο και την πολιτεία του έχει θέσει εαυτόν εκτός της κατηγορίας τών μαρξιστών είναι ακρογωνιαίος λίθος τού σοφτ και ‘‘πούστικου’’ αντικομμουνισμού, που φροντίζει μεν να αναγνωρίσει και να αποδεχθεί τον Μαρξ, αλλά έναν Μαρξ ξεδοντιασμένο και χωρίς το ‘‘δηλητήριό’’ του (προς άρση κάθε πιθανής παρεξήγησης, δεν κατατάσσω τους οικοδεσπότες εδώ και τους σχολιαστές που πήραν το λόγο στην κατηγορία τών συνειδητά αντικομμουνιστών).

Αναγνωρίζω το εύστοχο του χαρακτηρισμού μου ως «σπασίκλα» στην προκείμενη περίπτωση. Θα αναγνωρίσεις κι εσύ από τη μεριά σου ότι δεν έγινα σπασίκλας για ψύλλου πήδημα;

Τέλος: Κι εγώ είχα για μικρότερο τον izi. Διαβάζοντας όμως ένα σχόλιο του Στραβάδια!!! (Αυγούστου 25, 2014 11:32 μ.μ.) και έχοντας καταλάβει πως είναι κολλητός από παλιά με τον HollowSky, έφτασα στο συμπέρασμα που έφτασα (όπως αποδείχτηκε, λανθασμένο, αφού ήταν ψυχαναλυτής τού Λένιν… ;-) :-) )

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 07, 2014 12:16 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑ!!! είπε...: HerrK, μόνος σου έδειξες πως η Σοσιαλδημοκρατία ΔΕΝ πέθανε το 2010 αλλά συνεχίζει να μας πορώνει το μυαλό. Λεες ότι το πρόβλημα θα λυνόταν αν οι άνθρωποι ξαναδούλευαν τις εγκατελιέμενες ελιές και ξαναπαίρναν μπρος τα ελαιοτριβεία. Τι χαρακτήριζε τη Σοσιαλδημοκρατία; Ότι έβαζε σε Α΄ πλάνο την "υλικοτεχνική βάση" και την "εργασία", βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το είδος της κοινωνικής σχέσης. Στην κριτική του στο Σοσιαλδημοκρατικό "Πρόγραμμα της Γκότα", ο Μαρξ από την πρώτη γραμμή χτυπάει αυτές τις δογματικές ιδέες στρέφοντας την προσοχή προς το είδος των κοινωνικοπαραγωγικών σχέσεων κάτω από τις οποίες συντελείται κι η δουλειά και τ' οτιδήποτε.

Λες οι άνθρωποι να παρατήσαν τις ελιές από τεμπελιά; Ή φαντάζεσαι πως έτσι και ξαναρχίσει κανείς να δουλεύει τις εγκατελειμένες ελιές και να τα πάει καλά, δεν θα εμφανιστούν οι παλιοί τους ιδιοκτήτες διεκδικώντας τις κι όλο το σχετικό κύκλωμα των μεσαζόντων κλπ που καιροφυλακτεί για να τα πάρει; Λες αυτά τα εμπόδια να τα ξεπεράσει ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ο εξηλεκτρισμός κι η εκμηχάνιση του λιοτριβειού;; Σεπτεμβρίου 07, 2014 12:27 μ.μ.
izi είπε...: Φίλε λεφτ,
-Δεν είμαι ενάντια στην βία από όπου κι αν προέρχεται. (βλ. τελευταία απάντηση του Στραβαδιαααα)
-Με κατηγορείς για άγνοια και έλλειψη φαντασίας σε σχέση με τι; Με τον "εμφύλιο πόλεμο στη Γαλλία;
-εγραψα απαντώντας σε τρολάρισμα, αλλά προφανώς σε πήρε ξόφαλτσα και πόνεσες: "κάποιοι πιστεύουν πως οι "κομμουνιστές" είναι ενάντια στο κράτος που τους ταΐζει. Είναι αυτή η διαλεκτική με τα πόδια κάτω και το κεφάλι στην τρύπα που κάνει δημοκρατία τη δικτατορία, κοσμοπολιτες τους εθνικιστές, επαναστάτες τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους, μαρξιστή τον Λένιν και -άλλο λίγο ήθελε- λενινιστή τον Μάρξ"
μην κάνεις ότι δε καταλαβαίνεις...(το "μαρξιστή τον Λένιν", δηλαδή την "μομφή" του μη-μαρξιστή θεώρησε το μια λενινιστική υπερβολή :-)
-Ο Μάρξ δεν είναι δυνατόν να ήταν λενινιστης.
(Όπως δεν είναι δυνατόν να ήταν καν μαρξιστής. Είναι σημαντικό.)

-Οι τακτικές, οι πολιτικές, οι τρόποι δράσης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ !
Πότε δεν είπα κάτι τέτοιο.
-Είμαι και είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί απέναντι στην αξία και την ιδέα της αυτονομίας, είναι φανερό στις αναρτήσεις μας.
-Στην ερώτηση σου "ποιος ήταν αυτός που...ο Πάνεκουκ, ο Κόρς η ο Ντεμπορ;" θα σου απαντήσει μάλλον ο Στραβαδιααα. Η απάντηση εν συντομία είναι ΝΑΙ.
-Σε όλη την κουβέντα αναφέρθηκα στον ίδιο το Λένιν μια φορά.
Δεν είπα ποτέ ότι ο Λένιν ήταν μνησίκακος. Δεν τον γνώρισα, δεν διαβάζω βιογραφίες.
Τσαμπα κουράζεσαι επ αυτού. (ή πάλι κάνεις τον ανήξερο;)
Μιλάμε για το ιδεολογικό πλαίσιο που προκύπτει από τις πρακτικές, τις πολιτικές μιας συγκεκριμένης ιστορικής εποχής σε ένα συγκεκριμένο τόπο. Με καλύπτει ο "μαρξισταράς" ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑ.(Ο Πάνεκουκ επίσης , και (εν μέρη) ο Κόρς. Επίσης σε κάποιες θέσεις ο Ντεμπόρ.
-Μνησικακία δεν είναι μονάχα η εκδίκηση ως αυτοσκοπός αλλά, και κυρίως,το αναμάσημα του κακού που πικρίζει και σε δηλητηριάζει. Καμία εξέγερση δεν βασίζεται στην μνησικακία.
Η διαχείριση των αποτελεσμάτων τους αντίθετα σφύζουν από αυτή.
Μην μένεις στην εντύπωση. Μην την πατάς!
Η εξεγέρσεις είναι πράξεις που συνθέτουν δημιουργικά τις αντιθέσεις του παρόντος τους.
Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες, γιατι φαίνεται ότι άλλα λέμε κι άλλα καταλαβαίνουμε όπως
-Σχετικά με την "γνήσια φάλαινα" εννοούσα πως οι χαρακτηρισμοί και οι κατηγοριοποιήσεις δεν με αφορούν. Αντίθετα με εσένα, πιστεύω ότι αυτοί ακριβώς είναι η θολούρα και η σούπα στην οποία, είναι παραπάνω από φανερό σε αυτή την κουβέντα, ότι πνίγεσαι.
Πώς να κατηγοριοποιήσεις με ακρίβεια όλον αυτόν τον κυκεώνα;
Χαίρομαι που είναι δύσκολο αλλά με σένα που μπλέξαμε δε τη γλιτώνουμε αργά ή γρήγορα τη ταμπέλα! Λύσσαξες!
Θεογκόμενα κνίτισα το 79 τι ν τούτο;
(ίσως να ταν το 81, το 79 ήμουν στην προεφηβίκή μου φάση, ξόδευα τα κάλαντα σε λέσχες με "ηλεκτρονικά" :-)
Νομίζω ότι θα πρέπει να ρίξεις μια ματιά στο "Ο Λένιν ως φιλόσοφος" και στο μικρούλι αλλά πυκνό "Γιατί είμαι μαρξιστής" και να τα ξαναπούμε.
Γενικά η ιστορία της κεντροευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι γεμάτη θησαυρούς σχετικά.
-Δεν κάνουμε καμιά φιγούρα, ούτε πουλάμε μούρη, μη λέμε κι ότι θέλουμε!
Χτυπάμε το κουδούνι του κινδύνου εδώ κι εκεί, οπου νομίζουμε πως τα πράγματα στραβώνουν στράβωσαν ή θα στραβώσουν.
Έχε κι εσύ το νού σου.; Σεπτεμβρίου 07, 2014 1:28 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Μια βοήθεια για τον ηρωικό λεφτ, αλλά και τις φαινομενικά μάταιες προσπάθειες συνεννόησης από τους δυσκατηγοριοποιητους ιζι και στραβαδιαααα,

από τον Μπένγιαμιν

XVI

Ο ιστορικός υλιστής δεν μπορεί να παραιτηθεί από την αντίληψη ενός παρόντος -που δεν αποτελεί σημείο μετάβασης- στο οποίο ο χρόνος πιστοποιείται και στέκει ακίνητος. Γιατί αυτή η αντίληψη οριοθετεί εκείνο ακριβώς το παρόν, στο οποίο αυτός, για το άτομό του, γράφει ιστορία. O ιστορικισμός δίνει την "αιώνια" εικόνα του παρελθόντος· ο ιστορικός υλισμός παρέχει μια μοναδική εμπειρία με το παρελθόν. Ο ιστορικός υλιστής αφήνει τους άλλους να εξαντληθούν με την πόρνη που ονομάζεται "Μια φορά κι ένα καιρό" στο μπουρδέλο του ιστορικισμού. Παραμένει κύριος των δυνάμεών του: ώριμος αρκετά για να ανατινάξει το συνεχές της ιστoρίας.
==================
«Η αταξική κοινωνία δεν είναι ο τελικός στόχος της προόδου μέσα στην ιστορία, αλλά μάλλον η επί χιλιάδες φορές αποτυχημένη διακοπή της, που τελικά επιτυγχάνεται»; Σεπτεμβρίου 07, 2014 2:46 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: και αυτό (βοηθητικά στον μαρξιστizi )

«Πρώτα απ' όλα, οφείλω να αποκρούσω τον πιο ψευδή απ' όλους τους μύθους, σύμφωνα με τον οποίο είμαι ένα είδος θεωρητικού των επαναστάσεων. Δείχνουν να πιστεύουν, εδώ που τα λέμε, τα ανθρωπάκια, ότι παίρνω τα πράγματα από την θεωρητική τους πλευρά, ότι είμαι ένας κατασκευαστής θεωρίας, ενός σοφού οικοδομήματος στο οποίο μπορεί κάποιος να πάει να κατοικήσει από την στιγμή που ξέρει την διεύθυνσή του και του οποίου θα μπορούσε μάλιστα, ίσως δέκα χρόνια αργότερα, να τροποποιήσει λιγάκι έναν - δυο ορόφους, μετατοπίζοντας τρεις κόλλες χαρτί, ώστε να φθάσει στην οριστική τελειότητα της θεωρίας που θα επέφερε την δική του λύτρωση. Οι θεωρίες όμως δεν φτιάχνονται παρά για να πεθαίνουν μέσα στον πόλεμο του χρόνου: είναι πολεμικές μονάδες, ισχυρές ή όχι, που πρέπει να τις ρίξεις στην μάχη την κατάλληλη στιγμή και, όποιες και αν είναι οι υπεροχές ή οι ανεπάρκειές τους, δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις παρά εκείνες μόνον που είναι διαθέσιμες. Οι θεωρίες πρέπει συνεπώς να αντικαθίστανται, επειδή οι αποφασιστικές τους νίκες τους προκαλούν φθορά πολύ περισσότερο από όσο οι επιμέρους ήττες τους, γι' αυτό και καμμία ζωντανή εποχή δεν είχε ως αφετηρία της μια θεωρία». Guy Ernest Debord; Σεπτεμβρίου 07, 2014 3:34 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε izi,

Θα σχολιάσω κάποια άλλη στιγμή το τελευταίο σχόλιό σου. Για την ώρα όμως, και επειδή σε βλέπω να αναφέρεσαι για δεύτερη φορά στην αποστροφή τού Μαρξ «εγώ δεν είμαι μαρξιστής» με νόημα εντελώς τελείως διαφορετικό από αυτό που του έδινε ο παππούς και δεν θέλω να εκτίθεσαι άλλο, άκου πώς έχουν τα πράγματα (δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι το αγνοείς και δεν πρόκειται για μαϊμουδιά από τη μεριά σου):

Δεν έχουμε στα χέρια μας γραπτό τού Μαρξ με τη συγκεκριμένη ατάκα. Εκείνο που έχουμε είναι δύο επιστολές τού Ένγκελς (τόσες ξέρω εγώ) στις οποίες αναφέρεται σε αυτήν. Αλλά (κι εδώ σού έχω πολύ κακά νέα, για τα οποία πρέπει να επιστρατεύσεις όλη σου τη γενναιότητα), το νόημα της ατάκας και το πνεύμα τού Μαρξ όταν την αμόλαγε, όπως εξάγεται με απόλυτη ασφάλεια από τις επιστολές τού Ένγελς, ήταν κάτι ανάλογο με αυτό που θα μπορούσε να σου πει κάποιος εσένα για τις ‘‘μαρξιστικές’’ στιγμές σου: «Αν εσύ είσαι μαρξιστής, εγώ είμαι η Βασίλισσα της Αγγλίας.»

Για του λόγου το αληθές, παρατίθενται τα σχετικά αποσπάσματα από τις δύο επιστολές:

Επιστολή στον Μπερνστάιν (2 Νοεμβρίου 1882)

Nor have you any other source, i.e. other than Malon at second hand, for your reiterated assertion that in France ‘Marxism’ suffers from a marked lack of esteem. Now what is known as ‘Marxism’ in France is, indeed, an altogether peculiar product —so much so that Marx once said to Lafargue: ‘Ce qu'il y a de certain c'est que moi, je ne suis pas Marxiste.’ [If anything is certain, it is that I myself am not a Marxist]
http://www.marxists.org/archive/marx/letters/date/index.htm

Επιστολή Ένγκελς στον C. Schmidt (5 Αυγούστου 1890)

I saw a review of Paul Barth's book [Die Geschichtsphilosophie Hegels und der Hegelianer bis auf Marx und Hartmann] by that bird of ill omen, Moritz Wirth, in the Vienna Deutsche Worte, and this book itself, as well. I will have a look at it, but I must say that if "little Moritz" is right when he quotes Barth as stating that the sole example of the dependence of philosophy, etc., on the material conditions of existence which he can find in all Marx's works is that Descartes declares animals to the machines, then I am sorry for the man who can write such a thing. And if this man has not yet discovered that while the material mode of existence is the primum agens [primary agent, prime cause] this does not preclude the ideological spheres from reacting upon it in their turn, though with a secondary effect, he cannot possibly have understood the subject he is writing about. However, as I said, all this is secondhand and little Moritz is a dangerous friend. The materialist conception of history has a lot of them nowadays, to whom it serves as an excuse for not studying history. Just as Marx used to say, commenting on the French "Marxists" of the late [18]70s: "All I know is that I am not a Marxist."
https://www.marxists.org/archive/marx/works/1890/letters/90_08_05.htm

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 07, 2014 5:27 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Ανώνυμε φίλε (Σεπτεμβρίου 07, 2014 2:46 μ.μ. & Σεπτεμβρίου 07, 2014 3:34 μ.μ.)

Γράφεις: «Μια βοήθεια για τον ηρωικό λεφτ, αλλά και τις φαινομενικά μάταιες προσπάθειες συνεννόησης από τους δυσκατηγοριοποιητους ιζι και στραβαδιαααα,».

«συνεννόησης από»??? Εννοείς «συνεννόηση με»; Κάτι άλλο;

Πέρα από αυτή τη διευκρίνιση, σου ζητάω και κάτι άλλο. Να κάνεις, αν γίνεται, λίγο πιο σαφή τη βοήθειά σου προς εμένα (αλλά και προς τους άλλους φίλους που αναφέρεις).

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 07, 2014 5:40 μ.μ.
herrk είπε...: Στραβάδιααα, για αλλο μιλαμε και δεν είναι δικό σου το λαθος. Να επιστρεψω λοιπον στο αρχικο σου σχόλιο: "Για όσους πιστεύουνε λοιπόν πως αυτό σημαίνει ένα σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας προς μια κομμουνιστική κατεύθυνση -και το πιστεύουν έχοντας εξετάσει τη φύση της σημερινής κοινωνίας κι έχοντάς την ορίσει σαν καπιταλιστική-, το αν ο Λενινισμός αποτελεί ή όχι το κατάλληλο ιδεολογικοπολιτικό "εργαλείο" γι' αυτό το μετασχηματισμό ...". Καταρχας μπορεί να συμφωνείς με μλ αναλυσεις του καπιταλισμου, αλλά να μην πιστευεις σε έναν κομμουνιστικό μετασχηματισμό. Το ένα είναι μια οξυδερκης αναλυση, το άλλο μία απλή πρόβλεψη (ή ευσεβής πόθος ή προπαγανδιστικό τεχνασμα) ασχετη με την ανάλυση. Αρα δεν τίθεται θεμα εργαλείου. Το μόνο ίσως ερώτημα που αξιζει εδώ είναι αν ανθρωποι με σημαια τον λενινισμό είναι πιο χρησιμοι ως συνοδοιποροι. Η εμπειρική μου απάντηση είναι: το τι πιστευουν ότι πιστεύουν έχει ελάχιστη σημασία. Ενίοτε βεβαια ενας παλαιος κομμουνιστης έχει και καποια πειρα παραπανω.
Λεφτ, σου εχω δωσει ηδη δίκιο, εσύ θες και δήλωση αποκηρυξης του ιζισμού :-) Λοιπόν, σου προτεινω το εξης: Σε 20 χρόνια, ξανακανουμε την κουβεντα και βλεπουμε που θα ειναι ο καθε σχολιαστης αυτού το ποστ. Τότε θα εξακριβωσουμε αν ο λενινισμός του ενος κι ο αντιλενινισμός του αλλου ειχαν σημασία για τη μελλοντική του εξελιξη.; Σεπτεμβρίου 07, 2014 8:29 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑ!!! είπε...: HerrK, είπα: "Για όσους πιστεύουν ότι...", έχοντας ξεκαθαρίσει ότι "η συζήτηση έχει να κάνει με το αν μπορούμε και πώς να φτιάξουμε μια κοινωνία καλύτερη απ' τη σημερινή". Πού μπερδεύτηκες; Όποιους δεν ενδιαφέρει το θέμα και δεν πιστεύουν πως μπορεί να φτιάξουμε μια καλύτερη κοινωνία, η συζήτηση δεν τους αφορά.
Δικαίωμά τουςς, προφανώς. Αυτοί χάνουνε! :-)

Αλλά για το αν είναι "χρήσιμοι" οι λενινιστές "άσχετα απ' το τι πιστεύουνε", αρμόδιος ν' απαντήσει είναι ο Μακιαβέλι, ή ο Χέγκελ, ή τελοσπάντων κάποιος που θεωρεί τον εαυττό του αρκετά "υπεράνω", κάτι σαν "υπερστρατηγό", ή "σκακιστικού μετρ" ώστε να έχει καθαρή εικόνα όλου του πεδίου μάχης και να βλέπει τους μαχόμενους με την άνεση του "άνωθεν" σαν χρήσιμα ή όχι πιόνια ανεξάρτητα από το τι αυτά πιστεύουν, σκέφτονται, κάνουν. Εγώ δεν με θεωρώ τέτοιο ... σούπερμαν της στρατηγικής.

Αλλά μπορεί κανείς άλλα να σκέφτεται κι εντελώς άλλα να κάνει; Μια φορά, δυο φορές, εντάξει, πες του ξέφυγε, αλλά συστηματικά για 80 χρόνια ας πούμε; Το βλέπεις πιθανό; Γιατί για μένα τέτοια διχοτόμηση ανάμεσα στην πρόθεση και την πράξη δεν υπάρχει.; Σεπτεμβρίου 07, 2014 9:36 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑ!!! είπε...: LeftG700, από πόσες ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ θ' αρπαχτείς για να μην τοποθετηθείς πάνω στην ουσία του θέματος που συζητάμε;; Σεπτεμβρίου 07, 2014 9:37 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑΑ!!! είπε...: Α ναι ξέρω, "δεν είναι λεπτομέρειες" θα πεις. Στο μεταξύ έχεις ρίξει καμιά ματιά στις πηγές που σ' έχει παραπέμψει ο izi; Ή σου φτάνουνε τα "ορθόδοξα" εγχειρίδια;; Σεπτεμβρίου 07, 2014 9:41 μ.μ.
HollowSky είπε...: Φίλοι, με όλο το σεβασμό και το θαυμασμό μου για τη συνεχιζόμενη συζήτηση (85 σχόλια μέχρι στιγμής και δεν λέει να κοπάσει!), θα ήθελα να πω απ' τη μεριά μου ότι στο θέμα "λενινισμός" έχω καταλήξει εδώ και μερικές δεκαετίες και δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο.

Η ανθολογία κειμένων του Καρλ Κορς με τίτλο "Γιατί είμαι μαρξιστής", την οποία συνέθεσα, μετέφρασα και προλόγισα γύρω στα 1978, τα σχετικά γραπτά του Πάνεκουκ, του Μάτικ, της Κολοντάι, του Γκόρτερ, του KAPD, των ιστορικών συμβουλιακών κομμουνιστών, αλλά και του Βολίν, κ.α., όλα αυτά εξακολουθούν να με καλύπτουν αναφορικά με το θέμα της συζήτησης, καθώς δεν έχει προκύψει κανένα καινούργιο δεδομένο που θα με έκανε ν' αλλάξω άποψη.

Καταλαβαίνω επίσης πως δεν είναι εύκολο να μετακινηθούν από την άποψή τους οι φίλοι που εδώ υποστηρίζουν το λενινισμό καθώς σε τέτοια θέματα εμπλέκονται βαθύτερες πεποιθήσεις -κι αυτό το εννοώ για όλους μας.

Ωστόσο θα έλεγα ότι μιας συζήτηση είναι πραγματικά καλή όταν βγάζει στο τραπέζι αυτές τις βαθύτερες πεποιθήσεις, αντί να αναλώνεται σε τακτικιστικούς ελιγμούς στην περιφέρεια του συζητούμενου θέματος.

Με αυτή την έννοια κατανοώ την αγανάκτηση, που είδα ότι κατέλαβε τον παλιόφιλο ΣΤΡΑΒΑΔΙΑ, που μέχρι τώρα είχα θαυμάσει για την υπομονή του (με κολάκεψε κιόλας ο μπαγάσας). Γιατί, κακά τα ψέμματα, έχει δίκιο όταν λέει πως δεν πήρε καμιά απάντηση σε κανένα από τα ερωτήματα που έθεσε. Παρ' όλα αυτά θα του έλεγα να μην αγανακτεί γιατί απάντηση σε αυτά δεν πρόκειται να πάρει! Η μπάλα θα βγαίνει συνέχεια αράουτ... εννοώ σε σχέση με τις ερωτήσεις που έχει κάνει από την αρχή. Αυτό μου έχει δείξει η εμπειρία μου στις σχετικές συζητήσεις και μακάρι αυτή τη φορά να διαψευστώ, αλλά δεν το νομίζω.; Σεπτεμβρίου 07, 2014 10:53 μ.μ.
athemita είπε...: Επειδή εμείς οι (σ)καταστασιακοί είμαστε κακά παιδιά και σε μια πολιτική αντιπαράθεση λέμε πρώτη την τελευταία κουβέντα, θα παρακαλούσα τον λενινισταρά LeftG700, που θέλει «τους ανθρώπους [της καπιταλιστικής κατηγορίας] της εργασίας στην εξουσία», να μας πει αν αντί για 600 minus ευρώ είχε αποδοχές 2.700 ευρώ τον μήνα θα εξακολουθούσε να είναι λενινισταράς; Ευχαριστώ!; Σεπτεμβρίου 08, 2014 8:22 π.μ.
izi είπε...: Λαφαργκ, εεε λεφτ ήθελα να πω, κι εγώ έτσι το λέω, όπως ο Μάρξ.
(και τέλος πάντων αν πιστεύεις πως ο Μαρξ ήταν τόσο ψώνιο ώστε να προσδιορίσει τον εαυτό του ως "μαρξιστή" τι να πω;)
Νομίζω ότι οι παραπομπές που πρόσθεσε ο Hollowsky, που καλωσορίζω αγωνιστικά, είναι ότι πρέπει για μια κουβέντα στο μέλλον, η οποία και δεν μπορεί να συνεχιστεί εδώ υπό αυτήν την έλλειψη. Κάνουμε κύκλους μιας και εμείς εδώ έχουμε διαβάσει τον Μαρξ και τον Λένιν αλλά εσύ δεν φαίνεται να χεις διαβάσει τους υπόλοιπους άρρωστους με μαγουλάδες και οστρακιά.(και αυτό είναι εντυπωσιακό, ενόσω έχει εννοηθεί πως αυτή είναι και η "υπόθεσή σου"* ...)
Αυτοί είναι που εκθέτουν και την όλη σύγχυση και τη θολούρα (σου) από τη δεκαετία του 30!.
Είναι σύντομα μικρά βιβλία, κάνε ένα κόπο και τα ξαναλέμε. Είναι κείμενα γραμμένα μέσα από τους κόλπους του αγωνιστικού σοσιαλκομμουνιστικού κινήματος και με την εμπειρία του αγώνα της αποτυχίας του. Σε ζηλεύω που θα τα διαβάσεις τώρα...
Δεν πάμε κόντρες και δε πάει ο ένας να ταπώσει τον άλλο πέραν φυσικά των αστείων και των πειραγμάτων που για μας είναι πριν από όλα :-)
Σχετικά με την αρχή της μνησικακίας τα λέμε σε κάποια άλλη στιγμή έχει πολύ ενδιαφέρον.

Hollowsky, τα βρήκα, το "Γιατί είμαι μαρξιστής" κτλ.

Από τα σχόλια σου Herk δεν τα πιάνω κι όλα, τα στέλνεις ψηλά και γωνιακά:-)
(Ναι μικροδείχνω (φχαριστώ) και είμαι νεότερος του Hollowsky:-)

*όπου για μια ακόμη φορά φαίνεται ο αποκλεισμός ομάδων και ατόμων κτλ. εδώ στην Ελλάδα από θεμελιώδη κείμενα του κομμουνιστικού κινήματος!; Σεπτεμβρίου 08, 2014 10:31 π.μ.
HollowSky είπε...: Να σας μεταφέρω και κάτι από τις "αναμνήσεις" μου σχετικό με το θέμα που έθεσε ο izi για την βιαστική κατηγοριοποίηση του άλλου ακόμα και χωρίς να τον έχουμε μελετήσει. Είναι ένα περιστατικό, που με έκανε να προσυπογράψω φαρδιά-πλατιά αυτά που έλεγε ο Σκλόφσκι στις "Χίλιες Ρέγγες".

Το 1975 βρέθηκα στην Ουγγαρία, εκδρομή με το πανεπιστήμιο, όπου έτυχε να γνωριστώ με μερικούς νέους και νέες της ρώσικης/σοβιετικής τότε Κομσομόλ. Η κουβέντα το 'φερε φυσικά σε διάφορες μορφές του ιστορικού εργατικού κινήματος, όπου έμεινα κατάπληκτος με τις αντιδράσεις τους. Στην αναφορά του Μπακούνιν, με μια φωνή είπαν "μικροαστός επαναστάτης" κι όταν τους ρώτησα τι έχουν διαβάσει από αυτόν και την ιστορία του, ειλικρινέστατα απάντησαν "τίποτα, δεν χρειάζεται". Κορς, Πάννεκουκ, τους ήταν εντελώς άγνωστοι, αλλά κάποιος θυμήθηκε ότι ο Κορς "πρέπει να ήταν αριστεριστής". Φυσικά στο άκουσμα της λέξης Τρότσκυ, με αποστροφή ο πιο διαβασμένος από αυτούς αρκέστηκε να ζωγραφίζε πάνω στη χαρτοπετσέτα έναν αγκυλωτό σταυρό! Οι χίλιες ρέγγες άρχισαν να σπαρταράνε στο πάτωμα τριγύρω μας!

Αν όμως αυτά ήταν σχετικά αναμενόμενα, ο κεραυνός έπεσε όταν η κουβέντα το έφερε στον Μαρξ και τον Λένιν. Κι από τους δυο είχαν κατά βάση υπόψη τους μόνο σκόρπια αποσπάσματα, με πιο τυχερό τον Λένιν, που είχαν μελετήσει ολόκληρο το "Κράτος κι Επανάσταση". Τους το γύρισα στην πλάκα, ήταν εντάξει παιδιά, χωρίς μούρες και τέτοια (μου φέρναν σαν τον φίλο τον Λέφτη θα έλεγα, παρά σαν τους κνίτες που ήξερα τότε). Του λέω: "Βρε σεις, τι μαρξιστές-λενινιστές είσαστε που δεν τους ξέρετε απ' έξω κι ανακατωτά; Θα έρθουν οι ρεβιζιονιστές από τη Δύση και θα σας πάρουν τα σώβρακα!". Έπεσε γέλιο και στο τέλος με διαβεβαίωσαν ότι "δεν χρειάζεται να ξέρουν περισσότερα απ' όσα ξέρουν".

Με το φίλο που ήμασταν παρέα αποφανθήκαμε, κατόπιν τούτου, ότι δεν αργεί η κατάρρευση της ΕΣΣΔ ακόμα και στο επίπεδο των προσχημάτων.

Φυλαχτείτε από τα "λυσάρια" φίλοι μου!; Σεπτεμβρίου 08, 2014 11:23 π.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑ!!! είπε...: Ευχαριστώ για τη συμβουλή Hollow αλλά έχω ακόμα κουράγια :-)

εννοώ τη συμβουλή να μην περιμένω απάντηση κι αγαναχτώ; Σεπτεμβρίου 08, 2014 1:09 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε HollowSky,

Με όλο το σεβασμό κι εγώ, σου λέω:

Πολύ δυσάρεστη έκπληξη το σχόλιό σου (Σεπτεμβρίου 07, 2014 10:53 μ.μ.). Δεν εννοώ το πρώτο του μέρος, εκεί που εκθέτεις συνοπτικά το πώς και το γιατί τών απόψεών σου σε σχέση με τον Λένιν (πολιτικά πεπραγμένα του + θεωρίες του). Όσο κι αν διαφωνώ, είμαι υποχρεωμένος να τις σεβαστώ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα παραιτηθώ από το δικαίωμα να τις συζητήσω αντιπαραθετικά. Η δυσάρεστη έκπληξη είναι τα υπόλοιπα, εκεί που χωρίς καμία δυσκολία βλέπω την αφεντομουτσουνάρα μου, ‘‘φωτογραφημένη’’ σε πρώτο πλάνο, αλλά με πολύ κακό φωτισμό που με παρουσιάζει εντελώς τελείως μαλάκα.

Ώστε έστρεψα τη συζήτηση σε περιφερειακά θέματα, καταφεύγοντας σε τακτικίστικους ελιγμούς;

Ώστε πέταξα τη μπάλα στην κερκίδα;

Ώστε δεν θα απαντήσω στον Στραβάδια!!!; Και αυτό σού έχει δείξει η εμπειρία σου σε σχετικές συζητήσεις; Με μένα;

ΟΚ. Παρακαλώ πολύ, μπορώ να έχω μία έστω και τηλεγραφική τεκμηρίωση των παραπάνω ισχυρισμών με συγκεκριμένα παραδείγματα ;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Τα λέμε (αλλά τεκμηριωμένα); Σεπτεμβρίου 08, 2014 2:15 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε Στραβάδια!!!,

Αν υποθέσουμε ότι ο HollowSky δεν διάβασε το υστερόγραφό μου (σχόλιο Σεπτεμβρίου 06, 2014 4:54 μ.μ.) και γράφει όσα γράφει, για σένα, που αποδεδειγμένα το έχεις διαβάσει και παρ’ όλα αυτά αντί να τον ενημερώσεις για την αβλεψία του, αφήνεις όλα τα περιθώρια για να βγάλει κάποιος το συμπέρασμα ότι μπορεί και να μη σου απαντήσω, τι να υποθέσω;;;

Αν θέλεις να τα πάμε καλά, σε παρακαλώ πολύ να συμμαζέψεις το μυαλό σου και να θυμάσαι τι σου έχει πει ο συνομιλητής σου. Στην απευκταία περίπτωση που θυμάσαι πολύ καλά και απλώς καταφεύγεις σε ‘‘πουστίτσες’’ (= συνδικαλιές), να σε ενημερώσω ότι κάτι τέτοια τα έχω για πλάκα κι ότι μπορώ να σε δέσω κόμπο, ακόμα και με το καλό χέρι μου στο γύψο. Εντάξει;

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 08, 2014 2:16 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε izi,

Η ενημερωτική προειδοποίηση που απηύθυνα στον Στραβάδια!!! πως ό,τι ενδεχομένως πει μπορεί να χρησιμοποιηθεί και θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του ισχύει και για σένα (όπως και για όλους τους συνομιλητές γενικά). Το λέω για να μη μου πεις ότι δεν στο είπα! :-)

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 08, 2014 2:17 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Προς τους κυρίους διαχειριστές:

Παρακαλώ πολύ να ενημερώσετε αρμοδίως κάθε ενδιαφερόμενο ότι δεν έχω την παραμικρή επιθυμία να συνομιλήσω με μαύρους αντικομμουνιστές τού αισχίστου είδους.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.; Σεπτεμβρίου 08, 2014 2:18 μ.μ.
izi είπε...: λεφτ, οκ ελήφθει
δείξε επιείκεια!
(ήδη με βλέπω να σπάω πέτρες κάπου στο ύπαιθρο-είναι και κοντά οι εκλογές-επανάσταση).
ας συνεχίσουμε παραπάνω

τα λέμε

υγ.

1.Από πάνεκουκ μπορείς να διαβάσεις και τα τρία τελευταία κεφάλαια:"Λένιν", "Η Ρώσικη επανάσταση", "Η Προλεταριακή επανάσταση".
Με το μαλακό πάντα

2.επίσης αυτό το "αντικομμουνιστές του χειρίστου" μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ...το νου σου στην κουβέντα έχουν πέσει λάδια...; Σεπτεμβρίου 08, 2014 2:33 μ.μ.
athemita είπε...: Ο LeftG700 να απαντήσει στο εξής: Αν ο λενινισμός είναι επιστημονικός έχει όρια και, αν ναι, ποια είναι αυτά; Και για να καταλάβουν και οι πλέον άσχετοι αναγνώστες, ακόμα και ο τελευταίος φοιτητής γνωρίζει ότι η επιστημονική του μεθοδολογία έχει κάποια όρια. Ας μας απαντήσει ο LeftG700, σε ποιες περιπτώσεις στον σύγχρονο κόσμο δεν ισχύει ο λενινισμός.
Επίσης, ας μας εξηγήσει τα πλεονεκτήματα του "δημοκρατικού συγκεντρωτισμού" και του "λενινιστικού κώματος νέου τύπου": Δεν ήταν αυτή ακριβώς η λενινιστική δομή που επέτρεψε να αναδυθούν στην ηγεσία της υποτιθέμενης πρωτοπορίας της εργατικής τάξης "πράκτορες και προβοκάτορες";
Τέλος, για να δούμε πόσο λενινιστής είναι, ας μας εξηγήσει ποιος, κατά τη γνώμη του, είναι ο αδύνατος κρίκος στην αλυσίδα του διεθνούς ιμπεριαλισμού σήμερα και ποια η σχέση του αδύνατου κρίκου με τα, κατά Λένιν, μονοπώλια.

Μαύρος αντικομμουνιστής του αισχίστου είδους (athemita); Σεπτεμβρίου 08, 2014 2:49 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε izi,

Το ακριβώς αντίθετο να περιμένεις φίλε μου, το ακριβώς αντίθετο! Εβδομαδιαία εκπομπή στο κανάλι τής Λαϊκής Δημοκρατίας με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση! Τόσο danger σε (σας) θεωρώ! :-)

Από την προειδοποίηση περί τού αντικομμουνισμού που μπορεί να μου γυρίσει μπούμερανγκ, τα λάδια κ.λπ., δεν κατάλαβα Χριστό! Αν θέλεις κάντα πιο λιανά.

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 08, 2014 2:57 μ.μ.
HollowSky είπε...: Αγαπητέ LeftG700, ζητώ συγγνώμη που κάπως σε τσουβάλιασα μαζί με διάφορους τρολ και ξετρολ, αδικώντας σε πραγματικά κατάφωρα. Βέβαια δεν θεωρώ ότι έχεις ακόμα απαντήσει στις ερωτήσεις του Στραβαδιού -απ' ό,τι είδα ούτε κι ο Στραβάδιας θεωρεί πως του απάντησες (29 Αυγούστου 2:59' κ.ε. προς τεκμηρίωση)- αλλά είμαι σίγουρος ότι είσαι καθ' οδόν. Και πάλι συγγνώμη για το τσουβάλιασμα.; Σεπτεμβρίου 08, 2014 3:12 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑ!!! είπε...: LeftG700, το ότι είπες πως θα μου απαντήσεις σε ένα τρίτο γύρο, το είδα και γι' αυτό σου είπα "δεν απομακρύνομαι". Όμως δεν μου είχες απαντήσει ούτε στον πρώτο γύρο, κι αυτό σου το τόνισα.

Για να σου φρεσκάρω τη μνήμη, αυτά που ρώτησα είναι
>>> 26 Αυγούστου 1:02΄ και
>>> 27 Αυγούστου 12:36΄.

Ή αν το θέλεις πιο λακωνικά:

Στην Οκτωβριανή επανάσταση κι έπειτα, ο Λένιν και οι συνεχιστές του (λενινιστές) έβαλαν τις βάσεις για το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ μετασχηματισμό της ρώσικης κοινωνίας ή αντίθετα θεμελίωσαν τον ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ;

Για να σε βοηθήσω, πάρε υπόψη σου ότι ο διορατικός, εμπνευσμένος, προφητικός, συνεπής, ατσάλινος, άτεγκτος, κι όλα τα χαρίσματα της μοίρας Λένιν είχε κατακεραυνώσει τους Μενσεβίκους, που υποστήριζαν ότι οι συνθήκες στη Ρωσία δεν είναι ώριμες για σοσιαλισμό κι ότι χρειάζεται να περάσει η χώρα μια φάση αστικοδημοκρατικής μετάβασης, κι ότι υποστήριξε (εναντίον τους) πως η επανάσταση του Οκτώβρη ήταν προλεταριακή.

Λοιπόν, καταπού την πήγε λες;; Σεπτεμβρίου 08, 2014 4:38 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε HollowSky,

Αφού σού δηλώσω ότι το θέμα θεωρείται λήξαν από τη μεριά μου και χωρίς την παραμικρή μνησικακία (που λέει κι ο izi ;-) :-) ), άκουσε, αν θέλεις, δυο λόγια κι από έναν μικρότερο και λιγότερο διαβασμένο από εσένα.

Δεν με αδίκησες επειδή απλώς με τσουβάλιασες με τρολ και ξετρόλ. Με αδίκησες επειδή έξω από το τσουβάλι έγραψες φαρδιά-πλατιά το όνομά μου. Ξέρω ότι πολλές φορές το ύφος μου παρεξηγείται και θεωρείται επιθετικό, ‘‘κοκορίστικο’’ ή και θρασύ, δίνοντας την εντύπωση ad hominem αντιπαράθεσης ή ανθρώπου που «όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει». Ίσως αυτό να ήταν η αιτία που σε έκανε να με αδικήσεις. Σου λέω λοιπόν κι εγώ ότι, αν είναι αυτή η αιτία κι όχι κάποια άλλη που δεν μπορώ να τη μαντέψω και για την οποία βεβαίως δεν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα να έχεις δίκιο, πρέπει να τη διαγράψεις. Αν διαφωνώ με πρόσωπα, είναι γιατί διαφωνώ με απόψεις και, το θέλω δεν το θέλω, φορείς απόψεων και ιδεών είναι μόνο τα ανθρώπινα υποκείμενα. Κι αν διαφωνώ με ένταση, είναι γιατί αυτή είναι η φτιαξιά μου, ανεξάρτητα από το ποιος είναι αυτός με τον οποίο διαφωνώ(κι ο Λένιν να ήταν, πάλι έτσι θα συμπεριφερόμουν! :-) )

Τη συζήτηση εδώ την πήρα πολύ στα σοβαρά και πέρα από το ότι ακολούθησα το στανταράκι μου να μιλήσω καθαρά και χωρίς στρεψοδικίες, προσπάθησα να μη γράψω μαλακίες, άνοιξα βιβλία και ξαναδιάβασα και γενικά έκανα ό,τι μπορούσα για να συνεισφέρω κάτι ωφέλιμο στην κουβέντα, έτσι ώστε, αν μη τι άλλο, να μη σας εκθέσω κι εσάς, μια και έχετε κάνει την τιμή σ’ εμένα και στην παρέα μου να συμπεριλαμβάνετε το τσαρδί μας στη λίστα ιστολογίων σας (κάτι που το θυμάμαι πάντα, ιδίως επειδή ξέρω ότι το κάνατε χωρίς καμία ωφελιμιστική σκοπιμότητα). Φυσικά, όταν γράφω «έκανα ό,τι μπορούσα», έχω πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι αυτά που μπόρεσα είναι λιγότερα από όσα απαιτούσε η περίσταση.

Εδώ τελειώνει αυτή η μικρή παρένθεση στην κουβέντα που έχει ανοίξει o izi με την ανάρτησή του. Έκρινα σκόπιμο να την ανοίξω όχι για να πω με τον τρόπο μου «ξέρετε ποιος είμαι εγώ, ρε;», όπως πιθανόν να νομίσει κάποιος κουφιοκεφαλάκης, αλλά, αντίθετα, για να πω από την καρδιά μου «ποιος δεν είμαι»...

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 08, 2014 5:39 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε Στραβάδια!!!,

Γιατί δεν έχεις λίγη υπομονή; Μέχρι στιγμής, πρέπει να έχω ξεπεράσει τις 8.000 λέξεις. Νομίζεις ότι τις έγραψα έτσι, μέσα σε δυο-τρεις ωρίτσες, μεταξύ φραπέ και τσιγάρου; Ή πιστεύεις πως είμαι αυτοκόλλητος με τον υπολογιστή; Και δε σου βάζω και το άλλο: έκλεισε μήνας που δεν έχω γράψει ούτε πενιά στο μπλογκ μας, και μία από τις αιτίες είναι και οι συζητήσεις εδώ. Υπομονετικότερα Κουροπάτκιν, λοιπόν.

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 08, 2014 5:40 μ.μ.
izi είπε...: Καλημέρα, λεφτ εννοούσα πως για πολλούς μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα ο λενινισμός (όχι ο ίδιος ο Λένιν - γιατί συνεχώς μπερδεύεσαι) ανήκει ως πρακτική στην αντεπανάσταση. Ας μην πλατιάζουμε.

Επειδή βλέπω ότι με το Στραβάδιαααα πάτε σε μια συζήτηση πολύ συγκεκριμένη να υπενθυμίσω ότι η αρχική μου επισήμανση αφορούσε τα προβλήματα που προκύπτουν από την ερμηνεία που υποστηρίζει νετα σκέτα πως ο "λενινισμός" ήταν ένας "μαρξισμός", ένα κομμάτι του μαρξισμού ή η εξέλιξη του ή η "εφαρμογή του στην πράξη" κτλ..
Υπόδειξη σχετική και με ένα βιβλίο το (ψευτο)φιλοσοφικό λεξικό, το οποίο έχει βυθίσει στο σκοτάδι γενιές ολόκληρες με τέτοια προπαγανδιστικά ψεύδη και παραπλανητικές εκλαϊκεύσεις.
Βιβλίο που εν ολίγοις χαρακτηρίζεται από αυτό που κάποιες φορές εδώ επικρίνουμε. Τη φτήνια τη βαθιά αντίδραση, την προπαγάνδα, τη χειραγώγηση, την απάτη αλλά και τελικά τον ίδιο τον αντικομουνισμό αν θες.
Σου προτείναμε μια ελάχιστη ανάγνωση κειμένων μέσα από τις γραμμές του κινήματος (σου:-) που θεωρούσαμε απαραίτητα για να συνεννοηθούμε και γιατί αφορούσαν ακριβώς στις ενστάσεις σου.
Τα θεωρούμε ακόμη και σήμερα απαραίτητα από ότι φάνηκε.
-(!!!)-
Όπως έλεγε ένας φίλος, το παν είναι να εκπλήσσεις τον εαυτό σου:-)

---------------
Μια άσχετη σημείωση: λένε, κάποιοι κακιασμένοι Γάλλοι φίλοι, ότι ο "λενινισμός" δηλητηρίασε τελικά και την ΚΔ :-); Σεπτεμβρίου 09, 2014 9:33 π.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑ!!! είπε...: Εντάξει LeftG700, πήρα για κράνος τον Πάνεκουκ με χοντρό εξώφυλλο και περιμένω τους βομβαρδισμούς σου :-); Σεπτεμβρίου 09, 2014 9:36 μ.μ.
Stavros Gaitanis είπε...: Υπάρχει ένα καταπληκτικό θεωρητικό ναυάγιο με τίτλο "Το Διεθνές Κομουνιστικό κίνημα". Εκεί , το 1972, το Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών της ΕΣΣΔ, δίνει τις απαντήσεις σε όσα λέτε-μάλλον περισσότερο για τον Μάο και τον Τρότσκυ από ότι θυμάμαι γιατί το ινστιτούτο (όπως οι Ούγγροι σύντροφοι του Hollowsky) δεν θα είχε υπόψιν του τον Πάνεκουκ.
Αν αφιερώσετε είκοσι λεπτά για να διαβάσετε κάποια αποσπάσματα, ειδικά αυτά για τον αριστερό οπορτουνισμό και την αναρχία θα ανατριχιάσετε από την αλαζονική βεβαιότητα του λόγου του εν λόγω ινστιτούτου το οποίο έχει εκδώσει (στην ελλάδα η ΣΕ) μνημεία προπαγάνδας που υπό το φως της ιστορίας πλέον αξίζει να διαβαστούν ως κάποιες μπρουτάλ ποιητικές παρεμβάσεις που γραφτηκαν υπό την επήρεια ενός "κακού" τρίπ. (Πάει όμως πέρασε!)
Πολύ καλή κουβέντα, ευχαριστούμε για τις πολύτιμες αναφορές.
(Χτες απέκτησα από παλαιοβιβλιοπωλείο το "Μαρξισμός και φιλοσοφία" το οποίο ήταν ένα από τα βιβλία που διάβασα κατά τύχη το 1979 στην αγγλική του έκδοση και θυμάμαι πόσο είχα σοκαριστεί.
Το έκρυβα από τους νεαρούς τότε συντρόφους, και δεν ήξερα τι να πω.
Ακολούθησαν ο Πάνεκουκ (τι συντριβή!), ο Μάτικ, το τρομερό "Ιστορία και ταξική συνείδηση" πολλά άλλα "παιδάκια" που τότε είχαν μεγαλώσει, αλλά ακόμη και ο ίδιος ο Μάρξ ξανά.
Ακόμη και σήμερα σκέφτομαι με λύπη όλα τα χρόνια που χάθηκαν μέσα σε αυτή την ιδεολογική καπνιά της "σοβιετικής" αντεπανάστασης, και πώς όλα αυτά, με έντεχνο τρόπο αλλά και βίαιο αποκρύβονταν από τη βάση του κινήματος, μάλλον σε ολόκληρο τον κόσμο, με κάποιες εξαιρέσεις στα καπιταλιστικά κέντρα όπου και μπορούσαν να γίνουν οι συνδέσεις και να φανερωθούν οι ομοιότητες.
Εδώ εμείς ζούσαμε στα σύννεφα (και στα ξερονήσια και στην ανεργία και στην περιθωριοποίηση και την στέρηση)-για ένα πουκάμισο αδειανό.
Πιστεύω πάντως πως ο λόγος των σοσιαλκομμουνιστών αγωνιστών όπως αργότερα των ultra-left και των αναρχικών θεωρητικών είναι λάθος να χρησιμοποιείται ως αντεπιχείρημα στη σέχτα των σημερινών (από το 1980 και μετά) λενινιστών.
Μα αυτό δεν είναι ένα τσίρκο αναβιωτών;
Και εν τέλη ακόμη και ο ίδιος ο Κόρς ήταν αντιφατικός απέναντι στον Λένιν και επέμενε να βλέπουμε τα πράγματα μέσα στο ιστορικό τους πλαίσιο. (του έδινε μια αβάντα δηλαδή) Μπλέκεστε και παρασύρεστε σε λεπτομέρειες και στο τέλος η κουβέντα καταλήγει από την πλευρά των ακροβατών και των κλόουν στο "μα είναι να τα συζητάμε τώρα όλα αυτά, εδώ ο κόσμος σήμερα...κτλ".
Επιχειρούν να την απαξιώσουν και το καταφέρνουν. Ήδη ένας βαλτός προσπάθησε είδα...
Με διασκεδάζει πια, αλλά παλιότερα ήταν θλιβερό, κουραστικό, ανόητο και πικρό. Στο τέλος τέλος είναι σαν να προπονείτε το σάκο του μποξ.

Χαιρετώ.
και πάλι συγχαρητήρια για το μπλόγκ σας γενικώς.
τα αξίζετε ως αρκούντως ακατάτακτοι !-)); Σεπτεμβρίου 10, 2014 10:22 π.μ.
HollowSky είπε...: Stavros Gaitanis, σ΄ευχαριστούμε για το πολύ δυνατό σχόλιό σου. Σαφώς κοινά τα βιώματά μας, όπως φαίνεται, και τα συμπεράσματά μας. Είναι πάντα θλιβερό να ξεκινάει κάτι όμορφα και να καταντάει στο βούρκο. Όμως δεν θα ξεχάσω το "Στάχτες και Διαμάντια",ταινία του Βάιντα το 1958. Πρέπει πάντα να ψάχνουμε τα διαμάντια, ακόμα και μέσα στις στάχτες. Σε αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει κι αυτός εδώ ο διάλογος, ή άλλοι παρόμοιοι.; Σεπτεμβρίου 10, 2014 2:44 μ.μ.
LeftG700 είπε...: [...] και πάλι συγχαρητήρια για το μπλόγκ σας γενικώς.
τα αξίζετε ως αρκούντως ακατάτακτοι !-))

Ο τρόμος τού μικροαστού (αλλά εν γένει προοδευτικού) τερματοφύλακα μπροστά στο πέναλτι[***]...

[***] Δηλαδή στη λήψη μιας απόφασης στην οποία μένει κανείς σταθερός, όσες φορές κι αν την επανεξετάσει.; Σεπτεμβρίου 10, 2014 4:05 μ.μ.
HollowSky είπε...: Λέφτη, δεν έχεις εντελώς άδικο για το "ακατάκακτος", όμως μπορώ να σκεφτώ μια περίπτωση "ακαταταξίας" (!) όπου δεν ισχύει αυτό που λες :-)
Αλλά αφήνω στον Gaitanis να σου απαντήσει, αν θέλει, μιας και σ' αυτόν πάει το βέλος σου, και βλέπουμε.; Σεπτεμβρίου 10, 2014 4:31 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Υπάρχουν όμως και σκέτες στάχτες Hollow! Δες εδώ άρθρα του Ζντάνοφ περί λογοτεχνίας, μουσικής και φιλοσοφίας (κάνει και κριτική στην Αχμάτοβα ο ψυχοπαθής)

http://www.revolutionarydemocracy.org/archive/zhdanovlit.htm#lit1; Σεπτεμβρίου 10, 2014 5:02 μ.μ.
LeftG700 είπε...: HollowSky,

Ε, όχι και βέλος! Ένα απλό τσιγκλισματάκι ήταν (παλιά μου τέχνη κόσκινο! ;-) ), για να εκνευριστεί, να πει περισσότερα και πιο "αυθόρμητα", κι έτσι να αντλήσω περισσότερες «πληροφορίες και υλικό». Ό,τι θα έκανε δηλαδή ένα καλό και ευσυνείδητο στέλεχος της Народный комиссариат внутренних дел (НКВД)!!! ;-) :-)

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 10, 2014 10:11 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Αποκατάσταση παράλειψης:

HollowSky = Φίλε HollowSky; Σεπτεμβρίου 10, 2014 10:14 μ.μ.
Αυτόνομος είπε...: Κάποιοι γιορτάζουνε μεθαύριο ;-)

http://www.saint.gr/2409/saint.aspx; Σεπτεμβρίου 11, 2014 12:09 π.μ.
Stavros Gaitanis είπε...: Μπα, Hollowsky δε θα απαντήσω στον επαναστάτη σύντροφο. Δε βαριέσαι...
(η αποστάσεις, χρόνου τόπου και ιστορικού πλαισίου μας κάνουν να αστειευόμαστε και με την NKVD.)
Θα μείνω κοντά στις κουβέντες σας.

Τι ταινία θυμήθηκες!
Θυμάμαι αυτήν την τρομερή σκηνή του τέλους...
Θα την ξαναδώ.; Σεπτεμβρίου 11, 2014 10:35 π.μ.
Stavros Gaitanis είπε...: υγ.
Δεν απαντώ όχι γιατί δε καταδέχομαι τον φίλο Λέφτ αλλά γιατί όντως πρόκειται για ένα πειραγματάκι...
(αν και η NKVD όπως επισήμανα και πριν με ανατριχιάζει, ναι); Σεπτεμβρίου 11, 2014 11:20 π.μ.
HollowSky είπε...: Stavros G. φοβερό το "Στάχτες και Διαμάντια" αλλά κι τρομερό αυτό με την Κρινστάνδη που μας παρέπεμψες!!!!; Σεπτεμβρίου 11, 2014 8:19 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε Σταύρο,

Κάθε επανάσταση είναι υποχρεωμένη να περιφρουρήσει τα κεκτημένα της και να υπερασπιστεί την ύπαρξή της έναντι της αντεπανάστασης. Είτε με τη NKVD, είτε με την Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας. Από εκεί και πέρα βέβαια, αρχίζουν τα δύσκολα. Αλλά, ένας από τους λόγους που ποτέ κανείς δεν είπε ότι η επανάσταση είναι μια εύκολη υπόθεση είναι και αυτά τα δύσκολα. Δεν μπορείς να τα αρνηθείς χωρίς να αρνηθείς την ιδέα τής επανάστασης. Διαλέγεις και παίρνεις. Έχοντας πάντα στο μαλό σου ότι ο άνθρωπος αποφασίζει μεταξύ διαφόρων εναλλακτικών λύσεων, οι οποίες όμως τού παρουσιάζονται, δεν τις έχει αποφασίσει ο ίδιος.

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 11, 2014 10:12 μ.μ.
HollowSky είπε...: Αγαπητέ Λεφτ, όμως -σχετικά με το άλμα επί κοντώ που κάνεις από την περιφρούσηση των κεκτημένων στη NKVD- πρέπει να υπάρχει μια διάκριση του ορίου ανάμεσα στο περιφρουρώ εμένα και το ποδοπατάω τον άλλον, ανάμεσα στο προσέχω μη με ποδοπατήσουν και στπ ρουφιανεύω όσους δεν είναι μαζί μου, κ.λπ.

Με όρους πιο πολιτικούς: Το πρόβλημα της "θερμιδοριανής αντίδρασης", που βγαίνει μέσα από τους κόλπους της επανάστασης (και επαναστατών), είναι πολύ πραγματικό και δεν κάνει να πηδάς από πάνω του με κοντάρι κάποιες γενικές αλήθειες όπως αυτοπεριφρούρηση, δυσκολίες, κττ; Σεπτεμβρίου 11, 2014 11:06 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε HollowSky,

Όσο κι αν ψάχνω, άλμα δεν βρίσκω. Όχι επί κοντώ. Ούτε απλό! Αφού δέχεσαι την περιφρούρηση, κάποια NKVD (VDKN, NVKD, ξέρω ’γω) θα την αναλάβει. Δεν γίνεται αλλιώς. Όσο για τα όρια, ε, τι να πω; Όταν μιλάω για τα δύσκολα, τι άλλο εννοώ από την ανάγκη τών ορίων (επισημαίνοντας όμως ταυτόχρονα και τη δυσκολία τού καθορισμού τους);

Ώστε «Το πρόβλημα της "θερμιδοριανής αντίδρασης", που βγαίνει μέσα από τους κόλπους της επανάστασης (και επαναστατών), είναι πολύ πραγματικό και δεν κάνει να πηδάς από πάνω του με κοντάρι κάποιες γενικές αλήθειες όπως αυτοπεριφρούρηση, δυσκολίες, κττ». Μάλιστα. Δηλαδή η Cheka, η πρόδρομη της NKVD οργάνωση εσωτερικής ασφάλειας, δεν ιδρύθηκε για να προλάβει κάποια νέα 9η Θερμιδόρ; Ιδρύθηκε για να παρακολουθεί την Κπρούπσκαγια, μπας και ‘‘τα φορέσει’’ στον Βλαδίμηρο;;; ;-) :-)

Τα λέμε (αλλά να μη λέμε τα δικά μας γιουβέτσι και των άλλων κοκορέτσι! :-) ); Σεπτεμβρίου 12, 2014 1:45 π.μ.
HollowSky είπε...: Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, αγαπητέ LeftG700!

Ειδαλλιώς, η διαφορά ανάμεσα στον καπιταλιστικό και τον κομμουνιστικό κόσμο θα ήταν απλά ποσοτική: ισοκατανομή του πλούτου στον δεύτερο, αντί της ανισοκατανομής που επικρατεί στον πρώτο. Όχι δα!

Αλλά βέβαια αυτή είναι η αντίληψη για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό που σφυρηλάτησε η σοσιαλδημοκρατία, κλασική και λενινιστική. Άπειρος τακτικισμός στην υπηρεσία μιας στρατηγικής χωρίς ουσιαστικές ποιοτικές ρήξεις και διαφορές με τον καπιταλισμό. "Μοντέλο μας τα γερμανικά ταχυδρομεία κι ο κρατικός καπιταλισμός", διακήρυσσε ο Λένιν, "Μοντέλο μας η αμερικάνικη παραγωγικότητα", έλεγε ο Στάλιν. Τα θλιβερό αποτέλεσμα γνωστό, πλέον, και καμιά ρητορεία δεν το σώζει.; Σεπτεμβρίου 13, 2014 8:15 π.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε HollowSky,

Αδυνατώ να κατανοήσω πώς παρεισέφρησε στα λόγια σου η ‘‘θανατηφόρα’’ ατάκα «ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα». Για δύο λόγους: Πρώτον, εγώ δεν έθιξα καθόλου αυτή την πλευρά. Δεύτερον, έχω την εντύπωση ότι η συγκεκριμένη ατάκα είναι η καραμέλα τών πάσης φύσεως φιλελεύθερων (κλασικών ή νεοκλασικών). Εσύ όμως, αφού δεν είσαι τίποτε (ακατάταχτος, κατά την ωραία διατύπωση του φίλου Σταύρου), δεν είσαι ούτε φιλελεύθερος (κλασικός ή νεοκξλασικός), έτσι δεν είναι; ;-) :-) Επανατοποθετώ, λοιπόν, στη σωστή τους θέση τα lego που σκόρπισες:

α) Η επανάσταση χρειάζεται περιφρούρηση (με τη σύμφωνη γνώμη σου).

β) Άρα, χρειάζεται και κάποιο όργανο περιφρούρησης.

γ) Τα όργανα περιφρούρησης, ως ανθρώπινα κατασκευάσματα και λειτουργήματα, είναι εξ ορισμού ατελή. Μπορεί να αποκοιμηθούν και να ξημερώσει κάποτε μια 9η Θερμιδόρ, ή μπορεί να το παρακάνουν, καίγοντας και κάμποσα χλωρά μαζί με τα ξερά.

δ) Όποιος τα απορρίπτει μετά βδελυγμίας, επικαλούμενος τις ατέλειές τους, είτε παραλογίζεται απαιτώντας από τους ανθρώπους θεϊκές ικανότητες, είτε μιλάει προσχηματικά, για να καλύψει την απόρριψη της ιδέας τής επανάστασης. Μια ιδέα, που, όπως έχει δεχθεί ο ίδιος, θα παραμείνει όνειρο θερινής ή Οκτωβριανής νυκτός, αν δεν αυτοπροστατευθεί δια τής περιφρούρησης.

Για το πρώτο δεν μπορώ να κάνω τίποτε. It’s up to you. Για το δεύτερο, το ελάχιστο που μπορώ να κάνω είναι να αποκαλύπτω στην κοινή θέα (όσων έχουν και τα δύο μάτια ανοιχτά, βέβαια, κι όχι μόνο το ένα) αυτή την προσχηματικότητα.

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 13, 2014 6:02 μ.μ.
LeftG700 είπε...: (κλασικός ή νεοκξλασικός) = (κλασικός ή νεοκλασικός); Σεπτεμβρίου 13, 2014 6:05 μ.μ.
HollowSky είπε...: Ω! LeftG700, τώρα με άφησες εντελώς ξερό! Δηλαδή, αν σ' ένα τραπέζωμα μιλάς με τους συνδαιτημόνες σου για ένα συ-γκε-κρι-μέ-νο φαγητό που ήταν καμένο, και ψάχνετε να βρείτε γιατί κάηκε, τι έφταιξε και τι πρέπει στο εξής να γίνει ώστε να φάτε κανά πιάτο της προκοπής, εσύ θα επιχειρηματολογούσες ως εξής:

α) τα φαγητά πρέπει να ψήνονται,

β) για το ψήσιμο τα βάζει ο μάγειρας στο φούρνο,

γ) ο μάγειρας όμως είναι άνθρωπος, κι ο φούρνος έργο ανθρώπινο, άρα μπορεί και να κάψει το φαγητό,

άρα

δ) όποιος λέει πως ένα φαγητό δεν μπορεί ούτε και πρέπει να καεί, αυτός είτε παραλογίζεται, είτε στην πραγματικότητα δεν θέλει να μαγειρέψει κι απλώς μιλάει προσχηματικά!

Οπότε τώρα τι να σου πω; Δεν τρώγεσαι; Ή το έκαψες;

:-) :-))

Ψάξε το πάντως με το άλμα επί κοντώ. Οι ολυμπιακοί αγώνες είναι μπροστά μας!

:-))); Σεπτεμβρίου 13, 2014 7:57 μ.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε HollowSky,

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα που φέρνεις, θα τους πω τα εξής:

Να έχουν στο μυαλό τους ότι, όπως δεν υπήρξε επανάσταση που στην προσπάθειά της να προστατευθεί από αυτούς που κατέστησε έκπτωτους απέφυγε ολοκληρωτικά να αδικήσει, έτσι δεν υπάρχει και μάγειρας που δεν έκαψε κάποια από τα φαγητά που επιχείρησε να φτιάξει.

Και μετά, θα τους θυμίσω τη γνωστή παροιμία:

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα χρόνια κοσκινίζει.

Και στο τέλος, θα τους θυμίσω τη γνωστή κουβέντα:

Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better.

Τα λέμε; Σεπτεμβρίου 13, 2014 9:39 μ.μ.
HollowSky είπε...: Φίλτατε LeftG700, με έφερες πολλά πολλά χρόνια πίσω, στις φοιτητικές συνελεύσεις όπου η μόνιμη επωδός των Κνιτών σε κάθε κριτική που πήγαινε να τους γίνει επί του συ-γκε-κρι-μέ-νου (ήταν η αλησμόνητη εποχή που οι προτάσεις της ΚΝΕ αφορούσαν την καταμέτρηση και επιδιόρθωση των σπασμένων τζαμιών στις αίθουσες κ.τ.τ. στο όνομα της "ανάπτυξης της υλικοτεχνικής βάσης των πανεπιστημίων" ... μεγάλες στιγμές του ντόπιου λενινισμού!), απαντούσαν: "Λάθη δεν κάνει παρά μόνο όποιος δεν κάνει τίποτα". Πόση σοφία θεέ μου!

Μισό λεπτό να φέρω τη μπάλα απ' την εξέδρα...

Λοιπόν, τι λέγαμε;

Α, ναι.

- Άμα μας καεί το παστίτσιο, μην ψάχνουμε γιατί και πώς. Ανθρώπινα είναι αυτά, τα φαγητά καίγονται, τελεία και παύλα, και φαγητό δεν καίει παρά μόνο όποιος δεν μαγειρεύει. Αμάν πια!

- Και πώς θα βγάλουμε κανένα πιο συ-γκε-κρι-μέ-νο συμπέρασμα, ώστε να μην το ξανακάψουμε, βρε παιδιά; Να δούμε πχ αν πρέπει να το βάλουμε σε χαμηλότερη φωτιά, ή να το βγάλουμε νωρίτερα, ή αν θέλει κανένα άλλο κόλπο;

- Ααααα! Επιτέλους πια, εσείς οι αριστεριστές αναρχοαυτόνομοι μαγειράνζτες, που δεν θέλετε να καίτε το φαγητό! Τα φαγιά καίγονται! Γενικώς. Τι ψάχνετε και μας ζαλίζετε; Να βλέπετε το γενικό απόφθεγμα. Ας πούμε, άμα βλέπετε ένα σπίτι, να λέτε "να ένα σπίτι, τελεία και παύλα", κι όχι "να ένα σπίτι με 3 πατώματα, 2 εισόδους, 5 μπαλκόνια", και τέτοιες συ-γκε-κρι-με-νο-λο-γί-ες!

- Μα με τα γενικά αποφθέγματα, βρε φίλε, δεν μαθαίνει κανείς μαγείρεμα.

- Δεν χρειάζεται να μαθαίνει. Αρκεί να μαγειρεύει, να καίει το φαΐ, να ξαναμαγειρεύει, να το ξανακαίει, και πάει λέγοντας. Αυτό θα πει δράση! Ξανά και μανά και ξαναμανά τα ίδια!

- Φοβερόν! Ζήτω η λενινιστική μαγειρική!

:-) :-))); Σεπτεμβρίου 14, 2014 12:26 π.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε HollowSky,

Επειδή μόλις γύρισα από έξοδο και είμαι "φορτωμένος" κάτι μπυρούλες, δεν με παίρνει για απάντηση τώρα. Να κάνω όμως μια ερώτηση, έτσι, ως εισαγωγή;

Όταν ήσουν μικρός και έπαιζες γκαζές ή ό,τι άλλο παίζατε στην εποχή σου, συνήθιζες κι εκεί να κάνεις ζαβολιές; ;-) :-)

Τα λέμε (αύριο); Σεπτεμβρίου 14, 2014 2:24 π.μ.
athemita είπε...: Ο LeftG700 να αφήσει τις ανοησίες και να απαντήσει στην ουσία για τα "όργανα περιφρούρησης της επανάστασης": Τί όργανα περιφρούρησης ήσαν αυτά που ηττήθηκαν από αντιφρονούντες που είχαν σαν όπλα γραφομηχανές και πολυγράφους και όχι ΑΚ-47, Makarov και Tokarev πιστόλια;
Και ας απαντήσει ο σύντροφας LeftG700 και στις προηγούμενες αιτιάσεις μου! Αν δεν ...κατατροπώσει τους αντικομμουνιστές του αισχίστου είδους, ποιους θα κατατροπώσει αλήθεια;; Σεπτεμβρίου 14, 2014 8:02 π.μ.
LeftG700 είπε...: Φίλε HollowSky,

Αν σουμάρω αυτή τη μίνι συζήτησή μας διαπιστώνω τα εξής:

1. Συμμερίζεσαι την αποστροφή τού Λένιν (σιγά να μη την πρωτοσκέφτηκε ο Βλαδίμηρος!): «Ελευθερία; Ναι! Αλλά ελευθερία για ποιον;». Αυτό σε βγάζει κάπως από την κατηγορία τής «αναρχοαυτονομίας κι έτσι» που σας έχω κατατάξει και είναι μια αντίφαση που πρέπει να την επιλύσετε εσύ κι ο izi, όχι εγώ.

2. Ο Λένιν, όπως συνάγεται και μόνο από την παραπάνω αποστροφή, συμμερίζεται την άποψή σου ότι πρέπει να υπάρχουν κάποια όρια.

3. Προφανώς, είσαι της άποψης ότι τα όρια αυτά παραβιάσθηκαν στα χρόνια τού Λένιν. Υποθέτω ότι ο μακαρίτης δεν θα είχε δυσκολία να αναγνωρίσει πως «ναι, σε αυτή, την άλλη, ή την παράλλη περίπτωση σημειώθηκαν υπερβάσεις ορίων».

4. Δεν θα είχε επίσης αντίρρηση να συζητήσει μαζί σου τους τρόπους για να μειωθούν αυτές οι υπερβάσεις. Δεν θα στοιχημάτιζε όμως ούτε ένα καπίκι ότι οι υπερβάσεις θα μπορούσαν να εξαλειφθούν ολοκληρωτικά και υποθέτω πως εκεί θα ‘‘τα χαλάγατε’’ λιγουλάκι και δεν θα σου υπέγραφε κανένα επαναστατικό συμβόλαιο γι’ αυτή την απαίτησή σου.

5. Δεν έφυγα από κανένα συ-γκε-κρι-μέ-νο ζήτημα. Αν έφυγε κάποιος από συ-γκε-κρι-μέ-νο ζήτημα, ξεπετώντας το με συνοπτικές διαδικασίες τού τύπου «άλλο αυτό», ήσουν εσύ στην υπενθύμισή μου της γαλλικής Τρομοκρατίας στη δεύτερη φάση τής Γαλλικής Επανάστασης (αλήθεια, συγκριτικά με τη μονοχρωματική, την Κόκκινη, πόσες φορές έχετε βγει στα κάγκελα για εκείνη την τρικολόρ Τρομοκρατία;).

6. Μία τρίχα σε χωρίζει από τη στάση τού Καμύ: «ναι στην εξέγερση – όχι στην εξέγερση που επικρατεί και γίνεται επαναστατικό καθεστώς». Μία τρίχα και, φοβάμαι, κάμποσα μίλια ειλικρίνειας —πρώτα και κύρια απέναντι στον εαυτό σου…

Τα λέμε

ΥΓ I rest my case. Αν χρειαστεί να επανέλθω, δεν θα το κάνω πριν ολοκληρώσω τον τρίτο γύρο, τον αφιερωμένο στο φίλο μου τον Στραβάδια!!!, που, σαν να τον βλέπω, με τα δόντια συγκρατείται να μη με ξεχέσει επειδή έχω πιάσει λακριντί μαζί σου ενώ εκείνον, αν και προηγείται, τον έχω βάλει στην αναμονή! :-)

ΥΓ2 Πες σ’ εκείνον τον καημένο τον athemita να μην κουράζεται άδικα. Ακόμα κι αν τον φώτιζε ο Θεός κι έλεγε και καμιά κουβέντα τής προκοπής, και πάλι δεν θα χαράμιζα ούτε λεπτό από τη ζωή μου για να του απαντήσω.; Σεπτεμβρίου 14, 2014 12:59 μ.μ.
HollowSky είπε...: LeftG700, πάμε παρακάτω, από εδώ δεν βγάζει. Keep in touch; Σεπτεμβρίου 14, 2014 4:51 μ.μ.
ΣΤΡΑΒΑΔΙΑΑΑ!!!!! είπε...: Τι παρακάτω ρε Hollow? Έχω στηθεί μέρες και περιμένω μια σταράτη απάντηση στις ερωτήσεις μου, κοντεύω να στήσω αντίσκηνο, τα γένια μου από την αξυρισιά θυμίζουνε τζιχαντιστή, κι εσύ λες "πάμε παρακάτω"?; Σεπτεμβρίου 15, 2014 4:31 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

dangerfew!!!

Σελίδες

22 Αυγούστου 2014

Mεγάλες στιγμές της ερμηνείας

127 σχόλια:

Ετικέτες