Βλαντίμιρ Λένιν (1870-1924)

Με δικά του λόγια (από εδώ):

«Εφόσον η επανάσταση στη Γερμανία καθυστερεί, καθήκον μας είναι να μαθητεύσουμε στο γερμανικό κρατικό καπιταλισμό, να κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να τον αφομοιώσουμε, να πολλαπλασιάσουμε τις δικτατορικές μεθόδους προκειμένου να επιταχύνουμε την αφομοίωση του δυτικισμού από τη βάρβαρη Ρωσία, χρησιμοποιώντας κάθε βάρβαρο μέσον στον αγώνα κατά της βαρβαρότητας (...) Ο κρατικός καπιταλισμός είναι ένα βήμα προς τα εμπρός σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων [στη σοβιετική Ρωσία]» - Β.Ι. Λένιν, απαντώντας στους «αριστερούς κομμουνιστές» Μπουχάριν, Οσίνσκι, κ.λπ., 5 Μαϊου 1918.

«Η παραγωγή είναι πάντοτε αναγκαία, όχι η δημοκρατία. Η δημοκρατία στην παραγωγή είναι κάτι που γεννά μια σειρά από ριζικά λαθεμένες ιδέες».  - Β.Ι. Λένιν, απαντώντας στην Εργατική Αντιπολίτευση, Δεκέμβριος 1920.    

... και με τα μάτια ενός αναρχικού...

«9 Μαρτίου 1920. – […] Ο Λένιν με υποδέχτηκε θερμά. Στο ύψος είναι κάτω του μέσου κι είναι φαλακρός. Τα μικρά γαλάζια μάτια του έχουν βλέμμα σταθερό μ’ ένα πονηρό παιχνίδισμα στις άκρες τους. Τυπικά Ρώσος στην εμφάνιση, μιλάει με μια ιδιαίτερη, σχεδόν εβραϊκή προφορά. Μιλήσαμε στα ρώσικα. Ο Λένιν με διαβεβαίωσε ότι μπορούσε να διαβάζει αλλά όχι να μιλήσει αγγλικά, αν και τον άκουσα να συζητάει με Αμερικάνους απεσταλμένους χωρίς τη βοήθεια διερμηνέα. Το πρόσωπό του μου άρεσε. Ήταν ανοικτό και τίμιο, και δεν είχε πάνω του ίχνος προσποίησης. Οι τρόποι του ήταν αβίαστοι και με αυτοπεποίθηση. Μου έδωσε την εντύπωση ενός ανθρώπου που είναι τόσο πεισμένος για το δίκαιο του αγώνα του, ώστε στις αντιδράσεις του δεν υπάρχει χώρος για την παραμικρή αμφιβολία. Αν υπήρχε κάποιο ίχνος Άμλετ πάνω του, το έχει τιθασέψει με τη βοήθεια της ψυχρής λογικής. Η δύναμη του Λένιν είναι στο μυαλό του, στις στέρεες πεποιθήσεις ενός ανθρώπου που στερείται φαντασίας. […]

Η δικτατορία του προλεταριάτου είναι ζωτική, τόνισε ο Λένιν. Είναι η εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση της επαναστατικής περιόδου και πρέπει να τη διευρύνουμε με κάθε δυνατό μέσον. Στην παρατήρησή μου ότι για την επιτυχία της Επανάστασης ουσιαστικό ρόλο παίζει η λαϊκή πρωτοβουλία και η ενεργός συμμετοχή, μου απάντησε πως μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα μπορεί να οδηγήσει τη Ρωσία έξω από το χάος των αντικρουόμενων τάσεων και συμφερόντων. Η ελευθερία, είπε, είναι μια πολυτέλεια που δεν επιτρέπεται στη σημερινή φάση της επαναστατικής διαδικασίας. Όταν η Επανάσταση ξεπεράσει τον εξωτερικό κι εσωτερικό κίνδυνο, τότε θα επιτραπεί ίσως η ελευθερία του λόγου. […]

Η συνολική εντύπωσή μου από αυτή την επίσκεψη ήταν ότι είχα απέναντί μου έναν άνθρωπο με ξεκάθαρη άποψη και στόχο. Όχι οπωσδήποτε κάποιο μεγάλο άνδρα, αλλά σίγουρα έναν άντρα με άκαμπτο μυαλό κι αλύγιστη θέληση. Ένα άνθρωπο μη-συναισθηματικό, με τετράγωνο μυαλό, ευέλικτο στο σκέψη, αρκετά τολμηρό ώστε να ξαναδουλεύει τις μεθόδους του με βάση τις απαιτήσεις της στιγμής, αλλά έχοντας πάντα ξεκάθαρο το στρατηγικό του στόχο. Ένα "πρακτικό ιδεαλιστή", αφοσιωμένο στη με κάθε μέσο πραγμάτωση του Κομμουνιστικού οράματός του, βάζοντας για χάρη του σε δεύτερη μοίρα κάθε ανθρωπιστική και ηθική επιταγή. Έναν άνθρωπο ειλικρινά πεισμένο ότι ακόμα και οι χειρότερες μέθοδοι μπορεί να βοηθήσουν ένα καλό σκοπό αν χρειαστεί. Ένα Ιησουίτη της Επανάστασης, που θ’ αναγκάσει την ανθρωπότητα να ελευθερωθεί σύμφωνα με τη δική του ερμηνεία του Μαρξ. Κοντολογίς, ένα αδιάλλακτο επαναστάτη όπως το εννοούσε ο Νετσάγιεφ, ένα επαναστάτη ικανό, αν χρειαζόταν, να θυσιάσει ακόμα το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας προκειμένου να εξασφαλίσει το θρίαμβο της Κοινωνικής Επανάστασης. […]

Ο Λένιν είναι ένας μαχητής∙ κι έτσι πρέπει να είναι οι επαναστάτες ηγέτες. Με αυτή την έννοια ο Λένιν είναι μεγάλος: μεγάλος στην αυτοσυνέπεια, στη μονοδιάστατη θέαση των πραγμάτων∙ μεγάλος στην ψυχική θετικότητά του, που είναι τόσο αυτοθυσιαστική όσο κι αμείλικτη με τους άλλους∙ μεγάλος στην πλήρη βεβαιότητά του πως μόνο το δικό του σχέδιο μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα.»

Αλεξάντερ Μπέρκμαν, Ο μπολσεβίκικος μύθος

(το ημερολόγιο του μεγάλου αναρχικού

από την 3χρονη συμμετοχή του στη ρώσικη επανάσταση)

μετάφραση HS,

στις εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ

Σημ. HS In memoriam ... για όποιους τυχόν εξακολουθούν ν' αναρωτιούνται τι λογής επανάστασης ηγήθηκαν οι μπολσεβίκοι, ή από πότε στράβωσε το πράγμα. Εντυπωσιακή, άλλωστε, η διαπίστωση ότι ο ένας μετά τον άλλον οι περισσότεροι από τους πιο αποφασισμένους μπολσεβίκους επαναστάτες του 1917 που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρωταγωνιστούν στο ημερολόγιο του Μπέρκμαν, διώχτηκαν, εξορίστηκαν και θανατώθηκαν σαν προδότες στην περίοδο των σταλινικών «εκκαθαρίσεων»: Βλάντιμιρ (Μπιλ) Σάτοφ, Σεργκέι Ζόριν, Γκριγκόρι Ζινόβιεφ, Καρλ Ράντεκ, Λεβ Κάρακχιαν, Νικολάι Κρεστίνσκι, Λεβ Κάμενεφ, Μιχαήλ Τόμσκι, Ευγένιος Πρεομπραζένσκι, Κριστιάν Ρακόφσκι, Μάρτιν Λάτσις, Γιάκοφ Πέτερς, Νικολάι Μπουχάριν, Νικολάϊ Κούζμιν, Ιωσήφ Ούνσλιχτ. 

Είναι λοιπόν απ’ όλες τις απόψεις ανθυγιεινό να παίρνεις σαν πρότυπο και υπόδειγμα όχι μόνο τον καπιταλιστικό «τρόπο παραγωγής» και τα «γερμανικά ταχυδρομεία», αλλά και την ίδια την αστική επανάσταση με τις αντιλήψεις και τις μεθόδους της για την κοινωνική αλλαγή.