 |
| Οι BRIC |
Πίσω από τον καπνό των δικών μας θεμάτων, προκύπτει από τα πράγματα ένα ερώτημα.
Η αυξημένη εξουσία, την οποία οι G20 αποφάσισαν να παραχωρηθεί στο ΔΝΤ, είναι πολύ πιθανό να σημαίνει πως πηγαίνουν προς ένα νέο Μπρέτον Γουντς, δηλαδή προς μια αναδιάταξη του διεθνούς νομισματικού συστήματος με βάση το σύγχρονο συσχετισμό δυνάμεων, στον οποίον παίζουν πλέον ισχυρά και οι BRIC.
Το παλεύουν... Θα το σώσουν;
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, μην ξεχνάμε ότι οι μεγάλες Συνθήκες έρχονται μετά από μεγάλους Πολέμους.
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, μην ξεχνάμε ότι οι μεγάλες Συνθήκες έρχονται μετά από μεγάλους Πολέμους.
5 σχόλια:
ΧΑΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ
[Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕ]
Πολλοί έσπευσαν να ερμηνεύουν τους κλυδωνισμούς που προκαλεί η ελληνική κρίση (το 0.8% του παγκόσμιου δημόσιου χρέους και το 0.35 του παγκόσμιου ΑΕΠ) θεωρώντας ότι βρισκόμαστε κοντά στην τελική κρίση, ότι ο καπιταλισμός έφτασε στο όριο, στο στάδιο ολοκλήρωσής του και άλλες ιστορικές νομοτέλειες για την θνησιγενή φύση του καπιταλισμού, γνωστές εδώ και εκατό και πλέον χρόνια.
Οι οικονομολόγοι με ύφος αυθεντίας μας μιλούν για τον παγκοσμιοποιημένο χαρακτήρα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τους εμφανείς και μη συνδετικούς κρίκους που καθορίζουν την κατεύθυνση των αγορών.
Στην πραγματικότητα ο πανικός που οδήγησε στην απώλεια ποσού πενταπλάσιου από το ελληνικό χρέος σε 24 ώρες με τις αγορές να κινούνται με βάση την “προτίμηση στην ρευστότητα”, πουλώντας σε χαμηλή τιμή, δεν είναι παρά μια απεγνωσμένη έκκληση για περισσότερη ρύθμιση, η μπάλα είναι στα κράτη και στους υπερεθνικούς οργανισμούς.
Αυτή η πτώση του “κεφαλαίου εμπιστοσύνης”, φαναιρώνει την κρίση αυτού που πραγματικά είναι το κεφάλαιο, μια κοινωνική σχέση, φαναιρώνει την αποτυχία των θεσμών διαμεσολάβησης.
[...] Δεν υπάρχει ολοκλήρωση του καπιταλιστικού συστήματος: η αναδιάρθρωση του στον τομέα της παραγωγής δεν έχει ολοκληρωθεί από την έλλειψη ενός νέου κοινωνικού συμβιβασμού την έλλειψη αντιμετώπισης των αντιφάσεων που παράγονται από την διαρκώς αυξανόμενη κυριαρχία της τεχνοεπιστήμης και τις συνέπειές της που είναι η αποουσιαστικοποίηση σε ένα σημαντικό βαθμό της δύναμης της εργασίας και η καταστροφή της φύσης.
Η οργάνωσή του σε μορφή δικτύου και η προτίμησή του για τη ρευστότητα, μια ρευστότητα που είναι όλο και πιο χαοτική, φτάνει σε σημείο που θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μη συστημικό έλεγχο για να περιγράψουμε την κατάσταση. Αυτό επίσης, ενισχύεται από το γεγονός ότι σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο, σε εθνικό ή διεθνές, το ίδιο χάος φαίνεται να βασιλεύει. H Αμερικανική ισχύς δεν μπορεί πλέον να ελέγξει την κατάσταση, ακόμη και αν το στρατιωτικό βάρος της, εξακολουθεί να παρέχει μια συγκεκριμένη εξουσία επί όλων. Αλλά αυτή η κυριαρχία δεν είναι πλέον δυναμική, όπως μετά το Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν γίνει υπερβολικά εξαρτημένες από τον εξωτερικό κόσμο. Είναι αυτή η γενική αλληλεξάρτηση που καθιστά σχεδόν αδύνατη την επανάληψη της κατάστασης του 30 κατά την οποία η έξοδος από την κρίση ήταν μέσω του προστατευτισμού και του πολέμου. Παρ 'όλα αυτά, οι ΗΠΑ θα αποδεχθούν τελικά μια πρόκληση για το δολάριο ως νόμισμα αναφοράς, όπως οι Βρετανοί την είχαν αποδεχθεί για τη λίρα στερλίνα. Αλλά προς το παρόν το δολάριο αντιστέκεται πολύ καλά όσο ανακάμπτει κατά τη διάρκεια της κρίσης σε σχέση με το ευρώ.[...]. tempscritiques.free.fr/
[...] Αυτή η χαοτική πορεία του κεφαλαίου, δεν σημαίνει ότι είμαστε στο παράλογο, αλλά μάλλον ότι στους τομείς της κυριαρχίας δεν έχουν βρει τις διαμεσολαβήσεις που θα επέτρεπαν τον αποτελεσματικό συντονισμό και κοινή στρατηγική. Σε κάποιο βαθμό, μπορούμε να πούμε ότι «η κρίση» είναι μια λειτουργία ρύθμισης λόγω της απουσίας μιας πραγματικής νέας ρύθμισης στον μετα-φορντισμό. Είμαστε σε ένα ενδιάμεσο στάδιο.[...]. tempscritiques.free.fr/
Παναγιώτη,
κι εγώ θεωρώ πως η κρίση μπορεί - πιθανόν, ενδεχόμενο - να εκβάλλει προς μια ενίσχυση του Τεχνικού Συστήματος ...
... ιδίως όταν διαπιστώνω με ποιο τρόπο ο τεχνολογικός μεσσιανισμός διαχέεται στο "αντικαπιταλιστικό στρατόπεδο" (με το επιχείρημα ότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας υπονομεύει, δήθεν, τον καπιταλισμό).
Υπάρχει και άλλη μια όψη που αφορά το ζήτημα των τεχνικών λύσεων και συνδέεται άμεσα με την οικονομία. Σ’ αυτή την φάση που ξεπεράσαμε πλέον τα όρια της ιδιωτικοποίησης του νομίσματος και η μπάλα ξαναγύρισε από τις αγορές στην εξουσία (στα κράτη και τους υπερεθνικούς οργανισμούς) και στις πολιτικές λύσεις, υπάρχει μια προσπάθεια συγκάλυψης αυτής της διαδικασίας.
Με όπλο την κυρίαρχη ιδεολογία της φυσικότητας, αντικειμενικότητας, διιστορικότητας, διαπολιτισμικότητας κλπ. της οικονομίας προωθούνται λύσεις για οικουμενικές κυβερνήσεις, κυβερνήσεις τεχνοκρατών κλπ. σε συνδυασμό με διάφορες ηθικολογικές προσεγγίσεις για τις κακές αγορές, τους κακούς πολιτικούς κλπ. (τύπου anonymous, Max Kaiser, δηλώσεις πολιτικών κλπ.). Αυτή η διαδικασία ενισχύεται και από την αριστερά με Κεϋνσιανές απόψεις τύπου Ναόμη Κλάιν, αλλά και από την γενικότερη στρεβλή μαρξιστική αντίληψη για την εξουσία και το κράτος (βασισμένη στον μεταφυσικό «νόμο» της αξίας).
Μια απάντηση στο ερώτημα που είχατε θέσει σε προηγούμενη ανάρτηση για το πώς η φιλανθρωπία θα γίνει αλληλεγγύη, ίσως είναι η σύνδεση της ριζοσπαστικής κριτικής της έννοιας της αξίας (και στις δύο μορφές του δικέφαλου τέρατος του διαχωρισμού αξίας χρήσης και ανταλλακτικής αξίας) με όλες τις κινήσεις που γίνονται έξω από τις καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις, δίκτυα ανταλλαγής – χαριστικότητας, σχολεία μεταναστών, συλλογικές κουζίνες, ανοιχτά λογισμικά κλπ. (ελπίζω να υπάρχουν και άλλες που δεν τις γνωρίζω).
Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να συμπεριλάβει και την κριτική στο Τεχνικό Σύστημα αλλά θα πρέπει να γίνει με βάση αυτό που είναι η πραγματικότητα στην ζωή των ανθρώπων σήμερα (πρέπει να ξεπεράσουμε την λογική των ανθρωπολογικών αλμάτων τύπου «ελληνίστας»).
Να πω και ένα συνθηματάκι:
Σκεφτείτε το αδιανόητο, πραγματοποιήστε το απίθανο, την έξοδο από την οικονομία.
Hollow
σημαντική η παρατήρησή σου για νέο Μπρ-Γουντς!
Πολλά τα σημαδια ότι προσπαθούν να στήσουν ένα καινούργιο διεθνές νομισματικό σύστημα.
Μπρ- Γουντς όμως και ΓΙΑΛΤΑ πάνε παρέα...
Να το έχουμε κι αυτό στα υπόψη.
Φαίνεται πράγματι πως τρέχουμε ολοταχώς προς μια νέα Γιάλτα + νέο Μπρέτον Γουντς.
Με το που ξεκίνησε τη λειτουργία της η ρωσοκινέζικη "Παγκόσμια Τράπεζα", οι ΗΠΑ "ρούφηξαν" τις δυο μεγάλες τρύπες στην επικράτειά τους (Κούβα και Ιράν) και στη συνέχεια ο αθλητικός Πρόεδρος έσπευσε σε περιοδεία στην Αφρική όπου η Κίνα έχει πατήσει γερό πόδι από χρόνια. Ταυτόχρονα, η Τουρκία ξύπνησε "ξαφνικά" κι άρχισε να χτυπάει τους τζιχαντιστές (και τους Κούρδους).
Κάτι κουνιέται στα έγκατα της Γης και δεν φαίνεται για καλό...
Δημοσίευση σχολίου