Ο ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ
μνήμη Ἄρη Κωνσταντινίδη
Βάδιζα κατὰ μῆκος τῆς ἀκτῆς
μιὰ βαριὰ συννεφιὰ σκέπαζε τὸν οὐρανὸ
τὰ κύματα γκρίζα κι ἀνατριχιαστικὰ
κύματα γκρίζα σκάζαν στὴν παραλία
μιὰ δύναμη μ᾿ ἔσπρωχνε νὰ κάνω στροφὴ
ν᾿ ἀρχίσω νὰ περπατάω πάνω στὰ κύματα
μαῦρες γάτες περπατοῦσαν πάνω στὰ γκρίζα
κύματα
καὶ ἡ ψυχή μου ἦταν νεκρή.
Ὅμως ξαφνικὰ ἕνας ἥλιος ἔσκισε τὰ
σύννεφα.
ἡ θάλασσα ἔγινε πάλι γαλάζια
ζωντάνεψε πάλι ἡ ψυχή μου
κι ἐξακολούθησα τὸν περίπατό μου.
4 σχόλια:
ήδη κι όμως όχι ακόμη...
καλή ανάσταση!
καλή ανάσταση katabran!
(πολύ όμορφη η ανάρτησή σου)
Καλή Ανάσταση! Να περνάτε υπέροχα!
Εξαιρετική η ανάρτησή σας.
Kαλή ΑΝΑΤΑΣΗ και καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!
Rosa Lou
Δημοσίευση σχολίου