Το επαναστατικό εργατικό κίνημα του μεσοπολέμου εξοντώθηκε απ' τη συνδυασμένη δράση της σταλινικής γραφειοκρατίας και του φασιστικού ολοκληρωτισμού, που είχε δανειστεί την οργανωτική του μορφή απ' το ολοκληρωτικό κόμμα που είχε δοκιμαστεί μ' επιτυχία στη Ρωσία.
Ο φασισμός υπήρξε μια ακραία μορφή υπεράσπισης της αστικής οικονομίας που βρισκόταν κάτω απ' την απειλή της κρίσης και της προλεταριακής ανατροπής, η
κ α τ ά σ τ α σ η π ο λ ι ο ρ κ ί α ς μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, διαμέσου της οποίας διασώθηκε αυτή η κοινωνία κι επιδόθηκε σε μια πρώτη εσπευσμένη ορθολογικοποίηση με τη μαζική παρέμβαση του Κράτους στη διαχείρισή της.
Αλλά μια τέτοια ορθολογικοποίηση απειλείται, με τη σειρά της, απ' τον τεράστιο παραλογισμό του μέσου της. Παρόλο που ο φασισμός φέρεται να υπερασπίζει τα
κύρια στοιχεία της αστικής ιδεολογίας που έγινε συντηρητική (την οικογένεια, την ιδιοκτησία, την ηθική τάξη, το έθνος), συσπειρώνοντας τη μικροαστική τάξη και τους τρομοκρατημένους απ' την κρίση ή απογοητευμένους απ' την αδυναμία της σοσιαλιστικής επανάστασης ανέργους, δεν ειναι ο ιδιος, κατά βάθος, ιδεολογικός.
Παρουσιάζεται σαν αυτό που είναι: μια βίαιη ανάσταση του μύθου, που απαιτεί τη συμμετοχή σε μια κοινότητα καθορισμένη από αρχαϊκές ψευδο-αξίες: τη φυλή, το αίμα, τον αρχηγό.
Ο φασισμός είναι ο τ ε χν ι κ ά ε ξ ο π λ ι σ μ έ ν ο ς α ρ χ α ϊ σ μ ό ς.
Το αποσυνθεμένο υποκατάστατο του μύθου του, αναβιώνει στις θεαματικές συνθήκες των πιο σύγχρονων μέσων υποβολής και ψευδαίσθησης. Αποτελεί, λοιπόν, έναν απ' τους
παράγοντες σχηματισμού του σύγχρονου θεαματικού, ενώ ταυτόχρονα η συμβολή του στην καταστροφή του παλιού εργατικού κινήματος τον κάνει μια απ' τις θεμέλιες δυνάμεις της σημερινής κοινωνίας" καθώς όμως ο φασισμός συμβαίνει να είναι, επίσης, η π ι ο δ α π α ν η ρ ή μορφή συντήρησης της καπιταλιστικής τάξης, έπρεπε φυσιολογικά να εγκαταλείψει το προσκήνιο που επιφυλάσσεται για τους μεγάλους ρόλους των καπιταλιστικών κρατών, επισκιασμένος από ορθολογικότερες και ισχυρότερες μορφές αυτής της τάξης.
Από το βιβλίο του Γκυ Ντεμπόρ, Η κοινωνία του Θεάματος (μετ. Πάνος Τσαχαγέας και Νίκος Β. Αλεξίου)------------
109.
Σημ. Izi. Να όμως που ξανά "σκάει μύτη". Επιστρατεύεται, και παρ' ότι κοστίζει, λεφτά υπάρχουν πάντα για κάτι τέτοιες απαισιότητες. Οι καιροί είναι δύσκολοι και οι μηχανισμοί-παγίδες των ιδεολογιών στήνονται στην αναμπουμπούλα για να στρατολογήσουν καινούρια θύματα και να παράξουν το μίσος και τον μηδενισμό που θα τροφοδοτήσει τις βρώμικες υποθέσεις τους. Τον πόλεμο, την βία, την εκμετάλλευση, την καταπίεση, την γενική απαξίωση της ζωής που είναι και ο μεγάλος τους αντίπαλος.
8 σχόλια:
Ιδιαίτερο το απόσπασμα από το πολύ σημαντικό αυτό βιβλίο...
Είναι αλήθεια ότι τα χειρότερα εγκλήματα στην ιστορία έγιναν στο όνομα του λαού, με υπόβαθρο τον μύθο ή μια "λαϊκή" ιδεολογία... Δυστυχώς σήμερα ο φασισμός ολοκληρώνεται με την ευρεία εφαρμογή της βιοπολιτικής και της ισοπέδωσης του ανθρώπινου προσώπου μέσω του ψυχολογικού ή και έμπρακτου μηχανισμού του "στρατοπέδου", της παγκοσμιοποιημένης τεχνολογίας, της αποθέωσης του θεάματος και της κατανάλωσης, απροκάλυπτα και χωρίς πια την υποβολή του αρχαϊσμού...
΄Ενας νέος μύθος διαμορφώνεται, ο μύθος του "μετανθρώπου"...
Ο τίτλος είναι το λιγότερο - αλλά στην ουσία του και το δυσκολότερο - που μπορούμε να πράξουμε...
Αντιφασιστική διαδήλωση και συναυλία το Σάββατο 17 Μάρτη και απόπειρα παρεμπόδισης
Σας καλούμε όλες και όλους να συμμετέχουμε στο αντιναζιστικό συλλαλητήριο αύριο Σάββατο 17 Μάρτη, στις 2μμ, στα Προπύλαια με πορεία και συναυλία-θεατρικά δρώμενα στις 4μμ στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα.
Για να σταματήσουμε τις ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις κατά μεταναστών, αριστερών και αγωνιστών του κινήματος.
Για να διώξουμε τους νεοναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής από τις γειτονιές και τα σχολεία μας.
Για να απαλλαγούμε από τους πραγματικούς υπεύθυνους για τη φτώχεια την ανεργία και την υποβάθμιση της ζωής μας, συγκυβέρνηση και τρόικα δηλαδή, μαζί με όλα τα στηρίγματά τους, όπως ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή.
Για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, άσυλο στους πρόσφυγες.
Η απαγόρευση της διαδήλωσης που μεθοδεύουν συγκυβέρνηση-δήμος Αθήνας και αστυνομία (ο Πλεύρης καταθέτει ερώτηση στο Χρυσοχοϊδη στη Βουλή, ο Καμίνης αρνείται να δώσει άδεια για τη συναυλία και αλληλογραφεί με τη ΓΑΔΑ) δε θα περάσει…!
H ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ για τις προσπάθειες απαγόρευσης της διαδήλωσης:
ΑΥΡΙΟ
Πολύ καλός ο Ντεμπόρ. Θα έλεγα, πάντως, ότι το παλιό επαναστατικό κίνημα ηττήθηκε από τη στιγμή που αυτοπροσδιορίστηκε σαν "εργατικό", δηλαδή από τη στιγμή που οι κυριαρχούμενοι και καταπιεζόμενοι πίστεψαν πως το να είσαι εργάτης, αποτελεί εφαλτήριο ελευθερίας. Έτσι το κίνημα εκείνο
υπέκυψε στον εργατισμό, πριν το αποτελειώσουν ο σταλινισμός και ο φασισμός.
Μα αν δεν αυτοπροσδιορίζονταν ως προς κάτι δεν θα μπορούσε να γίνει κίνημα.
Δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτα.
Το οτι είσαι άνθρωπος δεν έφτανε και ούτε τώρα φτάνει ως εφαλτήριο για την ελευθερία.
Συμφωνώ μ' αυτό που επαναλαμβάνει ο Ντεμπόρ. Δηλαδή το εργατικό κίνημα ηττήθηκε και εξοντώθηκε και τα απομεινάρια του αφομοιώθηκαν μέσα στον μεταπολεμικό "μικροαστισμό".
Βεβαια θα μπορούσαμε να πουμε πως ο προσδιορισμός σε σχέση με την κατοχή-την ιδιοκτησία-των μέσων παραγωγής ήταν εξ αρχής ένα ανέκδοτο στην Ιστορία.
Δηλαδή σε λίγο που δεν θα υπάρχει εργατική τάξη - γιατί οι ίδιοι αλλάζουν τις παραγωγικές διαδικασίες, την ίδια τη φύση και κατά συνέπεια την εργασία, μέσω της τεχνολογίας - τι, δεν θα υπάρχει φασισμός;
Ο φασισμός είναι ένα βαθύτατα πνευματικό θέμα, καταρχήν, κι έχει σαν στόχο την απαλλοτρίωση της ανθρώπινης ψυχής, της ζωής και της συντροφικότητας με σκοπό το εσαεί "τάισμα" του θανάτου...
Να στηρίξουμε επίσης τους μετανάστες, συμφωνώ, πρόκειται για "πειραματόζωα" και σύντομα ακολουθούν και άλλοι...- όμως να διευκρινισθεί το θέμα του "ασύλου":
όχι εγκλεισμός σε στρατόπεδα,
απαιτείται να τους δοθεί πρωτίστως παιδεία...
Αλλά για να γίνουν αυτά, πρέπει να τελειώσουν πολλά άλλα προηγουμένως...
@ Izi,
κι όμως, ο πρωταρχικός εγκλωβισμός έχει να κάνει με τον "στενό" αυτοπροσδιορισμό με βάση τη θέση στην παραγωγή. Τι ορίζοντες ν' ανοίξει σ' έναν άνθρωπο και σ' ένα κίνημα;
Γι' αυτό, άλλωστε, ο Μαρξ θέλησε να δώσει έναν άλλο, διαφορετικό προσδιορισμό, με βάση τη θέση στην κοινωνία και την αλλοτρωμένη συνθήκη ζωής - και είπε το επαναστατικό συλλογικό υποκείμενο: "Προλεταριάτο".
Άσχετα αν ο προσδιορισμός του αυτός ήταν πετυχημένος ή όχι, είχε να κάνει με το ότι ο Μαρξ δεν απέβλεπε απλά στην "υπεράσπιση της θέσης, των συμφερόντων και των κεκτημένων της εργατικής τάξης" (όπως οι εργατιστές που μιλούν στο όνομά του) αλλά στην "κατάργηση όλων των τάξεων" - και μόνο ένας προσδιορισμός πολύ ευρύτερος από αυτόν της θέσης στην παραγωγή θα μπορούσε να ταιριάζει σε ένα τέτοιου είδους πρόταγμα.
Δεν θεωρώ άλλωστε τυχαίο, ότι ο όρος "προλεταριάτο" έχει εντελώς εγκαταλειφθεί από τους εργατιστές οπαδούς του Μαρξ - ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε.
Κοντολογίς: Το σκουλήκι ήταν μέσα στο μήλο και το θέμα του αυτοπροσδιορισμού μένει ανοιχτό.
@Δημήτρη, ο φασισμός είναι ένα βαθύτατα πνευματικό θέμα σίγουρα.
Και ευκολα αυτό το θέμα φανερώνεται κάθε μέρα γύρω μας (όλο και συχνότερα).
@hollow
Καλώς τα λες.
Ο Ντεμπόρ παντως εδώ μιλάει για το "εργατικό" κίνημα το οποίο εμφανιζόμενο το μεσοπόλεμο ως επαναστατικό κίνημα ήταν εργατικό και ως τέτοιο εξοντώθηκε. Ασχέτως αν "μαζί με τα ξερά" οι κυριαρχίες της εποχής επιβλήθηκαν καιγοντας τους πάντες.
Και να σου πω, λες να επαναφέρουμε τον εγκαταλειμμένο όρο του "προλεταριάτου" ή μήπως -ακόμη χειρότερα- επανέλθει από μόνος του?-)
Μα όλος ο αγώνας της "αριστεράς" της οκάς, παγκοσμίως, είναι να μην τυχόν και "γίνουμε προλετάριοι". Αυτό σημαίνει γι' άυτούς απλά οτι δεν θα έχουν Ι.Χ. και πως δεν θα έχουν γενικά τίποτα να χάσουν εκτός από τις αλυσίδες τους.
Ε ρε αγωνία που την έχουν...
Δημοσίευση σχολίου