["Η φτώχεια δεν είναι ντροπή". Σύμφωνοι. Ωστόσο τον φτωχό τον ντροπιάζουν. Το κάνουν και τον παρηγορούν μ' αυτήν τη φρασούλα. Είναι από αυτές που κάποτε μπορούσε κανείς να τις παραδεχτεί, που όμως η ημερομηνία λήξης τους έχει φτάσει προ πολλού. Όπως κι εκείνο το χυδαίο "ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτο". Όταν υπήρχε δουλειά που έτρεφε τον άνθρωπο της, υπήρχε και φτώχεια που δεν τον ντρόπιαζε.
Αυτή η ανέχεια όμως μες στην οποία γεννιούνται εκατομμύρια, και μπλέκουν εκατοντάδες χιλιάδες που φτωχαίνουν ντροπιάζει.
Η βρόμα κι η αθλιότητα ορθώνονται γύρω τους σαν τείχη που τα χτίζουν αόρατα χέρια.
Κανείς δεν επιτρέπεται να συνάψει ειρήνη με την φτώχεια όταν πέφτει σαν ίσκιος τεράστιος πάνω στο σπίτι και το λαό του. Τότε πρέπει να διατηρήσει τις αισθήσεις του άγρυπνες για κάθε ταπείνωση που υφίσταται, και να τις κρατά σε πειθαρχία μέχρι που ο πόνος του να πάψει να παίρνει τον κατήφορο της θλίψης, και να διανοίξει ανηφορικά το δρόμο της εξέγερσης.
Όμως εδώ δεν υπάρχει ελπίδα καμιά, αφού και η πιο τρομερή, η πιο ζοφερή μοίρα κάθε μέρα, ακόμα και κάθε ώρα, όσο συζητιέται από τον τύπο και εξηγούνται διεξοδικά όλα τα ψευτοαίτια και τα ψευτοεπακόλουθά της, κανέναν δεν βοηθά ν' αναγνωρίσει τις σκοτεινές δυνάμεις στις οποίες έχει γίνει υποτελής]
---------------------------------
Ειδικότερα για το απαισιόδοξο τέλος της παραγράφου.....Αδύνατον!
Πως το "εδώ" του Βάλτερ Μπένγιαμιν το 1928, του οποίου την απαίσια συνέχεια γνωρίζουμε, είναι και το δικό μας "εδώ" το 2012?
(του οποίου την πιθανή απαίσια συνέχεια θα έπρεπε να προβλέπουμε και να διανοίγουμε ήδη ανηφορικά το δρόμο της εξέγερσης)
8 σχόλια:
Μα πριν από λιγο καιρό δε καταγγέλατε τα περι αναγκοκρατίας ψευδη κτλ.
Τωρα πως βάζετε δυο απανωτά του "φίλου του Μπρεχτ", τα οποία θίγουν ακριβώς αυτό το θέμα? (της φτώχιας, της ανέχειας)
Τι να κάνω έχω μπερδευτεί.
Να εξεγερθώ ή να μην εξεγερθώ?
Περιμένω οδηγίες
Πιστέ οπαδε, αυτα τα είπαμε εδω http://dangerfew.blogspot.com/2008/09/blog-post.html πριν πολλά χρόνια, και αλλού πριν ακόμη περισσότερα.
Εμείς πάντα ασκήσαμε κριτική στο θέμα της προτεραιότητας των αναγκών και τον ωφελιμιστικό μηδενισμό.
Ο Μπένγιαμιν στο απόσπασμα αυτό φυσικά θέτει πριν από όλα τα θέμα της συνεννόησης, και μάλιστα καταγγέλει τις διεξοδικές εξηγήσεις, τα ψευτοαίτια και τα ψευτοεπακόλουθα ως παγίδες της συνείδησης.
Και στην ερώτηση σου αν θα εξεγερθείς ή όχι υπάρχει μια "οδηγία" στο κείμενο:
διατήρησε και κρατα σε πειθαρχεία τις αισθήσεις σου και διάνοιξε ανηφορικά τον δρόμο της εξέγερσης.
Izi ευχαριστώ για την απάντηση. Δεν το είχα πιάσει από αυτή την πλευρά. Εννοεις ότι τα ψευτοαίτια και τα ψευτοεπακόλουθα είναι πχ. οι μειώσεις των συντάξεων και των μισθών?
Αν είναι έτσι πραγματικά έχουμε να κάνουμε με πολύ σκοτεινές δυνάμεις...
Ρε συ izi, ποιος θέλει να δει τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ "δεινότητα" φάτσα κάρτα(αυτό που λέει ο hollow)χωρίς ελπίδα;Καουμπόηδες και ινδιάνοι είναι πιο καθησυχαστικό σχήμα..
καλοί εργάτες-κακά αφεντικά
καλοί ντόπιοι-κακοί ξένοι
καλοί άντρες-κακές γυναίκες
καλές γυναίκες-κακοί άντρες
καλό πανκ-κακό μέταλ
καλός πάοκ-κακός άρης
η λίστα των έργων είναι ατελείωτη όπως και οι ρόλοι που μπορείς να διαλέξεις..
Η γνώση δεν διδάσκεται, είναι όπως ο έρωτας.
Πιστέ οπαδέ, έχεις δίκιο.Οι δυνάμεις της απώθησης είναι πολύ σκοτεινές...
sleep tight, don 't let the bed bugs bite..
Πιστέ οπαδέ, ναι αυτά εννοώ κι εγώ κι ο φίλος του Μπρέχτ, σε αυτόν "τον εξευτελισμένο κόσμο των πραγμάτων" ...και τα λοιπά
manic love teachers γιατί να μη θέλει να την δει?
Με κάποια επιμονή και προσπάθεια μπορούμε να το ρισκάρουμε
Izi, ήθελα να πω ότι η επίγνωση της "δεινότητάς" σου είναι αφόρητη όταν δεν υπάρχει ελπίδα "εξόδου"(ενώ με τη δεινότητα των άλλων ξεμπερδεύεις πιο εύκολα..) κι αυτή η ελπίδα όταν γεννιέται είναι μέσα από ένα κοινό βίωμα.Δεν μπορεί να μεταδοθεί ως πληροφορία όπως και ό,τι ακολούθησε το 1928 ως πληροφορία δεν σε κάνει να το ανα-γνωρίζεις και πάντα και παντού.
@mlt
.συμφωνώ 100% και μάλίστα δια μέσου μιας αυξουσας (τουλάχιστον σε ένταση) κοινότητας του βιώματος.
. Αυτό που μπορεί να αναγνωρίζεις δια μέσου πληροφοριών (πχ. για το τι ακολούθησε το 28)είναι η σκιά αυτού που έρχεται. Δηλάδη η σκια αυτού που πλησιάζει είναι η ίδια σκια με τότε, το τι θα φανεί σίγουρα δεν είναι δυνατό να το γνωρίζουμε και είναι απίθανο να είναι το ίδιο με αυτό που φάνηκε τότε. Και τότε και τώρα σκιαζόμαστε γιατί το τέρας θα φανεί από την πλευρα που μας "φώτιζε".(η ανάπτυξη, η παραγωγή, ο ανταγωνισμός η τεχνολογία η καινοτομία κτλ. σε βαθμούς υπερθετικούς)
τελευταία βλέπω ξανά τον Little Tramp...
Δημοσίευση σχολίου