Στο κείμενό του Η θεωρία της περιπλάνησης, που
δημοσιεύτηκε το 1958 στο 2o τεύχος της Internationale Situationniste,
ο Γκυ Ντεμπόρ σημείωνε μεταξύ άλλων ότι …
«Στη μελέτη του για το Παρίσι, Paris et l’ agglomération parisienne (P.U.F., 1952), ο Chombart de Lauwe σημειώνει ότι “η συνοικία μιας πόλης δεν καθορίζεται μόνον από τους οικονομικούς και τους γεωγραφικούς παράγοντες, αλλά κι από την παράσταση που έχουν γι’ αυτήν οι κάτοικοί της και οι κάτοικοι άλλων συνοικιών”. Θέλοντας μάλιστα να δείξει, ότι “το πραγματικό Παρίσι, στο οποίο ζει κάθε άτομο, είναι τόσο περιορισμένο [ώστε αποτελεί] γεωγραφικά ένα πλαίσιο εξαιρετικά μικρής ακτίνας”, παρουσιάζει στο ίδιο βιβλίο ένα χάρτη με όλες τις διαδρομές που διένυσε μέσα σε ένα έτος μια φοιτήτρια του 16ou διαμερίσματος: πρόκειται για ένα τρίγωνο μικρών διαστάσεων και χωρίς παρεκκλίσεις, που οι τρεις κορυφές του ορίζονται από τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, το σπίτι της φοιτήτριας και το σπίτι του καθηγητή της στο πιάνο.»
… σπεύδοντας να παρατηρήσει, πως
τέτοιου είδους σχήματα μπορούν να ξεσηκώσουν έντονες συναισθηματικές
αντιδράσεις και συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά το σχήμα των μετακινήσεων εκείνης
της ταλαίπωρης φοιτήτριας …
«την αγανάκτηση με τη σκέψη, πώς είναι δυνατόν να ζει κάποιος έτσι!».
Σήμερα,
που δεν υπάρχουν πια συνοικίες και που ευρύτερες και κάπως απροσδιόριστες διαδρομές στην πόλη κόβουν κατά βάση οι πλανόδιοι οργανοπαίκτες, οι συλλέκτες παλιοσίδερων, οι ερευνητές των κάδων απορριμάτων, οι εποχούμενοι παλιατζήδες και οι μηχανοκίνητες ομάδες της αστυνομίας,
η ολοκληρωτική πλέον Τεχνική φροντίζει να μετατρέπει το τρίγωνο της φοιτήτριας σε απλό ευθύγραμμο τμήμα: «Σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι»∙
και να πανηγυρίζει μάλιστα που καταφέρνει να κάνει το χώρο της δουλειάς, τόσο ολιστικό − ολοκληρωτικό − ώστε να μη χρειάζεται, ή ακόμα χειρότερα: να μην πολυθέλει, ο εργαζόμενος δούλος ούτε καν να βγει από εκεί μέσα.
που δεν υπάρχουν πια συνοικίες και που ευρύτερες και κάπως απροσδιόριστες διαδρομές στην πόλη κόβουν κατά βάση οι πλανόδιοι οργανοπαίκτες, οι συλλέκτες παλιοσίδερων, οι ερευνητές των κάδων απορριμάτων, οι εποχούμενοι παλιατζήδες και οι μηχανοκίνητες ομάδες της αστυνομίας,
η ολοκληρωτική πλέον Τεχνική φροντίζει να μετατρέπει το τρίγωνο της φοιτήτριας σε απλό ευθύγραμμο τμήμα: «Σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι»∙
και να πανηγυρίζει μάλιστα που καταφέρνει να κάνει το χώρο της δουλειάς, τόσο ολιστικό − ολοκληρωτικό − ώστε να μη χρειάζεται, ή ακόμα χειρότερα: να μην πολυθέλει, ο εργαζόμενος δούλος ούτε καν να βγει από εκεί μέσα.
Πώς, διάολε, είναι δυνατόν να ζει κάποιος έτσι!
17 σχόλια:
πολύ καλό το φρίκουελ.
Κι εδώ τα κρούσματα δεν είναι λίγα:
μετά το τέλος της καθημερινής δουλειάς πολλά στελέχη δεν φεύγουν από το χώρο του γραφείου,και κατά (νέο)ελληνικό ανοίγουν τις φιάλες με το ουίσκι. Οι πιο μοναχικοί απλά κάθονται μέσα στο αυτοκίνητο μερικά τετράγωνα μακριά από το σπίτι τους, μέχρι να περάσει η ώρα... και μέχρι να ρθουν κι εδώ οι μάνατζερ της γκουγκλ να οργανώσουν τις λεπτομέρειες.
Και φρίκη είναι πως όοοολοι όσοι "αγωνίζονται" για "καλύτερες συνθήκες εργασίας" "μισθούς" "ωράριο" κτλ. "αγωνίζονται για πολυυυυυυυυυ λιγότερα από όσα έχει ο τρισευτυχισμένος ασιάτης που είναι έτοιμος να βουτήξει ο ίδιος στο πληντήριο από την χαρά του.
[...]Η υποκειμενικότητα - γυναικεία όσο και ανδρική - είναι ταυτόχρονα το προϊόν και η παραγωγός της κρίσης του υποκειμένου στην αποσύνθεση της σύγχρονης ταξικής κοινωνίας. Το υποκείμενο έχει χάσει τη θετικότητα και την ενότητα που ήταν δικές του ως μέλος της τάξης, η εξατομίκευση λειτουργεί μόνο μέσα στην άρνηση της παλαιάς κοινωνικής κατανομής των δραστηριοτήτων, ανδρικών και γυναικείων. Μετά το 1968, με την αποσύνθεση της παλαιάς ταξικής κοινωνίας, άρχισε η βασιλεία του δημοκρατικού-ατόμου. Αυτό εν μέρει είναι αδιαφοροποίητο, εξατομικευμένο, προσδιορισμένο στη θέση του στην αγορά, περιπλανιέται στη σκιά της επιδεινωμένης υποκειμενικότητάς του. Έτσι, στερημένο από οποιοδήποτε αναγνωρίσιμο περιεχόμενο, το δημοκρατικό-άτομο εκτεχνικεύει όλο και περισσότερο τις επισφαλείς συνθήκες επιβίωσής του.[...]
Temps critiques
Ευχαριστώ για τις αναρτήσεις αυτές... ξαναθυμίζουν την καθαρότητα ενός νεανικού παρα - κινήματος, των "καταστασιακών", με προβληματισμούς που προχώρησαν πιο πέρα... στην ιδέα και την εμπειρία της πόλης, τα γεωμετρικά της συμπλέγματα ως φυλακή της ψυχής, την ποιητική του χώρου και την αντίθεσή της με τον εγκλεισμό της σύγχρονης πολεοδόμησης...
Αληθινοί προάγγελοι του τρόμου της "κοινωνίας των πολιτών"...
Κι εδώ θα ήθελα να παρεμβάλω το μοναδικό βίντεο που κυκλοφορεί με τον Χρήστο Κωνσταντινίδη, τον εκδότη της Διεθνούς Βιβλιοθήκης, έναν γνήσιο Έλληνα της Τραπεζούντας, αθεράπευτα "καταστασιακό" στην φθαρτή ζωή των πόλεων-φυλακών και τώρα ελεύθερο, που πάντα χαμογελώντας, ενθαρρύνει στην αναζήτηση της ζωής τις συντροφιές
των αιώνια απροσάρμοστων σε τέτοια αφιλόξενα σχήματα...
http://www.youtube.com/watch?v=0NpLZnfkJLY
υ.γ. Μα τον μισογυνισμό του Bloch, γιατί σώνει και καλά...Δημήτρης;
:)
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει αλτερνατιβα για τις πόλεις, η απλά πρέπει να τις καταστρέψουμε, μαζί με τους τρόπους παραγωγής τους και τα σχετικά, όπως επίσης και τις καρκινικές επεκτάσεις τους στην ύπαιθρο. Επικροτώ το δεύτερο.
Αποστρεφόμενοι τις πόλεις και ζώντας όπως τον παλιό καλό καιρό στην επαρχία, αναπόφευκτα αυτές δεν θα ερημώσουν;...Το αν θα καταστραφούν ή όχι, λίγο να μας αφορά, αρκεί να μην κουβαλάμε την πόλη μέσα μας...
[Τελικά, εσένα Eriugena, πολύ σε πάω ... και με τα κομμουνιστικά σου...]
:)
Αν και δεν θαναι ευκολο, απλά πρέπει να καταστρέψουμε τις πόλεις, μαζί με τους τρόπους παραγωγής τους και τα σχετικά, όπως επίσης- και κυρίως - τις καρκινικές επεκτάσεις τους στην ύπαιθρο (που είναι και η πραγματική οπισθοφυλακή τους και το γεφύρωμα της τροφοδοσίας τους)
Φίλοι HollowSky & izi,
Μόλις τώρα διαπίστωσα ότι μας έχετε "κρεμάσει" στο μπλογκρολ σας.
Θέλετε να μας καταστρέψετε;
Θέλετε να μας καθαιρέσουν δημοσίως και να μας υποβιβάσουν στην τάξη τού απλού μέλους;
Θέλετε να μας βάλουν να γράψουμε το "Κεφάλαιο" 100 φορές;;
Θέλετε να μας βάλουν να λέμε το όνομά Του ανάποδα;;; (ιλίβζακγυοζΤ ςτιβονόιρασηΒ φήσωΙ);;;
Θέλετε να μας στείλουν να κόβουμε ξύλα με σουγιά;;;;
Τα λέμε (αν επιζήσουμε!)
ΥΓ ;-)
ΥΓ2 Σόρυ για το εκτός θέματος.
ΥΓ3 Φίλε HollowSky (κυρίως) δεν ξεχνώ ότι χρωστάω ένα σχόλιο...
Αγαπητέ LeftG700,επειδή μου έφτιαξες τη διάθεση πρωί-πρωί, μετά την εαρινή ισημερία (καλό σημάδι!),
η συμπάθειά μου απευθύνεται συμβολικά και προσωπικά στη σύνθεση του αναρχοκομμουνισμού - κοινοτισμού,
με υπόβαθρο τη δική μας γεωγραφία!
Μην επικαλείσαι λοιπόν τον στρατάρχη, που είναι ένας υπέροχος νεκρός,κατά τα άλλα!...
Και λέω να είμαστε σε επιφυλακή περισσότερο με την υποκρισία και τον παγκόσμιο ολοκληρωτισμό που έρχεται στο όνομα της ελευθερίας και της δικαισύνης...
Και για να μην ξεφύγω από το θέμα, σε παραπέμπω καταρχήν, πρόχειρα στον Πάνεκουκ
(http://coghnorti.wordpress.com/texts/pannekoek-arbeit-im-sozialismus/ )
και στον Πιετρ... (Νόμος και εξουσία, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη)
- η ελληνική βιβλιογραφία παίζει μάλλον σε άλλα επίπεδα και δεν ξέρω αν θα σου είναι προσιτά...-
για την διασκέδαση των κανόνων που παρέθεσες!
:)
Καλημέρα σε όλους
Φοβερό θέμα!!
Οι καταστασιακοί,ακροθιγώς, το έθιξαν,πατώντας σε μια τεράστια παράδοση ανθρώπων πού πριν από αυτούς αντιμετώπισαν με δέος και τρόμο την εξάπλωση της πόλης σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος.Η πόλη και όσοι την συνέλαβαν και την υλοποίησαν , δεν ενέχεται μόνο για το ότι αποκλείει τον άνθρωπο από την αρμονία πού του δίνει το φυσικό περιβάλλον ,αλλά και γιατί αποτελεί μια τεχνική αναπαράσταση του εσωτερικού του ντεκόρ. Με αυτόν τον τρόπο σταθεροποιεί και εγκλωβίζει αυτό το ντεκόρ,καθιστώντας το υλική πραγματικότητα,άρα άξιο να χειραγωγηθεί.
Ένα βιβλίο πού μιλά για αυτό ακριβώς το θέμα είναι το MEGAPOLISOMANCY του Παντελή Γιαννουλάκη. Εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ. Αν σας πέσει στα χέρια ,γιατί αυτή την στιγμή είναι εξαντλημένο,αξίζει να το διαβάσετε
Το googleplex βίντεο που παραθέτει στην ανάρτηση ο Χολοου, κάνει φανερή την διαδικασία της εργασίας ως μιας διαδικασίας απόλυτης αλλοτρίωσης (ανεξάρτητης από τις "συνθήκες")και ως μιας διαδικασίας που σβήνει κάθε όριο μεταξύ του υποκειμένου και του κόσμου. Μπερδεμα και συνεχής εναλλαγή μεταξύ αληθούς και ψευδούς.
@λεφτ επειδή έχεις πάρει πολλές απουσίες θα επιχειρήσω να σε ρίξω μια για πάντα στα ταρταρα της συντροφικής δυσμένειας και θα δηλώσω ότι :
Όσοι πρόδωσαν τον αγώνα ενάντια στην αποξένωση για να προσχωρήσουν σε έναν δήθεν αγώνα ταξικών, "συμφερόντων" φαγανε τα μούτρα τους. Είναι ντροπή να βυθίζεις ολόκληρο το βασανισμένο από την εργασία πλήθος στην άγνοια, μιλώντας του για φραγκοδίφραγκα,περι υπεραξίας, περί "άλλου" τρόπου και περί "άλλης" οργάνωσης της παραγωγής.
Είναι ντροπή μετά από τόσα χρόνια καταγεγραμένου καταναγκασμού, να συνεχίζουν κρατικοδίαιτοι οργανισμοί της εξουσίας την κοροιδία του "Και τώρα σοσιαλισμός-υπεραξία τέλος"
Να συνεχίζουν την προπαγάνδα για μια "δίκαιη" εργασία κι ένα "δίκαιο" μεροκάματο ρίχνοντας το μελάνι τους ώστε να "εξυπηρετήσουν σε θολά νερα ξεκάθαρα συμφέροντα"
Αντί να προσπαθήσουν για το πως θα ξεμπλέξουμε από αυτόν τον εφιάλτη που κρατάει σχεδόν διακόσια χρόνια
Το ζήτημα δεν είναι να απελευθερώσουμε την εργασία αλλά να την καταργήσουμε.
Κάτω η εργασία!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ......
....ελπίζω να πετύχω μπας και σε πάρουμε στο ιδεαλιστικό μας στρατόπεδο :-))
@ All,
φίλοι μου, ανώνυμοι κι επώνυμοι, γνωστοί και άγνωστοι, χαίρομαι για τις τόσες και τόσο καλές παρεμβάσεις όλων σας σε ένα θέμα - με το φοβερό εναρκτήριο βολέ του Ιζι -,το οποίο πάει τόσο χοντρά κόντρα στην "επικαιρότητρα" του οικονομισμού και της εργασιοδουλείας.
Θα έλεγα ότι το ζήτημα με τις πόλεις πρέπει να το δούμε σαν υποσύνολο ενός ευρύτερου προβλήματος, που είναι η ιμπεριαλιστική κυριαρχία της τεχνόσφαιρας επί της βιόσφαιρας - πρόβλημα που κι αυτό θα πρέπει να το δούμε ως απότοκο της επικράτησης του τεχνικού πνεύματος πάνω σε κάθε άλλη διάσταση του ανθρώπινου πνεύματος.
Αν δεν "ξεκλειδώσουμε" το μυστικό αυτής της επικράτησης, δεν θα μπορέσουμε να βρούμε λύσεις για τον απλό λόγο ότι δεν θα μπορούμε καν να τις συλλογιστούμε!
@ Αγαπητοί LeftG700,
:-) :-))
και το χειρότερο είναι ότι θα σας βάλουν να τα κάνετε όλα αυτά με το ... αριστερό!
:-)
Να ΄στε καλά και να τα λέμε!
Μου φαίνεται πολύ σωστή η τελευταία παρατήρηση στην ουσία της...
Γι'αυτό δεν πρέπει να αγκαλιάσουμε αληθινά την αριστερά;
(Η αγάπη δεν είναι μήπως ο υπέρτατος θάνατος; - με την έννοια της μεταμόρφωσης, να μην παρεξηγηθώ -
..για να μην τους "μετα-μορφώσουν" άλλοι, δηλαδή...)
υ.γ. Κι εγώ που είμαι από τη φύση μου αριστερόχειρ, νομίζεις ότι θα τα καταφέρω καλύτερα;
:)
Καλά όλα αυτά, και τζάμπα φαί και τζάμπα ύπνος... Εμένα πάντως κάτι στον γιαπωνέζικο βιομηχανικό φεουδαλισμό μου φέρνει...
Τα σακιά με την κόκα όμως δε μας λέει που τα έχουνε...
Δημοσίευση σχολίου