Όχι άλλο "νόημα"!!!

  Μέσα στην τερατώδη σύγχυση της σύγχρονης ζωής, που ελάχιστα την συγκαλύπτει η -όποια- εύρυθμη λειτουργία του οικονομικού και κρατικού μηχανισμού , το άτομο προσκολλάται απελπισμένο στη συλλογικότητα.

Θρησκείες, Ιδεολογίες, "Σκοποί", κάθε λογής ηθικολογικοί εξουσιαστικοί μηχανισμοί υπόσχονται στο άτομο την σωτηρία. Κι αυτό νομίζοντας ότι μόνον οι μεγάλες συλλογικότητες μπορούν να το βοηθήσουν είναι υπερπρόθυμο να αποποιηθεί την προσωπική του ευθύνη· θέλει μόνο να υπακούει. Έτσι χάνεται το πολυτιμότερο αγαθό από όλα : η συμβίωση των ανθρώπων· ο άνθρωπος ως πρόσωπο παύει να είναι το ζωντανό μέλος της κοινωνίας και γίνεται μια βίδα στην συλλογική μηχανή.

Κατακλυζόμαστε από αυτόματα που το καθένα τραυλίζει την γλώσσα της συλλογικότητας "του" της "μεγάλης του ενότητας". Αυτόματα Τυφλά και Κουφά!

Η Επιστήμη η Θρησκεία και η Ιδεολογία υποστηρίζοντας την αναγκαιότητα της αναζήτησης και εύρεσης του νοήματος δημιουργεί έναν ασφυκτικό κλοιό καταπίεσης, ένα πλέγμα κανόνων και διατάξεων με αποτέλεσμα την αυτοματοποίηση την απομάγευση και τον απανθρωπισμό μας*.

Είναι μοναδική απάντηση σε αυτήν την "πολιορκία" ο σχετικισμός και ο ακόλουθος κομφορμισμός του; Μήπως  με το "όλα παίζουν" κερδίζουμε ένα εργαλείο για απόδραση, σε βάρος όμως της αλήθειας;Μήπως η αποκλειστική επιδίωξη της υποκειμενικότητας εγγυάται απλά την παρακμή της;Μήπως η "κρίσιμη στιγμή" μιας απόφασης  δεν έρθει ποτέ; Υπάρχει τρόπος να φτάσει η υποκειμενικότητα τον εαυτό της, να αποκτήσει αυτοσυνείδηση και επίγνωση της αντικειμενικής πραγματικότητας που στρεβλώνει το υποκείμενο, ή θα παραμείνει στον αιώνα τον άπαντα ένα υποκείμενο ιδεολογικό και γιορτινό, ένα εργαλείο μιας καταπιεστικής κοινωνίας;

*Υπάρχει όμως κάτι πολύ ύποπτο στην όλη αυτήν την σημασιολογία. Ότι δηλαδή η λέξη "νόημα" είναι πιθανόν η μόνη σε ολόκληρη την γλώσσα που η σημασία της είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί. Τι σημαίνει"σημαίνειν"; Και αν υποθέσουμε ότι "σημαίνειν" σημαίνει την δυνατότητα κάθε είδους δεδομένων να μεταφράζονται σε μια διαφορετική γλώσσα; (τη σημασία δηλαδή της λέξης με λέξεις διαφορετικές, που σε ένα ελαφρώς διαφορετικό επίπεδο είναι ισόμορφες με την λέξη ή την έκφραση που προσπαθείτε να καταλάβετε). Αυτό αμέσως προϋποθέτει κανόνες, διάταξη, τάξη κτλ.

Για το cut up

Μ.Μπούμπερ Το πρόβλημα του Ανθρώπου [εκδ.Γνώση]

Κ.Λ.Στρώς Μύθος και Νόημα [εκδ. Καρδαμίτσα]
Ρ.Τζακόμπι, Κοινωνική Αμνησία [εκδ. Ύψιλον]

Σ.Φροϋντ Ο Πολιτισμός πηγή δυστυχίας [εκδ. Επίκουρος]

Κόλλες κοπίδια ψαλίδια παραγωγής μας.