851 Αθήνα-Νικαια

Στο λεωφορείο της γραμμής 851 έχω μπει όντας ερωτευμένος, μεθυσμένος, ονειροπόλος, ευτυχής αλλά και κατσούφης ή σκεπτικός, αγχωμένος, αφιονισμένος και αφηρημένος.
Έχω ρεμβάσει κι έχω μιλήσει εκεί μέσα με τις ώρες.
Δεν θυμάμαι τίποτα!
Ναι.
Μια φορά από την Αθήνα, το έπαιρνα από την αφετηρία στη Μενάνδρου, (ή μήπως ήταν η Κοτζιά;) συναντάω έναν γνωστό μου "φτιαγμένο" μέχρι τα μπούνια, κάθεται δίπλα μου στη γαλαρία. Θέλω να ανάψω τσιγάρο, μου λέει ύστερα από λίγο, και έτσι αλλάξαμε θέσεις για να κάτσει στο παράθυρο ενώ οι υπόλοιποι στριμωγμένοι στραβοκοίταζαν...αρχίζει να αφηγείται μια ιστορία που μεταξύ πάρα πολλών αστείων κατέληγε στο πως αντί να πάρει το Αθήνα-Νίκαια πήρε κατά λάθος το Αθήνα-Πέραμα και κατέβηκε στο αντίστοιχο τέρμα.
Κατεβαίνω κι εγώ τα σκαλιά , μου λέει, βγαίνω σηκώνω το κεφάλι και βλέπω νυχτιάτικά τις βάρκες και τα βαπόρια, και τότε λέω μέσα μου, τι διάολο ρε ξεφτίλες, την κατρακυλήσατε την Κοκκινιά στη θάλασσα;
 
============

Κι ερωτώ: Ήμουν ένας άλλος άνθρωπος όταν έμπαινα κάθε μέρα στο λεωφορείο της γραμμής 851 και άλλος, εντελώς άλλος, τώρα που μπαίνω κάθε μέρα στο τρόλεϊ της 14;
Και απαντώ μόνος μου, ενάντια σε κάθε τεχνοβιονευροχημεία, πέρα από τις νοσταλγικές κατηχήσεις κι έξω από την τρικυμία του κόσμου:
Όχι. Όλα συνεχίζονται!
Θα το αποδείξουμε λεπτομερώς.

Salon De Vortex@artAthina 2015
"851 Αθήνα-Νίκαια"
Θα μας βρείτε στο σταντ αρ. 37
Το νού σας.
Δεν μας τρομάζουν οι επιστροφές.

Υπονόμευση. Αθήνα, μια Ιστορία του Πολιτικού Υπεδάφους

salondevortex@gmail.com
http://salondevortex.wordpress.com/
http://www.facebook.com/salonvortex

Η εγκατάσταση του Ζήση Κοτιώνη «Υπονόμευση» στοιχειοθετεί ένα εφήμερο μνημείο για την ανεπιτέλεστη πράξη ανατίναξης του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία» τα Χριστούγεννα του 1944, απο τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, με την ευκαιρία της κρίσιμης επίσκεψης του Τσώρτσιλ στην Αθήνα. Η αναμνημόνευση και η αρχειοθέτηση του συμβάντος είναι κατάδυση στο αστικό υπέδαφος και τις σκοτεινές υποδομές του, αναδεικνύοντας τη σωματικότητά του, ως πεδίου εγκόλπωσης του αστικού ασυνειδήτου και της ανεσταλμένης συλλογικής επιθυμίας.

συνεργάτης: Αλίκη Σαμαρά
έναρξη Πέμπτη 21.Φεβρουαρίου 20:00
salon de vortex[at cheapArt]
Α.Μεταξα 25, Εξάρχεια
Αθήνα
έως και 16 Μαρτίου
==================
Φράσεις και λέξεις κλειδιά: απώθηση, συλλογικό τραύμα, λήθη, ήττα, αρχείο, εποπτεία, περιφρούρηση, όριοθετήσεις της πόλης, νεοαποικιοκρατία, νομιμότητα και ανατροπή, κατακτητής, επιστροφή του απωθημένου, υπονόμευση, αστικό ασυνείδητο, ένοπλη σύγκρουση, πολιτικό εδαφος, ιστορία και νόημα, το παρόν του παρελθόντος...

Ιστορικά déjà vu

 

23/01/2013
Κάποιες εξηγήσεις σχετικά με το έργο στην Δέσποινα Ζευκιλή (αναδημοσίευση από το αθηνόραμα)

--

Πώς η χρυσή εποχή της ανοικοδόμησης έβαλε τα θεμέλια για την καθημερινή δυστυχία στη μεταπολεμική Ελλάδα; Δύο από τα βασικά μέλη της ομάδας Salon De Vortex, ο Γιάννης Γρηγοριάδης και ο Γιάννης Ισιδώρου, μας μίλησαν με αφορμή την εγκατάσταση με τίτλο «Η διαλεκτική της ανοικοδόμησης» που παρουσιάζεται στην CheapArt από τις 24/1 ως τις 16/2. 

Πώς προέκυψε η έκθεση και ποια είναι η κεντρική ιδέα;

Είναι μέρος του ευρύτερου προβληματισμού και των σχετικών πειραματισμών μας που αφορούν στο αστικό φαινόμενο: τις εντάσεις και τις μεταμορφώσεις του, το πλαίσιο της ιδεολογίας του και την στρατηγική του συστήματός του. Κατά κάποιον τρόπο αποτελεί συμπλήρωμα και συνέχεια της προ δύο ετών δουλειάς μας με τίτλο «Μοφερισμός, μια πρώτη αποτίμηση» (Salon de Vortex, Ιανουάριος 2011)
Στην τωρινή μας έκθεση, το όραμα για την “ανοικοδόμηση” στην Ελλάδα της δεκαετίας του '50 , συναντά το σημερινό κεντροευρωπαϊκό αίτημα για "αναπτυξιακή πολιτική", δημιουργώντας έτσι ένα ενδιαφέρον ιστορικό deja vu.
Η έκθεση έχει την μορφή μιας σύνθετης εγκατάστασης. Με ετερόκλιτα υλικά και πολλαπλές τεχνικές  παρουσιάζονται μεταξύ άλλων,  αρχεία και ευρήματα από την  "χρυσή εποχή" του μεταπολεμικού αναπτυσσόμενου τόπου, ηχητικά ντοκουμέντα, ανησυχητικά βίντεο μιας λεπτομερούς εξέτασης του αθηναϊκού πλήθους, ακριβείς αποτυπώσεις των ιχνών μιας μεσοτοιχίας, οικογενειακά κειμήλια και πλήθος τεκμηρίων της διαλεκτικής της ανοικοδόμησης στον ελληνικό πολιτικό χώρο.  Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης, μέσα από ερμηνείες και αναγωγές, κατασκευές και γλυπτά που σχολιάζουν την προπαγάνδα της ανοικοδόμησης μέσα από την αδρή υλικότητα και το βιομηχανικό αντικείμενο.

Με ποιον τρόπο δουλέψατε; Τι αποκομίσατε από την έρευνά σας σε σχέση με την ανοικοδόμηση στην Ελλάδα; Ήταν για σας μια διαδικασία «μάθησης»;

Εργαστήκαμε σαν καλλιτέχνες-ντετέκτιβ. Με επιτόπια έρευνα, εμπιστευτικά, με επιμονή και συνέπεια, αφήνοντας τα πάντα στην τύχη.
Αλληλοενημερωνόμαστε με αναφορές ακόμη και για τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας, δεν βάζουμε κανέναν χρονικό περιορισμό στην έρευνα μας, ανταλλάσσουμε τα ευρήματα και το υλικό που προκύπτει, δουλεύουμε ανεξάρτητα και συνδυάζουμε τακτικά τα συμπεράσματά και τα αποτελέσματα των εργασιών μας. Η αφοσίωση, το χιούμορ, το παιχνίδι, η τυχαιότητα, είναι βασικές παραδοχές της διαδικασίας που ακολουθούμε.
Διαπιστώσαμε σε κάθε μας βήμα  ότι το πρόταγμα για την ανοικοδόμηση προφασιζόμενο ένα "δημόσιο συμφέρον" έγινε ένα πανίσχυρο ιδεολογικό όπλο και στήριξε την ιδιοτέλεια, δημιούργησε αποκλεισμούς, έπληξε ανεπανόρθωτα κάθε ικμάδα δημιουργικής δράσης υπέρ μιας τερατώδους κερδοσκοπίας. Με μια απολύτως κοινότοπη επαναλαμβανόμενη ρητορεία, ακροβατώντας σε μια εθνικιστικοθρησκευτική και οικονομικιστική ορολογία επί μισό και πλέον αιώνα βοήθησε στην περαιτέρω υποβάθμιση της εργασίας, και στον μετασχηματισμό της υστερικής απελπισίας που δημιούργησε η βιομηχανική επανάσταση, σε καθημερινή δυστυχία.
Η καλλιτεχνική διαδικασία είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας. Η "χρήση" της πόλης, η τυχαία πρόσβαση και η παιγνιώδης εμπλοκή στους κώδικες, τα δίκτυα και τις δομές της, μας αποκαλύπτουν την πόλη ως ένα δυναμικό πεδίο μετασχηματισμών. Διευρύνοντας τον ορίζοντα της αντίληψής μας αυξάνουμε τις αντοχές μας και στεκόμαστε ψύχραιμα απέναντι στον ιλιγγιώδη γκρεμό του μηδενός, σε ένα περιβάλλον και  μια πόλη παραδομένη  στην αποξένωση, την αποτυχία, την θλίψη και την παρακμή.

Με ποιόν τρόπο διερευνώντας το παρελθόν με το συγκεκριμένο project μαθαίνουμε πράγματα για το σήμερα;
Θεωρούμε ως ενιαία χρονικά την μεταπολεμική περίοδο μέχρι και σήμερα αναγνωρίζοντας ιδιαιτερότητες και διαφοροποιήσεις. Η διερεύνηση του παρελθόντος εντείνει την απόλαυση του στοχασμού και των ενεργειών μας. Η ιστορία μας διδάσκει ότι τραγωδία και  φάρσα είναι σύμφυτες με την οργανωμένη ανθρώπινη δράση.

Τελευταία σε συγκεκριμένες διεθνείς εκθέσεις εκφράζεται ένα αίτημα για τη δυνατότητα της τέχνης να αποτελέσει εργαλείο πολιτικής εκπαίδευσης και ιστορικής αποσαφήνισης. Ποια είναι η δική σας γνώμη;
Πιστεύετε σε έναν καλώς εννοούμενο «διδακτισμό» του έργου τέχνης;

Ο "διαδακτισμός", όπως κι αν τον εννοήσουμε, η διαπαιδαγώγηση, η εκπαίδευση, οι προσπάθειες αποσαφήνισης της ιστορίας, είναι διαδικασίες χειραγώγησης και αξιώσεις εξουσίας που δεν σχετίζονται με την ζωντανή τέχνη καθεαυτή.
Δημιουργούμε υπέρ μιας τέχνης του νοήματος, μιας τέχνης υπερβατικής, δραστικής και παρούσας, που επιχειρεί να σταθεί πάνω και πέρα από τα ανταγωνιστικά πεδία της παραγωγής, των συναλλαγών, των ιδεολογικών τους πλαισίων και κάθε διακηρυγμένης βεβαιότητας.

Δέσποινα Ζευκιλή 

Η διαλεκτική της Ανοικοδόμησης

Πέμπτη 24.01.2013
20:00
Salon de Vortex @cheapArt,
Θεμιστοκλέους και Α.Μεταξα 25,
Αθήνα-Εξάρχεια

Ο Γιάννης Γρηγοριάδης και ο Γιάννης-izi-Ισιδώρου,  στο χώρο του cheapArt στα Εξάρχεια, παρουσιάζουν την εγκατάσταση τους με τίτλο «Η διαλεκτική της ανοικοδόμησης».
Μια απόπειρα να στοχαστούμε ιστορικά το παρόν  σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται κατά βάση από την λήθη του Iστορικού.
Το νέο αυτό σχέδιο αφού επισημαίνει την προβληματική και τον ειδοποιό χαρακτήρα του  ελληνικού μικροαστισμού, προχωρά στην εποπτεία της ανοικοδομητικής ιδέας ως τον κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο αναπτύχθηκαν  οι μέθοδοι και οι πρακτικές  του πλουτισμού, του καταναλωτισμού, της ραγδαίας εξάπλωσης του κιτς και της τελικής πολιτισμικής ομογενοποίησης.

Η εγκατάσταση «Η διαλεκτική της ανοικοδόμησης» προσδιορίζει τις κατευθύνσεις ενός ευρύτερου ερευνητικού εγχειρήματος υπό τον τίτλο 

Urbanism for Dummies

Η Διαλεκτική της Ανοικοδόμησης (συμπληρωμένη)

24.01.2013
20:00
Salon de Vortex @cheapArt,
Θεμιστοκλέους και Α.Μεταξα 25,
Αθήνα-Εξάρχεια

Ο Γιάννης Γρηγοριάδης και ο Γιάννης-izi-Ισιδώρου,  στο χώρο του CheapArt στα Εξάρχεια, παρουσιάζουν την εγκατάσταση τους με τίτλο «Η διαλεκτική της ανοικοδόμησης».

Τεκμήρια από αρχειακό υλικό σχετικά με την  αιφνίδια μεταβολή του χτισμένου τοπίου, σύμβολα και ερμηνείες των κοινωνικών κωδίκων που επέβαλε το νεοτερικό πολεοδομικό πρότυπο στην Ελλάδα, αλλά και χειρονομίες της αδρής υλικότητας αποτελούν τα κύρια εκφραστικά εργαλεία αυτής της εγκατάστασης.

Μια απόπειρα να στοχαστούμε ιστορικά το παρόν  σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται κατά βάση από την λήθη του Iστορικού.

Το νέο αυτό σχέδιο αφού επισημαίνει την προβληματική και τον ειδοποιό χαρακτήρα του  ελληνικού μικροαστισμού, προχωρά στην εποπτεία της ανοικοδομητικής ιδέας ως τον κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο αναπτύχθηκαν  οι μέθοδοι και οι πρακτικές  του πλουτισμού, του καταναλωτισμού, της ραγδαίας εξάπλωσης του κιτς και της τελικής πολιτισμικής ομογενοποίησης.

Η εγκατάσταση «Η διαλεκτική της ανοικοδόμησης» προσδιορίζει τις κατευθύνσεις ενός ευρύτερου ερευνητικού εγχειρήματος υπό τον τίτλο Urbanism for Dummies.