Όταν τα πράγματα πάνε στραβά,... πάνε στραβά από μόνα τους

 

Η ίδια η λογική έχει γίνει καταπιεστική.

Η λατρεία της "αλήθειας" και των μεμονωμένων γεγονότων είναι ωμός φετιχισμός.

Το Γεγονός, με την αναγωγή του σε αυτόνομο είδωλο, είναι ένας απόλυτος τύραννος μπροστά στον οποίο η σκέψη δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να προσκυνήσει με βουβή λατρεία.

Η ασθένεια του φωτισμένου ανθρώπου είναι ότι αποδέχτηκε, με τρόπο εξ ολοκλήρου προληπτικό, την ανωτερότητα των γεγονότων απέναντι στις ιδέες.

Η ώθηση προς το θετικό είναι θανάσιμος πειρασμός για την κουλτούρα. 

Οι "θετικές αλήθειες" της επιστήμης και των επιστημονικών νόμων, αντί να εξυπηρετούν ανθρώπινους στόχους και επιθυμίες, έχουν γίνει δεσμωτήριο που φυλακίζει το μέλλον. Την πορεία της ιστορίας τη ρυθμίζουν αυτά ακριβώς τα "γεγονότα" και όχι ο άνθρωπος.

Οι παλιοί σκοταδισμοί του θρησκευτικού δόγματος και της κοινωνικής κάστας αντικαταστάθηκαν από έναν ακόμα τυραννικότερο σκοταδισμό της "ορθολογικής επιστημονικής αλήθειας".

Τζωρτζ Στάϊνερ, Στον Πύργο του Κυανοπώγωνα (1971) 

μετάφραση Σεραφείμ Βελέντζας, εκδ. Scripta (2002)

Οι σημειώσεις που παραθέτει ο Στάϊνερ, με πλάγια, είναι από το εκτεταμένο δοκίμιο του Τιτο Περλίνι,

Αυτοκριτική της λογικής του Διαφωτισμού

Στο βίντεο

αριστερά: η πόλη του Πρίπιετ, φάντασμα μετά από το πυρηνικό ατύχημα στην Ουκρανία
δεξιά: ήρωες θυσιάζονται να σώσουν μια κατάσταση για την οποία "δεν ευθύνεται κανείς".

Όπως έχει τονίσει ο Ζακ Ελλύλ και γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, στις κοινωνίες που κατατρώει το Τεχνικό Σύστημα  "κανείς δεν ευθύνεται" -  ούτε στο Τσερνομπίλ, ούτε στην Φουκοσίμα, ούτε στην Αλαμπάμα, ούτε στο Μέριλαντ, ούτε στην Πενσυλβάνια, ούτε πουθενά στον κόσμο που κάθε λίγο και λιγάκι επιβεβαιώνεται ο παραλογισμός της λογικής μας.