Λόγος, σκλάβος, απόλαυση, φιλοσοφία

 

-Η ζωή είναι το σύνολο των δυνάμεων που αντιστέκονται στον θάνατο.

-Απόλαυση (και) ο δρόμος προς τον θάνατο.
-Η κλίση πρός το θάνατο, μια επιστροφή προς το άψυχο έρχεται στο προσκήνιο μέσα από μια εμπειρία του λόγου.

-Η γνώση συσχετίζεται άμεσα με την απόλαυση.
Η γνώση είναι αυτό που κάνει τη ζωή να σταματά σε κάποιο ορισμένο όριο προς την απόλαυση.
-Ο δούλος είναι εκείνος, που αποτελεί το στήριγμα της γνώσης.
-Τι δηλώνει η φιλοσοφία στην συνολική της εξέλιξη: την κλοπή, την αρπαγή, την υπεξαίρεση από τη δουλεία της γνώσης μέσω του εγχειρήματος του κυρίου.
-Η φιλοσοφία υπήρξε το υπνωτιστικό εγχείρημα προς όφελος του κυρίου.

Η επιθυμία για γνώση δεν έχει καμία σχέση με την γνώση. Ριζική διάκριση που έχει
ανυπολόγιστης σημασίας συνέπειες από παιδαγωγικής απόψεως, η επιθυμία για γνώση δεν είναι κάτι που οδηγεί στη γνώση. Αυτό που οδηγεί στη γνώση είναι ο λόγος της υστερικής.

Τίθεται πράγματι ένα ερώτημα. Ο κύριος που επιχειρέι αυτό το εγχείρημα μετατόπισης , τραπεζικής ιδιοποίησης της γνώσης του δούλου, έχει άραγε όρεξη για γνώση; Έχει την επιθυμία της γνώσης; Ένας πραγματικός κύριος δεν επιθυμεί να γνωρίζει τίποτα απολύτως, αυτό που επιθυμεί είναι τα πράγματα να λειτουργούν. Και γιατί να ήθελε να γνωρίσει; Υπάρχουν πιο διασκεδαστικά πράγματα από αυτό. Πώς ο φιλόσοφος κατάφερε να εμπνεύσει στον κύριο επιθυμία για γνώση;

βλ. και περιοδικό αληthεια τ.7ο άνοιξη 2013,

σελ 145-152

Αδηφάγα Πράγματα

Υπό το βάρος των έκτακτων και πολιτικά διδακτικών/παραδειγματικών γεγονότων στην Τυνησία, κάνουμε μια αναστροφή αφήνοντας στο πλάι τα επίκαιρα, και αντιγράφουμε απόσπασμα από μια συνέντευξη* που έδωσε ο Ζακ Λακάν στον Ε. Γκραντζότο στην Ρώμη το, επίσης επίκαιρο, 1974.

 

Η διάρρηξη του Πραγματικού ήταν θέμα απόφασης για τον Γάλλο χιουμορίστα και αναλυτή. Διαφεύγοντας της γνώσης  θα συμφωνήσω ενστικτωδώς. - Izi

*

"Είναι αλήθεια, υπάρχουν γύρω μας εξοργιστικά αδηφάγα πράγματα, όπως η τηλεόραση, μεσω της οποίας ένα μεγάλο μέρος από εμάς καταβροχθίσεται τακτικά. Αλλά αυτό γίνεται επειδή υπάρχουν άνθρωποι που αφήνονται να καταβροχθιστούν, που επινοούν μάλιστα για λογαριασμό τους ένα ενδιαφέρον σε αυτό που βλέπουν.

Και μετά υπάρχουν και άλλα πράγματα, πολύ πιο αδηφάγα: Οι πύραυλοι που πηγαίνουν στην σελήνη, οι έρευνες στα βάθη του ωκεανού κτλ. Κάθε είδους πράγματα που μας κατασπαράσσουν.

Αλλά δεν υπάρχει λόγος να δραματοποιούμε. Είμαι σίγουρος πως όταν θα έχουμε απαυδήσει με τους πυραύλους, με την τηλεόραση και με όλες αυτές τις καταραμένες μάταιες έρευνες, θα βρούμε κάτι άλλο να ασχοληθούμε. Πρόκειται για μια αναβίωση της θρησκείας, έτσι δεν είναι; Και μήπως υπάρχει μεγαλύτερο αδηφάγο τέρας από την θρησκεία; Πρόκειται για συνεχή γιορτή, ένας τρόπος να διασκεδάζουμε εις τον αιώνα τον άπαντα, όπως αυτό έχει αποδειχτεί.

Η απάντησή μου σε όλα αυτά είναι ότι ο άνθρωπος ήξερε πάντα να προσαρμόζεται στο κακό. Το μόνο πραγματικό που μπορούμε να συλλάβουμε , στο οποίο μπορούμε να έχουμε πρόσβαση είναι ακριβώς αυτό, είτε μας αρέσει είτε όχι θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση: Να δώσουμε ένα νόημα στα πράγματα, όπως λέγαμε. Διαφορετικά ο άνθρωπος δεν θα είχε άγχος, ο Φρόιντ δεν θα ήταν διάσημος κι εγώ θα ήμουν καθηγητής σε λύκειο".

 

 *Την μετέφρασαν ο Δημήτρις Βεργέτης και η Ντόρα Περτέση για το δεύτερο τεύχος του περιοδικού Αληthεια