«Παράξενο, όντως,
εδώ στην πρωτεύουσα της αιώνιας νιότης, του ατέλειωτου καλοκαιριού και τα λοιπά,
ο φόβος να κυριεύει και πάλι την πόλη όπως τις παλιές εκείνες μέρες, με τις μαύρες
λίστες του Χόλιγουντ, που δεν τις θυμάσαι, και τις ταραχές στο Γουάτς, που τις θυμάσαι
− εξαπλώνεται σαν αίμα μέσα σε πισίνα, ώσπου καταλαμβάνει όλο τον όγκο της ημέρας.
Και μετά ίσως εμφανίζεται κάποια παιχνιδιάρα ψυχή μ’ έναν κουβά πιράνχας, τα ρίχνει
μέσα στην πισίνα κι εκείνα αμέσως γεύονται το αίμα. Κολυμπάνε ολόγυρα ψάχνοντας
να βρουν από πού έρχεται το αίμα αλλά δεν βρίσκουν τίποτα∙ και τρελαίνονται όλο
και περισσότερο, ώσπου η τρέλα τους φτάνει σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Και σ’
εκείνο το σημείο αρχίζουν να τρώνε το ένα το άλλο».
Τόμας Πίνστον, Έμφυτο ελάττωμα
(2009),
Μετάφραση: Γιώργος Κυριαζής (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, 2011)
