Κάποιο απομεσήμερο του 1912, ο επιπόλαιος, νεαρός ακόμη, ήρωας ξεκινά από την Πλατεία Κλισύ στο Παρίσι το πολύχρονο ταξίδι του μέσα στην νύχτα.
Ο Μπαρναμπού κατατάσσεται στο στρατό για πλάκα ακολουθώντας με ενθουσιασμό ένα σύνταγμα που πέρασε μπρος από το καφενείο όπου έπινε τον καφέ του με ένα μπουμπούνα φίλο του, πιάνεται όμως "στην φάκα σαν τα ποντίκια" και όχι μόνο αυτό αλλά λίγο μετά τον προλαβαίνει και ο πόλεμος.
"Ο πόλεμος ήταν όλα όσα δεν καταλαβαίναμε" σκέφτεται πίσω από ένα δέντρο ενώ τα πρώτα βόλια των απέναντι ήδη περνούν ξυστά δίπλα του. Ήταν είκοσι ετών!
"Ο συνταγματάρχης μας η αλήθεια να λέγεται, έδειχνε αποστομωτική παλικαριά . Έκοβε βόλτες καταμεσής στο λιθόστρωτο κι έπειτα πέρα δώθε ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά, άνετος λες και περίμενε κάνα φίλο".
Ήταν λοιπόν τέρας αυτός ο συνταγματάρχης! Τώρα πια ήμουν βέβαιος, χειρότερος κι από σκυλί, δεν τον φαντάζονταν τον θάνατό του! Αντιλήφθηκα ταυτόχρονα ότι θα 'ταν κάμποσοι σαν και δαύτον στον στρατό μας, λεβέντες, κι έπειτα άλλοι τόσοι σίγουρα στον αντίκρυ στρατό. Ποιος ξέρει πόσοι; Ένα, δύο, ίσως πολλά εκατομμύρια συνολικά. Απ' την ώρα εκείνη η τρομάρα μου έγινε πανικός.
Με τέτοια υποκείμενα αυτή η σατανική βλακεία μπορούσε να βαστάξει επ' αόριστον... Γιατί να σταματήσουν; Ποτέ δεν μου φάνηκε πιο αδυσώπητη η ετυμηγορία των ανθρώπων και των πραγμάτων.
"Μην ήμουν λοιπόν ο μόνος δειλός επί γης;" συλλογιόμουνα.
Και με τι τρομάρα!...Χαμένος ανάμεσα σε δύο εκατομμύρια παλαβούς, ηρωικούς και ξέφρενους κι αρματωμένους ίσαμε τα μαλλιά; Με κράνη, δίχως κράνη, δίχως άλογα, με μοτοσυκλέτες, ουρλιάζοντας, μ' αμάξια, σφυρίζοντας, ακροβολιστές, συνωμότες, πετούμενοι, γονατιστοί, σκάβοντας λάκκους, κόβοντας λάσπη, κουτρουβαλώντας στα μονοπάτια, κροτώντας, θαμμένοι στο χώμα σάμπως σε καλύβι, για να τα αφανίσουν όλα, Γερμανία, Γαλλία και ηπείρους, ό,τι ανασαίνει, να τ΄αφανίσουν, πιο λυσσασμένοι κι από σκυλιά, λατρεύοντας τη λύσσα τους (κάτι που δεν το κάνουν τα σκυλιά), εκατό, χίλιες φορές πιο λυσσασμένοι από χίλια σκυλιά και πόσο πιο ανώμαλοι!
Ωραίοι ήμασταν! Μα την αλήθεια το μυριζόμουνα, είχα μπλεχτεί σε μια σταυροφορία της Αποκάλυψης.
Μας τσακώνει παρθένους η φρίκη όπως και η λαγνεία. Που να την φανταστώ εγώ τέτοια φρίκη αφήνοντας την πλατεία Κλισύ; Ποιος μπορούσε να προβλέψει πριν μπει πραγματικά στον πόλεμο όλα όσα χωρούσε η ηρωική και ρέμπελη βρωμοψυχή των ανθρώπων; Ήμουνα τώρα παγιδευμένος σ' αυτή την μαζική φυγή, προς τον ομαδικό φόνο, προς τη φωτιά...Έρχονταν από τα έγκατα κι ήταν πια εδώ."
Του Σελίν, Ταξίδι στην άκρη της νύχτας
στην πραγματικά απολαυστική μετάφραση-απόδοση της Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου.
Στην σελίδα 25...
Ακολουθούν άλλες 575 σελίδες.
Στην σελίδα 25...
Ακολουθούν άλλες 575 σελίδες.
ΥΓ Izi Οι καιροί είναι μυστήριοι, με την έννοια του ότι οι βρωμόψυχοι, μοβόροι και μνησίκακοι βλάκες κι από κοντά κι οι φρενιασμένες μανάδες τους- κι αυτές αιώνια φρούτα-ξεπετιούνται από παντού, από κει, κυρίως, που δεν το περιμένεις... Όπως συνηθίζουμε χτυπάμε ακόμη ένα καμπανάκι κινδύνου και συστήνουμε αυτές τις σελίδες ως όπλα εναντίον τους.
Ίσες αποστάσεις ποτέ! Το έχουμε ξαναπεί. Κρατάμε μια και μόνη απόσταση που είναι αυτή του βεληνεκούς της ρητής μας περιφρόνησης, και αν αυτή δεν φανεί αρκετή εδώ είμαστε πάλι να βρούμε τον τρόπο.
Περιφρονούμε λοιπόν εκτός από το κάθε παραπλανημένο κουρέλι (πριν από όλα), και τους επαγγελματίες "συμπαραστάτες λαών", τους αγωνιστές της βιτρίνας και τους κυνικούς "διοργανωτές", τους ενοικιαστές μικροφωνικών, τους τυπογράφους των άθλιων μπροσούρων και τους συγγραφείς τους, τους μεταφορείς υλικού, τους πραγματικά απίθανους "γραφίστες" (αυτές τις ταλεντάρες :-), τους καριερίστες (και μελλοντικούς υποψήφιους ή μελλοντικούς διπλοθεσίτες) εθελοντές που κάνουν τα θελήματα στους παραπάνω και όλο τον έμμισθο συρφετό.
Ίσες αποστάσεις ποτέ! Το έχουμε ξαναπεί. Κρατάμε μια και μόνη απόσταση που είναι αυτή του βεληνεκούς της ρητής μας περιφρόνησης, και αν αυτή δεν φανεί αρκετή εδώ είμαστε πάλι να βρούμε τον τρόπο.
Περιφρονούμε λοιπόν εκτός από το κάθε παραπλανημένο κουρέλι (πριν από όλα), και τους επαγγελματίες "συμπαραστάτες λαών", τους αγωνιστές της βιτρίνας και τους κυνικούς "διοργανωτές", τους ενοικιαστές μικροφωνικών, τους τυπογράφους των άθλιων μπροσούρων και τους συγγραφείς τους, τους μεταφορείς υλικού, τους πραγματικά απίθανους "γραφίστες" (αυτές τις ταλεντάρες :-), τους καριερίστες (και μελλοντικούς υποψήφιους ή μελλοντικούς διπλοθεσίτες) εθελοντές που κάνουν τα θελήματα στους παραπάνω και όλο τον έμμισθο συρφετό.
Όσο για τους υπόλοιπους που θα βρεθούμε σε συλλαλητήρια ενάντια στην σημερινή πολεμική θηριωδία και την απανθρωπιά ας έχουμε το νού μας να κρατήσουμε κι εκεί αποστάσεις.
Παπαδαριό, εθνοφασίστες, διεθνιστές πατριώτες, ριζοσπάστες-τριες του δημοσίου, μαφιόζοι, σεμνοί ακαδημαϊκοί-ες καριέρας, μικηθοδωρακικα ζόμπι, λεχρίτες αυτόνομοι κούροι, επίκουροι ασφαλιστές αυτοκινήτων, ρουφιάνοι-ες κάθε είδους κτλ. τρελούτσικα της αντισημιτικής κατάντιας.
Μακρυά, η σάλτσα λερώνει!
Προβληματιζόμαστε επιτοπίως.
Έχουμε το νου μας, κόβουμε κίνηση και διερωτόμαστε.
