(κείμενο του φίλου μας Φώτη Τερζάκη - επειδή μερικά πράγματα δεν χωνεύονται εύκολα)
ΠΕΡΙ ΑΓΡΑΣ
Η αχίλλειος πτέρνα των διανοουμένων, γνωστό από παλιά, είναι ο κρυφός έρωτάς τους για την ισχύ. Και αυτή, από τον καιρό του Πλάτωνα μέχρι τις ημέρες τού Τζοβάνι Τζεντίλε και τον Χάιντεγκερ, είχε κατά κανόνα τη μορφή τής πολιτικής εξουσίας. Η εν λόγω ροπή δεν έχει βεβαίως εκριζωθεί· τελευταία εκδήλωσή της στα καθ’ ημάς ήταν το περυσινό, μετά την εξέγερση του Δεκεμβρίου, μανιφέστο κομφορμισμού και πνευματικής υποτέλειας εκ μέρους των έξι του Παντείου και των τριών της ελεύθερης αγοράς του πνεύματος. Στις ημέρες μας όμως εμφανίζει μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή: η ισχύς στην οποία το πνεύμα προσκολλάται σαν περικοκλάδα δεν είναι μόνο, ή κυρίως, αυτή των πολιτικών ––η οποία στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό γίνεται όλο και περισσότερο θεαματική και κούφια–– αλλά εκείνη των επιχειρηματιών. Οι διανοούμενοι γίνονται αυλοκόλακες των εκδοτών, είτε του μεγάλου τύπου είτε ακόμα και ατομικών επιχειρήσεων με τις οποίες θεωρούν εγγενώς διαπλεγμένα τα συμφέροντά τους. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να προβαίνουν σε δημόσιες διακηρύξεις στήριξής τους ακόμα και σε περίπτωση εργασιακών διαφορών των εκδοτών με τους υπαλλήλους τους. Το ήθος αυτό εγκαινίασαν τα δύο (αρσενικού και θηλυκού γένους) φερέφωνα των εκδόσεων Πατάκη, που σήμερα βρίσκουν επάξιους συνεχιστές στους 49 (μάλλον αυτή τη στιγμή σπρώχνονται και άλλοι να προσχωρήσουν) υπασπιστές τού Σταύρου Πετσόπουλου των εκδόσεων Άγρα.
