Το αφελέστερο κομμάτι του μαρξισμού της εποχής μας, οι
μαρξιστές-λενινιστές συνηθίζουν ακόμη και τώρα να συγχέουν ("διαφωτίζοντας" το λαό στις προφορικές ερμηνείες του μαρξισμού) την έννοια
της αναγκαιότητας με την έννοια της ανάγκης την έννοια της εργασίας με την έννοια της πράξης και της ελεύθερης ή της αυτεξούσιας δραστηριότητας, την οποία τελευταία και πάλι συγχέουν με την έννοια του "ελεύθερου" χρόνου.
Έτσι φτάνεις να μιλάς για την "εργασία στον κομμουνισμό..."
Αυτές οι παλαιές τακτικές της ενεργής σύγχυσης της ορολογίας που τις περισσότερες φορές είχαν ως δικαιολογία την "αμεσότητα" απλώς προετοίμασαν το ελώδες ιδεολογικό έδαφος για το κάτεργο που είχαν σκοπό να εγκαταστήσουν στην αχανή Ρωσία (+εξηλεκτρισμός).
Στην δύση χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς άλλες συγχύσεις για τους ίδιους σκοπούς.
(Πρόοδος, ανάπτυξη, ελευθερία, οικονομία κτλ.)
Και αυτό δεν είναι τίποτα...
