06 Δεκεμβρίου 2006

Social media και δημόσια σφαίρα

 

Η τεράστια άνθιση των blogs και των λεγόμενων social media είναι δεδομένη και πολλοί πιστεύουν ότι εκφράζει μια βαθιά και μεγάλη ανάγκη των ανθρώπων να πουν δημόσια τις σκέψεις τους, να τις μοιραστούν, να μιλήσουν και να συζητήσουν.
Αυτό είναι πολύ ευχάριστο και δεν είναι εντελώς λάθος. Θα πρέπει όμως να συνδεθεί με ένα παράλληλο πολύ δυσάρεστο γεγονός: την εξαφάνιση της δημόσιας σφαίρας σε όλα τα επίπεδά της από τις σύγχρονες κοινωνίες. 
Δεν μιλάμε πια μεταξύ μας στους δρόμους και στις πλατείες… Και όταν συμβαίνει να το κάνουμε, μιλούμε λίγο πολύ άνευρα και κουμπωμένα, για τετριμμένες κι ακίνδυνες κοινοτοπίες.
Γιατί; Μάλλον διότι δεν νιώθουμε ότι έχουμε κάτι ζωτικό να μοιραστούμε, κάτι κρίσιμο να αντιμετωπίσουμε από κοινού. Δεν αισθανόμαστε ότι χρειάζεται να συνταιριάξουμε ένα λόγο κοινό. Έστω κι αν είναι ολοφάνερο πως τα σημαντικότερα προβλήματα όλων –ζωή, θάνατος, αρρώστια, επιβίωση, έρωτας, χαρές, λύπες, το νόημα ή μάλλον η αναζήτηση του νοήματος όλων αυτών– είναι ουσιαστικά πάνω κάτω τα ίδια, η αίσθηση που κυριαρχεί στον καθένα είναι πως τα δικά του προβλήματα είναι μοναδικά και, επομένως, τεράστια κι ακατανόητα στο βάθος τους από τον άλλον.

Ποιόν «άλλον» άλλωστε; Αυτόν που θεωρείς ότι είναι εν δυνάμει έτοιμος να σε εκμεταλλευτεί, προδώσει, ποδοπατήσει; Αυτόν με τον οποίον δεν σε συνδέει τίποτε πέρα, ίσως, από κάποια πρόσκαιρα κοινά ενδιαφέροντα ή συμφέροντα; Αυτόν με τον οποίον τον μόνο κοινό που έχεις είναι ότι κοιτάζει κι αυτός το συμφέρον του πάνω απ’ όλα όπως κι εσύ;
Έτσι, τα social media προσφέρουν την ιδανική «δημόσια σφαίρα» στο σύγχρονο άτομο του «μοναχικού πλήθους». Στο «ανεξάρτητο» άτομο, που πνίγεται πια από εκείνο που κάποτε θεώρησε σαν μεγάλη λύτρωση –δηλαδή την ανωνυμία. Που θέλει να μιλήσει πιο δημόσια και να μοιραστεί. Αλλά και που ταυτόχρονα φοβάται, και δικιολογημένα, να εκτεθεί άνευ πολλών ασφαλιστικών προϋποθέσεων.
Η ανωνυμία δεν ήταν βέβαια αυτοσκοπός του σύγχρονου ανθρώπου. Ήταν μάλλον ένα σκαλοπάτι ώστε να κερδίσει σε αυτονομία, σε ανεξαρτησία, σε ατομικότητα, φεύγοντας από τις μικρές, κλειστές κι ασφυχτικές τοπικές «κοινότητες» για τις «ανοιχτές» πόλεις και τις μεγαλουπόλεις.

Άγνωστος μεταξύ αγνώστων, κατόρθωσε πράγματι να κερδίσει έναν ιδιωτικό χώρο ατομικής ανάπτυξης μακριά από τα αδηφάγα βλέμματα κι από την άνευ όρων δημοσιότητα, χωρίς να είναι πια de facto υποχρεωμένος να λογοδοτεί για τις όποιες πράξεις του.

Έτσι, ο μοντέρνος άνθρωπος ήρθε αντιμέτωπος με την ίδια του την ανεξαρτησία, δηλαδή με τον ίδιο του τον εαυτό. Αναζητώντας την αυτονομία και την ανεξαρτησία, έπεσε στην ιδιωτικότητα. Και ο πιο πρόχειρος τρόπος ανάπτυξης ενός εαυτού οχυρωμένου στην ιδιωτικότητα και απαλλαγμένου από το «λόγον διδόναι» μιας κοινής ζωής, ήταν και είναι η διαμόρφωσή του ως ιδιώτη-συλλέκτη (όρος που προτιμώ από το «καταναλωτής»). 

Συλλέκτης εκλεκτικός αντικειμένων, πληροφοριών ή κι εμπειριών ακόμη, ο μοντέρνος ιδιώτης έμαθε σιγά σιγά:
  • να εντρυφεί από απόσταση μάλλον στα πράγματα, να τα απολαμβάνει παθητικά , παρά να τα διαμορφώνει
  • να επιλέγει μεταξύ δεδομένων απαντήσεων, παρά να θέτει ερωτήματα
  • να διαλέγει, παρά να παρεμβαίνει
  • να συγκρίνει, παρά να κρίνει 
  • να είναι δέκτης κι αναμεταδότης μάλλον, παρά πομπός.
Τούτη η κατάσταση ωστόσο, υπονόμευσε την ίδια την αρχή της ελεύθερης ατομικότητας, με τους δικούς της πλέον όρους. Η στραγγαλισμένη ατομικότητα αντικαταστάθηκε από ένα παθητικό ατομισμό, που αγάλλεται για τις συλλογές του. Αλλά θα πρέπει να προσέξουμε τι εννοούμε, εδώ, ως «παθητικότητα».

Ο εαυτός διαμορφώνεται σαν ολοκλήρωμα των απαντήσεων στα ζωτικά διλήμματα που θέτουν στο υποκείμενο οι τριβές κι οι αντιστάσεις, τις οποίες συναντάει καθώς ξανοίγεται στον κόσμο. Συνεπώς, μια ατομικότητα-συλλέκτης που δεν εμπλέκεται στα κοινά, που δεν τα συν-διαμορφώνει, που δεν θεωρεί ότι έχει λόγο να δώσει και που, συνεπώς, τα μόνα ζωτικά διλήμματα που αναγνωρίζει αφορούν στην επιλογή μεταξύ δεδομένων απαντήσεων, δεν είναι μια άβουλη ατομικότητα αλλά μια ατομικότητα με διασπασμένη και κομματιασμένη βούληση. Μια ατομικότητα με «πολλά ενδιαφέροντα», αλλά χωρίς άξονα και τελικά χωρίς ενδιαφέρον.

Μια τέτοια ατομικότητα, είναι ουσιαστικά μια αδιαφοροποίητη ατομικότητα, ατομικότητα χωρίς αυτό που λέμε «χαρακτήρα», «τσαγανό», «ψυχή», δηλαδή χωρίς ουσιαστική μοναδικότητα. Όμως μια τέτοια ατομικότητα, μπορεί πραγματικά να λέγεται ατομικότητα;

Να γιατί, λοιπόν, φοβόμαστε ότι τα αθροίσματα τέτοιας λογής ατόμων δεν μπορούν να είναι παρά μοναχικά πλήθη.
 
 

14 σχόλια:

max είπε...

Ο άνθρωπος θα βρίσκει πάντα τρόπους για να επικοινωνεί. Το αν είναι ουσιαστική αυτή η επικοινωνία, είναι άλλο ζήτημα. Και είναι ζήτημα παιδείας, κουλτούρας, εξέλιξης. Το να ανοιχτείς σε κάποιον, σημαίνει να ανοιχτείς στο ρίσκο του να πληγωθείς, αλλά και στην απέραντη χαρά του να μοιραστείς πολλαπλασιάζοντας. Πρόκειται για μία δοκιμασία πίστης στη ζωή και στην αγάπη εν τέλει.

Μην ξεχνάς επιπλέον ότι ζούμε στην εποχή του reality και της ψυχανάλυτικής προσέγγισης των πάντων, ώστε να έχουμε μάθει να βγάζουμε τα άπλυτα στη φόρα. Βέβαια και στις κλειστές κοινωνίες παλιότερα η κάθε γειτονιά άφριζε από τα κοτσομπολιά, καθώς η ζωή εκτυλισσόταν έξω από τους τοίχους των σπιτιών.

Τα blogs παρέχουν τεράστια ελευθερία έκφρασης. Δημιουργούν μία μικρή κοινότητα. Κάτι στο οποίο ο άνθρωπος πάντα θα επανέρχεται.

Ανώνυμος είπε...

Χολοσκα και λοιποί, καλημερα-χρόνια πολλά στους εορτάζοντες Νίκους μας.

Κατ αρχην το συγκεκριμένο μπλογκ, στο οποίο ανέβαζεις αυτό το επι-κριτικό ποστ ήδη σε διαψεύδει.

Διαφωνώ στα εξής:
"Οι άνθρωποι δεν μιλούν πια μεταξύ τους στους δρόμους και στις πλατείες. Κι όταν συμβαίνει να το κάνουν, μιλούν λίγο πολύ άνευρα και κουμπωμένα, για τετριμμένες κι ακίνδυνες κοινοτοπίες."
Από τότε που βγήκαν τα μπλόγκ έπαψαν να μιλούν στις πλατείες οι άνθρωποι?
"Έστω κι αν είναι ολοφάνερο πως τα σημαντικότερα προβλήματα όλων – ζωή, θάνατος, αρρώστεια, επιβίωση, έρωτας, χαρές, λύπες, το νόημα ή μάλλον η αναζήτηση του νοήματος όλων αυτών – είναι ουσιαστικά πάνω κάτω τα ίδια, η αίσθηση που κυριαρχεί στον καθένα είναι πως τα δικά του προβλήματα είναι μοναδικά και, επομένως, τεράστια κι ακατανόητα στο βάθος τους από τον άλλον."
Αντιλαμβανόμαστε το ίδιο όλα αυτα όλοι?!!! Είναι δυνατόν? και μάλιστα "πανω κάτω" (Μην ρωτήσεις εμένα)
Πότε οι άνθρωποι μιλούσαν ανοικτα "με νεύρο" ?
Στις σταυροφορίες? Στον Γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870, στον Γαλλογερμανικό πόλεμο του 1918 που μετετράπει σε αυτόν που λέμε 1ο παγόσμιο?, στο Αουσβιτς? ή μήπως για τους δύο τελευταίους φταίει τελικά το τηλέφωνο!!!.

Πότε είχαν κάτι ζωτικό να μοιραστούν... τότε?. Μάλλον ΤΟΤΕ.

Τα έχουμε ξαναπεί το "παλιά τους έφτιαχναν καλύτερα" δεν "παίζει" και είναι ένα νεκρό ανούσιο και εν δυνάμη επικίνδύνο, λόγο του βαθύτατου συντηρητισμόυ του, επιχείρημα, μιας και το Τότε το γνωρίζουμε όλοι, οι εν ζωή, από τα βιβλία και τα ερειπια του, εκτός εαν με το "Τότε" εννοούμε την "απωλεσθήσα νιότη μας" όπότε περναμε στην σφαίρα του γραφικού,ή καλύτερα στην σφαίρα της "αντιδραστικής νοσταλγικότητας", μαζευόμαστε να πιούμε και κανένα ουζάκι-οπως κι οι παπούδες μας- και μιλάμε για τις Δόξες μας "τότε που μόνον τότε και μόνον εμείς ξέραμε πως ερωτεύεσαι" τότε που μόνον τότε " γνωρίσαμε την οδύνη της ζωής" τότε που "είμασταν, γιατί τότε μόνον και μόνον εμείς σε θέση να κατανοήσουμε την ουσία της φιλίας και της συντροφικότητας γιατι τότε ήταν η φιλία Φιλία ενω τώρα μπλιαχ".

Οσο για τον Αλλο που είναι εν δυνάμει έτοιμος να σου φάει το λαρύγγι Αυτός με τον οποίον δεν σε συνδέει τίποτε πέραν, ίσως, κάποιων πρόσκαιρα κοινών συμφερόντων. Αυτός με τον οποίον τον μόνο κοινό που έχεις είναι ότι κοιτάζει κι αυτός το συμφέρον του πάνω απ’ όλα όπως κι εσύ. Αυτός δεν είναι Αλλος, αυτός είναι "κάποιος"
Ο "Αλλος" είναι άλλο κεφάλαιο.

συνεχίζεται...

HollowSky είπε...

@mel8max δεν διαφωνώ - απλά προσπαθώ να συνθέσω σιγά σιγά, κομμάτι κομμάτι, μια ευρύτερη εικόνα.

@ intothepill μ' αρέσει που σε νευρίασα :-)

Αν είδες το post μου "επικριτικό", ξαναδιάβασέ το γιατί είσαι άουτ. Πού λέω μωρέ πως τα blogs "φταίνε" για την έλλειψη δημόσιας σφαίρας;!

Κι αν το είδες και "νοσταλγικό", είσαι ... αράουτ :-)

Ούτε κι έγραψα για τον "άλλον" με ... Α κεφαλαίο - εδώ βγήκες κόρνερ :-)

izi είπε...

Ξαναδιαβάζω

1.Αν είδες το post μου "επικριτικό", ξαναδιάβασέ το γιατί είσαι άουτ.

1α."Θα πρέπει όμως να συνδεθεί[η ανθιση των μπλογκ] μ’ ένα παράλληλο δυσάρεστο γεγονός. Την εξαφάνιση της δημόσιας σφαίρας σε όλα τα επίπεδά της από τις σύγχρονες κοινωνίες".

2.Κι αν το είδες και "νοσταλγικό", είσαι ... αράουτ

2α.Οι άνθρωποι δεν μιλούν πια μεταξύ τους στους δρόμους και στις πλατείες.

3. Ο Άλλος είναι πάντα Άλλος με Α.
είπα λοιπόν για τον Άλλο με Α
εσύ είπες για τον "κάποιον", τον "κακό" τον "παλιάνθρωπο", τον "θύτη" που μας παραμονεύει.
Αυτό δεν έχει κανένα ενδιαφέρον.
Βλ. Ρεμπω, Λεβινας κτλ...

οπότε κερδίζω δυο κορνερ και ένα αρ ουτ :)

HollowSky είπε...

Καλά, εσύ έχεις μάθει να ... ζωγραφίζει η διαιτησία για πάρτη σου ;-)

1. Ότι ένα ευχάριστο (βλ. πρώτη μου παράγραφο) γεγονός συνδυάζεται και μ' ένα δυσάρεστο (β' παράγραφος), δεν σημαίνει πως επικρίνεται το ευχάριστο!

2. Ότι "οι άνθρωποι δεν μιλούν πια κ.λπ." είναι γεγονός. Η διαπίστωση ενός γεγονότος δεν είναι νοσταλγία.

[Ότι αυτό συνδέεται, σαν επιμέρους σύμπτωμα, με την εξαφάνιση της δημόσιας σφαίρας είναι βεβαίως προς απόδειξη - αλλά και πάλι δεν είναι νοσταλγία.]

3. Η παράγραφός μου για τον άλλον με μικρό α δίνει μια εικόνα - δεν την καθαγιάζει, ούτε την ευλογεί, ούτε αποτελεί ... θεωρία περί του άλλου με ότι α θέλεις.

* Πού είναι η μπάλα, οέο; :-)

Ανώνυμος είπε...

Φαίνεται τελικά πως στη διαδικτυακη εποχή όλες οι έννοιες που συγκροτούσαν επί χρόνια τον αστικο-και όχι μόνο!-ιστό (γενικά τις ανθρώπινες κοινότητες)αρχίζουν και μεταφράζονται σε έννοιες που συγκροτούν πια μία άλλη χωρική κοινότητα, αυτή του ίντερνετ.

Στα όρια μιας τέτοιας παραδοχής, τα blogs αποτελούν έναν δημόσιο χώρο, που πια στα πλαίσια διαφύλαξης κάποιας ανωνυμίας (βλ. απελευθερωμένος από καταπιέσεις, που συνεπάγεται πιο ειλικρηνή και ελεύθερη παραγωγή λόγου) μπορεί και τελικά ίσως και να γίνεται ένα πραγματικό στην ουσία του βήμα δημόσιου λόγου...

Πάνω κάτω-μέσα έξω,κτλ...αυτά υποθέτω ότι σκέφτεται και ο hollow_sky... Όμως αναρωτιέμαι τι ρόλο παίζει η επικοινωνία μεταξύ φυσικών προσώπων??? Ποιες διαφορές ενυπάρχουν? Στα πλαίσια όλων των παραδοχών περι ατομικότητας, ανάγκης επικοινωνίας,κτλ. μήπως το blog είναι η έυκολη λύση-παγίδα? Και γιατί τελικά να μη λέγαμε το μεγάλο καβαφικό ΟΧΙ στα blogs?

(Αμπελοφιλοσοφίες ανάκατα με υπαρξιακά! Και είπα να το κόψω το πολύ αλκοόλ)

Όπως και να' χει ανωνύμως προσωπικά συμμετέχω και ψάχνω τα blogs, αλλά έχοντας πάντα κατά νου τις ατομικές μου και τις κοινωνικές αντιφάσεις που αυτά προκαλούν ως φαινόμενο της εποχής...

IdentityCafe είπε...

Δεν νομιζω οτι υπηρχε ποτε αυτη η δημοσια σφαιρα που λες (ας μην παμε πισω στις χλαμυδες).
Για καποιο λογο καθε ανθρωπος στην εποχη του νομιζει οτι βαδιζει προς το χαος και οτι η αποσυνθεση της κοινωνιας ειναι υπ ατμον...
Δεν ξερω...Νομιζω τα πραγματα ειναι συνεχως καλυτερα αλλα ποτε οσο καλα οσο θα θελαμε...
Εδω καλα καλα πριν απο 3 γενιες δεν υπηρχε δημοκρατια παρα σε μια ντουζινα κρατη... (και παρολα τα προβληματα των δημοκρατιων, μαλλον πιο πολλες ελευθεριες εχει ο ανθρωπος σημερα αν συγκριθει με τους παπουδες του)
μηπως υπερβαλουμε? Και το βλογ ειναι υπεροχο μεσο.
Φιλικα!
ΙC

Ανώνυμος είπε...

Δεν αντιλαμβάνομαι καθόλου τι θες να πεις, γιατί δεν βοηθάει καθόλου η αοριστολογία που χρησιμοποιείς...

Προφανώς πάμε όλο και καλύτερα ως προς την καταστροφή του περιβάλλοντος, ως προς την εξατομίκευση του καθενός, ως προς την ιδιωτικοποίηση όλων, κτλ... Ήδη βαδίζουμε θριαμβευτικά και με πολύχρωμες σημαίες στα χέρια προς μία καταδυνάστευση νέας μορφής, χωρίς δυνάστες! Μια διάχυτη δυνάστευση...

Σχετικά με το αν υπήρχε κάποτε δημόσια σφαίρα, νομίζω πως ακόμα κι εγώ το έχω ζήσει παρά το ελάχιστο της ηλικίας μου...(το έζησα μέχρι που οργανώθηκε η γειτονιά μου κατακόρυφα) Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι το "δημόσια σφαίρα"... αλλά προσωπικά δεν μιλάω για κάτι χωρικά συγκεκριμένο.

IdentityCafe είπε...

Ειμαστε προφανως διαφορετικης κοσμοθεωριας και νομιζω θα καναμε εξαιρετους παραλληλους μονολογους με παρεα καφε και θεα το Θησειο εαν δεν ημουνα χωμενος στο χιονι.
Δημοσια σφαιρα στην ελλαδα δεν υπηρξε διοτι ελαχιστοι ανθρωποι ξερουν να συζητουν. Τι εννοεις? Το καφενειο? Το μικρο χωριο που ξερουν ολοι τα παντα για τους παντες χωρις επιλογη? Ειλικρινα δεν καταλαβαινω ποια ειναι αυτη η δημοσια σφαιρα!
Οι συζητησεις μεταξυ φιλων, γνωστων , συναδελφων δεν νομιζω οτι εχουν εκλειψει...ουτε και προκειται...
Το περιβαλλον καταστρεφεται μεν οπως σωστα λες, αλλα χιλιαδες επιστημονες προσπαθουν να βρουν λυση.
Πριν απο 50 χρονια δεν υπηρχε καν πενικιλλινη, εαν παθαινες μια απλη πνευμονια με Strep.pneumo εχετε γεια βρυσουλες λογγoi βουνα ραχουλες(για να μην μπω σε αλλες λεπτομερειες). Περιβαλλον καταστρεφεται αλλα εκατομμυρια ανθρωποι ανα τον κοσμο ζουνε ΚΑΛΥΤΕΡΗ ποιοτητα ζωης και περισσοτερο. Οι ισορροπιες λεπτες αλλα υπαρχουν τοσα καλα που δεν τα υπολογιζουμε.
Η εξατομικευση που λες δεν καταλαβαινω πως ειναι κατι καινουριο! Εξαλλου η ικανοτητα του ατομου στις μερες μας να ικανοποιησει τα ονειρα του η τις φιλοδοξιες του ειναι τεραστια! Αντε πες μου εσυ τι μπορουσε να κανει ελληνας της μεσαιας ταξης στην ελλαδα πριν απο 50 χρονια! Τωρα ειμαστε η πρωτη χωρα στον κοσμο σε εξαγωγη φοιτητων ανα κατοικο (και καλα κανουνε οσοι μπορουνε, αφου οπου υπαρχουν ευκαιριες ειναι προσβασιμες πλεον πολυ ευκολοτερα!)
Και επισης αντιλαμβανεσαι οτι αυτο γινεται με στερησεις των οικογενειων οποτε η εξατομικευση ειναι σχετικη που λες. Καθως κι εσυ αυριο που θα θελεις το παιδι σου να σπουδασει αυτο η το αλλο θα κανεις τις αναλογες θυσιες. Εγω αυτο το βρισκω υπεροχο.

Η ακομα και μεσα στην ελλαδα, με τη βοηθεια (η το βουρδουλα) της Ενωσης εχουν γινει παρα πολλα πραγματα που αλλιως ουτε βουλγαρια η ρουμανια δεν θα ειμασταν ακομα. Την ενωση γιατι τη θεωρουνε ολοι δεδομενη ? Ειναι τεραστια κατακτηση των ευρωπαιων που σφαζοντουσαν ανα τα μιλενια και μεσα σε 50 χρονια εγινε η γρηγοροτερη προοδος και αναπτυξη στην ηπειρο απο την εποχη του κρο-μανιον! (αντι ολοι να λεμε οτι ειμαστε πολιτες της ενωμενης ευρωπης που ειναι μεγιστη κατακτηση, ασυλληπτη! την υποθαλπτουμε καθημερινα, αφου μονο τα αρνητικα της βλεπουμε που αναμφιβολα υπαρχουν.)

Για την ιδιωτικοποιηση ας μην αρχισουμε. Μακαρι να ηταν τα παντα ιδιωτικα και το κρατος μονο να υπηρχε για να συμβαλλει στην εφαρμογη των κανονων και των νομων.
Η μεγαλυτερη οικονομικη ωφελεια του πολιτη επερχεται απο τον ελευθερο ανταγωνισμο. Αυτο δυστυχως δεν εχει φτασει ελλαδα ακομα.
Καταδυναστευση, δυναστες, ειλικρινα αυτα μου ακουγονται απο αλλον πλανητη. Ποτε στην ιστορια του ανθρωπου το ατομο δεν ειχε τοση δυναμη να καθορισει τη ζωη του και το μελλον του.
Περαν διαφορων κοινωνικων πλαισιων που οφειλει κανεις να υπακουσει αφου δεν ζουμε στη ζουγκλα (αλλα αλλαζουν και αυτα με τα χρονια και τους καιρους) καμια αλλη δυναστευση δεν βλεπω. (Τωρα εαν κυβερνωμαστε απο μετριους η αναξιους, παρ ολα αυτα ειναι καλυτερα πριν απο 2-3 γενιες, αλλα οχι τοσο καλα οσο θα θελαμε, που νομιζω αποτελει μεγαλυτερο frustration).
Oι στοχοι του ανθρωπου σημερα ειναι πιο εφικτοι και η επικοινωνια ανα την υφηλιο πολυ πιο ευκολη!
Η παγκοσμιοποιηση θελει δουλεια πολυ αλλα ειναι ισως το πιο ενδιαφερον πραγμα που συνεβη στην ιστορια.
Φιλικα
IC

Ανώνυμος είπε...

OK!Επιβεβαιώνεις με εξαιρετικό τρόπο αυτό που λες "ελαχιστοι ανθρωποι ξερουν να συζητουν"...

Δε θα μπω στη διαδικασία να παράγω έναν εκ νέου μονόλογο, όπως ξεκάθαρα αναφέρεις "Ειμαστε προφανως διαφορετικης κοσμοθεωριας και νομιζω θα καναμε εξαιρετους παραλληλους μονολογους με παρεα καφε και θεα το Θησειο εαν δεν ημουνα χωμενος στο χιονι."

Λυπάμαι, αλλά ακόμα και που δεν είμαι από Αθήνα, όταν ανεβαίνω στην "πρωτεύουσα" δε πάω στο Θησείο για καφέ...

Είχα όρεξη να μιλήσω και να πω πράγματα, αλλά νομίζω ότι καταστρέφεις πανυγηρικά τον διάλογο...

Απλα θεωρώ ότι δεν είναι όλα τα πράγματα λογικής " Ε Τ Σ Ι Μ ' Α Ρ Ε Σ Ε Ι ! "

Με πραγματικά πολύ καλή διάθεση
Χ.Κ.

Υ.Γ. Νιώθω πραγματικά i.c. ότι τοποθετήθηκα σε ένα τηλεοπτικό παράθυρο... Και δυστυχώς το προκάλεσε το τελευταίο comment σου αυτό...

IdentityCafe είπε...

ΧΚ ειπε
"Δεν αντιλαμβάνομαι καθόλου τι θες να πεις, γιατί δεν βοηθάει καθόλου η αοριστολογία που χρησιμοποιείς..."

Αγαπητε, ανθρωποι που σκεφτονται τοσο διαφορετικα μονο παραλληλους μονολογους μπορουν να κανουν.
Ειναι θεμα ρεαλισμου. Μονο αν υπαρχουν κοινες βασικες κοσμοθεωριες μπορουν να επηρρεασει ο ενας τον αλλο σε επιμερους θεματα!
Αυτο δεν σημαινει οτι δεν μας χωραει ολους ο τοπος, ετσι?
Εσυ εαν νομιζεις οτι καταστρεφω το "διαλογο" επειδη διαφωνω μαζι σου να περιορισεις την εισοδο σχολιων σε αυτους μονο που συμφωνουν μαζι σου. Ενδιαφερουσα η αποψη σου! Μπραβο.


Το προηγουμενο σχολιο μου δεν περιεχει καμια προθεση να πεισει κανενα, το παρεθεσα γιατι εχω βαρεθει να ακουω/διαβαζω τα ιδια μιζερα πραγματα να αναμασωνται ες αει για την υποτιθεμενη "εξατομικευση" και την "καταδυναστευση"!

Επισης οταν αναφερεις ειρωνικα την "πρωτευουσα" η το Θησειο, που εν τελη τυχαια τα ανεφερα {θα μπορουσα να γραψω, Βουδαπεστη και καφε στο καστρο (εκει πας?)} σημαινει οτι μαλλον ησουν εκτος εαυτου οταν εγραφες το σχολιο σου, επομενως λυπαμαι, δεν ηθελα να σε πικαρω.
Με καλη διαθεση,
IC

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι το λέγομαι δημόσια (... τής γής οι blogarismenoi... ) δεν σημαίνει και συν-κοινωνώ σάν να λέγαμε συμπολιτεύομαι, αφού όπως το λές, κάτι τέτοιο θά απαιτούσε και δράση για κάποιο, αντιλαμβανόμενο ως κοινό, ενδιαφέρον η συμφέρον.
Δεν θα την έλεγα όμως και εντελώς ανάξια αυτή την πλασματικά «ιδανική δημόσια σφαίρα». Κι αυτό γιατί – πάντα με την επιφύλαξη του ποιός δύναται να κατέχει το ηλεκτρονικό μέσο, η έχει τον χρόνο νά το χειρίζεται- επιτρέπει να εκφραστουν και λόγοι που στην κλασσικη θεώρηση του δημόσιου θα ήσαν παντελώς αποκλεισμένοι (βλ. γυναικείο λόγο στό Ιράν π.χ., λόγο μεταναστων κ.λ.π. )
Εξάλλου και η εννοια της αστικής δημόσιας σφαίρας , του κοινωνικου συμβολαίου κ.λ.π. δεν χωρουσε και πολύ κόσμο εξ αρχής μοιρασμένα ήσαν τά πραγματα.
Προτιμώ να είμαι αισιόδοξη. Οι μοναχικοί, ατομικοι μα δημοσίως εκφραζόμενοι λόγοι τών blog , ίσως δεν είναι μόνο η ιδιωτική μας γλάστρα στο μπαλκόνι του δικτύου ίσως να μάς λενε και κάτι άλλο :
ότι αυτό που θεωρούμε ως εγώ και ώς αλλο ίσως είναι μιά διαδικασία που δέν είναι τελειωμένη, ίσως είναι μια διαδικασία σε εξελιξη και της οποίας η αναπτυξή να μην γίνεται σε κουκούλι, να απαιτεί ίσως μιάν άλλη αντίληψη της εννοιας του δημόσιου.

Απο τα σχόλια που προηγήθηκαν νομίζω εχουν ανακύψει κάποια ενδιαφέροντα σημεία γιά εξέταση και συζήτηση. Οπως αυτό που λεει ο/η ID: <"Μονο αν υπαρχουν κοινες βασικες κοσμοθεωριες μπορουν να επηρρεασει ο ενας τον αλλο σε επιμερους θεματα!">?
και να προσθέσω: Μήπως οι δυτικές δημοκρατίες σήμερα βρισκονται μπρος στην ανάγκη επαναθεώρησης τής εννοιας του δημοσίου (αν θά πρεπει νά αντιδιαστέλλεται ντε και καλα προς κάτι ιδιωτικο)?

Caesar είπε...

[ Ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα στη ζωή είναι, "είμαι αρκετά τολμηρός για να εκτεθώ; για ν' ανοιχτώ σε κάποιον και να κάνω μια σχέση που θα καταλήξει στην αγάπη;" Αυτό το άνοιγμα, η έκθεση, είναι για μένα το βαθύτερο νόημα της ζωής.]

Ροτζερ Γουοτερς

HollowSky είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσες οι τοποθετήσεις σας άγνωστοι φίλοι. Ξαναδιευκρινίζω ότι δεν τοποθετήθηκα αρνητικά-απορριπτικά προς τα blogs (άλλωστε σε blog γράφω!). Προσπαθώ να φτιάξω μια γενικότερη εικόνα του πράγματος, συνδέοντάς το με άλλα κομμάτια του παζλ.

Identify cafe η δημόσια σφαίρα δεν είναι οπωσδήποτε ή μόνον κάτι σαν Πνύκα, ένας τόπος όπου υποτίθεται πως όλοι ξέρουν να μιλούν. Είναι καταρχήν, γενικά, ένα "ολοκλήρωμα" χώρων και χρόνων συνάντησης μεταξύ των ανθρώπων.

Ένα παράδειγμα. Πήγα αυτές τις μέρες Θεσσαλονίκη και μ'έπιασε φρίκη με ορισμένες "εξωραϊστικές παρεμβάσεις" του Δήμου στο δημόσιο χώρο: π.χ. τοποθέτησαν καγκελάκια σ' όλα τα πεζούλια της πλατείας Ναυαρίνου, ώστε σαφέστατα ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΘΙΣΟΥΝ ελεύθερα εκεί οι άνθρωποι αλλά Ν' ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ (και φυσικά πληρώνουν, πίνοντας αμφίβολους σε ποιότητα αλλά σίγουρα πανάκριβους σε τιμή καφέδες και κουβεντιάζοντας υπό τους σχεδόν εκκωφαντικούς ήχους "συνοδευτικής μουσικής"). Η Αριστοτέλους γέμισε με τεντες-πλαστικούρα. Στη Ροτόντα τα παγκάκια εξαφανίστηκαν (μαζί με το παζάρι).

Δεν θα έλεγα πως είναι πρόοδος η παράδοση των δημόσιων χώρων στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Όσο λιγοστεύουν ή παρεμποδίζονται οι δυνατότητες να βρεθείς με ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ανθρώπους (κι όχι μόνον όσους επιλέγεις με βάση τα γούστα σου), τόσο λιγότερα καταλαβαίνεις και μαθαίνεις για τον κόσμο όπου ζεις - κι αυτή τη μάθηση δεν την αναπληρώνει καμμιά "πληροφορία".

Τελοσπάντων, θα υπάρξει και συνέχεια στο post μου αυτό.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

1000 ρέγγες (7) 1100 (1) 1789 (2) 1837 (1) 1846 (1) 1848 (1) 1850 (1) 1871 (1) 1900 (2) 1907 (1) 190cm (4) 1917 (12) 1919 (1) 1936 (2) 1939 (1) 1940 (1) 1943 (2) 1944 (1) 1946 (1) 1947 (1) 1950 (2) 1952 (1) 1957 (1) 1965 (3) 1967 (1) 1968 (5) 1969 (1) 1978 (2) 1980 (1) 1983 (1) 2003 (1) 2006 (1) 2008 (9) 2015 (1) Α. Μπορντίγκα/A. Bordiga (1) Α. Σβιατόγκορ/А. Святогор (1) Α.Ι. (7) Α.Κέννυ/A. Kenny (1) Α.Κοντ/A.Comte (1) Α.Ντ.Μονκρετιέν/A.de Montchretien (1) αγάπη (5) Αγγλία (3) Αγία Πετρούπολη (1) Αδάμ Σμιθ/Adam Smith (9) Αθήνα (13) Αιδ. Μπίλι/Rev Billy (1) Άινσταϊν (1) Αισχύλος (1) Άκης Πάνου (1) Ακρόπολη (2) Αλαίν Καγιέ/Alain Caillé (1) Άλαν Τιούρινγκ/Alan Turing (2) Άλασνταιρ Μακιντάιρ/Alasdair MacIntyre (1) Αλβέρτος ο Μέγας (1) Αλέκα Παπαρήγα (1) Αλέξανδρος Κοζέβ/Alexandre Kojève (2) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1) Αλέξανδρος Σμέμαν/Александр Шмеман (1) Αλέξανδρος Σοκούροφ/Алекса́ндр Соку́ров (1) Αλέξανδρος Τομπάζης (1) Αλέξανδρος Τρόκκι/Alexander Trocchi (1) Αλεξάντερ Μπέρκμαν/Александр Беркман (3) Αλέξης Ασλάνογλου (2) Αλέξης Καλοφωλιάς (1) Αλέξης ντε Τοκβίλ/Alexis deTocqueville (3) αλήθεια (27) Αληthεια (2) Αλκιβιάδης (1) αλλοτρίωση (61) Αλμπέρ Καμύ/Albert Camus (2) Άλμπερτ Σπέερ/Albert Speer (2) Άλμπερτ Φίνεϊ/Albert Finney (1) Αλμπέρτο Καβαλκάντι/Alberto Cavalcanti (2) Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Duhrer (1) Άλντους Χάξλεϊ/Aldus Haxley (1) Αλταμίρα (6) Αλφειός (1) Αναξίμανδρος (1) ανάπτυξη (17) αναρχισμός (10) Ανδρέας Εμπειρίκος (1) Ανδρέας Παπανδρέου (1) ανθρώπινα πιράνχας (32) ανθρωπολογία (1) Άννα Άρεντ/Hannah Arendt (8) Άννα Ιβάνοβνα Μπελιάι/Анна Ивановна Беляй (1) Άννα Κοκκίνου (1) Ανρί Ντεμπριγιώ/Henry Debrillaut (1) Ανρί Λεφέβρ/Henri Lefebre (4) Ανρί Μισώ/Henry Michaux (2) Άνσελμ Γιάπε/Anselm Jappe (1) Άνταμ Κέρτις/Adam Curtis (1) Αντίνοος (1) Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ/Antoine de Saint-Exupéry (1) Αντρέ Κερτέζ/André Kertész (1) Αντρέ Ορλεάν/André Orléan (5) Άντυ Γουώρχολ/Andy Warhol (2) Αντώνης Κουτρουμπής (1) αξία (13) Άρβο Περτ/Arvo Pärt (2) Αργυριάδης-Καλούμενος-Μπάτσης (1) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Κωνσταντινίδης (1) Άρης Μπερλής (1) Άρθουρ Λένινγκ/Arthur Lehning (1) Αρθούρος Σοπενχάουερ/Arthur Schopenhauer (3) Αριστοτέλης (14) Άσγκερ Γιόρν/Asger Jorn (21) Άυν Ραντ/Ayn Rand (3) Αφρική (2) Β. Γκ. Ζέμπαλντ/W. G. Sebald (2) Β.Α. Μότσαρτ/W.A/ Mozart (1) Βαγγέλης Αρτέμης (2) Βαλεντίν Βολόσινοφ/Валенти́н Воло́шинов (1) Βάλτερ Μπένγιαμιν/Walter Benjamin (6) Βανς Πάκαρντ/Vance Packard (2) Βασίλης Ηλιακόπουλος (2) Βασίλης Στρατιώτης (1) Βενετιά (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent Descombes (16) Βέρνερ Χέρτσογκ/Werner Herzog (1) Βερολίνο (3) βία (20) Βιετνάμ (2) Βίκτωρ Μπούλλα/Виктор Буллаa (1) Βίκτωρ Ουγκώ/Victor Hugo (1) Βίκτωρ Σερζ/Ви́ктор Киба́льчич (1) Βίκτωρ Σκλόφκσι/Ви́ктор Шкло́вский (3) Βίκτωρ Φρανκλ/Victor Frankl (2) Βίλεμ Φλούσερ/Vilem Flusser (1) Βίνσεντ Μπράουν/Vincent Browne (1) βιοτεχνολογία (6) Βλαδίμιρος Λένιν/Влади́мир Ле́нин (6) Βλαντίμιρ Μαγιακόφκι/Влади́мир Маяко́вский (2) βοηθήματα μνήμης (11) Γαλλία (8) Γένεσις (1) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (4) Γερμανία (9) Γιάννηδες (1) Γιάννης Γρηγοριάδης (9) Γιάννης Ισιδώρου (4) Γιάννης Κάτρης (1) Γιάννης Πεδιώτης (3) Γιάννης Ρίτσος (3) Γιάννης Σκαρίμπας (3) Γιάννης Τσέγκος (1) Γιόζεφ Μπλοχ/Joseph Bloch (1) Γιόζεφ Ντίτζγκεν/Josef Dietzgen (1) γιορτή (18) Γιούργκεν Χάμπερμας/Jurgen Habermas (2) Γιόχαν Γκριμονπρέ/Johan Grimonprez (1) Γιόχαν Χουιζίνγκα/Johan Huizinga (3) Γιώργος Γαϊτάνος (1) Γιώργος Μακρής (1) Γιώργος Νικολαΐδης (1) Γιώργος Σεφέρης (2) Γιώργος Χαντζής (1) Γκ. Κ. Τσέστερτον/G.K. Chesterton (5) Γκ. Ράιλ/G. Ryle (1) Γκαίτε/Goethe (1) Γκέοργκ Ζίμελ/Georg Simmel (4) Γκετζ Άλυ/Götz Aly (1) Γκι Αμπέιγ/Guy Abeille (1) Γκίλμπερτ Ράιλ/Gilbert Ryle (2) Γκιόργκι Λίγκετι/György Ligeti (1) Γκιόργκι Λούκατς/György Lukács (4) Γκουίντο Καβαλκάντι/Guido Cavalcanti (1) Γκυ Ντεμπόρ/Guy Debord (23) Γκύντερ Άντερς/Günther Anders (9) γλώσσα (21) Γουάλας Στήβενς/Wallace Stevens (1) Γουδή (1) Γουίλιαμ Ήγγλετον/William Eggleton (1) Γουίλιαμ Μπάροους/William Burroughs (2) Γουίλιαμ Σαίξπηρ/William Shakespeare (3) Γούντι Άλλεν/Woody Allen (1) Γρηγόρης Βαλτινός (1) Δανία του Βορρά (2) Δανία του Νότου (5) Δελφοί (1) Δέσποινα Ζευκιλή (1) Δημήτρης Δημητριάδης (1) Δημήτρης Καραγιάννης (1) Δημήτρις Βεργέτης (1) δημιουργικότητα (8) Διεθνής (1) δικαιοσύνη (12) δοκιμασίες (3) Δουβλίνο (1) Δραπετσώνα (1) δυσφορία (30) Ε. Άνσκομπ/E. Anscombe (4) Ε. Βιλ/E. Will (1) Έ. Λ. Μάστερς / Ε. L. Masters (1) Ε.Ε. Κάμινγκς/E.E. Cummings (1) Ε.Χ. Γονατάς (1) Έζρα Πάουντ/Ezdra Pound (1) εικονική δημόσια σφαίρα (5) εικονογραφημένα κείμενα (10) εκπομπές (58) Ελβετία (1) Έλεν Κέλλερ/Helen Keller (1) Ελένη Ηλιοπούλου (1) Ελένη Μπέλλου (1) Ελευθερία (42) Ελευθεριακός (1) Ελίας Κανέττι/Elias Canetti (1) Εμίλ Μπενβενίστ/Emile Beneveniste (1) Εμίλ Ντυρκέμ/Emile Durkheim (1) Εμίλ Σιοράν/Emil Cioran (1) Έμιλυ Ντίκινσον/Emily Dickinson (2) Εμμανουήλ Καντ/Emmanuel Kant (2) Εμμανουήλ Λεβινάς/Emmanuel Levinas (3) Εμμανουήλ Μουνιέ/Emmanuel Mounier (1) Έντσο Τραβέρσο/Enzo Traverso (1) εξατομίκευση (45) εξέγερση (10) εξουσία (38) επανάσταση (25) επαναστατικός χαρτοπολτός (4) επιβίωση (5) επιστήμη (23) Έρασμος/Erasmus (1) εργασία (23) Ερίκ Σατί/Eric Satie (1) Έρικ Χομπσμπάουμ/Eric Hobsbaum (1) Έρνεστ Γκέλνερ/Ernest Gellner (1) Ερνστ Γιούνγκερ/Ernst Junger (2) Ερνστ Κασσίρερ/Ernst Cassirer (3) Ερνστ Μπλοχ/Ernst Bloch (1) ΕΡΩΔΙΟΣ (1) ΕΣΗΕΑ (2) ΕΣΣΔ (1) Ετιέν Ντε λα Μποεσί/Etien De la Boetie (1) Ευγένιος Ενρικέζ/Eugène Enriquez (1) Ευγένιος Ζαμιάτιν/Евге́ний Замя́тинn (1) Ευγένιος Ιονέσκο/Eugene Ionesco (1) ευρωπαϊκή προοπτική (49) ευτυχία (11) Ζ.-Ζ. Ρουσσώ/J.-J. Rousseau (1) Ζ.-Π. Βουαγιέ/J.-P. Voyer (5) Ζ.-Π. Ντιτέιγ/J.-P. Duteuil (1) Ζ.-Π. Ντυπουΐ/J.-P. Dupuy (1) Ζ.-Π. Σαρτρ/J.-P. Sartre (2) Ζακ Ελλύλ/Jacques Ellul (29) Ζακ Λακάν/Jacques Lacan (6) Ζακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (2) Ζακ Ντεριντά/Jacques Derrida (2) Ζακ Πρεβέρ/Jacques Prévert (2) Ζακ Σαπίρ/Jacques Sapir (2) Ζαν Ιτάρ/Jean Itard (1) Ζαν Μορώ/Jeanne Moreau (1) Ζαν Μπωντριγιάρ/Jean Baudrillard (1) Ζαν-Λυκ Γκοντάρ/Jean Luc Godard (3) Ζαν-Πιέρ Βερνάν/Jean Pierre Vernant (1) Ζαπατίστας (1) Ζάχα Χαντίντ/Zahā Ḥadīd (1) Ζάχος Παπαζαχαρίου (1) Ζεράρ Νταβί/Gerard Davy (1) Ζερμαίν Γκρηρ/Germaine Greer (1) Ζήσης Κοτιώνης (2) Ζήσης Σαρίκας (5) Ζιλ Ντελέζ/Gilles Deleuze (2) Ζιλ Ντωβέ/Gilles Dauve (1) Ζορ Βον/Zohr Vaughan (1) Ζύγκμουντ Μπάουμαν/Zygmunt Bauman (3) Ζυλ Ντωβέ/Gilles Dauvé (3) ζωή (45) Ζωρζ Μπατάιγ/Georges Bataille (1) ηθική (34) ΗΠΑ (19) Θανάσης Σβώλος (1) Θάτσερ/Thatcher (1) θέαμα/spectacle (13) Θένια Κουτρουμπή (1) Θεολόγος Βοσταντζόγλου (1) Θεός (16) Θεοφάνης Μελάς (2) Θεσσαλονίκη (2) Θήοντορ Ρόζακ/Theodore Roszak (1) θλίψη (12) Θοδωρής Χιώτης (1) Θόδωρος Ζιάκας (1) Θουκυδίδης (2) Ι.Θ. Κακριδής (1) Ίαν Χάκινγκ/Ian Hacking (2) Ιβάν Παβλόφ/Ива́н Па́влов (1) Ιβάν Τουργκένιεφ/Иван Тургенев (1) Ίγγα Κρεστενσεν/Inger Christensen (1) ιδρύματα τέχνης (7) ικέτες και ξένιοι (6) Ιλιάδα (1) Ιράν (1) Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ/Isaac B. Singer (1) Ισπανία (1) Ισπαχάν (1) ιστορία (41) ισχύς (22) Ιχάμπ Χασσάν/Ihab Hassan (1) Ιωάννα Τσιβάκου (1) Ιωάννης ο Θεολόγος (1) Ιωσήφ Στάλιν/Ио́сиф Ста́лин (2) Κ.Π. Καβάφης (3) Κ.Σ. Λιούις/C.S. Lewis (4) Κάθλην Ρέιν/Kathleen Raine (1) καλλιτέχνες (24) Καλοκαίρι (8) Κάρελ Φουνκ/Karel Funk (1) Κάρεν Κίλιμνικ/Karen Kilimnik (1) Καρλ Γκέοργκ Μπύχνερ/Karl Georg Büchner (1) Καρλ Κορς/Karl Korsch (3) Καρλ Κράους/Karl Kraus (3) Καρλ Μαρξ/Karl Marx (33) Καρλ Πολάνυι/Karl Polanyi (2) Καρλ Σμιτ/Karl Schmidt (1) Καρλομάγνος (1) Κάρολος Δαρβίνος/Charles Darwin (1) Καρτέσιος/Descartes (7) Καταστασιακή Διεθνής/Internationale Situationniste (9) καταστασιακοί/situationnistes (20) Κατερίνα Αθανασίου (1) Κατερίνα Ηλιοπούλου (8) Κέβιν Κέλι/Kevin Kelly (2) Κεν Λόουτς/Ken Loach (1) Κεν Ρόμπινσον/Ken Robinson (1) Κένεθ Γκέργκεν/Kenneth Gergen (1) κενό (18) κεφαλαιοκρατία (37) Κίνα (1) Κλάους Κάρστενσον/Claus Carstensen (1) Κλερ Οζιάς/Claire Auzias (1) Κλωντ Λεβί-Στρώς/Claude Lévi-Strauss (4) Κομμούνα (1) κομμουνισμός (10) Κόνσταντ/Constant Niewenhuys (1) Κοπεγχάγη (1) Κόρα Ντάιαμοντ/Cora Diamond (1) Κορνήλιος Καστοριάδης (9) Κουρτ Βάιλ/Kurt Weil (1) Κουρτ Σβίττερς/Kurt Schwitters (1) κράτος (14) κρίση (32) Κριστιάν Ντελακαμπάιν/Christiane Delacampaigne (1) Κριστίν Λαγκάρντ/Christine Laguarde (1) Κριστόφ Κισλόφσκι/Krzysztof Kieslowski (1) Κρίστοφερ Λας/Christopher Lasch (4) Κροστάνδη (1) κυριαρχία (13) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1) Κωνσταντίνος Ματσούκας (1) Κώστας Βάρναλης (1) Κώστας Δεσποινιάδης (4) Κώστας Κολημένος (1) Κώστας Παπαϊωάννου (7) Κώστας Χριστοδούλου (1) Κωστής Βελόνης (1) Κωστής Παπαγιώργης (2) Λ. Βίττγκενσταϊν/L. Wittgenstein (17) Λα Μετρί/ La Mettrie (1) Λάζαρος Αρσενίου (3) Λάκι Λουτσιάνο/Lucky Luciano (1) Λάμπρος Κωνσταντάρας (1) Λάο Τσε/老子 (1) Λαρς φον Τρίερ/Lars von Trier (1) λενινισμός (6) Λεξικό Κριαρά (1) Λεξικό Liddell-Scott (2) Λέο Στράους/Leo Strauss (1) Λεόν Βαλράς/Léon Walras (2) Λέσχη Φιλελεύθερης Ανάγνωσης (1) Λετονία (1) Λετριστές/Lettristes (1) Λέων Σεστώφ/Лев Шесто́в (2) Λέων Τρότσκι/Лев Тро́цкий (3) Λιούις Μάμφορντ/Lewis Mumford (10) λογική (3) Λογιόλα/Loyola (1) Λόγος (26) λογοτεχνία (25) Λονδίνο (3) Λουί Αραγκόν/Louis Aragon (1) Λουί Μαλ/Louis Mal (1) Λουΐ ντε Σαιν Ζυστ/Louis de Saint Juste (1) Λουί Ντυμόν/Louis Dumont (6) Λουίς Αλτουσέρ/Louis Althusser (1) Λουίς Μπουνιουέλ/Louis Buñuel (3) Λουσιέν Μαλζόν/Lucien Malson (1) Λουσίντα και Ντέιβις Μάτλοκ/L & D Matlock (1) Λυγκέας (2) Λωτρεαμόν/Lautréamont (7) Μ. Γκωσέ/M. Gauchet (1) Μάης '68 (1) Μάικ Κέλυ/Mike Kelley (1) Μάικλ Χάρντ/Michael Hardt (1) Μάκης Μηλάτος (1) Μακιαβέλλι/Machiavelli (4) Μάλκολμ Λόουρι/Malcolm Lowry (1) Μάλκολμ Χ/Malcolm X (1) μανιφέστα (65) Μανόλης Λαμπρίδης (1) Μανώλης Αναγνωστάκης (3) Μαξ Βέμπερ/Max Weber (2) Μαξ Ήστμαν/Max Eastman (1) Μαρακές (1) Μάρθα Γκέλχορν/Martha Gellhorn (1) Μαρί ντε Ενζέλ/Marie de Hennezel (1) Μαρίνα Τσβετάγιεβα/Мари́на Цвета́ева (3) Μάρσαλ Σάλινς/Marshall Sahlins (5) Μαρσέλ Μαριέν/Marcel Mariën (1) Μαρσέλ Μως/Marcel Mauss (1) Μαρσέλ Ντυσάν/Marcel Duchamp (1) Μάρτζορι Πέρλοφ/Marjorie Perloff (1) Μάρτζορι Ρόουλινγκ/Marjorie Rowling (1) Μάρτιν Λούθερ Κινγκ/M.L. King (1) Μάρτιν Μπούμπερ/Martin Buber (1) Μάρτιν Χάιντεγγερ/Martin Heidegger (5) μελαγχολία (5) Μελούνα (1) Μέριλυν (1) Μεσαίωνας (7) Μέση Ανατολή (1) μεταμοντέρνο (10) μεταμορφωτική δύναμη (34) μηδέν (11) μηδενισμός (35) Μηνάς Εμμανουήλ (1) Μίλτος Θεοδοσίου (2) Μίλτος Σαχτούρης (2) Μίλτων Φρίντμαν/Milton Friedmann (1) Μιριέλ Μπαρμπερί/Muriel Barbery (1) Μισέλ Αλιετά/Michel Aglietta (1) Μισέλ Ουελμπέκ/Michel Houellebecq (3) Μισέλ Πικολί/Michel Piccoli (1) Μισέλ Σερ/Michel Serres (1) Μισέλ Τουρνιέ/Michel Tournier (2) Μισέλ Φουκώ/Michel Foucault (11) ΜΙΤ (1) Μίχαελ Λέβι/Michael Loewy (2) Μιχαήλ Θερβάντες/Miguel Cervantes (1) Μιχαήλ Μπακούνιν/Михаил Бакунин (2) Μιχαήλ Μπαχτίν/Михаи́л Бахти́н (1) Μιχαηλάγγελος Αντονιόνι/Michelangelo Antonioni (2) Μιχάλης Πάγκαλος (1) Μόμπυ Ντικ (1) Μόρις Ντρούρι/Maurice Drury (1) μουσική (36) Μουσταφά Καγιάτι/Mustafa Khayati (1) μοφερισμός/mofferism (6) Μπαρούχ Σπινόζα/Baruch Spinoza (1) Μπάρυ Άνσγουωρθ/Barry Unsworth (1) Μπέλα Ταρ/Béla Tarr (1) Μπέρναρντ Μάντεβιλ/Bernard Mandeville (1) Μπέρτολντ Μπρεχτ/Bertold Brecht (3) Μπίφο Μπεράρντι/Bifo Berardi (2) Μπλεζ Πασκάλ/Blaise Pascal (1) Μπομπ Ντύλαν/Bon Dylan (1) Μπρέτον Γουντς (1) Μπριζίτ Μπαρντό/Brigitte Bardot (2) Μύκονος (1) μυστικισμός (1) Μωρίς Μερλώ-Ποντύ/Maurice Merleau-Ponty (2) Ν.Α. Μπερντγιάεφ/ Н/ А. Бердя́ев (1) Ν.Γ. Πεντζίκης (1) ναζιστοφασισμός (29) ναρκισσισμός (10) Νασρεντίν Χότζας (1) ναυαγοί (2) Νέα Ζηλανδία (1) Νέα Υόρκη (2) Νεάντερταλ (1) νεοφιλελευθερισμός (12) Νίκος Εγγονόπουλος (3) Νίκος Ζαχαριάδης (2) Νίκος Καρούζος (4) Νίκος Μπελογιάννης (1) Νίκος Σκοπλάκης (1) Νίκος Buccanier Κούρκουλος (6) Νόαμ Τσόμσκι/Noam Chomsky (1) Νόρμπερτ Ελίας/Norbert Elias (1) νους (24) Νούτσιο Όρντινε/Nuccio Ordine (1) Ντ. Ουίγκινς/D. Wiggins (2) Ντ. Χάνκοκ/D. Hancock (1) Ντέιβιντ Λυντς/David Lynch (3) Ντέιβιντ Μπομ/David Bohm (1) Ντέιβιντ Ρικάρντο/David Ricardo (4) Ντέιβιντ Χιούμ/David Hume (4) Ντέσμοντ Μόρις/Desmont Morris (1) Ντμίτρι Πρίγκοφ/Дми́трий При́гов (1) Ντον Ντελίλο/Don Delillo (2) Ντόναλντ Γουίνικοτ/Donald Winnicott (2) Ντονέλα Μήντοους/Donella Meadows (1) Ξενοδοχείο των Ξένων (2) Ξενοφών (3) ξεψάρωμα (3) Ο. Σ. Βίκτορ/H. St Victor (1) Οδύσσεια (2) οικονομία (52) Οκτάβιο Πας/Octavio Paz (2) Όλγα Γερογιαννάκη (1) όλεθρος (29) Όμηρος (1) ομιλίες (13) ΟΟΣΑ (1) Ορφέας Απέργης (2) Όσκαρ Ουάιλντ/Oskar Wilde (2) Ουίσταν Ώντεν/Wystan Auden (3) Ουόλτ Ουΐτμαν/Walt Whitman (1) Π.Α.Ρενουάρ/P.A.Renoir (1) Π.Μ.Σ. Χάκερ/P.M.S. Hacker (6) παιδεία (7) παιχνίδι (7) Παναγιώτης Κονδύλης (10) Παπάγος (1) παπαρολογία (7) παράδοση (4) παραμύθιασμα (2) Παρίσι (1) Πάρνηθα (1) Πασκάλ Ενζέλ/Pascal Engel (1) Πάσχος Μανδραβέλης (3) Πέδρο Ματέο/Pedro Mateo (1) Πέπη Ρηγοπούλου (1) περιπέτεια (3) Πέτρος Αρτάνης (1) Πέτρος Κορνήλιος/Pierre Corneille (1) Πέτρος Παπαθανασίου (1) Πήτερ Γκητς/P.T. Geach (2) Πήτερ Κρηφτ/Peter Kreeft (1) Πήτερ Μπρουκ/Peter Brook (1) Πήτερ Ουίντς/Peter Winch (2) Πήτερ Ουότκινς/Peter Watkins (1) Πιέρ Μανάν/Pierre Manent (1) Πιέρ Μπουρντιέ/Pierre Bourdieu (1) Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν/Pierre-Joseph Proudhon (1) Πλαστήρας (2) Πλάτωνας (4) πλουραλισμός (1) ποίηση (67) πολεμικά κείμενα (11) πόλεμος (26) πόλη (25) πολιτική (47) Ποτάμι (1) προαίρεση (1) προεκλογικά μηνύματα (9) προλεταριάτο (47) Προμηθέας (1) προπαγάνδα (57) Πωλ Βιριλιό/Paul Virilio (1) Πωλ Βαλερύ/Paul Valery (1) Πωλ Ζοριόν/Paul Jorion (1) Πωλ Ζωγραφάκης (1) Πωλ Λαφάργκ/Paul Lafargue (2) Πωλ Ρικέρ/Paul Ricoeur (2) Ρ. ΜακΝαμάρα/R. MacNamara (3) Ραούλ Βανεγκέμ/Raoul Vaneigem (6) Ραούλ Σουρίτα/Raul Zurita (1) Ρας Ρίις/Rush Rhees (1) Ράσελ Τζάκομπι/Russel Jacobi (3) Ρέι Μπράντμπερι/Ray Bradbury (1) Ρέιμοντ Κάρβερ/Raymond Carver (1) Ρενέ Ζιράρ/René Girard (10) Ρενέ Κλερ/ René Clair (1) Ρισελιέ/Richelieu (1) Ρίτα Γκαβέρα (1) Ρίτσαρντ Κόμπντεν/Richard Cobden (1) Ρίτσαρντ Μοράν/Richard Moran (1) Ρίτσαρντ Ρόρτι/Richard Rorty (7) Ροβεσπιέρος (1) Ρόζα Λούξεμπουργκ/Rosa Luxembourg (3) Ρόζενταλ-Γιούντιν (1) ρομαντισμός (4) Ρομπέρ Αντέλμ/Robert Antelme (1) Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ/Robert Oppenheimer (1) Ρόμπερτ Ρέντφορντ/Robert Redford (1) Ρόμπερτ Φρανκ/Robert Frank (1) Ρόμπερτ Χας/Robert Hass (2) Ρομπέρτο Χουαρόθ/Roberto Juarroz (1) Ρουμανία (1) Ρωσία (3) Σ. Μπενβενούτο/S. Benvenuto (1) Σ. Πιρόν/S. Piron (1) Σαίξπηρ/Shakespeare (1) Σαν Φρανσίσκο (1) σαπουνόφουσκες (10) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Πεγκί/Charles Péguy (1) Σαρλ Φουριέ/Charles Fourier (1) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς/Светлана Алексиевич (1) Σέρεν Κίρκεγκωρ/Søren Kierkegaard (5) Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου (1) Σέσιλ ντε Μιλ/Cecil DeMille (1) σθένος (4) Σιμόν Βέιλ/Simone Weil (6) Σιμόν Λέις/Simon Leys (1) σινεμά (44) Σίνεντ Ο'Κόνορ/Sinead O'Connor (1) Σίντνεϊ Λιουμέτ/Sidney Lumet (1) Σίσυφος (1) σκεπτικισμός (6) Σκιπίων ο Αφρικανός (1) σκουπιδοντενεκέδες (1) Σλαβόι Ζίζεκ/Slavoj Žižek (4) Σόνια (1) σοσιαλδημοκρατία (7) Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1) Σουηδία (3) Σουν Τζου/ 孫子 (1) σουρεαλισμός (7) σοφία (6) Σπύρος Κυριαζόπουλος (7) σταλινισμός (14) Σταμάτης Γονίδης (1) Σταμάτης Πολενάκης (1) Στάνλεϊ Κάβελ/Stanley Cavell (2) Στάνλεϊ Κιούμπρικ/Stanley Kubrick (1) Στάντις Λώουντερ/Standish Lawder (2) Στέλιος Κούλογλου (1) Στέλιος Ράμφος (1) Στεφάν Λαβινιότ/Stéphane Lavignotte (1) Στέφανος Λουπάσκο/Stephan Lupasco (4) Στέφανoς Ροζάνης (8) Στήβεν Πίνκερ/Steven Pinker (2) στρατόπεδα εργασίας (10) στρατόπερα αναψυχής (1) Σύλβια Πλαθ/Sylvia Plath (1) Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (3) Σύνταγμα (1) σχετικισμός (2) Σωκράτης (4) σώμα (3) Τ.Κ.Παπατσώνης (2) Τ.Σ. Έλλιοτ/T.S. Elliot (3) Τάκης Μίχας (2) Ταλίν (1) Τάλκοτ Πάρσονς/Talcott Parsons (1) Τάσος Λάγγης (2) Τέοντορ Αντόρνο/Theodor Adorno (1) τέχνη (71) τεχνικό σύστημα (40) τεχνοκρατία (28) τεχνολογικός μεσσιανισμός (41) τεχνοσάχλα (16) Τζ. Μπένθαμ/J. Bentham (1) Τζ. Ρ. Σάουλ/J. R. Saul (8) Τζ. Σενμπάουμσφελντ/G. Schönbaumsfeld (1) Τζ. Στ. Μιλλ/J. St. Mill (1) Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν/J.R.R. Tolkien (1) Τζακ Α. Γκόλντστοουν/Jack A. Goldstone (1) Τζέημς Μπάλντουιν/James Baldwin (1) Τζέφρεϊ Χερφ/Jeffrey Herf (1) Τζον Γκρέι/John Gray (1) Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ/John K. Galbraith (1) Τζον Λοκ/John Locke (3) Τζον Μ. Κούτσι/John M. Coetzee (2) Τζον Ρωλς/John Rawls (2) Τζον Σερλ/John Searle (6) Τζον Στάινμπεκ/John Steinbeck (1) Τζον Φ. Κέννεντυ/John F. Kennedy (3) Τζον Φόουλς/John Fowles (1) Τζον Χιούστον/John Houston (1) Τζον Ώστιν/John Austin (1) Τζορτζ Όργουελ/George Orwell (4) Τζορτζ Στάινερ/George Steiner (2) Τζόρτζιο Αγκάμπεν/Giorgio Agamben (4) Τζουζέπε Πίνοτ-Γκαλίτσιο/Giuseppe Pinot-Gallizio (1) Τζούλια Κρίστεβα/Julia Cristeva (1) Τομά Λεπετιέ/Thomas Lepeltier (1) Τομάς Ιμπάνιεθ/Tomás Ibáñez (1) Τόμας Πίντσον/ Thomas Pynchon (1) Τόμας Ρηντ/Thomas Reid (2) Τόμας Χομπς/Thomas Hobbes (4) Τόνι Νέγκρι/Toni Negri (2) Τόνι Σουάρτζ/Tony Schwartz (1) τραγωδία (10) Τρανσχιουμανισμός (1) Τριλεκτική (11) Τριστάν Τζαρά/Tristan Tzara (1) Τρόικα (21) Τσαρλς Ντέιβενπορτ/Charles Davenport (1) Τσαρλς Ράιτ Μιλλς/Charles Wright Mills (1) Τσαρλς Σ. Περς/Charles S. Peirce (1) Τσαρλς Τέιλορ/Charles Taylor (1) Τσαρλς Φορτ/Charles Fort (1) τυραννία (14) Υβ Λε Μανάκ/Yves Le Manach (9) Υβ Μισώ/Yves Michaud (1) υλισμός (13) υπαρξισμός (3) υποκείμενο (29) υπομονή (2) Φ. Ε. Ρεϊνάλ/F. E. Reynal (1) Φ. Σελίν/. Céline (1) Φ.Ντ. Πητ/F.D.Peat (1) Φαινομενολογία (1) Φελίξ Γκουαταρί/Félix Guattari (1) Φερνάντο Αρρραμπάλ/Fernando Arrabal (1) Φερνάντο Πεσσόα/Fernando Pessoa (2) Φθινόπωρο (1) Φίγκαρο (1) Φίλιπ Λάρκιν/Philip Larkin (1) Φιλοσοφία (76) Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι/Фёдор Достоевский (5) Φλαν Ο' Μπράϊαν/Flann O' Brien (1) Φουκουσίμα (3) Φρ. Ένγκελς/Fr. Engels (7) Φρ. Νίτσε/Fr. Nietsche (11) Φρ. Σιμιάν/Fr. Simiand (1) Φρ. Φουρκέ/Fr. Fourquet (1) Φράνσις Μπέικον/Francis Bacon (1) Φρανσουά Γκρουά/François Grua (1) Φρανσουά Καραντέκ/François Caradec (1) Φρανσουά Λυοτάρ/François Lyotard (1) Φρανσουά Φουρκέ/François Fourquet (1) Φραντς Κάφκα/Frantz Kafka (2) Φρέντερικ Τέιλορ/Frederick Taylor (1) Φρέντερικ Τζέιμσον/Frederick Jameson (1) Φρήντριχ Γιάκομπι/Friedrich Jacobi (1) Φρήντριχ Έμπερτ/Fredrich Ebert (1) Φρήντριχ Μουρνάου/Friedrich Murnau (1) Φρήντριχ Χάγιεκ/Friedriech Hayek (2) Φριτς Λάιστ/Fritz Leist (1) φρμκ (13) Φρόιντ/Freud (5) Φώτης Τερζάκης (1) Χ. Λ. Μπόρχες/J. L. Borges (2) Χ. Μ. Εντσενσμπέργκερ/H. M. Enzensberger (1) Χάιμε Σεμπρούν/Jaime Semprun (1) χαρά (5) Χάρβαρντ (1) Χάρης Βλαβιανός (1) Χάρι Χόλε (1) Χάρυ Γκουγκενχάιμ/Harry Guggenheim (1) Χάρυ Φράνκφουρτ/Harry Frankfurt (1) Χέγκελ/Hegel (12) Χέερτ Μακ/Geert Mak (3) Χένρικ Ίψεν/H. Ibsen (1) Χέρμαν Μέλβιλ/Herman Melville (1) Χέρμπερτ Μαρκούζε/Herbert Marcuse (2) Χιλή (1) Χίλντε ντε Μπράιν/Hilde de Bruijn (1) χιούμορ (29) Χιροσίμα (4) Χλόη Κολλύρη (1) Χουάλ Βίβες/Juan Vives (1) χρήμα (13) χρήμα και μαγεία (21) Χρήστος Βακαλόπουλος (1) Χριστός (3) χρόνος (10) ψυχή (12) ωφελιμισμός (13) A.I. (6) Ange S. Vlachos (1) Bar Beduin (1) Beatnics (1) beton7 (12) BHL (2) Biennale (2) Bloomberg (1) Bob Dylan (1) Bob Marley (1) Bodies (3) Bruce Springsteen (1) Cinemarian (3) CNN (1) dada (2) dangerfew (77) David Bowie (1) DAVOS (2) Descombes (1) DOCUMENTA (1) Einsatzgruppe D (1) EMAF (1) Frank Zappa (3) Gaston Bachelard/Γκαστόν Μπασλάρ (1) Happyfew (5) HighSpeedAcces (1) Hippies (1) Hollowsky (161) Iggy Pop (1) Il Consigliere (3) intothepill (2) izi (230) Janitoring (1) Jazz (2) Jeffrey Lee Pierce (1) Jimmy Cliff (1) Joe Strummer (1) Johnny Cash (2) Keith Richards (1) La Tribune (1) Malaguena (1) Mark Twain (1) Miles Davis (2) Monty Python (1) Muppet Show (1) nem68 (1) Nick Cave (1) Nosotros (1) psonia (4) RadioBubble (61) Renty (3) Ringo Star (1) RSA (1) Salon De Vortex (5) Scott Asheton (1) Serajevomag (1) sexbox (2) socialmedia (2) Tales from the Crypt (1) TESTS! (6) TwixtLab (1) UNICEF (1) urban hacking (13) Wall Street Journal (1) wobblies (2) Zακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (1) Zabriskie Point (1) zi (1) Zoviets (1)