 |
| Λουίς Μπουνιουέλ (1900-1983) |
Μια από τις περίφημες έρευνες των σουρεαλιστών άρχιζε με την ερώτηση : "Τι ελπίδες στηρίζετε στον έρωτα;"
Εγώ απάντησα: "Αν αγαπώ, όλες μου τις ελπίδες. Αν δεν αγαπώ, καμία". Το να αγαπούμε μας φαίνονταν αναγκαίο στη ζωή, σε κάθε πράξη, σε κάθε σκέψη, σε κάθε αναζήτηση.
Σήμερα αν πιστέψω αυτά που μου λένε , συμβαίνει με τον έρωτα ο,τι και με την πίστη στον Θεό. Τείνει να εξαφανιστεί-τουλάχιστον σε ορισμένους χώρους. Πρόθυμα τον χαρακτηρίζουν σαν ένα ιστορικό φαινόμενο, σαν μια ψευδαίσθηση του πολιτισμού. Τον μελετούν, τον αναλύουν- και ει δυνατόν, τον θεραπεύουν.
Διαμαρτύρομαι. Δεν υπήρξαμε θύματα μιας ψευδαίσθησης. Όσο κι αν μερικοί δυσκολεύονται να το πιστέψουν, αγαπήσαμε πραγματικά
.
Λουί Μπουνιουέλ, Η τελευταία Πνοή
μετάφραση Μαρία Μπαλάσκα
6 σχόλια:
Καλώς σας βρίσκω και χαίρομαι που πέφτω πάνω σε κουβέντες του Μπουνιουέλ και της "τελευταίας πνοής" του, ένα βιβλίο που ακριβώς αυτό το διάστημα έχω στα χέρια μου.
Έχω να παρατηρήσω κάτι όμως.
Το ερώτημα αφορά στον έρωτα και η απάντηση στην αγάπη.
Να υποθέσω λοιπόν ότι εξομοιώνει ο Μπουνιουέλ αυτά τα δύο συναισθήματα;
Να υποθέσω ότι εκ παραδρομής γίνεται και δίνεται η απάντηση, με αναφορά στην αγάπη και όχι στον έρωτα;
Ή μήπως εμπεριέχει κάποια μορφή σκοπιμότητας από την πλευρά του;
Δίνεται μια σαφής διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα δύο αυτά συναισθήματα και στον τρόπο που αυτά εκφράζονται.σύμφωνα με φιλοσοφικές αναλύσεις και απόψεις.
Και ο διαχωρισμός αυτός δεν είναι σημερινός υπάρχει διατυπωμένος ακόμη από τον Πλάτωνα.( Πλατωνικός 'ερωτας).
Είναι άλλο πράγμα, άλλο συναίσθημα, η αγάπη και άλλο ο έρωτας;Αλλά, φυσικά δεν είναι το ζητούμενο αυτή την στιγμή
Το ζητούμενο είναι ένα και η αλήθεια επίσης μία, μοναδική και απόλυτη: "δεν υπήρξαμε θύματα ψευδαίσθησης αγαπάμε πραγματικά"
Το δεύτερο που επίσης θα ήθελα να παρατηρήσω είναι ο παραλληλισμός της αγάπης με την θρησκεία.
Είναι μάλιστα κάτι που μου προκαλεί εντύπωση όταν αυτός αποδίδεται στον Μπουνιουέλ.
Η θρησκεία κατά την άποψη μου, είναι κάτι που επιβάλλεται,διαμορφώνεται,καλλιεργείται, έστω σαν Θεοκρατική πίστη, σαν συναίσθημα, σαν συνείδηση από το κοινωνικό γίγνεσθαι, (το τονίζω εννοώ την θρησκεία και όχι την πίστη) σε αντίθεση τόσο με την αγάπη όσο και με τον έρωτα που είναι ανάγκη αυθύπαρκτη είτε βιολογική είτε συναισθηματική ακόμη και ενστικτώδης και που μάλλον δεν εξαρτάται από καμιά μορφή κοινωνικής ανάπτυξης
Ευχαριστώ για την φιλοξενία, το χάρηκα.
O έρωτας αποτελεί μια πολύπλοκη, αλλά συγχρόνως ταχύτατη διαδικασία, σύμφωνα με νέα μελέτη που φέρει τον τίτλο «Η νευροαπεικόνιση του έρωτα» («Τhe Νeuroimaging of Love»). Από τη μελέτη αυτή προκύπτει ότι ο έρωτας δεν είναι ένα απλό συναίσθημα, αλλά μια διαδικασία στην οποία εμπλέκονται 12 διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες συνεργάζονται ώστε να «γεννηθεί» η… μαγική στιγμή.
Μανία με αυτή την αναλυτική προσέγγιση των επιστημόνων. Τι σημασία για την ουσία του θέματος έχει αν συνεργάζονται 12 ή 32 περιοχές του εγκεφάλου. Η αδυναμία προσέγγισης του θέματος (εκ μέρους των επιστημόνων) τους σε αναφορά διάφορων μετρήσεων.
Πετάξτε τα λοιπόν στην θάλασσα τις νευροαπεικονίσεις και ακολουθήστε, έστω, την γραμμή που προσφέρει η Black Bedlam, για να αξίζει τον κόπο η συζήτηση.
Φιλάαακιααα
@Black Bedlam
Υποθέτω ότι το δίλημα που σου παρουσιάζεται προέρχεται από προβληματική μετάφραση. Ίσως ο μεταφραστής μεταφράζει το love στην πρώτη περίπτωση ως έρωτα και στην δεύτερη ως αγάπη.
Μήπως μπορείς να βρεις το πρωτότυπο για να δούμε αν είναι αναγκαίος ο προβληματισμός σου.
Και μετά προχωράμε παρακάτω
Έχουν όμως οι Σπανιόλοι δυο (2) διαφορετικές λέξεις, μιά για τον έρωτα και μια για την αγάπη; Ή είναι σαν τους Φραντσέζους (amour) και τσι Εγγλέζους (love) με μόνο μια;
Υπάρχουνε πάντως άνθρωποι που κυριολεκτικά ... ηδονίζονται να ξεγυμνώνουν τις ψευδαισθήσεις (έτσι νομίζουν) των άλλων.
Κάτι τέτοιοι γαργαρίζουν εξυπνάδες του τύπου "ο έρωτας είναι ένα κόλπο της φύσης για να αναπαράγεται" παλιότερα, ή "ο έρωτας είναι μια πολύπλοκη νευροεγκεφαλική διεργασία" και τα παρόμοια.
Το σύγχρονο παπαδαριό...
Δημοσίευση σχολίου