06 Ιανουαρίου 2012

Τυραννία, Βία, Τεχνική | Μανιφέστα 12


Εμμ. Λεβινάς (1906-1995)
«Η τυραννία έχει με το μέρος της ανεξάντλητους πόρους: την αγάπη και το χρήμα, τα βασανιστήρια και τον πόλεμο, τη σιωπή και τη ρητορεία. Δύναται να εκμηδενίσει, στην εξανδραποδισμένη ψυχή, ώς και την ικανότητά της να κάμπτεται, δηλαδή ώς και την ικανότητα υπακοής σε μια εντολή. Η πραγματική ετερονομία ξεκινά όταν η υπακοή σταματά να είναι συνειδητή και μετατρέπεται σε κλίση. Ο άνθρωπος που έχει ψυχή δούλου είναι ακριβώς ο άνθρωπος που δεν μπορεί πλέον να καμφθεί, που είναι ανίκανος να δεχτεί εντολές. Η λατρεία του αρχηγού πλημμυρίζει σε τέτοιο βαθμό την ψυχή, ώστε αυτή να μην τηρεί αποστάσεις. Ο φόβος κατέχει την ψυχή σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην τον βλέπει αλλά να βλέπει μέσω αυτού. […] Η υπόσταση που στραγγαλίζει ο τύραννος δεν είναι διόλου υπόσταση∙ ενώπιόν του δεν βρίσκεται κανείς. (...)

Η τυραννική ή βίαιη πράξη καταργεί κάθε σχέση με το Άλλο: είναι η κατάσταση στην οποία πράττει κανείς σαν να ήταν εντελώς μόνος του. Ενώ εμφανίζεται σαν άμεση και αδιαμεσολάβητη, στην πραγματικότητα η βίαιη πράξη πρέπει να θεωρηθεί ως μια πράξη [παρόμοια με αυτή] που ασκείται, επί παραδείγματι, πάνω στα πράγματα [και που] συνίσταται στο να βρεθεί εκείνη η λαβή του αντικειμένου, από την οποία ξεκινώντας θα εφαρμοστεί, στη βάση των καθολικών νόμων που εξαφανίζουν την ατομικότητά του, η βούληση του εργαζόμενου. (...)

Η βία είναι ένα πράττειν που πλησιάζει πλαγίως κάθε ον και κάθε ελευθερία. Η βία είναι ένα πράττειν που συλλαμβάνει το ον εξαπίνης, αρπάζοντάς το εν τη απουσία του, από αυτό που δεν είναι πραγματικά το ίδιο. Η βία συλλαμβάνει το ον ως υπολογιστικό δεδομένο, σαν ιδιαίτερη περίπτωση μιας έννοιας.(...)

Η άσκηση βίας πάνω σε ένα ελεύθερο ον είναι, υπό την ευρεία έννοια, πόλεμος. (...) Ο πόλεμος είναι ενέδρα: είναι η απόπειρα άλωσης της βαθύτερης υπόστασης του άλλου, άλωσης του πυρήνα της δύναμης και της απόλυτης μοναδικότητάς του, διαμέσου της πιο αδύναμης πλευράς του∙ είναι η αναζήτηση της αχίλλειας πτέρνας του. (...) Το ίδιον δηλαδή της βίαιης πράξης, το ίδιον της τυραννίας, είναι ο πλάγιος τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται το υποκείμενο εφαρμογής αυτής της πράξης∙ η μη αναγνώριση του άλλου ως προσώπου∙ η θεώρηση της ελευθερίας του άλλου ανθρώπου ως δύναμης και μάλιστα πρωτόγονης∙ η αναγωγή της ετερότητάς του στην τάξη της δύναμης. (...)

Η όψη, το πρόσωπο, είναι το γεγονός μιας πραγματικότητας που μου αντιτάσσεται [αλλά] θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε την αντίσταση αυτή υπό το πρίσμα της δύναμης που συγκρούεται με την ελευθερία μου. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια αντίθεση που προηγείται της ελευθερίας μου και τη θέτει σε κίνηση. […] Μη όντας αντιπαράθεση ισχύος, η αντίθεση του προσώπου δεν ερμηνεύεται ως εχθρότητα. Είναι μια ειρηνική αντίθεση, κατά την οποία η ειρήνη δεν είναι επ’ ουδενί μια πολεμική ανακωχή, μια απλώς αυτοσυγκρατούμενη βία. Η βία συνίσταται τουναντίον στο να αγνοεί κανείς το πρόσωπο του όντος, να αποφεύγει το βλέμμα του. (...)

Το νόημα του προσώπου εκπορεύεται από το ίδιο το πρόσωπο, είναι η προσωπική έκφραση. (...) 
 
Η έκφραση είναι μια πρόσκληση συνομιλίας. Η έκφραση είναι η κατεξοχήν άμεση σχέση. (...) 
 
Το ον που παρουσιάζεται στην έκφραση μάς δεσμεύει ήδη στην κοινωνία, σε ένα κοινωνείν μαζί του. Τα όντα που παρουσιάζονται το ένα στο άλλο, υποτάσσονται το ένα στο άλλο. Η υπόταξη αυτή αποτελεί το πρωταρχικό γεγονός της μεταβατικής σχέσης μεταξύ των ελευθεριών καθώς και την ίδια τη μορφή της εντολής. Πρόκειται για τη δυνατότητα ενός όντος να εντέλλεται ένα άλλο, χωρίς η εντολή αυτή να απορρέει από τη λειτουργία ενός συστήματος και χωρίς να εμπεριέχει τίποτα το τυραννικό. (...)

Η μαζική παραγωγή εξανδραποδισμένων ψυχών δεν αποτελεί απλώς την τραγικότερη εμπειρία του νεωτερικού ανθρώπου, αλλά συνιστά επίσης την ισχυρότερη ανασκευή των επιχειρημάτων περί της ανθρώπινης ελευθερίας. (...)

Η ελευθερία που εντούτοις μας απομένει, συνοψίζεται στη δυνατότητά μας να προβλέψουμε τις διαστάσεις του εξανδραποδισμού μας και να επιχειρήσουμε να διασφαλιστούμε εναντίον του. Η ελευθερία συνίσταται λοιπόν στο να θεμελιώσουμε μια υπέρ-υποκειμενική τάξη, να εμπιστευτούμε το έλλογο στο γραπτό, να καταφύγουμε σε ένα θεσμό. (...)»

Εμμανουήλ Λεβινάς, Ελευθερία και Εντολή (1953),
(μετάφραση Μιχάλης Πάγκαλος, ΕΣΤΙΑ, 2007)


Σημ. HS. Αξίζει να σκεφτούμε αυτές τις επισημάνσεις του Λεβινάς για τη βίαιη ή τυραννική πράξη, η οποία αγνοεί τον Άλλο ως πρόσωπο, σε συνάρτηση με το γεγονός, που έχουν υπογραμμίσει σημαντικοί στοχαστές από διαφορετικές αφετηρίες, ότι στις σύγχρονες κοινωνίες:
(α) «οι σχέσεις μεταξύ προσώπων εμφανίζονται σαν σχέσεις μεταξύ πραγμάτων» − δηλαδή απογυμνωμένες, όχι μόνο από το βλέμμα αλλά και από το λόγο∙ και
(β) το κυρίαρχο πνεύμα τους, το τεχνικό πνεύμα, «κυριαρχεί τόσο περισσότερο, όσο περισσότερο κάμπτεται, όπου είχε δημιουργηθεί, η προσωπική διάσταση» − μια παρατήρηση που μας βοηθάει να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο στην προηγούμενη και να διευκρινίσουμε, ότι σήμερα οι σχέσεις μεταξύ προσώπων δεν διαμεσολαβούνται ακριβώς από «πράγματα» αλλά από ένα Σύστημα.
Κάποιου είδους ειδωλοποίηση της τυραννικής βίας πρέπει, λοιπόν, να διευκόλυνε αυτή την εξέλιξη των πραγμάτων προβάλλοντας τον εξοστρακισμό του προσώπου σαν ένα «αναγκαίο» μέτρο για να συσταθεί ο σύγχρονος κόσμος.
 

54 σχόλια:

LeftG700 είπε...

Φίλε HollowSky,


Είμαστε οι Άλλοι. Και δεν έχουμε μία! Μπορείς να μας δώσεις από 6.000 ευρώ στον καθένα;[***] ;-)


Τα λέμε


[***] Μια και είσαι λάτρης τών μαθηματικών τύπων: 5 Χ 6.0000 = 30.000 ;-)

HollowSky είπε...

@ Αγαπητέ LeftG700,

έχεις κομπλάρει και φαίνεται. ;-) :-p

Τα λέμε.

Eriugena είπε...

Είμαι ο Άλλος, και δεν έχω μία..στ'αλήθεια όμως: μέχρι τις 13/1/2012 που θα πάρω το 2ο 15μερο, έχω ακριβώς 23,53 ευρώ, και ο Λεβινάς δεν με ενοχλεί καθόλου.
Λές να έχω πρόβλημα;
Λές να είμαι θύμα της αστικο-μικροαστικο-ιμπεριαλιστικής ιδεολογίας;
ρε τι παθαίνει ο άνθρωπος!
να πεινάει και να του αρέσει ο Λεβινάς!
θέλω επειγόντως λακανολενινιστική θεραπεία!
Πρέπει να αυτομαστιγωθώ μπροστά στο προλεταριακό "όν-όντως είναι".
Αντε γειάαα!

izi είπε...

είναι κι αυτή η τυραννία του φραγκοδίφραγκου....

buccaneer's gambit είπε...

Την πάτησες, Χόλοου, έπεσες στους Άλλους!
(όπως έλεγε το ανέκδοτο)

@LG700
Την υπεραξία την υπολογίσατε; :-)

(Στα σοβαρά τώρα, κι επειδή δεν πρόλαβα να ρωτήσω πριν κλείσει ο άλλος γύρος, πιστεύετε ότι ο μισθωτός που θα πληρωθεί [και] την υπεραξία της εργασίας του [όπως κι αν υπολογίζεται αυτή] μετατρέπεται αυτόματα σε ελεύθερο άνθρωπο;
Μήπως πρέπει να διορθώσουμε εκείνο το γερμανικό ρητό και να πούμε ότι Η Υπεραξία Απελευθερώνει;)

Eriugena είπε...

Μην απλουστεύεις αγαπητέ buccaners'gabit, και μας αναγκάζεις να μετατρεπόμεθα σε μαρξιστές μεσονυκτίως!
Κανείς μαρξιστής που σέβεται τον εαυτό του δεν είπε πως θα γίνει επανα-οικειοποιήση της υπερ-αξίας ή του υπερ-προιόντος και καθαρίσαμε, ούτε ακομα και εκείνος ο μουστάκιας ο ακατανόμαστος μαθητής εκκλησιαστικής σχολής..
Μιλάνε όλοι για κατάργηση του "νόμου της αξίας" σε μετάβαση στον κομμουν. κ.λ.π. Αν θέλεις λεπτομέρειες μπορείς να επισκεφτείς μαρξιστικές ιστοσελίδες για να δείς τις 23399383744837872873 διαφορετικές εκδοχές της "κατάργησης" του "νόμου της αξίας", αλλά και τις 23787264731791898274898598948498598989859859485948598598598459489584985948598594859485948598594859948298398320000 παραλλαγές της "θεωρίας της αξίας" καθώς και τις λυσσώδεις μάχες για το βαθύτερο νόημα αυτής της θεωρίας για την αξία, τις ρικαρντιανές, νεορικαρντιανές, μαρξιστικές κ.α θεωρίες για την μέτρηση της αξίας. Εκεί επίσης θα δείς 3783792898703093090940394984984938984938493849389489384984983943948934934893839898392300000000004040404030403040043003040304030 περίπου διαφορετικές μεθόδους μέτρησης καθώς και την αλληλοκατηγορία των μαρξιστών "μαρξιστών" και μη μαρξιστών, με βάση τις επιστημονικότητες κατηγοριοποιήσεις όπως "μικροαστέ" "οπορτουνιστή" "κευνσιανέ ρεφορμιστή" "δογματικέ" κ.ο.κ
Αν βγάλεις άκρη σφύρα μου. Εγώ τουλάχιστον ως παραμαρξιστής, έχω πάψει να ασχολούμε "επιστημονικώς" με τον "νόμο της αξίας", απο τότε που ο Γ.Σταμάτης μου εξήγησε πως πρέπει να μάθω 37438744003298094803948039570902980298302984039548478982373709435039580840284028375857878787878378578758378039490 εξισώσεις για να τον κατανοήσω αλλά και να τολμήσω να εκφέρω άποψη.
Καλή μας ανάρρωση

izi είπε...

μια πειρατική διόρθωση
Η πληρωμένη υπεραξία απελευθερώνει
Η απλήρωτη σκλαβώνει:-)))

LeftG700 είπε...

Τι τα θέλετε αγαπητοί!... Όλα τα ψαράκια τσιμπάνε. Και τα "αυτόνομα" καταπίνουν μέχρι και το αγκίστρι! ;-)

buccaneer's gambit είπε...

Σωστό κι αυτό, Eriugena, αλλά είχα στο νου μου (πέρα απ' το θέμα του ποστ) την ατάκα: "Μα γιατί έχεις πρόβλημα με τη μισθωτή εργασία; Αφού πληρώνεσαι ακριβώς ό,τι δουλεύεις!".

Eriugena είπε...

Φοβερόν, εκτός των άλλων ιδιοτήτων (ακούτε Hollowsky και izi..)συμπεριλήφθην και στους...αυτονομους. Ε τελικα οι έλληνες μαρξισταράδες ψωλαράδες (λαϊκη εκδοχή του φαλλολογοκεντρισμού) έχουν μεγάλη πλάκα. Κάτι ξέρω γω που σας λέω ότι θα πάρουν την εξουσία. Άραγε θα έχω τότε κανα φράγκο;
Νομίζω πως η λύτρωση θα έλθει όταν επικρατήσει τελικα η 23339χ3902930302203039 θεωρια της αξίας που θα προκύψει απο την τελική εκκαθάριση και του τελευταίου εκπροσώπου της μικροαστικής κοσμοαντίληψης.Γιατί ως γνωστόν η έννοια του εσωτερικού εχθρου (Σμιτ) στην καραψωλαράδικη και καβλοσηκωμένη επαναστατική αριστερά της βαρβάτης πράξης, έχει μιά θεμελιακή βάση: τον "μικροαστό". Η εξόντωση όλων των μικροαστών, με κάθε εκδοχή (αριστερού και δεξιου οπορτουνισμού) καταλήγει στον τελευταιο εναπομείναντα ιδεατό προλετάριο,,,ποιός είναι άραγε ρε πούστη; σας θυμίζει κάτι;
Αλλά ως ψαράκι που τσιμπάει στο αγκιστρι του καλαμιού του καραψωλαρά επαναστάτη (φαλλικό σύμβολο) θα έλεγα απαντώντας "διαλεκτικά":
προσέξτε μην τυχόν και πέσετε στα δόκανα τίποτα άλλων καραψωλαράδων συντρόφων σας με μεγαλύτερο μαρξιστικό καλάμι. Μέχρι τότε καβαλήστε το απλά

LeftG700 είπε...

Τοκ, τοκ! Σενς οφ χιούμορ είσ' εδώ; ;-)

izi είπε...

α όχι εγώ δεν τσίμπησα καταλαβαίνω από χιούμορ και ας είμαι "αυτόνομος" :-))

Στο μεταξύ ο Παπαδήμος μην καταλαβαίνοντας τίποτα από την συζήτησή μας και ακολουθώντας την υπο-λογιστική γραμμή του λεφτ700, από την ανάποδη άρχισε να μιλάει για "κόστος της εργασίας"
Οπότε στήνεται κι ανάποδα το κόλπο. Να ψάξουμε -λεφτ και ραϊτ-να βρούμε αν είναι κόστος ή κέρδος η τυραννία για τον τύραννο...

Ανώνυμος είπε...

Πιστεύετε ότι ο μισθωτός που θα πληρωθεί [και] την υπεραξία της εργασίας του [όπως κι αν υπολογίζεται αυτή] μετατρέπεται αυτόματα σε ελεύθερο άνθρωπο;
Η, να συμπληρώσω, η πληρωμή και της υπεραξίας είναι έστω ένα βήμα προς την ελευθερία??!!!

LeftG700 είπε...

α όχι εγώ δεν τσίμπησα καταλαβαίνω από χιούμορ και ας είμαι "αυτόνομος" :-))

Φίλε izi, νομίζεις ότι δεν το έχουμε καταλάβει; Ακριβώς γι' αυτό εκτιμούμε ότι ο πρώτος που θα απελευθερωθεί από τα ιδεαλιστικά δεσμά με τα οποία σας έχει δέσει παραμυθιάζοντάς σας ο HollowSky θα είσαι εσύ! (Μάντεψε ποιος θα είναι ο τελευταίος -κι άν! ;-) )


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε (Ιανουάριος 07, 2012 11:32 πμ),


Μήπως θέλεις να το ξανασκεφτείς λίγο το σχόλιό σου; Μήπως το έγραψες βιαστικά και δεν εξέφρασες αυτό που ήθελες ακριβώς να πεις; Τι νομίζεις ότι είναι η Ελευθερία; Κανένα φάντασμα χωρίς καμία υλικότητα;


Τα λέμε

izi είπε...

Πολύ αστείο να μαθαίνω από σας πως είμαι ο αιχμάλωτος υλιστής!
Γιατί ρε παλιο ιδεαλιστή hollowsky, λύσε με.... :-))

...και όλα αυτά μαζί με την ελευθερία ως υλικότητα (ντόινγκ) για να μην μας πουν και φλώρους στο τέλος...πάντα λίγη υλικότητα.

Τελικά πες μας, με ένα εξαχίλιαρο και την Βαρδινογιάννη (ή τον bill gates) να κάνει εμβόλια στα παιδάκια στην Αφρική, θα υλικολευτερωθείς να ησυχάσουμε?

(αν πεις ναι θα ξεκινήσω καμπάνια από αυριο)

Ανώνυμος είπε...

@leftg700 για το φάντασμα της ελευθερίας κάτι λίγα ξέρω,
για το φάντασμα της υπεραξίας ψάχνω στοιχεία και περνώντας από δω βρήκα εσένα να το σέρνεις με λαμέ λουράκι για αριστερόχειρες

τα λέμε...

Eriugena είπε...

Η υλικότητα είναι πολύ μυστηριώδης όπως την καταντήσαμε, αφού αποτέλεσε μιαν πρόφαση για την κατάπνιξη της "αύλης" ελευθερίας, ή οποία παρεπιπτόντως δεν είναι διόλου αϋλη.
Λ.χ το να θέλω να πάω στην διπλανη πόλη προϋποθέτει ένα σύνολο υλικών δυνατοτήτων "οικονομικού" χαρακτήρα όπως εισητήριο του κτελ, λεφτά να το αγοράσω, δουλειά να έχω λεφτά να το αγοράσω. Όλο αυτό είναι ενταγμένο στον κοινωνικο-ιστορικό χωρο-χρόνο πολυ συγκεκριμένα, υλικά, και σχετικοποιημένο απο τον κοινωνικο-ιστορικό χωρο-χρόνο. Λ,χ για να πάει ο παππούς μου απ΄το χωριό στο Γύθειο ήθελε 1-2 μέρες. Ο Γαίδαρός του ήθελε σανό νερό, και ο ίδιος κουβαλούσε μαζί του παξιμάδι, λίγο τυρί και καμμιά ελιά. Νερό έβρισκε, όταν πέρναγαν απο καμμιά πηγούλα. Ωραίες εποχές προκαπιταλιστικές, που τέτοια τώρα...φσούτ σε μισή ώρα είσαι εκεί ,ε το φρέντο στο χέρι, αστός, μικροαστός, προλετάριος, ντόπιος ή μετανάστης μετά απο 1-2 χρονάκια(στην αρχή σε κουβαλανε στη καρότσα, τα αφεντικά..). Αυτά για τον χωρο-χρονο. Νόμοι της αξίας, μετρήσεις και άλλα έχουν την αξία τους μόνον αν αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο χωρο-χρονικό πλάισιο και την σωματικότητα που το ενσαρκώνει, υποστασιοποιώντας την ουσία του, και ουσιωποιώντας με την "σειρά" του την χωρο-χρονική μήτρα της. Οι σχολαστικές συζητήσεις για την υπεραξία έχουν την αξία τους μόνον σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο, και αποκρύπτουν σημαντικές διαστάσεις αυτού που λέμε υλικότητα σε μια μοντερνίστικη αθλιότητα. Επίσης παραβλέπεται και η ελευθερία κίνησης, αυτό που προαιώνια εννοούσαν οι άνθρωποι: πάω, όταν μπορώ, όπου θέλω. Αν έχω τα λεφτά, η τον γαίδαρο και ο αλη-πασάς (τυχαίον μη εθνικοπατριωτικόν παράδειγμα) ή άλλοι πιο "μοντέρνοι" τύρρανοι βάζουν μπάρες, τότε πάει και η υλικότητα και ο γάιδαρος και τα φράγκα, και το ψωμοτύρι και το ραντεβουδάκι..
Χαίρεται ω υλισταί, μετα-υλισταί κ.ο.κ

LeftG700 είπε...

Καταλάβαμε, izi, καταλάβαμε. Φοβάσαι μη φας καμιά διαγραφή! Μη φοβάσαι, βρε κουτό! Η διαγραφή απαγορεύεται δια ροπάλου στους "αυτόνομους" (θεωρείται μια από τις πιο βίαιες περιπτώσεις τερονομίας!) ;-)


Τα λέμε (αλλά πιο θαρραλέα, ρε παιδί μου, πιο "αυτόνομα"! ;-) )

LeftG700 είπε...

τερονομίας = ετερονομίας

izi είπε...

σώπα μη λές περισσότερα θα με καταλάβουν...

ή μάλλον,
πόσα θες για να σωπάσεις?

panagiotis είπε...

Φίλοι leftg700,

Δεν ξέρω αν ο φίλος μου ο izi είναι αυτόνομος, αυτό που είναι σίγουρο είναι η αυτονομία της διαδικασίας, της κίνησης, μέσω της οποίας η δύναμη της εργασίας μετατρέπεται σε υπερ-εργασία και «υπερ-αξία», μια διαδικασία ανεξάρτητη και από τον εργαζόμενο και από τον καπιταλιστή.

Η δύναμη της εργασίας, αφηρημένη, δεν έχει καμία άμεση χρήση (επομένως και αξία χρήσης), «με αυτή την έννοια η υπερεργασία είναι ένα στοίχημα για το μέλλον των προϊόντων που παράγονται και το κέρδος είναι ένα στοίχημα για το μέλλον της διατήρησης και της αύξησης της παραγωγής» (Guy-Noël Pasquet).

Σήμερα που το κεφάλαιο έχει κατακτήσει τον χώρο, τζογάρει με το μέλλον μας.

Izi, το νού σου, δες πως συμπεριφέρεται ο Hollow στην αξία και φαντάσου τι έχεις να πάθεις!

Eriugena είπε...

Αγαπητοί izi, HollowSky, όπως θα καταλάβατε, αν και πήγατε να ξεφύγετε με Λεβινάς, έχετε ήδη εγκλωβιστεί στην "Θεωρία της αξίας". Ποιός Λεβινάς τώρα! Άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, όλα τα μαρξο-ρικαρντιανά τέρατα έχουν χυθεί στον αέρα, έτοιμα να καταλάβουν όλο τον χώρο-χρόνο με τις εκδοχές του "νόμου" (που είναι..)
Πραγματικά σας συμπονώ..

LeftG700 είπε...

Φίλε izi,


Το τελευταίο σχόλιό σου προς εμένα είναι λίγο ασαφές. Τι ακριβώς εννοείς όταν γράφεις «πόσα θες για να σωπάσεις»; Ότι δεν θέλεις να σου απευθύνουμε πλέον το λόγο; Αυτό μπορεί να γίνει χωρίς καμία χρέωση. Δεν έχεις παρά να το δηλώσεις. Κι ούτε θα το κάνουμε θέμα ότι, με την εξαίρεση του HollowSky, δεν απευθυνθήκαμε σε κανέναν από όσους συνομιλούμε πριν εκείνος, άμεσα ή έμμεσα, απευθυνθεί σ’ εμάς. Το ίδιο έγινε και μ’ εσένα.

Αν πάλι εννοείς ότι δεν θέλεις να παίρνουμε γενικά το λόγο εδώ, κι αυτό μπορεί να γίνει άνετα (και πάλι χωρίς καμία χρέωσή σας). Φτάνει να δηλώσεις πως αυτή είναι η ‘‘επίσημη’’ θέση τού συγκεκριμένου μπλογκ.


Τα λέμε (αν τα λέμε)

LeftG700 είπε...

Φίλε Παναγιώτη,


Μα η υπεραξία, στη βαθύτερη έννοιά της, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πλεόνασμα που ακόμα κι ο πρωτόγονος άνθρωπος ήξερε πως πρέπει να εξασφαλίσει (π.χ. η τροφή που έπρεπε να διατηρηθεί για τις ημέρες τής βαρυχειμωνιάς ή της ξηρασίας). Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι αυτό το πλεόνασμα, με τη μορφή τής υπεραξίας πια σε συνθήκες καπιταλισμού, το ιδιοποιείται ο κάτοχος των μέσων παραγωγής. Κοντολογίς: Κοινωνική παραγωγή και τού άμεσα αναγκαίου και του αναγκαίου για το μέλλον (πλεόνασμα), αλλά ατομική ιδιοποίηση (όπου το πλεόνασμα παίρνει τη μορφή τού κέρους). Αυτό δηλαδή που δεν βλέπουν (ή δεν θέλουν να δουν) πολλοί εδώ μέσα.


Τα λέμε

izi είπε...

eriugena, ασχημο κόλλημα το οποίο θα ξεπεράσουμε δια της ομοιοπαθητικής :-))

izi είπε...

μπα ένα αστείο ήταν (με αναφορά στην εμμονή σου στην αξία και στο "δεν έχουμε μία")
αλλά δεν πειράζει ήταν βρεγμένο το ταρτάν είναι κι αυτές οι κωλολακούβες της ιδεολογίας, έπεσες και στην αριστερή γωνία...
δε πειράζει κι εμείς την έχουμε πατήσει άλλοτε και τα ξέρουμε...

οπότε τα λέμε ελεύθερα
(αν και λιγάκι μου χει έρθει μια επιθυμία να ασχοληθώ με κάτι ζωγραφικές που χω αφήσει στην μέση)



επίσης να σημειώσω και για το φίλο μου τον Παναγιώτη ότι είμαι λιγότερο αυτόνομος και περισσότερο μεροκαματιάρης από τους θεμελιωτές των νόμων της αξίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα με εξέφραζε κανείς από τους δύο προσδιορισμούς.

Γιάννης είπε...

εγώ ακόμα δεν κατάλαβα ποιος μαθηματικός τύπος χρειάζεται για να αποδειχθεί ότι ο μ.ό. του αναγκαίου χρόνου εργασίας για ένα καφέ είναι πέντε λεπτά. να ρωτήσουμε τον λεβινάς να ψάξει στα κιτάπια του περί ελευθερίας των παλαιστινίων από την τεχνική;

Γιάννης είπε...

πέρα από τα ηθικιστικά του κατηχητικού για τη βία, υπήρξε ποτέ πολιτισμός που διακήρυξε ότι δεν θα χρησιμοποιήσει βία σε καμμιά περίπτωση, και ο οποίος επιβίωσε;

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

1. Μάλλον δεν πρόσεξες ότι το συζητούμενο δεν είναι ποιος είναι ο μ.ο. του χρόνου που χρειάζεται για να φτιαχτεί ένας καφές, αλλά το ποιός είναι ο "κοινωνικά αναγκαίος" χρόνος (και αυτό βέβαια σε συνάρτηση με όλη τη μαρξική θεωρίας της αξίας).

Εάν πάντως θες να πεις ότι ο "κοινωνικά αναγκαίος" χρόνος είναι ο μ.ο. του χρόνου που χρειάζεται να φτιαχτεί κάτι, τότε θα πρέπει να λογαριάσεις πως δεν δουλεύει έτσι ο καπιταλισμός - με "μέσους" χρόνους -, για τον οποίον εξάλλου σκαρώθηκε όλη αυτή η θεωρία! Ο καπιταλισμός δουλεύει με όρο τον ανταγωνισμό και όχι τη ... "μεσότητα".

2. Έχεις φάει κόλλημα με το ... κατηχητικό. Παρ' το και λίγο αλλιώς. Κάθε πολιτισμός ιδρύεται και αναπαράγεται χάρη στην παύση του εμφύλιου πολέμου. Επομένως η εμφύλια ειρήνευση είναι τελείως αναγκαία για την ύπαρξη ενός πολιτισμού. Για να πραγματώνεται αυτή, χρειάζεται τα μέλη αυτού του πολιτισμού να κατεβάζουν τα "όπλα", να τιθασσεύουν τη βία και να επιστρατεύουν όλα εκείνα που τα καθιστούν ικανά να αντιμετωπίζουν τα υπόλοιπα μέλη ως "φίλους", δηλαδή σαν κάτι τελείως διαφορετικό από τους εχθρούς. Ειδάλλως ο πολιτισμός γκρεμίζεται στην εμφύλια βία.

HollowSky είπε...

@ Παναγιώτη,

η προσπάθεια των κλασσικών αστών οικονομολόγων - και, στα χνάρια τους δυστυχώς, και του Μαρξ - να συνδέσουν την αξία με την εργασία, πήγασε από την ανάγκη τους να "εκλογικεύσουν" τον καπιταλισμό και να τον παρουσιάσουν σαν μια "αδήριτη αναγκαιότητα", δηλαδή να του αποδώσουν διαστάσεις "φυσικού φαινόμενου".

Δώσε βάση τώρα.

Για να το κάνουν αυτό, παρουσίασαν την αξία σαν ένα φυσικό μέγεθος του εμπορεύματος, όπως είναι το μήκος, η μάζα, ο χρόνος, η θερμοκρασία, κ.λπ. των σωμάτων. Κι επειδή η αξία δεν έχει καμμιά σχέση με το μήκος, τη μάζα, τη θερμοκρασία, την ηλεκτρική ένταση, κ.λπ. των εμπορευμάτων, χρειάστηκε να επινοήσουν μια ... άλλη "φυσική" διάσταση του εμπορεύματος, τον "χρόνο εργασίας" που υποτίθεται πως ... είναι "ενσωματωμένος" σε αυτό.

Πρόκειται για καθαρή μεταφυσική, ή ακριβέστερα για ... σολωμονική! Γι' αυτό και όταν "απομαγευτεί" κανείς και θέσει, για αρχή, την απλή ερώτηση "Για τα άλλα φυσικά μεγέθη των σωμάτων, γνωρίζουμε πώς μετριούνται. Ο χρόνος εργασίας, βάση του οποίου λογαριάζεται η αξία, πώς μετρέται βρε παιδιά;", αυτοστιγμεί οι μαγεμένοι απαντούν με σκέτες αοριστολογίες, του τύπου "κοινωνικά αναγκαίος", χωρίς ούτε κι αυτόν να μπορούν να τον προσδιορίσουν, κι άλλοτε λένε πως είναι ο "μέσος χρόνος" ενώ άλλοτε ο "συντομότερος", ...

... ενώ καλύτερα θα ήταν να ομολογήσουν πως ο "κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας" μετριέται σε τέρμινα, όπως άλλωστε κάθε χρόνος στη σολωμονική, ως γνωστόν!

:-) :-))

Η αξία λοιπόν δεν είναι "μέγεθος" των εμπορευμάτων ούτε κι έχει να κάνει με την εργασία. Αν όμως επιμένει κανείς πως η αξία είναι "μέγεθος" των εμπορευμάτων κι έχει να κάνει με την εργασία, τότε θα πρέπει να αναρωτηθεί: τι διαφορά έχει η καθαρά μηχανική εργασία από τη δουλειά της μηχανής;

Θα δεις που, αν το ψάξουμε αυτό, καταλήγουμε σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Ανώνυμος είπε...

...Ειδάλλως ο πολιτισμός γκρεμίζεται στην εμφύλια βία"

hollow μπράβο, συμφωνώ και με όλο το προηγούμενο.
Είναι η ώρα να τελειώνουμε

Ανώνυμος είπε...

"Επομένως η εμφύλια ειρήνευση είναι τελείως αναγκαία για την ύπαρξη ενός πολιτισμού. Για να πραγματώνεται αυτή, χρειάζεται τα μέλη αυτού του πολιτισμού να κατεβάζουν τα "όπλα", να τιθασσεύουν τη βία και να επιστρατεύουν όλα εκείνα που τα καθιστούν ικανά να αντιμετωπίζουν τα υπόλοιπα μέλη ως "φίλους", δηλαδή σαν κάτι τελείως διαφορετικό από τους εχθρούς. Ειδάλλως ο πολιτισμός γκρεμίζεται στην εμφύλια βία."

Γνωρίζετε κάποιον απίθανο τύπο ονόματι Θωμά Χομπς; Αυτός λοιπόν ο απίθανος τύπος κοιτάτε τι πήγε και σκέφτηκε ο μπαγάσας. Ότι, λέει, για να κατεβούν τα όπλα και να πάψει ο εμφύλιος, για να εξειρηνευτεί η κοινωνία, χρειάζεται ΠΑΛΙ βία, χρειάζεται λέει η εθελοντική αλλοτρίωση της ικανότητας του καθένα για βία σε ένα και μόνο πρόσωπο, το οποίο ονομάζεται κυρίαρχος, και του οποίου ο φόβος ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ την κοινωνία να υπακούσει στους κανόνες συνύπαρξης.

Αλλά αφού αυτός δεν ήταν αυτονομιστής/αντιεξουσιαστής και άρα δεν ήξερε τι του γινόταν ο καψερός, αναρωτιέμαι αν ξέρετε έναν άλλο απίθανο τύπο, ονόματι Πιέρ Κλαστρ, όστις ήτανε αντιεξουσιαστής, και όστις επέμεινε ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι πρωτόγονες, εξισωτικές κοινωνίες απέφυγαν τον ζυγό στη βία του κυρίαρχου ήταν με την συνεχή...εμφύλια βία.

Αλλά και αυτός άσχετος ήτανε, για αυτό και αυτοκτόνησε.

Καλά το πάτε, όλο ευθεία.

Ανώνυμος είπε...

Α, για τον Λεβινάς και τον "Άλλο" --όχι αυτόν τον Άλλο, τον άααααλλλο Άλλο-- έχουνε γραφτεί πάρα πολλά.

Να ένα: " As far back as 1982, in the wake of the Sabra and Shatila massacre in Lebanon, Levinas had admitted in an interview 'Ethics and Politics' (reprinted in The Levinas Reader edited by Seán Hand) – and rather to the astonishment of the person interviewing him – that he did not view the Palestinian as an Other. Rather, he adamantly affirmed, the Other for him is a figure who exists primarily within one's own religion and ethnos, amongst neighbours and kin; he strongly reaffirms his faith in Zionism and the Israeli state. Levinas here records his approval of the ethnocentrism of Israel – of Israel as a Jewish State – and of the accompanying nationalism and settler colonialism that so many other contributors to the collection see as responsible for the discriminations against and sufferings of the Palestinian people."
http://muse.jhu.edu/journals/holy_land_studies/v005/5.1docker.html

Καλά κρασά.

LeftG700 είπε...

Φίλε HollowSky,


Καλά, για το σε τι συνίσταται κατ' εσέ η εκμεταλλευτική φύση τού καπιταλισμού, να περιμένουμε. Καταλαβαίνουμε ότι από τη στιγμή που κήρυξες φαντασιώσεις τα περί αξίας και υπεραξίας, ζορίζεσαι λίγο.

Για τα καμώματα του Λεβινάς και για το τι ακριβώς εννοούσε όταν αποθέωνε τον Άλλον, όπως γράφει ο ανώνυμος φίλος (Ιανουάριος 09, 2012 9:52 μμ), θα μας πεις κάτι σύντομα; Ή έχεις ακολουθήσει την προτροπή του και ξεχνιέσαι στο κρασί, τραγουδώντας "αυτός ο Άλλος, αυτός ο Άλλος, είν' εφιάλτης μου μεγάλος"; ;-)


Τα λέμε (αλλά πες κάτι!)

NIBL είπε...

Ο Λεβινάς μπαίνει κι αυτός στην ίδια κατηγορία με Χαϊντγγερ και Λούκατς?
Μάλλον ναι ε...

LeftG700 είπε...

@ NIBL:


Δεν ξέρουμε σε ποια κατηγορία μπαίνει ο Λεβινάς. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι ο Χάιντεργκερ δεν μπαίνει στο ίδιο σακούλι με τον Λούκατς, παρά μόνο αν εξισώσει κανείς τον ναζισμό με τον κομμουνισμό.

Εμείς δεν θα πάρουμε.


Τα λέμε (αλλά να ξεχωρίζουμε τα μάτια του λαγού από αυτά της ηλεκτρικής κουζίνας, ε; ;-) )

NIBL(intothevoid) είπε...

να τα πούμε;

left,
Μπερδεύεις τον κομμουνισμό με τον Σταλινισμό. Δεν είσαι ο μόνος. Αλλά και εκτός αυτού ο Σταλινισμός δεν εξισώνεται με τον Ναζισμό. Ο Χαϊντεγγερ και ο Λούκατς έχουν σαν κοινο την εμπλοκή τους με την -διαφορετική σε κάθε περίπτωση-εξουσία.

Για τους υπόλοιπους
Φροντίδα και προδέρμ παιδιά! στα μυαλά που η καθοδήγηση έστειλε -και στέλνει-στα κάγκελα.
Θα συεννοηθούμε.
τα παιδία δεν είναι οικονομιστές, είναι φιλάνθρωποι αριστεροί (ανθρωποι που πεθαίνουν στα παγκάκια , παιδάκια στην αφρική, κολασμένοι κτλ.)

Ανέβαστε ρε απάνθρωποι, ένα βίντεο της unicef....:-))

HollowSky είπε...

@ Ανώνυμε 9/1, 9:45, 9:52,

1. Τον Χομπς τον γνωρίζουμε και έχουμε ανεβάσει κι ένα ποστάκι (Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ) για τη θεωρία του και τη σχέση της με την αστική-καπιταλιστική αντίληψη των πραγμάτων. Γνωρίζουμε επίσης τον Κλαστρ και έχουμε αναφερθεί στο βιβλίο που έχεις υπόψη σου, και στο οποίο δεν λέει πουθενά ότι η κάθε πρωτόγονη φυλή σφαζόταν με τον εαυτό της.

2. Το ότι ο Λεβινάς φαίνεται βα ήρθε, αργότερα, σε αντίφαση με αυτά που έγραφε ο ίδιος το 1953 - μετά από ένα πόλεμο, όπου είχε περάσει μεγάλο μέρος του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης -, είναι λυπηρό για τον Λεβινάς αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αποδεικνύει ότι εκείνες οι σκέψεις ήταν λάθος, ούτε και αποδυναμώνει την όποια αλήθεια τους. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Λούκατς (ακόμα και για κάποιες αξιόλογες σκέψεις του Χάιντεγκερ, που είναι σε αντίφαση με το ναζισμό του).

Πρέπει να καταλάβεις κάτι: Όταν επισημαίνουμε τον πειρασμό του φιλόσοφου να τα βρει μ' έναν τύραννο, διόλου δεν εννούμε ότι πρέπει να "προγράψουμε" τον φιλόσοφο και να "κάψουμε" τα βιβλία του - όπως, πιθανόν, θα προτιμούσες!

saywot είπε...

το σημαντικό εργο του Λούκατς "Ιστορία και Ταξική συνείδηση, ο Ζηνόβιεφ το κατήγγηλε ως ιδεαλιστικό(το '24)βυθίζοντάς το στην αφάνεια για πάνω από μια τριακονταετία....όσο χρειάστηκε δηλαδή για να δημιουργηθούν οι σημερινοι φιλάνθρωποι υλιστές

HollowSky είπε...

@ Αγαπητοί LeftG700,

αναφορικά με το "σε τι συνίσταται η εκμεταλλευτική φύση του καπιταλισμού": Υπάρχει περίπτωση, πριν περάσει και αυτός ο αιώνας, να καταλάβετε καταρχήν ότι ο καπιταλιστής ιδιοποιείται ΟΛΟ το
8ωρο (ή 10ωρο, ή 12ωρο)
του εργαζόμενου και όχι απλά "ένα μέρος του"; Και τι ακριβώς σημαίνει αυτό;

Μπαααα...

Ανώνυμος είπε...

@HollowSky: "Ξέρω τον Χομπς" δεν σημαίνει τίποτε απολύτως. Οποισδήποτε πατήσει κάτι στο γκουγκλ σήμερα "ξέρει" κάτι. Το ζήτημα είναι αν έχεις χωνέψει τον Χομπς, και όχι απλά τον Χομπς αλλά τη βασική θεωρία της γέννεσης του κράτους. Διότι αν την είχες χωνέψει, δεν θα μίλαγες για ειρήνες και λουλουδάκια όταν στην πραγματικότητα περιγράφεις την συγκέντρωση της ισχύος στα χέρια του Ενός, του κυρίαρχου, που φέρνει την εξειρήνευση μέσα απ' το φόβο. Θα ήξερες επίσης, ότι στον Μπένγιαμιν, τον Σμιτ, τον Ντουμεζίλ, τον Αγκάμπεν, τον Μαρξ, τον Ένγκελς, παντού όπου υπάρχει κριτική σκέψη υπάρχει αντίληψη της άμεσης σχέσης του νόμου που εξειρηνεύει με τη βία και με την μόνιμη απειλή βίας. Καλό είναι λοιπόν να μην δημιουργούμε εσφαλμένες εντυπώσεις χωρίς λόγο.

Αντωνης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
HollowSky είπε...

@ Ανώνυμε 10/1, 11:02,

παρόλο που τα ξέρεις και τα έχεις τέλεια καταλάβει όλα, θα μου επιτρέψεις να μπορώ να κριτικάρω την τυραννική ή βίαιη πράξη και την ειδωλοποίησή της και να αρνούμαι πως μια τέτοια κριτική επιδιώκει οπωσδήποτε, όπως λες, τη συγκέντρωση της βίας στα χέρια ενός τυράννου. Γιατί να μου το επιτρέψεις; Διότι, υποθέτω, το γεγονός ότι, όπως δηλώνεις, απεχθάνεσαι ν' ακους για ειρήνες και λουλουδάκια δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε θέλεις να με σφάξεις επειδή δεν γουστάρεις αυτό που λέω. Ή κάνω λάθος;

Γιάννης είπε...

Hollowsky,
1. ο μέσος χρόνος ή έστω ένα εύρος γύρω από τον οποίο κινείται (είναι μετρήσιμα και τα δύο, για τον καφέ τουλάχιστον) δεν λέει κάτι ενάντια στον ανταγωνισμό. Ίσα ίσα. Αν ο μ.ο. του καφέ είναι 5 λεπτά, και φτιάξεις έναν βραστήρα/μπρίκι κλπ που μειώνει το μ.ο. του χρόνου στα 3 λεπτά (με ίδια ποιότητα κλπ), είσαι ανταγωνιστικός. Το να μιλάμε, πάντως, για μ.ο. είναι (πάλι με παράδειγμα το ψήσιμο καφέ) προφανές όταν κάποιος είναι αργοκίνητος ή όταν διαφέρουν οι νεκροί χρόνοι.
2. δεν φταίω εγώ, το δακρύβρεχτο κατηχητικό του Λεβινάς περί καταδίκης της βίας (αν δεν απατώμαι, πλην της βίας του κράτους του Ισραήλ) θα φταίει. Μην κατανοείς την εσωτερική ειρήνευση σε έναν πολιτισμό (όχι στον «ανθρώπινο πολιτισμό» ως σύνολο επιμέρους πολιτισμών) ως την διακήρυξη του πολιτισμού αυτού ότι δεν θα χρησιμοποιήσει βία σε καμμιά περίπτωση (εσωτερικά κι εξωτερικά). Με άλλα λόγια, στέκεσαι στο ειδικό και όχι σε αυτό που ρώτησα. Ακόμη κι αυτό το ειδικό (ειρήνευση εντός ενός πολιτισμού), βέβαια, δεν είναι καθόλου σίγουρο, γιατί κάθε εξουσία και αρχή και εντός ενός πολιτισμού επιβάλλεται με μαστίγιο και καρότο, με συμμαχίες και πειθώ αλλά και με βία (σπανιότερα) ή απειλή χρήσης βίας (πάντα, πράγμα που συνιστά και απουσία διακήρυξης περί μη χρήσης βίας από τον πολιτισμό αυτόν).
3. τέλος, και συμπληρωματικά στο (2), όσον αφορά στην άποψη για την ειρήνη ως ξέχωρη κατάσταση αντιτιθέμενη στον πόλεμο, όπως και με την άποψη της προκοινωνικής κατάστασης ως πολέμου όλων κατά όλων. Η πρώτη δε λαμβάνει υπόψη ότι όπου υπάρχει φιλία εκεί αναπτύσσεται και η έχθρα και αντίστροφα, και αντίστοιχα για την ειρήνη και τον πόλεμο. Η δεύτερη άποψη αντιλαμβάνεται την κοινωνία ως ένα είδος συμβολαίου. Η κοινωνία γεννιέται όχι επειδή αποφασίζουμε ότι πρέπει να πάψει ο πόλεμος ή επειδή παύει ο πόλεμος αλλά η κοινωνία υφίσταται επειδή ένας πόλεμος όλων εναντίον όλων είναι αδύνατος, πέρα από ένα απειροελάχιστο διάστημα, καθώς δημιουργούνται συμμαχίες κλπ

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

1. Αν όμως η σουπερκαφετιέρα σου φτιάχνει νερομπούλι, το πιο πιθανό είναι να μείνεις πίσω στον ανταγωνισμό όσο κι αν μετράς το χρόνο. Θα μου πεις, μπορείς στην τελική να πουλήσεις το ρολόι και να πάρεις κομπολόι. Καλή ιδέα! :-) Τελοσπάντων δεν λειτουργεί έτσι όπως σκέφτηκες ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Πάρε π.χ. τα ΙΧ των 1400 κε Εάν άντεχε στον ανταγωνισμό μόνο όποιος έφτιαχνε πιο σβέλτα το 1400άρι, τότε θα είχε επικρατήσει μόνο μια μάρκα σ' αυτό τον τομέα, αυτή που θα το φτιαχνε. Αλλά ουπς! αυτό δεν έχει συμβεί, ούτε και θα συμβεί ποτέ. Γιατί; Μήπως γιατί μέχρι να παράξει ο σβέλτος 500000 κομμάτια και να πνίξει την αγορά, ένας άλλος έχει βρει το κόλπο για να το φτιάχνει πιο γρήγορα και στο 2500ό του πρώτου έχει αρχίσει να ρίχνει κι αυτός τα δικά του αχτύπητα στην αγορά, μα να σου κι ένας τρίτος, ακόμα πιο γρήγορος, μπαίνει κύριοι στη στροφή με αξιώσεις, ο πρώτος ιδρώνει, ο δεύτερος κρυώνει, αλλά να, ωωωωωω, κι ένας τέταρτος κάνει την εμφάνισή του φτεροπόδαρος ... κ.ο.κ.; ΟΧΙ! Απλά επειδή δεν λειτουργεί με βάση τον πιο γρήγορο χρόνο ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Θυμίζω επίσης ότι το θέμα είναι η σχέση αυτού το σολωμονικού χρόνου-τέρμινα με την αξία.

2. Δακρύβρεχτο δεν είναι μόνο το λεβινάδικο κατηχητικό, βρε Γιάννη, είναι και το σουγιάδιασμα και σίγουρα οι πολεμικοί παιάνες έχουν πάντα και κατιτίς το δακρύβρεχτο, για να μην πω και το άλλο επίθετο που σ' αρέσει, το σπαραξικάρδιο. Ας το ρίξουμε λοιπόν καλύτερα στα σονέτα:

Όσο κι αν θες να λεβινάς /
την τέχνη σου δεν τη ξεχνάς /
στα ξένη μέρη που γυρνάς /
τι θέλεις πια και χαμπερμάς;

:-) :-))

Eriugena είπε...

Τι τον θές τον Αλτουσέρ
αφου υπάρχει ανσασέρ

κι αν ψάξεις κι άλλο οπορτούνα
θα κάνεις κι άλλο τη κουμμούνα

ωσπου ναρθει ο Λεβινάς
και δεν θα ξέρεις που να πάς

γιατί μας έμαθε ο γάλλος
πως πλήν ημών υπάρχει ο άλλος

και αν το ρίξουμε στη πλάκα
και τον περάσουμε για βλάκα

ευθύς νωρίς απ΄το πρωί
η φάτσα αυτή που μας φιλεί

και την περνάμε για δική μας
θα μας τσακίσει τη ζωή μας

LeftG700 είπε...

@ NIBL(intothevoid)


Α, να χαρείς, μη μας τα μασάς! Κατά το είδος τα διαχωρίζεις, αλλά κατά το γένος (Εξουσία) τα θεωρείς ένα και το αυτό! Εκτός κι αν είσαι αντιεξουσιαστής μούφα!

Από μια άποψη, είσαι τυχερός που δεν ζούσες στα χρόνια τού εμφυλίου. Θα είχες μεγάλο πρόβλημα με ποιους να πας και ποιους ν’ αφήσεις! ;-)


Τα λέμε (αλλά με μεγαλύτερη ειλικρίνεια!)

LeftG700 είπε...

Αχ, φίλε μας HollowSky… Από εσένα περιμέναμε (μαζί με τον Μαρξ!) να μάθουμε τι θα πει ολοκληρωτική κυριαρχία (και καθολική υπαγωγή)!

Να μη σου χαλάσουμε το όνειρο!... ;-)

Γιάννης είπε...

Hollowsky,
δηλαδή λες ότι είναι δακρύβρεχτο το
λεβινάδικο κατηχητικό; να που συμφωνούμε, οπότε ας αρχίσουμε τις σονέτες. αλλά, μισό λεπτό, δεν είπα ότι το σουγιάδιασμα είναι ηθικά ανώτερο, αυτά τα λέει ο αχυράνθρωπος που κατασκεύασες. κι έτσι, από τη μια έχουμε την αγάπη και τη λογική ενώ από την άλλη την καθαρή τρέλα και την απανθρωπιά. ωραία αμερικάνικη ταινία, όμως ακόμη κι ο χίτλερ δεν εξυμνούσε την καθαρή βία αλλά την εκλογίκευε ως βία των "ανώτερων", των "ανθρώπων" κοκ. γι' αυτό και η μόνη αντιπαράθεση με αντιφατικούς άλλωστε καλούς καγαθούς εκπρόσωπους της εναντίωσης στη βία δεν βρίσκεται στο ηθικιστικό επίπεδο (δηλ. καλοί κατά κακών).

και ναι, ο λεβινάς είναι αντιφατικός και με τη στάση του δείχνει ότι είναι αδύνατο να υπάρξει πολιτισμός που διακηρύσσει ότι δεν θα ασκήσει βία ή ότι διατηρεί το δικαίωμα να αποφασίσει πότε θα ασκήσει βία, δηλαδή που αποκλείει την περίπτωση να ασκήσει βία.

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

δεν έχω πρόβλημα με τα δακρύβρεχτα. Κι οι άντρες, ξέρεις, καμιά φορά κλαίνε
:-)

Γιάννης είπε...

πράγματι. άλλωστε, δεν υπάρχουν (βιολογικά) φύλα (ξου κακά) αλλά μόνο ρόλοι
:-)

HollowSky είπε...

@ Γιάννη,

για να το λες ...

:-p

YOSEF22ADAR είπε...

Μερικά ακόμη για Εβραίους διανοούμενους και ελληνοεβραϊκές σχέσεις :
http://www.levinas.sdsu.edu/index.htm
The Emmanuel Levinas Web Page
.
“H ανθρωπότητα χρειάζεται δυο πράγματα: τη μοναδικότητα των Αθηνών και την αυθεντικότητα της Ιερουσαλήμ”
Εμμανουέλ Λεβινάς (1906-1995).
Hταν ο πρώτος Εβραίος στοχαστής που έδειξε πως η αρχαία σοφία
η κρυμμένη στις Ταλμουδικές πηγές μπορεί να εκφραστεί με φιλοσοφικούς όρους.
http://www.haaretz.com/culture/books/where-jerusalem-meets-athens-1.49343
Where Jerusalem meets Athens -by Ephraim Meir 26.03.02
.
http://www.mondodomani.org/dialegesthai/em01.htm
Athens and Jerusalem in Levinas’s Difficult Freedom -by Ephraim Meir
.
http://www.politeianet.gr/index.php?page=shop.product_details&flypage=flypage.tpl&product_id=179702&category_id=&keyword=19584&option=com_virtuemart&Itemid=89
Emmanuel Levinas Τέσσερις Ταλμουδικές Μελέτες (εκδ. Πόλις 2004, μετάφραση: Σταύρος Ζουμπουλάκης )
.
http://archive.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=21/10/2005&id=11088176
Ταλμούδ και Λεβινάς του Σταύρου Ζουμπουλάκη
Επιμέλεια: Μισέλ Φάις – 21/10/2005
.
http://www.indiktos.gr/product_info.php?products_id=100
Salomon Malka: O κύριος Σουσανί (μετάφραση: Στέφανος Pοζάνης – Pεβέκκα Πέσσαχ)
Περιλαμβάνει δύο κριτικές (εφ. ΑΥΓΗ 11.04.2001 και εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 29.07.2001)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

1000 ρέγγες (7) 1100 (1) 1789 (2) 1837 (1) 1846 (1) 1848 (1) 1850 (1) 1871 (1) 1900 (2) 1907 (1) 190cm (4) 1917 (12) 1919 (1) 1936 (2) 1939 (1) 1940 (1) 1943 (2) 1944 (1) 1946 (1) 1947 (1) 1950 (2) 1952 (1) 1957 (1) 1965 (3) 1967 (1) 1968 (5) 1969 (1) 1978 (2) 1980 (1) 1983 (1) 2003 (1) 2006 (1) 2008 (9) 2015 (1) Α. Μπορντίγκα/A. Bordiga (1) Α. Σβιατόγκορ/А. Святогор (1) Α.Ι. (7) Α.Κέννυ/A. Kenny (1) Α.Κοντ/A.Comte (1) Α.Ντ.Μονκρετιέν/A.de Montchretien (1) αγάπη (5) Αγγλία (3) Αγία Πετρούπολη (1) Αδάμ Σμιθ/Adam Smith (9) Αθήνα (13) Αιδ. Μπίλι/Rev Billy (1) Άινσταϊν (1) Αισχύλος (1) Άκης Πάνου (1) Ακρόπολη (2) Αλαίν Καγιέ/Alain Caillé (1) Άλαν Τιούρινγκ/Alan Turing (2) Άλασνταιρ Μακιντάιρ/Alasdair MacIntyre (1) Αλβέρτος ο Μέγας (1) Αλέκα Παπαρήγα (1) Αλέξανδρος Κοζέβ/Alexandre Kojève (2) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1) Αλέξανδρος Σμέμαν/Александр Шмеман (1) Αλέξανδρος Σοκούροφ/Алекса́ндр Соку́ров (1) Αλέξανδρος Τομπάζης (1) Αλέξανδρος Τρόκκι/Alexander Trocchi (1) Αλεξάντερ Μπέρκμαν/Александр Беркман (3) Αλέξης Ασλάνογλου (2) Αλέξης Καλοφωλιάς (1) Αλέξης ντε Τοκβίλ/Alexis deTocqueville (3) αλήθεια (27) Αληthεια (2) Αλκιβιάδης (1) αλλοτρίωση (61) Αλμπέρ Καμύ/Albert Camus (2) Άλμπερτ Σπέερ/Albert Speer (2) Άλμπερτ Φίνεϊ/Albert Finney (1) Αλμπέρτο Καβαλκάντι/Alberto Cavalcanti (2) Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Duhrer (1) Άλντους Χάξλεϊ/Aldus Haxley (1) Αλταμίρα (6) Αλφειός (1) Αναξίμανδρος (1) ανάπτυξη (17) αναρχισμός (10) Ανδρέας Εμπειρίκος (1) Ανδρέας Παπανδρέου (1) ανθρώπινα πιράνχας (32) ανθρωπολογία (1) Άννα Άρεντ/Hannah Arendt (8) Άννα Ιβάνοβνα Μπελιάι/Анна Ивановна Беляй (1) Άννα Κοκκίνου (1) Ανρί Ντεμπριγιώ/Henry Debrillaut (1) Ανρί Λεφέβρ/Henri Lefebre (4) Ανρί Μισώ/Henry Michaux (2) Άνσελμ Γιάπε/Anselm Jappe (1) Άνταμ Κέρτις/Adam Curtis (1) Αντίνοος (1) Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ/Antoine de Saint-Exupéry (1) Αντρέ Κερτέζ/André Kertész (1) Αντρέ Ορλεάν/André Orléan (5) Άντυ Γουώρχολ/Andy Warhol (2) Αντώνης Κουτρουμπής (1) αξία (13) Άρβο Περτ/Arvo Pärt (2) Αργυριάδης-Καλούμενος-Μπάτσης (1) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Κωνσταντινίδης (1) Άρης Μπερλής (1) Άρθουρ Λένινγκ/Arthur Lehning (1) Αρθούρος Σοπενχάουερ/Arthur Schopenhauer (3) Αριστοτέλης (14) Άσγκερ Γιόρν/Asger Jorn (21) Άυν Ραντ/Ayn Rand (3) Αφρική (2) Β. Γκ. Ζέμπαλντ/W. G. Sebald (2) Β.Α. Μότσαρτ/W.A/ Mozart (1) Βαγγέλης Αρτέμης (2) Βαλεντίν Βολόσινοφ/Валенти́н Воло́шинов (1) Βάλτερ Μπένγιαμιν/Walter Benjamin (6) Βανς Πάκαρντ/Vance Packard (2) Βασίλης Ηλιακόπουλος (2) Βασίλης Στρατιώτης (1) Βενετιά (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent Descombes (16) Βέρνερ Χέρτσογκ/Werner Herzog (1) Βερολίνο (3) βία (20) Βιετνάμ (2) Βίκτωρ Μπούλλα/Виктор Буллаa (1) Βίκτωρ Ουγκώ/Victor Hugo (1) Βίκτωρ Σερζ/Ви́ктор Киба́льчич (1) Βίκτωρ Σκλόφκσι/Ви́ктор Шкло́вский (3) Βίκτωρ Φρανκλ/Victor Frankl (2) Βίλεμ Φλούσερ/Vilem Flusser (1) Βίνσεντ Μπράουν/Vincent Browne (1) βιοτεχνολογία (6) Βλαδίμιρος Λένιν/Влади́мир Ле́нин (6) Βλαντίμιρ Μαγιακόφκι/Влади́мир Маяко́вский (2) βοηθήματα μνήμης (11) Γαλλία (8) Γένεσις (1) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (4) Γερμανία (9) Γιάννηδες (1) Γιάννης Γρηγοριάδης (9) Γιάννης Ισιδώρου (4) Γιάννης Κάτρης (1) Γιάννης Πεδιώτης (3) Γιάννης Ρίτσος (3) Γιάννης Σκαρίμπας (3) Γιάννης Τσέγκος (1) Γιόζεφ Μπλοχ/Joseph Bloch (1) Γιόζεφ Ντίτζγκεν/Josef Dietzgen (1) γιορτή (18) Γιούργκεν Χάμπερμας/Jurgen Habermas (2) Γιόχαν Γκριμονπρέ/Johan Grimonprez (1) Γιόχαν Χουιζίνγκα/Johan Huizinga (3) Γιώργος Γαϊτάνος (1) Γιώργος Μακρής (1) Γιώργος Νικολαΐδης (1) Γιώργος Σεφέρης (2) Γιώργος Χαντζής (1) Γκ. Κ. Τσέστερτον/G.K. Chesterton (5) Γκ. Ράιλ/G. Ryle (1) Γκαίτε/Goethe (1) Γκέοργκ Ζίμελ/Georg Simmel (4) Γκετζ Άλυ/Götz Aly (1) Γκι Αμπέιγ/Guy Abeille (1) Γκίλμπερτ Ράιλ/Gilbert Ryle (2) Γκιόργκι Λίγκετι/György Ligeti (1) Γκιόργκι Λούκατς/György Lukács (4) Γκουίντο Καβαλκάντι/Guido Cavalcanti (1) Γκυ Ντεμπόρ/Guy Debord (23) Γκύντερ Άντερς/Günther Anders (9) γλώσσα (21) Γουάλας Στήβενς/Wallace Stevens (1) Γουδή (1) Γουίλιαμ Ήγγλετον/William Eggleton (1) Γουίλιαμ Μπάροους/William Burroughs (2) Γουίλιαμ Σαίξπηρ/William Shakespeare (3) Γούντι Άλλεν/Woody Allen (1) Γρηγόρης Βαλτινός (1) Δανία του Βορρά (2) Δανία του Νότου (5) Δελφοί (1) Δέσποινα Ζευκιλή (1) Δημήτρης Δημητριάδης (1) Δημήτρης Καραγιάννης (1) Δημήτρις Βεργέτης (1) δημιουργικότητα (8) Διεθνής (1) δικαιοσύνη (12) δοκιμασίες (3) Δουβλίνο (1) Δραπετσώνα (1) δυσφορία (30) Ε. Άνσκομπ/E. Anscombe (4) Ε. Βιλ/E. Will (1) Έ. Λ. Μάστερς / Ε. L. Masters (1) Ε.Ε. Κάμινγκς/E.E. Cummings (1) Ε.Χ. Γονατάς (1) Έζρα Πάουντ/Ezdra Pound (1) εικονική δημόσια σφαίρα (5) εικονογραφημένα κείμενα (10) εκπομπές (58) Ελβετία (1) Έλεν Κέλλερ/Helen Keller (1) Ελένη Ηλιοπούλου (1) Ελένη Μπέλλου (1) Ελευθερία (42) Ελευθεριακός (1) Ελίας Κανέττι/Elias Canetti (1) Εμίλ Μπενβενίστ/Emile Beneveniste (1) Εμίλ Ντυρκέμ/Emile Durkheim (1) Εμίλ Σιοράν/Emil Cioran (1) Έμιλυ Ντίκινσον/Emily Dickinson (2) Εμμανουήλ Καντ/Emmanuel Kant (2) Εμμανουήλ Λεβινάς/Emmanuel Levinas (3) Εμμανουήλ Μουνιέ/Emmanuel Mounier (1) Έντσο Τραβέρσο/Enzo Traverso (1) εξατομίκευση (45) εξέγερση (10) εξουσία (38) επανάσταση (25) επαναστατικός χαρτοπολτός (4) επιβίωση (5) επιστήμη (23) Έρασμος/Erasmus (1) εργασία (23) Ερίκ Σατί/Eric Satie (1) Έρικ Χομπσμπάουμ/Eric Hobsbaum (1) Έρνεστ Γκέλνερ/Ernest Gellner (1) Ερνστ Γιούνγκερ/Ernst Junger (2) Ερνστ Κασσίρερ/Ernst Cassirer (3) Ερνστ Μπλοχ/Ernst Bloch (1) ΕΡΩΔΙΟΣ (1) ΕΣΗΕΑ (2) ΕΣΣΔ (1) Ετιέν Ντε λα Μποεσί/Etien De la Boetie (1) Ευγένιος Ενρικέζ/Eugène Enriquez (1) Ευγένιος Ζαμιάτιν/Евге́ний Замя́тинn (1) Ευγένιος Ιονέσκο/Eugene Ionesco (1) ευρωπαϊκή προοπτική (49) ευτυχία (11) Ζ.-Ζ. Ρουσσώ/J.-J. Rousseau (1) Ζ.-Π. Βουαγιέ/J.-P. Voyer (5) Ζ.-Π. Ντιτέιγ/J.-P. Duteuil (1) Ζ.-Π. Ντυπουΐ/J.-P. Dupuy (1) Ζ.-Π. Σαρτρ/J.-P. Sartre (2) Ζακ Ελλύλ/Jacques Ellul (29) Ζακ Λακάν/Jacques Lacan (6) Ζακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (2) Ζακ Ντεριντά/Jacques Derrida (2) Ζακ Πρεβέρ/Jacques Prévert (2) Ζακ Σαπίρ/Jacques Sapir (2) Ζαν Ιτάρ/Jean Itard (1) Ζαν Μορώ/Jeanne Moreau (1) Ζαν Μπωντριγιάρ/Jean Baudrillard (1) Ζαν-Λυκ Γκοντάρ/Jean Luc Godard (3) Ζαν-Πιέρ Βερνάν/Jean Pierre Vernant (1) Ζαπατίστας (1) Ζάχα Χαντίντ/Zahā Ḥadīd (1) Ζάχος Παπαζαχαρίου (1) Ζεράρ Νταβί/Gerard Davy (1) Ζερμαίν Γκρηρ/Germaine Greer (1) Ζήσης Κοτιώνης (2) Ζήσης Σαρίκας (5) Ζιλ Ντελέζ/Gilles Deleuze (2) Ζιλ Ντωβέ/Gilles Dauve (1) Ζορ Βον/Zohr Vaughan (1) Ζύγκμουντ Μπάουμαν/Zygmunt Bauman (3) Ζυλ Ντωβέ/Gilles Dauvé (3) ζωή (45) Ζωρζ Μπατάιγ/Georges Bataille (1) ηθική (34) ΗΠΑ (19) Θανάσης Σβώλος (1) Θάτσερ/Thatcher (1) θέαμα/spectacle (13) Θένια Κουτρουμπή (1) Θεολόγος Βοσταντζόγλου (1) Θεός (16) Θεοφάνης Μελάς (2) Θεσσαλονίκη (2) Θήοντορ Ρόζακ/Theodore Roszak (1) θλίψη (12) Θοδωρής Χιώτης (1) Θόδωρος Ζιάκας (1) Θουκυδίδης (2) Ι.Θ. Κακριδής (1) Ίαν Χάκινγκ/Ian Hacking (2) Ιβάν Παβλόφ/Ива́н Па́влов (1) Ιβάν Τουργκένιεφ/Иван Тургенев (1) Ίγγα Κρεστενσεν/Inger Christensen (1) ιδρύματα τέχνης (7) ικέτες και ξένιοι (6) Ιλιάδα (1) Ιράν (1) Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ/Isaac B. Singer (1) Ισπανία (1) Ισπαχάν (1) ιστορία (41) ισχύς (22) Ιχάμπ Χασσάν/Ihab Hassan (1) Ιωάννα Τσιβάκου (1) Ιωάννης ο Θεολόγος (1) Ιωσήφ Στάλιν/Ио́сиф Ста́лин (2) Κ.Π. Καβάφης (3) Κ.Σ. Λιούις/C.S. Lewis (4) Κάθλην Ρέιν/Kathleen Raine (1) καλλιτέχνες (24) Καλοκαίρι (8) Κάρελ Φουνκ/Karel Funk (1) Κάρεν Κίλιμνικ/Karen Kilimnik (1) Καρλ Γκέοργκ Μπύχνερ/Karl Georg Büchner (1) Καρλ Κορς/Karl Korsch (3) Καρλ Κράους/Karl Kraus (3) Καρλ Μαρξ/Karl Marx (33) Καρλ Πολάνυι/Karl Polanyi (2) Καρλ Σμιτ/Karl Schmidt (1) Καρλομάγνος (1) Κάρολος Δαρβίνος/Charles Darwin (1) Καρτέσιος/Descartes (7) Καταστασιακή Διεθνής/Internationale Situationniste (9) καταστασιακοί/situationnistes (20) Κατερίνα Αθανασίου (1) Κατερίνα Ηλιοπούλου (8) Κέβιν Κέλι/Kevin Kelly (2) Κεν Λόουτς/Ken Loach (1) Κεν Ρόμπινσον/Ken Robinson (1) Κένεθ Γκέργκεν/Kenneth Gergen (1) κενό (18) κεφαλαιοκρατία (37) Κίνα (1) Κλάους Κάρστενσον/Claus Carstensen (1) Κλερ Οζιάς/Claire Auzias (1) Κλωντ Λεβί-Στρώς/Claude Lévi-Strauss (4) Κομμούνα (1) κομμουνισμός (10) Κόνσταντ/Constant Niewenhuys (1) Κοπεγχάγη (1) Κόρα Ντάιαμοντ/Cora Diamond (1) Κορνήλιος Καστοριάδης (9) Κουρτ Βάιλ/Kurt Weil (1) Κουρτ Σβίττερς/Kurt Schwitters (1) κράτος (14) κρίση (32) Κριστιάν Ντελακαμπάιν/Christiane Delacampaigne (1) Κριστίν Λαγκάρντ/Christine Laguarde (1) Κριστόφ Κισλόφσκι/Krzysztof Kieslowski (1) Κρίστοφερ Λας/Christopher Lasch (4) Κροστάνδη (1) κυριαρχία (13) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1) Κωνσταντίνος Ματσούκας (1) Κώστας Βάρναλης (1) Κώστας Δεσποινιάδης (4) Κώστας Κολημένος (1) Κώστας Παπαϊωάννου (7) Κώστας Χριστοδούλου (1) Κωστής Βελόνης (1) Κωστής Παπαγιώργης (2) Λ. Βίττγκενσταϊν/L. Wittgenstein (17) Λα Μετρί/ La Mettrie (1) Λάζαρος Αρσενίου (3) Λάκι Λουτσιάνο/Lucky Luciano (1) Λάμπρος Κωνσταντάρας (1) Λάο Τσε/老子 (1) Λαρς φον Τρίερ/Lars von Trier (1) λενινισμός (6) Λεξικό Κριαρά (1) Λεξικό Liddell-Scott (2) Λέο Στράους/Leo Strauss (1) Λεόν Βαλράς/Léon Walras (2) Λέσχη Φιλελεύθερης Ανάγνωσης (1) Λετονία (1) Λετριστές/Lettristes (1) Λέων Σεστώφ/Лев Шесто́в (2) Λέων Τρότσκι/Лев Тро́цкий (3) Λιούις Μάμφορντ/Lewis Mumford (10) λογική (3) Λογιόλα/Loyola (1) Λόγος (26) λογοτεχνία (25) Λονδίνο (3) Λουί Αραγκόν/Louis Aragon (1) Λουί Μαλ/Louis Mal (1) Λουΐ ντε Σαιν Ζυστ/Louis de Saint Juste (1) Λουί Ντυμόν/Louis Dumont (6) Λουίς Αλτουσέρ/Louis Althusser (1) Λουίς Μπουνιουέλ/Louis Buñuel (3) Λουσιέν Μαλζόν/Lucien Malson (1) Λουσίντα και Ντέιβις Μάτλοκ/L & D Matlock (1) Λυγκέας (2) Λωτρεαμόν/Lautréamont (7) Μ. Γκωσέ/M. Gauchet (1) Μάης '68 (1) Μάικ Κέλυ/Mike Kelley (1) Μάικλ Χάρντ/Michael Hardt (1) Μάκης Μηλάτος (1) Μακιαβέλλι/Machiavelli (4) Μάλκολμ Λόουρι/Malcolm Lowry (1) Μάλκολμ Χ/Malcolm X (1) μανιφέστα (65) Μανόλης Λαμπρίδης (1) Μανώλης Αναγνωστάκης (3) Μαξ Βέμπερ/Max Weber (2) Μαξ Ήστμαν/Max Eastman (1) Μαρακές (1) Μάρθα Γκέλχορν/Martha Gellhorn (1) Μαρί ντε Ενζέλ/Marie de Hennezel (1) Μαρίνα Τσβετάγιεβα/Мари́на Цвета́ева (3) Μάρσαλ Σάλινς/Marshall Sahlins (5) Μαρσέλ Μαριέν/Marcel Mariën (1) Μαρσέλ Μως/Marcel Mauss (1) Μαρσέλ Ντυσάν/Marcel Duchamp (1) Μάρτζορι Πέρλοφ/Marjorie Perloff (1) Μάρτζορι Ρόουλινγκ/Marjorie Rowling (1) Μάρτιν Λούθερ Κινγκ/M.L. King (1) Μάρτιν Μπούμπερ/Martin Buber (1) Μάρτιν Χάιντεγγερ/Martin Heidegger (5) μελαγχολία (5) Μελούνα (1) Μέριλυν (1) Μεσαίωνας (7) Μέση Ανατολή (1) μεταμοντέρνο (10) μεταμορφωτική δύναμη (34) μηδέν (11) μηδενισμός (35) Μηνάς Εμμανουήλ (1) Μίλτος Θεοδοσίου (2) Μίλτος Σαχτούρης (2) Μίλτων Φρίντμαν/Milton Friedmann (1) Μιριέλ Μπαρμπερί/Muriel Barbery (1) Μισέλ Αλιετά/Michel Aglietta (1) Μισέλ Ουελμπέκ/Michel Houellebecq (3) Μισέλ Πικολί/Michel Piccoli (1) Μισέλ Σερ/Michel Serres (1) Μισέλ Τουρνιέ/Michel Tournier (2) Μισέλ Φουκώ/Michel Foucault (11) ΜΙΤ (1) Μίχαελ Λέβι/Michael Loewy (2) Μιχαήλ Θερβάντες/Miguel Cervantes (1) Μιχαήλ Μπακούνιν/Михаил Бакунин (2) Μιχαήλ Μπαχτίν/Михаи́л Бахти́н (1) Μιχαηλάγγελος Αντονιόνι/Michelangelo Antonioni (2) Μιχάλης Πάγκαλος (1) Μόμπυ Ντικ (1) Μόρις Ντρούρι/Maurice Drury (1) μουσική (36) Μουσταφά Καγιάτι/Mustafa Khayati (1) μοφερισμός/mofferism (6) Μπαρούχ Σπινόζα/Baruch Spinoza (1) Μπάρυ Άνσγουωρθ/Barry Unsworth (1) Μπέλα Ταρ/Béla Tarr (1) Μπέρναρντ Μάντεβιλ/Bernard Mandeville (1) Μπέρτολντ Μπρεχτ/Bertold Brecht (3) Μπίφο Μπεράρντι/Bifo Berardi (2) Μπλεζ Πασκάλ/Blaise Pascal (1) Μπομπ Ντύλαν/Bon Dylan (1) Μπρέτον Γουντς (1) Μπριζίτ Μπαρντό/Brigitte Bardot (2) Μύκονος (1) μυστικισμός (1) Μωρίς Μερλώ-Ποντύ/Maurice Merleau-Ponty (2) Ν.Α. Μπερντγιάεφ/ Н/ А. Бердя́ев (1) Ν.Γ. Πεντζίκης (1) ναζιστοφασισμός (29) ναρκισσισμός (10) Νασρεντίν Χότζας (1) ναυαγοί (2) Νέα Ζηλανδία (1) Νέα Υόρκη (2) Νεάντερταλ (1) νεοφιλελευθερισμός (12) Νίκος Εγγονόπουλος (3) Νίκος Ζαχαριάδης (2) Νίκος Καρούζος (4) Νίκος Μπελογιάννης (1) Νίκος Σκοπλάκης (1) Νίκος Buccanier Κούρκουλος (6) Νόαμ Τσόμσκι/Noam Chomsky (1) Νόρμπερτ Ελίας/Norbert Elias (1) νους (24) Νούτσιο Όρντινε/Nuccio Ordine (1) Ντ. Ουίγκινς/D. Wiggins (2) Ντ. Χάνκοκ/D. Hancock (1) Ντέιβιντ Λυντς/David Lynch (3) Ντέιβιντ Μπομ/David Bohm (1) Ντέιβιντ Ρικάρντο/David Ricardo (4) Ντέιβιντ Χιούμ/David Hume (4) Ντέσμοντ Μόρις/Desmont Morris (1) Ντμίτρι Πρίγκοφ/Дми́трий При́гов (1) Ντον Ντελίλο/Don Delillo (2) Ντόναλντ Γουίνικοτ/Donald Winnicott (2) Ντονέλα Μήντοους/Donella Meadows (1) Ξενοδοχείο των Ξένων (2) Ξενοφών (3) ξεψάρωμα (3) Ο. Σ. Βίκτορ/H. St Victor (1) Οδύσσεια (2) οικονομία (52) Οκτάβιο Πας/Octavio Paz (2) Όλγα Γερογιαννάκη (1) όλεθρος (29) Όμηρος (1) ομιλίες (13) ΟΟΣΑ (1) Ορφέας Απέργης (2) Όσκαρ Ουάιλντ/Oskar Wilde (2) Ουίσταν Ώντεν/Wystan Auden (3) Ουόλτ Ουΐτμαν/Walt Whitman (1) Π.Α.Ρενουάρ/P.A.Renoir (1) Π.Μ.Σ. Χάκερ/P.M.S. Hacker (6) παιδεία (7) παιχνίδι (7) Παναγιώτης Κονδύλης (10) Παπάγος (1) παπαρολογία (7) παράδοση (4) παραμύθιασμα (2) Παρίσι (1) Πάρνηθα (1) Πασκάλ Ενζέλ/Pascal Engel (1) Πάσχος Μανδραβέλης (3) Πέδρο Ματέο/Pedro Mateo (1) Πέπη Ρηγοπούλου (1) περιπέτεια (3) Πέτρος Αρτάνης (1) Πέτρος Κορνήλιος/Pierre Corneille (1) Πέτρος Παπαθανασίου (1) Πήτερ Γκητς/P.T. Geach (2) Πήτερ Κρηφτ/Peter Kreeft (1) Πήτερ Μπρουκ/Peter Brook (1) Πήτερ Ουίντς/Peter Winch (2) Πήτερ Ουότκινς/Peter Watkins (1) Πιέρ Μανάν/Pierre Manent (1) Πιέρ Μπουρντιέ/Pierre Bourdieu (1) Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν/Pierre-Joseph Proudhon (1) Πλαστήρας (2) Πλάτωνας (4) πλουραλισμός (1) ποίηση (67) πολεμικά κείμενα (11) πόλεμος (26) πόλη (25) πολιτική (47) Ποτάμι (1) προαίρεση (1) προεκλογικά μηνύματα (9) προλεταριάτο (47) Προμηθέας (1) προπαγάνδα (57) Πωλ Βιριλιό/Paul Virilio (1) Πωλ Βαλερύ/Paul Valery (1) Πωλ Ζοριόν/Paul Jorion (1) Πωλ Ζωγραφάκης (1) Πωλ Λαφάργκ/Paul Lafargue (2) Πωλ Ρικέρ/Paul Ricoeur (2) Ρ. ΜακΝαμάρα/R. MacNamara (3) Ραούλ Βανεγκέμ/Raoul Vaneigem (6) Ραούλ Σουρίτα/Raul Zurita (1) Ρας Ρίις/Rush Rhees (1) Ράσελ Τζάκομπι/Russel Jacobi (3) Ρέι Μπράντμπερι/Ray Bradbury (1) Ρέιμοντ Κάρβερ/Raymond Carver (1) Ρενέ Ζιράρ/René Girard (10) Ρενέ Κλερ/ René Clair (1) Ρισελιέ/Richelieu (1) Ρίτα Γκαβέρα (1) Ρίτσαρντ Κόμπντεν/Richard Cobden (1) Ρίτσαρντ Μοράν/Richard Moran (1) Ρίτσαρντ Ρόρτι/Richard Rorty (7) Ροβεσπιέρος (1) Ρόζα Λούξεμπουργκ/Rosa Luxembourg (3) Ρόζενταλ-Γιούντιν (1) ρομαντισμός (4) Ρομπέρ Αντέλμ/Robert Antelme (1) Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ/Robert Oppenheimer (1) Ρόμπερτ Ρέντφορντ/Robert Redford (1) Ρόμπερτ Φρανκ/Robert Frank (1) Ρόμπερτ Χας/Robert Hass (2) Ρομπέρτο Χουαρόθ/Roberto Juarroz (1) Ρουμανία (1) Ρωσία (3) Σ. Μπενβενούτο/S. Benvenuto (1) Σ. Πιρόν/S. Piron (1) Σαίξπηρ/Shakespeare (1) Σαν Φρανσίσκο (1) σαπουνόφουσκες (10) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Πεγκί/Charles Péguy (1) Σαρλ Φουριέ/Charles Fourier (1) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς/Светлана Алексиевич (1) Σέρεν Κίρκεγκωρ/Søren Kierkegaard (5) Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου (1) Σέσιλ ντε Μιλ/Cecil DeMille (1) σθένος (4) Σιμόν Βέιλ/Simone Weil (6) Σιμόν Λέις/Simon Leys (1) σινεμά (44) Σίνεντ Ο'Κόνορ/Sinead O'Connor (1) Σίντνεϊ Λιουμέτ/Sidney Lumet (1) Σίσυφος (1) σκεπτικισμός (6) Σκιπίων ο Αφρικανός (1) σκουπιδοντενεκέδες (1) Σλαβόι Ζίζεκ/Slavoj Žižek (4) Σόνια (1) σοσιαλδημοκρατία (7) Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1) Σουηδία (3) Σουν Τζου/ 孫子 (1) σουρεαλισμός (7) σοφία (6) Σπύρος Κυριαζόπουλος (7) σταλινισμός (14) Σταμάτης Γονίδης (1) Σταμάτης Πολενάκης (1) Στάνλεϊ Κάβελ/Stanley Cavell (2) Στάνλεϊ Κιούμπρικ/Stanley Kubrick (1) Στάντις Λώουντερ/Standish Lawder (2) Στέλιος Κούλογλου (1) Στέλιος Ράμφος (1) Στεφάν Λαβινιότ/Stéphane Lavignotte (1) Στέφανος Λουπάσκο/Stephan Lupasco (4) Στέφανoς Ροζάνης (8) Στήβεν Πίνκερ/Steven Pinker (2) στρατόπεδα εργασίας (10) στρατόπερα αναψυχής (1) Σύλβια Πλαθ/Sylvia Plath (1) Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (3) Σύνταγμα (1) σχετικισμός (2) Σωκράτης (4) σώμα (3) Τ.Κ.Παπατσώνης (2) Τ.Σ. Έλλιοτ/T.S. Elliot (3) Τάκης Μίχας (2) Ταλίν (1) Τάλκοτ Πάρσονς/Talcott Parsons (1) Τάσος Λάγγης (2) Τέοντορ Αντόρνο/Theodor Adorno (1) τέχνη (71) τεχνικό σύστημα (40) τεχνοκρατία (28) τεχνολογικός μεσσιανισμός (41) τεχνοσάχλα (16) Τζ. Μπένθαμ/J. Bentham (1) Τζ. Ρ. Σάουλ/J. R. Saul (8) Τζ. Σενμπάουμσφελντ/G. Schönbaumsfeld (1) Τζ. Στ. Μιλλ/J. St. Mill (1) Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν/J.R.R. Tolkien (1) Τζακ Α. Γκόλντστοουν/Jack A. Goldstone (1) Τζέημς Μπάλντουιν/James Baldwin (1) Τζέφρεϊ Χερφ/Jeffrey Herf (1) Τζον Γκρέι/John Gray (1) Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ/John K. Galbraith (1) Τζον Λοκ/John Locke (3) Τζον Μ. Κούτσι/John M. Coetzee (2) Τζον Ρωλς/John Rawls (2) Τζον Σερλ/John Searle (6) Τζον Στάινμπεκ/John Steinbeck (1) Τζον Φ. Κέννεντυ/John F. Kennedy (3) Τζον Φόουλς/John Fowles (1) Τζον Χιούστον/John Houston (1) Τζον Ώστιν/John Austin (1) Τζορτζ Όργουελ/George Orwell (4) Τζορτζ Στάινερ/George Steiner (2) Τζόρτζιο Αγκάμπεν/Giorgio Agamben (4) Τζουζέπε Πίνοτ-Γκαλίτσιο/Giuseppe Pinot-Gallizio (1) Τζούλια Κρίστεβα/Julia Cristeva (1) Τομά Λεπετιέ/Thomas Lepeltier (1) Τομάς Ιμπάνιεθ/Tomás Ibáñez (1) Τόμας Πίντσον/ Thomas Pynchon (1) Τόμας Ρηντ/Thomas Reid (2) Τόμας Χομπς/Thomas Hobbes (4) Τόνι Νέγκρι/Toni Negri (2) Τόνι Σουάρτζ/Tony Schwartz (1) τραγωδία (10) Τρανσχιουμανισμός (1) Τριλεκτική (11) Τριστάν Τζαρά/Tristan Tzara (1) Τρόικα (21) Τσαρλς Ντέιβενπορτ/Charles Davenport (1) Τσαρλς Ράιτ Μιλλς/Charles Wright Mills (1) Τσαρλς Σ. Περς/Charles S. Peirce (1) Τσαρλς Τέιλορ/Charles Taylor (1) Τσαρλς Φορτ/Charles Fort (1) τυραννία (14) Υβ Λε Μανάκ/Yves Le Manach (9) Υβ Μισώ/Yves Michaud (1) υλισμός (13) υπαρξισμός (3) υποκείμενο (29) υπομονή (2) Φ. Ε. Ρεϊνάλ/F. E. Reynal (1) Φ. Σελίν/. Céline (1) Φ.Ντ. Πητ/F.D.Peat (1) Φαινομενολογία (1) Φελίξ Γκουαταρί/Félix Guattari (1) Φερνάντο Αρρραμπάλ/Fernando Arrabal (1) Φερνάντο Πεσσόα/Fernando Pessoa (2) Φθινόπωρο (1) Φίγκαρο (1) Φίλιπ Λάρκιν/Philip Larkin (1) Φιλοσοφία (76) Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι/Фёдор Достоевский (5) Φλαν Ο' Μπράϊαν/Flann O' Brien (1) Φουκουσίμα (3) Φρ. Ένγκελς/Fr. Engels (7) Φρ. Νίτσε/Fr. Nietsche (11) Φρ. Σιμιάν/Fr. Simiand (1) Φρ. Φουρκέ/Fr. Fourquet (1) Φράνσις Μπέικον/Francis Bacon (1) Φρανσουά Γκρουά/François Grua (1) Φρανσουά Καραντέκ/François Caradec (1) Φρανσουά Λυοτάρ/François Lyotard (1) Φρανσουά Φουρκέ/François Fourquet (1) Φραντς Κάφκα/Frantz Kafka (2) Φρέντερικ Τέιλορ/Frederick Taylor (1) Φρέντερικ Τζέιμσον/Frederick Jameson (1) Φρήντριχ Γιάκομπι/Friedrich Jacobi (1) Φρήντριχ Έμπερτ/Fredrich Ebert (1) Φρήντριχ Μουρνάου/Friedrich Murnau (1) Φρήντριχ Χάγιεκ/Friedriech Hayek (2) Φριτς Λάιστ/Fritz Leist (1) φρμκ (13) Φρόιντ/Freud (5) Φώτης Τερζάκης (1) Χ. Λ. Μπόρχες/J. L. Borges (2) Χ. Μ. Εντσενσμπέργκερ/H. M. Enzensberger (1) Χάιμε Σεμπρούν/Jaime Semprun (1) χαρά (5) Χάρβαρντ (1) Χάρης Βλαβιανός (1) Χάρι Χόλε (1) Χάρυ Γκουγκενχάιμ/Harry Guggenheim (1) Χάρυ Φράνκφουρτ/Harry Frankfurt (1) Χέγκελ/Hegel (12) Χέερτ Μακ/Geert Mak (3) Χένρικ Ίψεν/H. Ibsen (1) Χέρμαν Μέλβιλ/Herman Melville (1) Χέρμπερτ Μαρκούζε/Herbert Marcuse (2) Χιλή (1) Χίλντε ντε Μπράιν/Hilde de Bruijn (1) χιούμορ (29) Χιροσίμα (4) Χλόη Κολλύρη (1) Χουάλ Βίβες/Juan Vives (1) χρήμα (13) χρήμα και μαγεία (21) Χρήστος Βακαλόπουλος (1) Χριστός (3) χρόνος (10) ψυχή (12) ωφελιμισμός (13) A.I. (6) Ange S. Vlachos (1) Bar Beduin (1) Beatnics (1) beton7 (12) BHL (2) Biennale (2) Bloomberg (1) Bob Dylan (1) Bob Marley (1) Bodies (3) Bruce Springsteen (1) Cinemarian (3) CNN (1) dada (2) dangerfew (77) David Bowie (1) DAVOS (2) Descombes (1) DOCUMENTA (1) Einsatzgruppe D (1) EMAF (1) Frank Zappa (3) Gaston Bachelard/Γκαστόν Μπασλάρ (1) Happyfew (5) HighSpeedAcces (1) Hippies (1) Hollowsky (161) Iggy Pop (1) Il Consigliere (3) intothepill (2) izi (230) Janitoring (1) Jazz (2) Jeffrey Lee Pierce (1) Jimmy Cliff (1) Joe Strummer (1) Johnny Cash (2) Keith Richards (1) La Tribune (1) Malaguena (1) Mark Twain (1) Miles Davis (2) Monty Python (1) Muppet Show (1) nem68 (1) Nick Cave (1) Nosotros (1) psonia (4) RadioBubble (61) Renty (3) Ringo Star (1) RSA (1) Salon De Vortex (5) Scott Asheton (1) Serajevomag (1) sexbox (2) socialmedia (2) Tales from the Crypt (1) TESTS! (6) TwixtLab (1) UNICEF (1) urban hacking (13) Wall Street Journal (1) wobblies (2) Zακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (1) Zabriskie Point (1) zi (1) Zoviets (1)