Τώρα που το σκοτάδι αντεπιτίθεται σπέρνοντας τη σύγχυση πριν
δώσει το τελειωτικό του χτύπημα, ας κρατήσουμε στο νου μας κάτι που μου έγραφε
πριν αιώνες ένας παλιόφιλος:
«Είναι αλήθεια ότι η κρατική γραφειοκρατία στηρίζεται στο
διαχωρισμό ανάμεσα στο Κράτος και την κοινωνία των πολιτών, και είναι επίσης αλήθεια
ότι η γραφειοκρατία προϋποθέτει τις συντεχνίες, ή τουλάχιστον την ύπαρξη του “συντεχνιακού πνεύματος”. Το ίδιο πνεύμα που δημιουργεί στο εσωτερικό
της κοινωνίας τη γραφειοκρατία, δημιουργεί στο εσωτερικό του Κράτους τη
συντεχνία. Κι αν κάποτε η κρατική γραφειοκρατία πολεμούσε τις συντεχνίες για να
ανοίξει έναν χώρο για τη δική της ύπαρξη, σήμερα αγωνίζεται να συντηρήσει δια της
βίας τις συντεχνίες για να διασώσει το συντεχνιακό πνεύμα, το δικό της πνεύμα.
Η κρατική γραφειοκρατία θεωρεί τον εαυτό σαν τον υπέρτατο
σκοπό του Κράτους. Οι σκοποί του Κράτους μεταμορφώνονται σε σκοπούς της κρατικής
γραφειοκρατίας και οι σκοποί της κρατικής γραφειοκρατίας σε σκοπούς του Κράτους.
Η κρατική γραφειοκρατία είναι ένας κύκλος από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να διαφύγει. Η ιεραρχία της είναι μια ιεραρχία της γνώσης. Η κεφαλή της αναθέτει στους εσώτερους κύκλους τη φροντίδα να ξεψαχνίσουν τις λεπτομέρειες και αυτοί οι κύκλοι επαφίενται στην κεφαλή για τη γνώση του συνόλου — κι έτσι αλληλοεξαπατώνται.
Το γενικό πνεύμα της κρατικής γραφειοκρατίας είναι το μυστικό, το μυστήριο, που φυλάσσεται στο μεν εσωτερικό της με την ιεραρχία, και έξω από αυτήν με το να είναι μια κλειστή συντεχνία. Η εξουσιαστική αυθεντία συνιστά την αξιωματική αρχή της γνώσης της και η λατρεία αυτής της αυθεντίας είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται.»
Φίλε να προσέχεις!
Με αγάπη,
Κάρολος
2 σχόλια:
Bleak House 2025
Η γραφειοκρατία, όπως περιγράφεται, δεν είναι απλώς μια διοικητική διαστροφή, αλλά μια μορφή ζωής που απορροφά την πολιτική ενέργεια της κοινωνίας, την καθιστά ανίκανη να αυτοδιευθυνθεί, και τελικά αναπαράγει τον εαυτό της ως αναγκαιότητα. Σε αυτό το σχήμα, η κοινωνία των πολιτών γίνεται σκιά του κράτους, ενώ το κράτος γίνεται σώμα χωρίς πρόσωπο, που μιλά και σκέφτεται μόνο μέσω "εγγράφων", "διευκρινίσεων", "αρμοδιοτήτων".
Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι μόνο πώς καταγγέλλουμε αυτόν τον κύκλο, αλλά πώς σπάμε τη γλώσσα του.
Γιατί η γραφειοκρατία δεν υπερασπίζεται τον εαυτό της με βία, αλλά με λεκτικά τείχη, με αναβολές, με ακατανόητους όρους, με "σωστές διαδικασίες" που είναι φτιαγμένες για να διαρκούν περισσότερο από τον άνθρωπο.
Χρειάζεται να απομυθοποιήσουμε τη γνώση της εξουσίας — όχι να την απορρίψουμε, αλλά να την ανοίξουμε, να τη μεταφράσουμε, να τη μεταφέρουμε από τα αρχεία της σε συνελεύσεις, σε κοινά, σε μορφές ζωής όπου το καθολικό δεν θα είναι πια αποκλειστικότητά της.
Ο μόνος τρόπος να διαλυθεί το μυστικό είναι να διαχυθεί η ικανότητα — να μπορεί ο καθένας να διαβάζει, να αμφισβητεί, να αποφασίζει. Όχι με αντιπροσώπους, αλλά με την παρουσία του.
Γιατί η γραφειοκρατία πεθαίνει όχι όταν της πάρεις το όπλο, αλλά όταν της πάρεις το ρόλο.
Δημοσίευση σχολίου