17 Ιανουαρίου 2012

Το ιδεολογικό Περιβάλλον




Το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο Πρώτα σαν Τραγωδία και μετά σαν Φάρσα του Slavoj Žižek, (εκδόσεις Scripta, 2011, μετάφραση Νεκτάριου Καλαϊτζή) το βρήκα στο Last Tapes (ευχαριστούμε για τον κόπο της αντιγραφής και την επιλογή του αποσπάσματος). Το θέμα λοιπόν είναι η ιδεολογία ως περιβάλλον που:

"... Επειδή ακριβώς διαποτίζει τα πάντα, η ιδεολογία εμφανίζεται σαν το αντίθετό της, σαν μη-ιδεολογία, σαν ο πυρήνας της ανθρώπινης ταυτότητάς μας κάτω απ' όλες τις ιδεολογικές ταμπέλες. Γι αυτό το έξοχο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Λίτελ Les Bienveillantes είναι τόσο τραυματικό, ιδίως για τους Γερμανούς· παρέχει μια φανταστική πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Ολοκαυτώματος, από την οπτική γωνία ενός Γερμανού ο οποίος είχε άμεση ανάμειξη σε αυτό, του Obersturmbannfuhrer των SS Μαξιμίλιαν Άουε. Το πρόβλημα είναι το εξής: πώς να αποδώσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο βίωσαν και συμβολοποίησαν οι ναζί εκτελεστές την κατάστασή τους, χωρίς να προκαλέσει τη συμπόνιά μας γι' αυτούς ή ακόμη και να τους δικαιολογήσει; Εκείνο που προτείνει ο Λίτελ, για να το θέσουμε κάπως άκομψα, είναι μια μυθιστορηματοποιημένη ναζιστική εκδοχή του Πρίμο Λέβι. 
Ως εκ τούτου, έχει να μας προσφέρει ένα καίριο φροϋδικό δίδαγμα: πρέπει να απορρίψουμε την ιδέα ότι ενδεδειγμένος τρόπος για να καταπολεμούμε τη δαιμονοποίηση του Άλλου είναι να τον θεωρήσουμε ολόπλευρα ως πρόσωπο με υποκειμενικό βάθος, να ακούσουμε την ιστορία του, να κατανοήσουμε πώς προσλαμβάνει την κατάσταση (κατά την αντίληψη ότι, όπως λέει και ένας φανατικός υποστηρικτής του διαλόγου για το Μεσανατολικό: "Ένας εχθρός είναι κάποιος του οποίου την ιστορία δεν έχεις ακόμα ακούσει"). Υπάρχει, ωστόσο, ένα σαφές όριο σε αυτή τη διαδικασία· μπορούμε να φανταστούμε ότι καλούμε έναν στυγνό ναζί δολοφόνο - όπως ο Μαξιμίλιαν Άουε του Λίτελ, ο οποίος μάλλον αυτοπροσκαλείται - να μας αφηγηθεί την ιστορία του; Είμαστε, εν τοιαύτη περιπτώσει, εξίσου διατεθειμένοι να υποστηρίξουμε ότι ο Χίτλερ ήταν ένας εχθρός, επειδή απλώς κανένας μας δεν άκουσε την ιστορία του; Μπορούμε να δεχτούμε ότι οι λεπτομέρειες της προσωπικής του ζωής "αντισταθμίζουν" τις φρικαλεότητες που απέρρευσαν από την κυριαρχία του, ότι τον κάνουν "πιο ανθρώπινο"; 
Για να αναφέρω ένα από τα αγαπημένα μου παραδείγματα, ο Ράινχαρντ Χάιντριχ [Reihnhard Heydrich], ο αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος, αρεσκόταν  να παίζει τα όψιμα κουαρτέτα για έγχορδα του Μπετόβεν με φίλους τα ελεύθερα βράδια του. Η στοιχειώδης εμπειρία που έχουμε για την υποκειμενικότητα είναι εκείνη του "πλούτου του εσωτερικού μου βίου"· αυτό είναι που "πραγματικά είμαι", κατ' αντιδιαστολή προς τους συμβολικούς προσδιορισμούς και τα καθήκοντα που αναδέχομαι στον δημόσιο βίο (ως πατέρας, πανεπιστημιακός καθηγητής κλπ.). Το πρώτο δίδαγμα της ψυχανάλυσης, εν προκειμένω, είναι ότι αυτός ο "πλούτος του εσωτερικού βίου" είναι ουσιαστικά μια απάτη· αποτελεί ένα προπέτασμα, μια ψευδή απόσταση, της οποίας η λειτουργία είναι, θα 'λεγε κανείς, να περισώσει την επίφαση του Εαυτού μου, να καταστήσει απτή (προσπελάσιμη στον φαντασιωσικό ναρκισσισμό μου) την αληθινή κοινωνικοσυμβολική ταυτότητά μου. ΄Ενας από τους τρόπους να ασκεί κανείς την κριτική της ιδεολογίας είναι, συνεπώς, να επινοεί στρατηγικές για να αποκαλύψει αυτή την υποκρισία του "εσωτερικού βίου" και των "ειλικρινών" συναισθημάτων του. Η εμπειρία που έχουμε για τη ζωή μας εκ των ένδον, η ιστορία που αφηγούμαστε στον εαυτό μας για τον εαυτό μας, προκειμένου να αιτιολογήσουμε ό,τι κάνουμε, είναι συνεπώς ένα ψεύδος - η αλήθεια βρίσκεται μάλλον έξω, σε αυτά που πράττουμε......  "

19 σχόλια:

tamistas είπε...

Νομίζω ότι ο (αναμφίβολα ευφυής) Ζίζεκ επιμένει πάντα σε μια απόλυτη αντίληψη καταστάσεων και σχέσεων. Είμαι βέβαιος ότι αν ακούγαμε την προσωπική ιστορία του, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε κάμποσα γι’ αυτή του τη στάση.
Προφανώς, ένας από τους παράγοντες που ευθύνονται για κάθε ανθρώπινης έμπνευσης ή/και εκτέλεσης τερατούργημα είναι και η προσωπική ιστορία του αυτουργού. Όχι μόνον και όχι, ασφαλώς, με απαλλακτικές ιδιότητες. Μπορεί να θυμίζει τα ψυχολογικά θρίλερ του συρμού, αλλά έτσι – νομίζω, πάντα – είναι.

HollowSky είπε...

ΣΥΓΧΥΣΕΩΝ ΑΔΙΕΞΟΔΑ

Υπάρχει σε αυτό το απόσπασμα μια κλασική παρερμηνεία και σύγχυση της έννοιας του προσώπου.

Ουσιαστικά εδώ ταυτίζεται με τον ιδιώτη: "πρωτοπρόσωπη αφήγηση" (=εγώ), "υποκειμενικό βάθος", "το πώς ο ίδιος άντιλαμβάνεται και αφηγείται την ιστορία του", "λεπτομέρειες της προσωπικής [=ουσιαστικά ιδιωτικής] ζωής", "εσωτερικός πλούτος".

Φυσικά, με δεδομένη αυτή τη σύγχυση, το ερώτημα εάν μπορούμε να αποφύγουμε τη δαινομοποίηση του Άλλου με το να τον θεωρήσουμε ως [τέτοιας λογής] "πρόσωπο" [δηλαδή ιδιώτη], είναι μάταιο και αδιέξοδο.

Το Πρόσωπο όμως δεν σημαίνει τον Ιδιώτη! Δεν σημαίνει την μη-κοινωνική, μη-δημόσια όψη του υποκειμένου. Σημαίνει, απεναντίας, τους ιδιαίτερους και μοναδικούς εκείνους τρόπους με τους οποίους το κάθε υποκείμενο παρουσιάζεται και ενεργεί στο κοινωνικό και το δημόσιο πεδίο.

Το Πρόσωπο, επομένως, αφορά και στο εσωτερικό βάθος αλλά και στην κοινωνική-δημόσια παρουσία - στις δυναμικές που τα συνδέουν -, χωρίς να ταυτίζεται "ουσιολογικά" ούτε με τη μια, ούτε με την άλλη ενέργειά του.

Έτσι, η αποταύτιση της "ουσίας" του Προσώπου από το εσωτερικό υποκειμενικό βάθος του μάς επιτρέπει να θεωρούμε σημαντικές και να κρίνουμε κοινωνικά (και να τιμωρούμε αν χρειάζεται) τις πράξεις του, ... ενώ η αποταύτιση της "ουσίας" του Προσώπου από τις δημόσιες ενέργειές του μάς επιτρέπει να συνεξετάζουμε και παραμέτρους όπως οι προθέσεις, οι ψυχοπιεστικές συνθήκες - ώστε, συνολικά εξεταζόμενος ο άνθρωπος, να μην δαιμονοποιείται.

Συμπερασματικά: Η εδώ "συνταγή" του Ζίζεκ, ότι η αλήθεια βρίσκεται ΜΟΝΟ σε αυτά που πράττουμε, διαπράττει το αντιδιαμετρικό σφάλμα της "συνταγής" που λέει πως η αλήθεια βρίσκεται ΜΟΝΟ στο εσωτερικό βάθος του υποκειμένου.

Και τα δυο αυτά σφάλματα ξεκινούν από ένα κοινό βαθύτερο σφάλμα: την ανάγκη μιας "ουσιολογικής" προσέγγισης του ανθρώπου και την πεποίθηση πως είναι δυνατόν να οριστεί με σαφήνεια αυτή η "αληθινή ουσία" του ανθρώπου - στο "εσωτερικό βάθος" του οι μεν, στα "έργα" του οι δε.

Η έννοια του Προσώπου δεν ασχολείται με τέτοια κόλπα.

Tamistas είπε...

Συμφωνώ, Hollowsky.

Μου θύμισες την 6η θέση για τον Φόυερμπαχ του Μαρξ, όπου αναφέρει ότι "η ανθρώπινη ουσία δεν είναι μια αφαίρεση πού υπάρχει στο απομονωμένο άτομο. Στην πραγματικότητά της είναι το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων".

Και, σύμφωνα με το σχόλιό σου, οι κοινωνικές σχέσεις που ρυθμίζονται (και) από το "εσωτερικό βάθος" του και από τα έργα του.

HollowSky είπε...

@ tamistas,

ναι. Το θέμα είναι σημαντικό γιατί εκβάλλει σε συγκεκριμένη άποψη περί του Δικαίου, που είναι βάση κάθε κοινωνίας.

Συγκεκρικένα, η άποψη ότι την αλήθεια του υποκειμένου τη συνιστούν ΜΟΝΟ τα έργα του και ότι ο εσωτερικός βίος είναι ΜΟΝΟ μια απάτη, αποτελεί, εφαρμοζόμενη στο Δίκαιο, σαφέστατα βαρβαρότητα
καθώς όχι απλά υποτιμά, αλλά ουσιαστικά περιφρονεί, στη συνεκτίμηση ενός ανθρώπου τις προθέσεις του, την προαίρεσή του, την ψυχική του κατάσταση, κ.λπ. - ακυρώνοντας επιπλέον από τη ρίζα της κάθε (πολύτιμη) δυνατότητα συγχώρεσης, η οποία μπορεί να σταθεί μόνο σε εδάφη αναγνώρισης σε μια δράση βαθύτερων όψεων από τα αποτελέσματά της.

Δεν απαλλασσόμαστε από τα ψέμματα καταφεύγοντας στη βαρβαρότητα!

atom είπε...

λέει ο Ζιζεκ

Η εμπειρία που έχουμε για τη ζωή μας εκ των ένδον, η ιστορία που αφηγούμαστε στον εαυτό μας για τον εαυτό μας, προκειμένου να αιτιολογήσουμε ό,τι κάνουμε, είναι συνεπώς ένα ψεύδος - η αλήθεια βρίσκεται μάλλον έξω, σε αυτά που πράττουμε...... "
κρατάει μια πισινη με το "μάλλον έξω" και δεν ξέρουμε και τι λέει παρακάτω και πρίν. (αυτό που το πας)

Hollow, στα αγγλικά πως θα μετάφραζες την λέξη "Πρόσωπο"?

izi είπε...

Δεν κρατάει καμία πισινή.
στα αγγλικά είναι περσον και το περσοναλισμός από κει βγαίνει.

Το πρόσωπο όσον αφορά στον ιδεολογικό μηχανισμό δεν παρουσιάζεται σε αντιδιαστολή με την ουσία αλλά ως μια ταχύτατη εναλλαγή της (από το ένα στο άλλο)
Έτσι το αντικείμενο της ιδεολογίας θολωμένο, είναι ικανό για τα πάντα πιστεύοντας πως πράττει-πέρα από κάθε κανόνα-σύμφωνα με τον εσωτερικό του κόσμο.
Πολλοί στον προηγούμενο αιώνα την πάτησαν και ενώ ήταν αντικείμενα της ιδεολογίας πίστευαν πως είναι υποκείμενα της ιστορίας...μπερδεμα
(υπάρχει και η θεωρία που θέτει την ιδεολογία στο περιθώριο της ιστορίας τοποθετώντας την στο κέντρο της νευρολογίας και της ψυχιατρικής:-)

HollowSky είπε...

@ atom,

το πρόσωπο θα το μετάφραζα person, όπως μεταφράζεται δηλαδή.

---

@ Ιζι,

δεν θα έλεγα πως οι ναζί έκαναν τα πάντα πιστεύοντας πως πράττουν πέρα από κάθε κανόνα και σύμφωνα με τον εσωτερικό τους κόσμο. Τον Φύρερ, το Κόμμα και τις ομοιόμορφες στολές τι τα είχανε;

izi είπε...

Τα είχαν ως προβεβλημένες εξωτερικευσεις του εσωτερικού τους κόσμου....πάνω κάτω...
η όχι?

izi είπε...

...και τι κόσμος!

Νοσφεράτος είπε...

Συγκεκρικένα, η άποψη ότι την αλήθεια του υποκειμένου τη συνιστούν ΜΟΝΟ τα έργα του και ότι ο εσωτερικός βίος είναι ΜΟΝΟ μια απάτη, αποτελεί, εφαρμοζόμενη στο Δίκαιο,''

αυτο ακριβώς επεξεργαζεται ο Σενετ στο : Η Τυραννια της Οικειοτητας

Γιάννης είπε...

Δεν υπάρχει κάποια καθ’ όλα αντικειμενική εξίσωση ή γενική εξήγηση για το βαθμό στον οποίο ο εσωτερικός κόσμος αποτυπώνεται στον εξωτερικό και αντίστροφα. Η εικόνα που το άτομο έχει για τον εαυτό του (τον εσωτερικό κόσμο και τις προθέσεις του) μπλέκεται, επηρεάζει και επηρεάζεται από την εικόνα που οι άλλοι έχουν για το εγώ, ελκύεται από την δεύτερη ή την τροποποιεί.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το πρόσωπο είναι οι σχέσεις του (υποστασιοποίηση των σχέσεων), αλλά ότι η σχέση διαπλάθει το άτομο ασταμάτητα, αλλά δεν μπορούμε να αποδώσουμε σε αυτήν το αρχικό εσωτερικό περιεχόμενο του ατόμου. Οπωσδήποτε, πυρήνας του προσώπου είναι μια προεμπειρική πραγματικότητα που εκδηλώνεται στην κοινωνία και τροποποιείται-επεκτείνεται ώς ένα μόνο βαθμό από την κοινωνία. Η θέση ότι ο εσωτερικός κόσμος είναι 100% ή 99% δημιούργημα της κοινωνίας είναι λανθασμένη γιατί συνεπάγεται την άποψη ότι με αλλαγή των συνθηκών και με κατάλληλη παιδεία θα μπορούσαμε να κάνουμε δυο άτομα με ανόμοια προέλευση άτομα με ολόιδιους χαρακτήρες και προσωπικότητες. (Επίσης συνεπάγεται την γνωστή παραφιλολογία περί αλλοτρίωσης του ανθρώπου.).

Στο παράδειγμα του Ζίζεκ, προϋποτίθεται ότι όποιος ακούει κλασσική μουσική ή περνάει τη γιαγιά απέναντι στο δρόμο δεν μπορεί να θεωρεί απλώς ανθρωπόμορφους τους Εβραίους. Αλλά αυτό συνιστά μια «ολιστική» προκατάληψη, που συγχέει τα επίπεδα, και μάλιστα τα ιεραρχεί όπως ο καθένας κρίνει το βαθμό ανωτερότητας κάθε ενός επιπέδου.

Baudelaire είπε...

ας θυμόμαστε πάντως πως η έννοια του 'προσώπου' ανέτειλλε ως τέτοια μαζί με την αστική εποχή και τους 'νέους χρόνους', ενώ η ανθρωπότητα πάσχει από άπληστα τομάρια αιώνες τώρα

ρομαντικός είπε...

Η θέση ότι ο εσωτερικός κόσμος είναι 100% ή 99% δημιούργημα της κοινωνίας συνεπάγεται επίσης τον αποκλεισμό ενός εσωτερικού κόσμου ικανού να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στον κόσμο.(δεν θα μπορούσε καν να τον θεωρήσει ;-)
Πράγμα πασιφανώς ανυπόστατο μιας και η παραβατικότητα, η αναζήτηση της ελευθερίας είναι εγγενείς στον ανθρωπο και ίσως και το βασικό συστατικό της ιστορίας.

Νοσφεράτος είπε...

απο τη σπηλια του Νοσφερατου
--------------------------------
Ριτσαρντ Σενετ Η τυραννία της οικειότητας Ο δημόσιος και ιδιωτικός χώρος στον δυτικό πολιτισμό μτφ Γ. Μερτικας Αθήνα , Νεφέλη 1999




Για τον Σενετ τα καλύτερα πράγματα στην δυτική πολιτισμική παράδοση ,προέρχονταν από τις συμβάσεις που κάποτε ρύθμιζαν τις απρόσωπες σχέσεις στο δημόσιο χώρο. Οι συμβάσεις αυτές που τώρα τις καταδικάζουμε ως περιοριστικές, τεχνητές και απονεκρωτικές του αυθορμητισμού των συναισθημάτων, εγκαθίδρυαν κάποτε πολιτισμένα σύνορα ανάμεσα στους ανθρώπους, έθεταν όρια στη δημόσια επίδειξη των αισθημάτων και προωθούσαν την ευγένεια. Στο Λονδίνο η το Παρίσι του 18ου αιώνα, η κοινωνικότητα δεν εξαρτιόταν από την κοινωνικότητα. Ξένοι πού αντάμωναν στα πάρκα η στους δρόμους μπορούσαν χωρίς αμηχανία να μιλούν μεταξύ τους .Συμμερίζονταν ένα κοινό απόθεμα δημόσιων σημάτων, που έδινε τη δυνατότητα σε ανθρώπους κοινωνικά άνισους να κάνουν μια πολιτισμένη συζήτηση χωρίς να νιώθουν ότι καλούνται να εκθέσουν τα πιο κρυφά τους μυστικά.
Κατά τον Σενετ η ρομαντική λατρεία «του συναισθήματος ,της ειλικρινείας και της αυθεντικότητας» έσκισε τις μάσκες που κάποτε είχαν φορέσει οι άνθρωποι στον δημόσιο χώρο και διέβρωσε τα σύνορα ανάμεσα σε δημόσια και ιδιωτική ζωή. Τον 19ο αιώνα η επιφυλακτικότητα κατέρρευσε και οι άνθρωποι έφτασαν να πιστεύουν ότι οι δημόσιες πράξεις αποκάλυπταν την εσωτερική τους προσωπικότητα. Ως συνέπεια στην εποχή μας οι σχέσεις στον δημόσιο χώρο συλλαμβάνονται ως μια μορφή αυτοαποκάλυψης και η συζήτηση αποκτά χαρακτήρα εξομολόγησης .«…. Ότι καθιστά μια πράξη έγκυρη (δηλαδή αυθεντική) είναι ο χαρακτήρας όσων μετέχουν σε τούτη κι όχι η πράξη καθ εαυτή»

Georg είπε...

@ hollowsky


Κατανοώ την κριτική σου στον Ζίζεκ και συμφωνώ μαζί της, ακόμη και αν εκφράζεται με παρωχημένους όρους. Γιατί πράγματι λές κάτι σημαντικό: η «αλήθεια» δεν βρίσκεται αποκλειστικά ούτε στον εσωτερικό κόσμο, ούτε σε αυτά που πράτουμε. Και τα δύο καταλήγουμε στο εξής: να μην αναλαμβάνουμε την ευθύνη αυτών που πράττουμε στο όνομα των εξωτερικών συνθηκών. Από την άλλη ο ορισμός που δίνεις για το «πρόσωπο» είναι φοβερά επισφαλής, γιατί οί «ιδιαίτεροι και μοναδικοί τρόποι που το κάθε υποκείμενο παρουσιάζεται και ενεργεί στο κοινωνικό και το δημόσιο πεδίο» μπορούν κάλλιστα να είναι τα προσωπεία που λαμβάνει ο «εσωτερικός κόσμος» όταν καλλείται να εξωτερικευτή στην συμβατική συνθήκη που ονομάζεται κοινωνία.

Το ερώτημα επομένως είναι κατά πόσον αυτοί οι ιδαίτεροι και μοναδικοί τρόποι έρχονται να διακριθούν από τους κοινωνικούς ρόλους, αν οι ατομικές και συλλογικές ταυτότητες μπορούν να διακριθούν από τις κοινωνικές ταυτίσεις και τι είδους «δημόσιο πεδίο» απαιτείται γιἀ αυτό.

HollowSky είπε...

@ Νοσφεράτε,

εύστοχη και εξαιρετική η παραπομπή στον Σέννετ. Ευχαριστούμε!

HollowSky είπε...

@ Georg,

σωστές και δεκτές οι παρατηρήσεις σου. Θα μπορούσα να πω, με συντομία, ότι ο ρόλος σημαίνει απόδοση - με το κατάλληλο προσωπείο - ενός σεναρίου που δεν το έχεις γράψει ο ίδιος (χωρίς να εννοώ ότι αυτό είναι πάντα κακό), ενώ σαν πρόσωπο γράφεις κι εσύ το σενάριο. Πώς σου φαίνεται κάτι τέτοιο;

Στις άλλες δυο, εξίσου ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σου, θα μου επιτρέψεις να απαντήσω αύριο - τώρα είμαι πηγμένος.

panagiotis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
panagiotis είπε...

[...]Για να γίνει αντιληπτό τι σημαίνει η έννοια του τομέα πολιτικής, είναι απαραίτητο να επανεξετάσουμε τον τρόπο που η Hannah Arendt διακρίνει τον ιδιωτικό από το δημόσιο με βάση την ελληνική δημοκρατία. Για τους Έλληνες, η δημόσια σφαίρα, όπου λαμβάνονταν οι πολιτικές αποφάσεις είναι ριζικά αντίθετη με την ιδιωτική σφαίρα, αυτή της οικονομίας, του σπιτιού, της οικογένειας, της αναγκαιότητας . Η πολιτική είναι ο τόπος της ελευθερίας ακριβώς επειδή βρίσκεται έξω από τα άμεσα προβλήματα της ζωής, της υλικής αναπαραγωγής. Οι κοινωνικές σχέσεις προσεγγίζουν τον άνθρωπο με το ζώο, μόνο οι πολιτικές σχέσεις είναι αληθινά ανθρώπινες. Δεν έχω πρόθεση να κάνω την απολογία της ελληνικής δημοκρατίας. Όχι μόνο αποκλείει κατ 'αρχήν τους μη ιδιοκτήτες, αλλά οι πολιτικοί κανόνες εμποδίζουν, στην πραγματικότητα, τους πολίτες που διαθέτουν λιγοστά μέσα να συμμετέχουν στις δημόσιες υποθέσεις. Η Ελληνική δημοκρατία είναι ένας μύθος, αλλά ένας μύθος της σύγχρονης αντίληψης της πολιτικής. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτό το παράδειγμα για να διακρίνουμε το ιδιωτικό από το δημόσιο και να αναλύσουμε την ιστορική εξέλιξη των σχέσεων μεταξύ των δύο.

Πράγματι, από μια ιστορική οπτική, η νεωτερικότητα εμφανίζεται ως μια διαδικασία του αποικισμού του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα από τον κοινωνικό, κυρίως μέσω της οικονομίας[...]

Αυτή η αποικιοκρατία δεν έχει την έννοια μιας κυριαρχίας των οικονομικών νόμων ή νόμων της αγοράς στην πολιτική ή ιδιωτική σφαίρα. Είναι απαραίτητο να θυμόμαστε ότι αυτοί οι «νόμοι» δεν υπάρχουν και ότι η «αγορά» είναι μια ιδεολογία. Πρέπει να εξετάσουμε τον κεντρικό ρόλο της οικονομίας υπό τον μανδύα μιας αυξανόμενης οικονομικής αναγκαιότητας στην πολιτική και την ιδιωτική σφαίρα. Από τον 19ο αιώνα, τα ζητήματα της παραγωγής, της κατανάλωσης, της συσσώρευσης έχουν γίνει ουσιαστικά στοιχεία των μορφών πολιτικής κυριαρχίας και του αγώνα μεταξύ αντίπαλων δυνάμεων για τον πολιτικό έλεγχο.

LA POLITIQUE CONTRE LA MORALE
février 1999, Jean-Louis Rocca

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

1000 ρέγγες (7) 1100 (1) 1789 (2) 1837 (1) 1846 (1) 1848 (1) 1850 (1) 1871 (1) 1900 (2) 1907 (1) 190cm (4) 1917 (12) 1919 (1) 1936 (2) 1939 (1) 1940 (1) 1943 (2) 1944 (1) 1946 (1) 1947 (1) 1950 (2) 1952 (1) 1957 (1) 1965 (3) 1967 (1) 1968 (5) 1969 (1) 1978 (2) 1980 (1) 1983 (1) 2003 (1) 2006 (1) 2008 (9) 2015 (1) Α. Μπορντίγκα/A. Bordiga (1) Α. Σβιατόγκορ/А. Святогор (1) Α.Ι. (7) Α.Κέννυ/A. Kenny (1) Α.Κοντ/A.Comte (1) Α.Ντ.Μονκρετιέν/A.de Montchretien (1) αγάπη (5) Αγγλία (3) Αγία Πετρούπολη (1) Αδάμ Σμιθ/Adam Smith (9) Αθήνα (13) Αιδ. Μπίλι/Rev Billy (1) Άινσταϊν (1) Αισχύλος (1) Άκης Πάνου (1) Ακρόπολη (2) Αλαίν Καγιέ/Alain Caillé (1) Άλαν Τιούρινγκ/Alan Turing (2) Άλασνταιρ Μακιντάιρ/Alasdair MacIntyre (1) Αλβέρτος ο Μέγας (1) Αλέκα Παπαρήγα (1) Αλέξανδρος Κοζέβ/Alexandre Kojève (2) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1) Αλέξανδρος Σμέμαν/Александр Шмеман (1) Αλέξανδρος Σοκούροφ/Алекса́ндр Соку́ров (1) Αλέξανδρος Τομπάζης (1) Αλέξανδρος Τρόκκι/Alexander Trocchi (1) Αλεξάντερ Μπέρκμαν/Александр Беркман (3) Αλέξης Ασλάνογλου (2) Αλέξης Καλοφωλιάς (1) Αλέξης ντε Τοκβίλ/Alexis deTocqueville (3) αλήθεια (27) Αληthεια (2) Αλκιβιάδης (1) αλλοτρίωση (61) Αλμπέρ Καμύ/Albert Camus (2) Άλμπερτ Σπέερ/Albert Speer (2) Άλμπερτ Φίνεϊ/Albert Finney (1) Αλμπέρτο Καβαλκάντι/Alberto Cavalcanti (2) Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Duhrer (1) Άλντους Χάξλεϊ/Aldus Haxley (1) Αλταμίρα (6) Αλφειός (1) Αναξίμανδρος (1) ανάπτυξη (17) αναρχισμός (10) Ανδρέας Εμπειρίκος (1) Ανδρέας Παπανδρέου (1) ανθρώπινα πιράνχας (32) ανθρωπολογία (1) Άννα Άρεντ/Hannah Arendt (8) Άννα Ιβάνοβνα Μπελιάι/Анна Ивановна Беляй (1) Άννα Κοκκίνου (1) Ανρί Ντεμπριγιώ/Henry Debrillaut (1) Ανρί Λεφέβρ/Henri Lefebre (4) Ανρί Μισώ/Henry Michaux (2) Άνσελμ Γιάπε/Anselm Jappe (1) Άνταμ Κέρτις/Adam Curtis (1) Αντίνοος (1) Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ/Antoine de Saint-Exupéry (1) Αντρέ Κερτέζ/André Kertész (1) Αντρέ Ορλεάν/André Orléan (5) Άντυ Γουώρχολ/Andy Warhol (2) Αντώνης Κουτρουμπής (1) αξία (13) Άρβο Περτ/Arvo Pärt (2) Αργυριάδης-Καλούμενος-Μπάτσης (1) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Κωνσταντινίδης (1) Άρης Μπερλής (1) Άρθουρ Λένινγκ/Arthur Lehning (1) Αρθούρος Σοπενχάουερ/Arthur Schopenhauer (3) Αριστοτέλης (14) Άσγκερ Γιόρν/Asger Jorn (21) Άυν Ραντ/Ayn Rand (3) Αφρική (2) Β. Γκ. Ζέμπαλντ/W. G. Sebald (2) Β.Α. Μότσαρτ/W.A/ Mozart (1) Βαγγέλης Αρτέμης (2) Βαλεντίν Βολόσινοφ/Валенти́н Воло́шинов (1) Βάλτερ Μπένγιαμιν/Walter Benjamin (6) Βανς Πάκαρντ/Vance Packard (2) Βασίλης Ηλιακόπουλος (2) Βασίλης Στρατιώτης (1) Βενετιά (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent Descombes (16) Βέρνερ Χέρτσογκ/Werner Herzog (1) Βερολίνο (3) βία (20) Βιετνάμ (2) Βίκτωρ Μπούλλα/Виктор Буллаa (1) Βίκτωρ Ουγκώ/Victor Hugo (1) Βίκτωρ Σερζ/Ви́ктор Киба́льчич (1) Βίκτωρ Σκλόφκσι/Ви́ктор Шкло́вский (3) Βίκτωρ Φρανκλ/Victor Frankl (2) Βίλεμ Φλούσερ/Vilem Flusser (1) Βίνσεντ Μπράουν/Vincent Browne (1) βιοτεχνολογία (6) Βλαδίμιρος Λένιν/Влади́мир Ле́нин (6) Βλαντίμιρ Μαγιακόφκι/Влади́мир Маяко́вский (2) βοηθήματα μνήμης (11) Γαλλία (8) Γένεσις (1) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (4) Γερμανία (9) Γιάννηδες (1) Γιάννης Γρηγοριάδης (9) Γιάννης Ισιδώρου (4) Γιάννης Κάτρης (1) Γιάννης Πεδιώτης (3) Γιάννης Ρίτσος (3) Γιάννης Σκαρίμπας (3) Γιάννης Τσέγκος (1) Γιόζεφ Μπλοχ/Joseph Bloch (1) Γιόζεφ Ντίτζγκεν/Josef Dietzgen (1) γιορτή (18) Γιούργκεν Χάμπερμας/Jurgen Habermas (2) Γιόχαν Γκριμονπρέ/Johan Grimonprez (1) Γιόχαν Χουιζίνγκα/Johan Huizinga (3) Γιώργος Γαϊτάνος (1) Γιώργος Μακρής (1) Γιώργος Νικολαΐδης (1) Γιώργος Σεφέρης (2) Γιώργος Χαντζής (1) Γκ. Κ. Τσέστερτον/G.K. Chesterton (5) Γκ. Ράιλ/G. Ryle (1) Γκαίτε/Goethe (1) Γκέοργκ Ζίμελ/Georg Simmel (4) Γκετζ Άλυ/Götz Aly (1) Γκι Αμπέιγ/Guy Abeille (1) Γκίλμπερτ Ράιλ/Gilbert Ryle (2) Γκιόργκι Λίγκετι/György Ligeti (1) Γκιόργκι Λούκατς/György Lukács (4) Γκουίντο Καβαλκάντι/Guido Cavalcanti (1) Γκυ Ντεμπόρ/Guy Debord (23) Γκύντερ Άντερς/Günther Anders (9) γλώσσα (21) Γουάλας Στήβενς/Wallace Stevens (1) Γουδή (1) Γουίλιαμ Ήγγλετον/William Eggleton (1) Γουίλιαμ Μπάροους/William Burroughs (2) Γουίλιαμ Σαίξπηρ/William Shakespeare (3) Γούντι Άλλεν/Woody Allen (1) Γρηγόρης Βαλτινός (1) Δανία του Βορρά (2) Δανία του Νότου (5) Δελφοί (1) Δέσποινα Ζευκιλή (1) Δημήτρης Δημητριάδης (1) Δημήτρης Καραγιάννης (1) Δημήτρις Βεργέτης (1) δημιουργικότητα (8) Διεθνής (1) δικαιοσύνη (12) δοκιμασίες (3) Δουβλίνο (1) Δραπετσώνα (1) δυσφορία (30) Ε. Άνσκομπ/E. Anscombe (4) Ε. Βιλ/E. Will (1) Έ. Λ. Μάστερς / Ε. L. Masters (1) Ε.Ε. Κάμινγκς/E.E. Cummings (1) Ε.Χ. Γονατάς (1) Έζρα Πάουντ/Ezdra Pound (1) εικονική δημόσια σφαίρα (5) εικονογραφημένα κείμενα (10) εκπομπές (58) Ελβετία (1) Έλεν Κέλλερ/Helen Keller (1) Ελένη Ηλιοπούλου (1) Ελένη Μπέλλου (1) Ελευθερία (42) Ελευθεριακός (1) Ελίας Κανέττι/Elias Canetti (1) Εμίλ Μπενβενίστ/Emile Beneveniste (1) Εμίλ Ντυρκέμ/Emile Durkheim (1) Εμίλ Σιοράν/Emil Cioran (1) Έμιλυ Ντίκινσον/Emily Dickinson (2) Εμμανουήλ Καντ/Emmanuel Kant (2) Εμμανουήλ Λεβινάς/Emmanuel Levinas (3) Εμμανουήλ Μουνιέ/Emmanuel Mounier (1) Έντσο Τραβέρσο/Enzo Traverso (1) εξατομίκευση (45) εξέγερση (10) εξουσία (38) επανάσταση (25) επαναστατικός χαρτοπολτός (4) επιβίωση (5) επιστήμη (23) Έρασμος/Erasmus (1) εργασία (23) Ερίκ Σατί/Eric Satie (1) Έρικ Χομπσμπάουμ/Eric Hobsbaum (1) Έρνεστ Γκέλνερ/Ernest Gellner (1) Ερνστ Γιούνγκερ/Ernst Junger (2) Ερνστ Κασσίρερ/Ernst Cassirer (3) Ερνστ Μπλοχ/Ernst Bloch (1) ΕΡΩΔΙΟΣ (1) ΕΣΗΕΑ (2) ΕΣΣΔ (1) Ετιέν Ντε λα Μποεσί/Etien De la Boetie (1) Ευγένιος Ενρικέζ/Eugène Enriquez (1) Ευγένιος Ζαμιάτιν/Евге́ний Замя́тинn (1) Ευγένιος Ιονέσκο/Eugene Ionesco (1) ευρωπαϊκή προοπτική (49) ευτυχία (11) Ζ.-Ζ. Ρουσσώ/J.-J. Rousseau (1) Ζ.-Π. Βουαγιέ/J.-P. Voyer (5) Ζ.-Π. Ντιτέιγ/J.-P. Duteuil (1) Ζ.-Π. Ντυπουΐ/J.-P. Dupuy (1) Ζ.-Π. Σαρτρ/J.-P. Sartre (2) Ζακ Ελλύλ/Jacques Ellul (29) Ζακ Λακάν/Jacques Lacan (6) Ζακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (2) Ζακ Ντεριντά/Jacques Derrida (2) Ζακ Πρεβέρ/Jacques Prévert (2) Ζακ Σαπίρ/Jacques Sapir (2) Ζαν Ιτάρ/Jean Itard (1) Ζαν Μορώ/Jeanne Moreau (1) Ζαν Μπωντριγιάρ/Jean Baudrillard (1) Ζαν-Λυκ Γκοντάρ/Jean Luc Godard (3) Ζαν-Πιέρ Βερνάν/Jean Pierre Vernant (1) Ζαπατίστας (1) Ζάχα Χαντίντ/Zahā Ḥadīd (1) Ζάχος Παπαζαχαρίου (1) Ζεράρ Νταβί/Gerard Davy (1) Ζερμαίν Γκρηρ/Germaine Greer (1) Ζήσης Κοτιώνης (2) Ζήσης Σαρίκας (5) Ζιλ Ντελέζ/Gilles Deleuze (2) Ζιλ Ντωβέ/Gilles Dauve (1) Ζορ Βον/Zohr Vaughan (1) Ζύγκμουντ Μπάουμαν/Zygmunt Bauman (3) Ζυλ Ντωβέ/Gilles Dauvé (3) ζωή (45) Ζωρζ Μπατάιγ/Georges Bataille (1) ηθική (34) ΗΠΑ (19) Θανάσης Σβώλος (1) Θάτσερ/Thatcher (1) θέαμα/spectacle (13) Θένια Κουτρουμπή (1) Θεολόγος Βοσταντζόγλου (1) Θεός (16) Θεοφάνης Μελάς (2) Θεσσαλονίκη (2) Θήοντορ Ρόζακ/Theodore Roszak (1) θλίψη (12) Θοδωρής Χιώτης (1) Θόδωρος Ζιάκας (1) Θουκυδίδης (2) Ι.Θ. Κακριδής (1) Ίαν Χάκινγκ/Ian Hacking (2) Ιβάν Παβλόφ/Ива́н Па́влов (1) Ιβάν Τουργκένιεφ/Иван Тургенев (1) Ίγγα Κρεστενσεν/Inger Christensen (1) ιδρύματα τέχνης (7) ικέτες και ξένιοι (6) Ιλιάδα (1) Ιράν (1) Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ/Isaac B. Singer (1) Ισπανία (1) Ισπαχάν (1) ιστορία (41) ισχύς (22) Ιχάμπ Χασσάν/Ihab Hassan (1) Ιωάννα Τσιβάκου (1) Ιωάννης ο Θεολόγος (1) Ιωσήφ Στάλιν/Ио́сиф Ста́лин (2) Κ.Π. Καβάφης (3) Κ.Σ. Λιούις/C.S. Lewis (4) Κάθλην Ρέιν/Kathleen Raine (1) καλλιτέχνες (24) Καλοκαίρι (8) Κάρελ Φουνκ/Karel Funk (1) Κάρεν Κίλιμνικ/Karen Kilimnik (1) Καρλ Γκέοργκ Μπύχνερ/Karl Georg Büchner (1) Καρλ Κορς/Karl Korsch (3) Καρλ Κράους/Karl Kraus (3) Καρλ Μαρξ/Karl Marx (33) Καρλ Πολάνυι/Karl Polanyi (2) Καρλ Σμιτ/Karl Schmidt (1) Καρλομάγνος (1) Κάρολος Δαρβίνος/Charles Darwin (1) Καρτέσιος/Descartes (7) Καταστασιακή Διεθνής/Internationale Situationniste (9) καταστασιακοί/situationnistes (20) Κατερίνα Αθανασίου (1) Κατερίνα Ηλιοπούλου (8) Κέβιν Κέλι/Kevin Kelly (2) Κεν Λόουτς/Ken Loach (1) Κεν Ρόμπινσον/Ken Robinson (1) Κένεθ Γκέργκεν/Kenneth Gergen (1) κενό (18) κεφαλαιοκρατία (37) Κίνα (1) Κλάους Κάρστενσον/Claus Carstensen (1) Κλερ Οζιάς/Claire Auzias (1) Κλωντ Λεβί-Στρώς/Claude Lévi-Strauss (4) Κομμούνα (1) κομμουνισμός (10) Κόνσταντ/Constant Niewenhuys (1) Κοπεγχάγη (1) Κόρα Ντάιαμοντ/Cora Diamond (1) Κορνήλιος Καστοριάδης (9) Κουρτ Βάιλ/Kurt Weil (1) Κουρτ Σβίττερς/Kurt Schwitters (1) κράτος (14) κρίση (32) Κριστιάν Ντελακαμπάιν/Christiane Delacampaigne (1) Κριστίν Λαγκάρντ/Christine Laguarde (1) Κριστόφ Κισλόφσκι/Krzysztof Kieslowski (1) Κρίστοφερ Λας/Christopher Lasch (4) Κροστάνδη (1) κυριαρχία (13) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1) Κωνσταντίνος Ματσούκας (1) Κώστας Βάρναλης (1) Κώστας Δεσποινιάδης (4) Κώστας Κολημένος (1) Κώστας Παπαϊωάννου (7) Κώστας Χριστοδούλου (1) Κωστής Βελόνης (1) Κωστής Παπαγιώργης (2) Λ. Βίττγκενσταϊν/L. Wittgenstein (17) Λα Μετρί/ La Mettrie (1) Λάζαρος Αρσενίου (3) Λάκι Λουτσιάνο/Lucky Luciano (1) Λάμπρος Κωνσταντάρας (1) Λάο Τσε/老子 (1) Λαρς φον Τρίερ/Lars von Trier (1) λενινισμός (6) Λεξικό Κριαρά (1) Λεξικό Liddell-Scott (2) Λέο Στράους/Leo Strauss (1) Λεόν Βαλράς/Léon Walras (2) Λέσχη Φιλελεύθερης Ανάγνωσης (1) Λετονία (1) Λετριστές/Lettristes (1) Λέων Σεστώφ/Лев Шесто́в (2) Λέων Τρότσκι/Лев Тро́цкий (3) Λιούις Μάμφορντ/Lewis Mumford (10) λογική (3) Λογιόλα/Loyola (1) Λόγος (26) λογοτεχνία (25) Λονδίνο (3) Λουί Αραγκόν/Louis Aragon (1) Λουί Μαλ/Louis Mal (1) Λουΐ ντε Σαιν Ζυστ/Louis de Saint Juste (1) Λουί Ντυμόν/Louis Dumont (6) Λουίς Αλτουσέρ/Louis Althusser (1) Λουίς Μπουνιουέλ/Louis Buñuel (3) Λουσιέν Μαλζόν/Lucien Malson (1) Λουσίντα και Ντέιβις Μάτλοκ/L & D Matlock (1) Λυγκέας (2) Λωτρεαμόν/Lautréamont (7) Μ. Γκωσέ/M. Gauchet (1) Μάης '68 (1) Μάικ Κέλυ/Mike Kelley (1) Μάικλ Χάρντ/Michael Hardt (1) Μάκης Μηλάτος (1) Μακιαβέλλι/Machiavelli (4) Μάλκολμ Λόουρι/Malcolm Lowry (1) Μάλκολμ Χ/Malcolm X (1) μανιφέστα (65) Μανόλης Λαμπρίδης (1) Μανώλης Αναγνωστάκης (3) Μαξ Βέμπερ/Max Weber (2) Μαξ Ήστμαν/Max Eastman (1) Μαρακές (1) Μάρθα Γκέλχορν/Martha Gellhorn (1) Μαρί ντε Ενζέλ/Marie de Hennezel (1) Μαρίνα Τσβετάγιεβα/Мари́на Цвета́ева (3) Μάρσαλ Σάλινς/Marshall Sahlins (5) Μαρσέλ Μαριέν/Marcel Mariën (1) Μαρσέλ Μως/Marcel Mauss (1) Μαρσέλ Ντυσάν/Marcel Duchamp (1) Μάρτζορι Πέρλοφ/Marjorie Perloff (1) Μάρτζορι Ρόουλινγκ/Marjorie Rowling (1) Μάρτιν Λούθερ Κινγκ/M.L. King (1) Μάρτιν Μπούμπερ/Martin Buber (1) Μάρτιν Χάιντεγγερ/Martin Heidegger (5) μελαγχολία (5) Μελούνα (1) Μέριλυν (1) Μεσαίωνας (7) Μέση Ανατολή (1) μεταμοντέρνο (10) μεταμορφωτική δύναμη (34) μηδέν (11) μηδενισμός (35) Μηνάς Εμμανουήλ (1) Μίλτος Θεοδοσίου (2) Μίλτος Σαχτούρης (2) Μίλτων Φρίντμαν/Milton Friedmann (1) Μιριέλ Μπαρμπερί/Muriel Barbery (1) Μισέλ Αλιετά/Michel Aglietta (1) Μισέλ Ουελμπέκ/Michel Houellebecq (3) Μισέλ Πικολί/Michel Piccoli (1) Μισέλ Σερ/Michel Serres (1) Μισέλ Τουρνιέ/Michel Tournier (2) Μισέλ Φουκώ/Michel Foucault (11) ΜΙΤ (1) Μίχαελ Λέβι/Michael Loewy (2) Μιχαήλ Θερβάντες/Miguel Cervantes (1) Μιχαήλ Μπακούνιν/Михаил Бакунин (2) Μιχαήλ Μπαχτίν/Михаи́л Бахти́н (1) Μιχαηλάγγελος Αντονιόνι/Michelangelo Antonioni (2) Μιχάλης Πάγκαλος (1) Μόμπυ Ντικ (1) Μόρις Ντρούρι/Maurice Drury (1) μουσική (36) Μουσταφά Καγιάτι/Mustafa Khayati (1) μοφερισμός/mofferism (6) Μπαρούχ Σπινόζα/Baruch Spinoza (1) Μπάρυ Άνσγουωρθ/Barry Unsworth (1) Μπέλα Ταρ/Béla Tarr (1) Μπέρναρντ Μάντεβιλ/Bernard Mandeville (1) Μπέρτολντ Μπρεχτ/Bertold Brecht (3) Μπίφο Μπεράρντι/Bifo Berardi (2) Μπλεζ Πασκάλ/Blaise Pascal (1) Μπομπ Ντύλαν/Bon Dylan (1) Μπρέτον Γουντς (1) Μπριζίτ Μπαρντό/Brigitte Bardot (2) Μύκονος (1) μυστικισμός (1) Μωρίς Μερλώ-Ποντύ/Maurice Merleau-Ponty (2) Ν.Α. Μπερντγιάεφ/ Н/ А. Бердя́ев (1) Ν.Γ. Πεντζίκης (1) ναζιστοφασισμός (29) ναρκισσισμός (10) Νασρεντίν Χότζας (1) ναυαγοί (2) Νέα Ζηλανδία (1) Νέα Υόρκη (2) Νεάντερταλ (1) νεοφιλελευθερισμός (12) Νίκος Εγγονόπουλος (3) Νίκος Ζαχαριάδης (2) Νίκος Καρούζος (4) Νίκος Μπελογιάννης (1) Νίκος Σκοπλάκης (1) Νίκος Buccanier Κούρκουλος (6) Νόαμ Τσόμσκι/Noam Chomsky (1) Νόρμπερτ Ελίας/Norbert Elias (1) νους (24) Νούτσιο Όρντινε/Nuccio Ordine (1) Ντ. Ουίγκινς/D. Wiggins (2) Ντ. Χάνκοκ/D. Hancock (1) Ντέιβιντ Λυντς/David Lynch (3) Ντέιβιντ Μπομ/David Bohm (1) Ντέιβιντ Ρικάρντο/David Ricardo (4) Ντέιβιντ Χιούμ/David Hume (4) Ντέσμοντ Μόρις/Desmont Morris (1) Ντμίτρι Πρίγκοφ/Дми́трий При́гов (1) Ντον Ντελίλο/Don Delillo (2) Ντόναλντ Γουίνικοτ/Donald Winnicott (2) Ντονέλα Μήντοους/Donella Meadows (1) Ξενοδοχείο των Ξένων (2) Ξενοφών (3) ξεψάρωμα (3) Ο. Σ. Βίκτορ/H. St Victor (1) Οδύσσεια (2) οικονομία (52) Οκτάβιο Πας/Octavio Paz (2) Όλγα Γερογιαννάκη (1) όλεθρος (29) Όμηρος (1) ομιλίες (13) ΟΟΣΑ (1) Ορφέας Απέργης (2) Όσκαρ Ουάιλντ/Oskar Wilde (2) Ουίσταν Ώντεν/Wystan Auden (3) Ουόλτ Ουΐτμαν/Walt Whitman (1) Π.Α.Ρενουάρ/P.A.Renoir (1) Π.Μ.Σ. Χάκερ/P.M.S. Hacker (6) παιδεία (7) παιχνίδι (7) Παναγιώτης Κονδύλης (10) Παπάγος (1) παπαρολογία (7) παράδοση (4) παραμύθιασμα (2) Παρίσι (1) Πάρνηθα (1) Πασκάλ Ενζέλ/Pascal Engel (1) Πάσχος Μανδραβέλης (3) Πέδρο Ματέο/Pedro Mateo (1) Πέπη Ρηγοπούλου (1) περιπέτεια (3) Πέτρος Αρτάνης (1) Πέτρος Κορνήλιος/Pierre Corneille (1) Πέτρος Παπαθανασίου (1) Πήτερ Γκητς/P.T. Geach (2) Πήτερ Κρηφτ/Peter Kreeft (1) Πήτερ Μπρουκ/Peter Brook (1) Πήτερ Ουίντς/Peter Winch (2) Πήτερ Ουότκινς/Peter Watkins (1) Πιέρ Μανάν/Pierre Manent (1) Πιέρ Μπουρντιέ/Pierre Bourdieu (1) Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν/Pierre-Joseph Proudhon (1) Πλαστήρας (2) Πλάτωνας (4) πλουραλισμός (1) ποίηση (67) πολεμικά κείμενα (11) πόλεμος (26) πόλη (25) πολιτική (47) Ποτάμι (1) προαίρεση (1) προεκλογικά μηνύματα (9) προλεταριάτο (47) Προμηθέας (1) προπαγάνδα (57) Πωλ Βιριλιό/Paul Virilio (1) Πωλ Βαλερύ/Paul Valery (1) Πωλ Ζοριόν/Paul Jorion (1) Πωλ Ζωγραφάκης (1) Πωλ Λαφάργκ/Paul Lafargue (2) Πωλ Ρικέρ/Paul Ricoeur (2) Ρ. ΜακΝαμάρα/R. MacNamara (3) Ραούλ Βανεγκέμ/Raoul Vaneigem (6) Ραούλ Σουρίτα/Raul Zurita (1) Ρας Ρίις/Rush Rhees (1) Ράσελ Τζάκομπι/Russel Jacobi (3) Ρέι Μπράντμπερι/Ray Bradbury (1) Ρέιμοντ Κάρβερ/Raymond Carver (1) Ρενέ Ζιράρ/René Girard (10) Ρενέ Κλερ/ René Clair (1) Ρισελιέ/Richelieu (1) Ρίτα Γκαβέρα (1) Ρίτσαρντ Κόμπντεν/Richard Cobden (1) Ρίτσαρντ Μοράν/Richard Moran (1) Ρίτσαρντ Ρόρτι/Richard Rorty (7) Ροβεσπιέρος (1) Ρόζα Λούξεμπουργκ/Rosa Luxembourg (3) Ρόζενταλ-Γιούντιν (1) ρομαντισμός (4) Ρομπέρ Αντέλμ/Robert Antelme (1) Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ/Robert Oppenheimer (1) Ρόμπερτ Ρέντφορντ/Robert Redford (1) Ρόμπερτ Φρανκ/Robert Frank (1) Ρόμπερτ Χας/Robert Hass (2) Ρομπέρτο Χουαρόθ/Roberto Juarroz (1) Ρουμανία (1) Ρωσία (3) Σ. Μπενβενούτο/S. Benvenuto (1) Σ. Πιρόν/S. Piron (1) Σαίξπηρ/Shakespeare (1) Σαν Φρανσίσκο (1) σαπουνόφουσκες (10) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Πεγκί/Charles Péguy (1) Σαρλ Φουριέ/Charles Fourier (1) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς/Светлана Алексиевич (1) Σέρεν Κίρκεγκωρ/Søren Kierkegaard (5) Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου (1) Σέσιλ ντε Μιλ/Cecil DeMille (1) σθένος (4) Σιμόν Βέιλ/Simone Weil (6) Σιμόν Λέις/Simon Leys (1) σινεμά (44) Σίνεντ Ο'Κόνορ/Sinead O'Connor (1) Σίντνεϊ Λιουμέτ/Sidney Lumet (1) Σίσυφος (1) σκεπτικισμός (6) Σκιπίων ο Αφρικανός (1) σκουπιδοντενεκέδες (1) Σλαβόι Ζίζεκ/Slavoj Žižek (4) Σόνια (1) σοσιαλδημοκρατία (7) Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1) Σουηδία (3) Σουν Τζου/ 孫子 (1) σουρεαλισμός (7) σοφία (6) Σπύρος Κυριαζόπουλος (7) σταλινισμός (14) Σταμάτης Γονίδης (1) Σταμάτης Πολενάκης (1) Στάνλεϊ Κάβελ/Stanley Cavell (2) Στάνλεϊ Κιούμπρικ/Stanley Kubrick (1) Στάντις Λώουντερ/Standish Lawder (2) Στέλιος Κούλογλου (1) Στέλιος Ράμφος (1) Στεφάν Λαβινιότ/Stéphane Lavignotte (1) Στέφανος Λουπάσκο/Stephan Lupasco (4) Στέφανoς Ροζάνης (8) Στήβεν Πίνκερ/Steven Pinker (2) στρατόπεδα εργασίας (10) στρατόπερα αναψυχής (1) Σύλβια Πλαθ/Sylvia Plath (1) Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (3) Σύνταγμα (1) σχετικισμός (2) Σωκράτης (4) σώμα (3) Τ.Κ.Παπατσώνης (2) Τ.Σ. Έλλιοτ/T.S. Elliot (3) Τάκης Μίχας (2) Ταλίν (1) Τάλκοτ Πάρσονς/Talcott Parsons (1) Τάσος Λάγγης (2) Τέοντορ Αντόρνο/Theodor Adorno (1) τέχνη (71) τεχνικό σύστημα (40) τεχνοκρατία (28) τεχνολογικός μεσσιανισμός (41) τεχνοσάχλα (16) Τζ. Μπένθαμ/J. Bentham (1) Τζ. Ρ. Σάουλ/J. R. Saul (8) Τζ. Σενμπάουμσφελντ/G. Schönbaumsfeld (1) Τζ. Στ. Μιλλ/J. St. Mill (1) Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν/J.R.R. Tolkien (1) Τζακ Α. Γκόλντστοουν/Jack A. Goldstone (1) Τζέημς Μπάλντουιν/James Baldwin (1) Τζέφρεϊ Χερφ/Jeffrey Herf (1) Τζον Γκρέι/John Gray (1) Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ/John K. Galbraith (1) Τζον Λοκ/John Locke (3) Τζον Μ. Κούτσι/John M. Coetzee (2) Τζον Ρωλς/John Rawls (2) Τζον Σερλ/John Searle (6) Τζον Στάινμπεκ/John Steinbeck (1) Τζον Φ. Κέννεντυ/John F. Kennedy (3) Τζον Φόουλς/John Fowles (1) Τζον Χιούστον/John Houston (1) Τζον Ώστιν/John Austin (1) Τζορτζ Όργουελ/George Orwell (4) Τζορτζ Στάινερ/George Steiner (2) Τζόρτζιο Αγκάμπεν/Giorgio Agamben (4) Τζουζέπε Πίνοτ-Γκαλίτσιο/Giuseppe Pinot-Gallizio (1) Τζούλια Κρίστεβα/Julia Cristeva (1) Τομά Λεπετιέ/Thomas Lepeltier (1) Τομάς Ιμπάνιεθ/Tomás Ibáñez (1) Τόμας Πίντσον/ Thomas Pynchon (1) Τόμας Ρηντ/Thomas Reid (2) Τόμας Χομπς/Thomas Hobbes (4) Τόνι Νέγκρι/Toni Negri (2) Τόνι Σουάρτζ/Tony Schwartz (1) τραγωδία (10) Τρανσχιουμανισμός (1) Τριλεκτική (11) Τριστάν Τζαρά/Tristan Tzara (1) Τρόικα (21) Τσαρλς Ντέιβενπορτ/Charles Davenport (1) Τσαρλς Ράιτ Μιλλς/Charles Wright Mills (1) Τσαρλς Σ. Περς/Charles S. Peirce (1) Τσαρλς Τέιλορ/Charles Taylor (1) Τσαρλς Φορτ/Charles Fort (1) τυραννία (14) Υβ Λε Μανάκ/Yves Le Manach (9) Υβ Μισώ/Yves Michaud (1) υλισμός (13) υπαρξισμός (3) υποκείμενο (29) υπομονή (2) Φ. Ε. Ρεϊνάλ/F. E. Reynal (1) Φ. Σελίν/. Céline (1) Φ.Ντ. Πητ/F.D.Peat (1) Φαινομενολογία (1) Φελίξ Γκουαταρί/Félix Guattari (1) Φερνάντο Αρρραμπάλ/Fernando Arrabal (1) Φερνάντο Πεσσόα/Fernando Pessoa (2) Φθινόπωρο (1) Φίγκαρο (1) Φίλιπ Λάρκιν/Philip Larkin (1) Φιλοσοφία (76) Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι/Фёдор Достоевский (5) Φλαν Ο' Μπράϊαν/Flann O' Brien (1) Φουκουσίμα (3) Φρ. Ένγκελς/Fr. Engels (7) Φρ. Νίτσε/Fr. Nietsche (11) Φρ. Σιμιάν/Fr. Simiand (1) Φρ. Φουρκέ/Fr. Fourquet (1) Φράνσις Μπέικον/Francis Bacon (1) Φρανσουά Γκρουά/François Grua (1) Φρανσουά Καραντέκ/François Caradec (1) Φρανσουά Λυοτάρ/François Lyotard (1) Φρανσουά Φουρκέ/François Fourquet (1) Φραντς Κάφκα/Frantz Kafka (2) Φρέντερικ Τέιλορ/Frederick Taylor (1) Φρέντερικ Τζέιμσον/Frederick Jameson (1) Φρήντριχ Γιάκομπι/Friedrich Jacobi (1) Φρήντριχ Έμπερτ/Fredrich Ebert (1) Φρήντριχ Μουρνάου/Friedrich Murnau (1) Φρήντριχ Χάγιεκ/Friedriech Hayek (2) Φριτς Λάιστ/Fritz Leist (1) φρμκ (13) Φρόιντ/Freud (5) Φώτης Τερζάκης (1) Χ. Λ. Μπόρχες/J. L. Borges (2) Χ. Μ. Εντσενσμπέργκερ/H. M. Enzensberger (1) Χάιμε Σεμπρούν/Jaime Semprun (1) χαρά (5) Χάρβαρντ (1) Χάρης Βλαβιανός (1) Χάρι Χόλε (1) Χάρυ Γκουγκενχάιμ/Harry Guggenheim (1) Χάρυ Φράνκφουρτ/Harry Frankfurt (1) Χέγκελ/Hegel (12) Χέερτ Μακ/Geert Mak (3) Χένρικ Ίψεν/H. Ibsen (1) Χέρμαν Μέλβιλ/Herman Melville (1) Χέρμπερτ Μαρκούζε/Herbert Marcuse (2) Χιλή (1) Χίλντε ντε Μπράιν/Hilde de Bruijn (1) χιούμορ (29) Χιροσίμα (4) Χλόη Κολλύρη (1) Χουάλ Βίβες/Juan Vives (1) χρήμα (13) χρήμα και μαγεία (21) Χρήστος Βακαλόπουλος (1) Χριστός (3) χρόνος (10) ψυχή (12) ωφελιμισμός (13) A.I. (6) Ange S. Vlachos (1) Bar Beduin (1) Beatnics (1) beton7 (12) BHL (2) Biennale (2) Bloomberg (1) Bob Dylan (1) Bob Marley (1) Bodies (3) Bruce Springsteen (1) Cinemarian (3) CNN (1) dada (2) dangerfew (77) David Bowie (1) DAVOS (2) Descombes (1) DOCUMENTA (1) Einsatzgruppe D (1) EMAF (1) Frank Zappa (3) Gaston Bachelard/Γκαστόν Μπασλάρ (1) Happyfew (5) HighSpeedAcces (1) Hippies (1) Hollowsky (161) Iggy Pop (1) Il Consigliere (3) intothepill (2) izi (230) Janitoring (1) Jazz (2) Jeffrey Lee Pierce (1) Jimmy Cliff (1) Joe Strummer (1) Johnny Cash (2) Keith Richards (1) La Tribune (1) Malaguena (1) Mark Twain (1) Miles Davis (2) Monty Python (1) Muppet Show (1) nem68 (1) Nick Cave (1) Nosotros (1) psonia (4) RadioBubble (61) Renty (3) Ringo Star (1) RSA (1) Salon De Vortex (5) Scott Asheton (1) Serajevomag (1) sexbox (2) socialmedia (2) Tales from the Crypt (1) TESTS! (6) TwixtLab (1) UNICEF (1) urban hacking (13) Wall Street Journal (1) wobblies (2) Zακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (1) Zabriskie Point (1) zi (1) Zoviets (1)