19 Ιουνίου 2012

Το βάρος των άλλων και η φιλελεύθερη ευγονική


"Ο πρώτος νόμος για την στείρωση των κατώτερων κοινωνικών στοιχείων εκδόθηκε το 1907 στις Ηνωμένες πολιτείες. Επέτρεπε να στειρωθούν οι σκληροί εγκληματίες και οι διανοητικά άρρωστοι και το 1914 προστέθηκαν στην λίστα και οι υπότροποι εγκληματίες και οι αλκοολικοί όπως και το 1923 στο Μισούρι οι μαύροι και οι Ινδιάνοι κλεφτοκοτάδες μιας και οι λευκοί κλεφτοκοτάδες μπορούσαν εύκολα να επανέλθουν στους κόλπους της κοινωνίας δουλεύοντας για το κοινό καλό. Το 1929 υιοθετήθηκε νόμος για την στείρωση και στην Ελβετία και την Δανία, ενώ το 1934 στην Νορβηγία και το 1935 στη Φινλανδία και στην Σουηδία όπου έμεινε εν ισχύ ως το 1975 και 13.820 Σουηδοί και 48.955 Σουηδές στειρώθηκαν με δικαστική απόφαση [...]


Το 1910, οι Αμερικανοί δημιούργησαν το Γραφείο στατιστικών δεδομένων της ευγονικής (Eugenics Record Office) και το 1922 ο διευθυντής αυτού του Γραφείου έστειλε στην κυβέρνηση έναν κατάλογο των κοινωνικά απροσάρμοστων που έπρεπε να στειρωθούν προς όφελος της διατήρησης μιας ισορροπημένης κοινωνίας. Ο κατάλογος ήταν χωρισμένος σε δέκα ενότητες που ανταποκρίνονταν σε κοινωνικά και ιατρικά κριτήρια και περιελάμβανε τους αλήτες τους τρελούς τους ψυχοπαθείς τους εγκληματίες τις πόρνες τους ομοφυλόφιλους τους συφιλιδικούς τους τοξικομανείς τους αλκοολικούς όπως και αυτούς στους οποίους προσφέρονταν κοινωνική υποστήριξη δηλαδή τους πολίτες που δεν διέθεταν κατοικία ή αυτούς που έπαιρναν ανεπαρκή μισθό καθώς και τους πολίτες που είχαν κάποια σοβαρή αναπηρία όρασης ή ακοής και τέλος τους φυματικούς ή τους επιληπτικού. (...)

Πολλοί βιολόγοι γενετιστές ψυχίατροι και ανθρωπολόγοι σκέφτονταν ότι μαζί με τον ηλεκτρισμό η ευγονική αποτελούσε τη μεγαλύτερη συνεισφορά της σύγχρονης επιστήμης στην ανθρωπότητα και ότι ακριβώς όπως ο ηλεκτρισμός είχε μεταβάλει τις υλικές συνθήκες της ζωής και είχε επιτρέψει στον κόσμο να μπει σε μια νέα εποχή, έτσι και η ευγονική θα μεταμόρφωνε ριζικά την βιολογική βάση της κοινωνίας και θα επέτρεπε στον κόσμο να μπει σε μια νέα εποχή. Μερικοί ευγονιστές όμως έλεγαν πως οι στειρώσεις δεν θα έφερναν κανένα αποτέλεσμα και υπολόγιζαν ότι θα χρειάζονταν είκοσι δύο γενεές ακόμη για να μειωθεί το ποσοστό των τρελών και ψυχοπαθών κατά 0,9% και ενενήντα γενιές ακόμη για να σταθεροποιηθεί η αναλογία των τρελών και ψυχοπαθών στην κοινωνία στο 1%. Κι έλεγαν πως έπρεπε να βρεθεί ένας πιο γρήγορος τρόπος για να εξυγιανθεί η ανθρωπότητα."


ΥΓ Izi. Σε αυτά τα απόσπάσματα από  το ποιητικά απαισιόδοξο μικρό βιβλίο με τίτλο Europeana του Τσέχου συγγραφέα Patrik Ourednik, μπορούμε να πάρουμε μια ακόμη γεύση των φιλελευθέρων καινοτομιών. Το γραφείο της ευγονικής στην Αμερική χρηματοδότησε αρχικά η χήρα του Edward Henry "Ned" Harriman, βαρόνου των αμερικάνικων σιδηροδρόμων. Την χρηματοδότησή του συνέχισαν πρώτα η γνωστή οικογένεια Rockefeller και αργότερα οι επιχειρηματίες του ιδρύματος Garnegie. Ιδρυτής υπήρξε ο διαβόητος Charles Davenport οι θεωρίες του οποίου ενέπνευσαν το ολοκαύτωμα που ακολούθησε στην Ευρώπη, και ισόβιος διευθυντής του ένα απίστευτο κάθαρμα, ο Harry Hamilton Laughlin εμπνευστής της νομοθετικής ρύθμισης για την υποχρεωτική στείρωση.

Κατακάθια της φιλελευθερης ιδεολογίας, η οποία εφαρμόζοντας την "κοινή λογική" της αποικιοκρατίας, μέσα στις ίδιες της τις βάσεις, έθρεψε τον εθνικισμό τον ολοκληρωτισμό και την μαζική δημοκρατία, καταδικάζοντας μέχρι σήμερα, και σήμερα περισσότερο από ποτέ, δισεκατομμύρια ανθρώπους στην γενική εξαθλίωση.

Η τεχνική πρόοδος, η οικονομική ανάπτυξη, η αποτελεσματικότητα και η καινοτομία, καλά συνδιασμένες μέσα σε μόλις εκατό χρόνια καταφέρνουν να ρίξουν στα δεσμά της "εθελοντικής" σκλαβιάς σχεδόν το σύνολο των ανθρώπων του πλανήτη και, για καλό και για κακό, είναι σε θέση σε μια μόνο πολεμική επίθεση να εξαφανίσουν 29 εκ. άτομα και να τραυματίσουν σοβαρά άλλα 7 εκ. (με εκτιμήσεις του 1980!)

  • Black, Edwin (2003). War Against the Weak: Eugenics and America's Campaign to Creat a Master Race. New York / London: Four Walls Eight Windows
  • Clarence J. Karier, "Testing for Order and Control in the Corporate Liberal State,"
  • Liberalism: A Counter-History by Domenico Losurdo
  • Daniel J. Kevles, In the Name of Eugenics: Genetics and the Uses of Human Heredity (Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 2001).

45 σχόλια:

Num είπε...

Μα είναι δυνατόν να αντιστρέφεται έτσι η πραγματικότητα;
Δηλαδή η καινοτομία φταίει για την ατομική βόμβα ή την εξαθλίωση και την φτώχια;
Προς τι αυτή η οπισθοδρόμηση και ο συντηρητισμός;

τι εξυπηρετεί αυτό το είδος της αντίδρασης στην οποία επιμένετε δεν καταλαβαίνω;

Οι φιλελευθερες αξίες και ο ανθρωπισμός που τις εμπνέει έχουν πάει τον κόσμο μπροστά!
Τα παραδείγματα που αναφέρεις εδώ ανήκουν σε μια άρρωστα θρησκόληπτη μειοψηφία που απομονώθηκε άμεσα και που θα ξανααπομονωθει αν προκύψει...

izi είπε...

@Num, δεν βλέπεις καμία σχέση μεταξύ των δεινών που μας έχουν βρει και του καινοτόμου πνεύματος;
Απορώ γιατί για εμένα είναι σχεδόν ταυτόσημα.

Το αν ήταν άρρωστα θρησκόληπτοι οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι (που μπορεί και να μην ήταν) δεν αποκλείει σε καμία περίπτωση την εμμονή τους στις αξίες που ανέφερα και που εξυπηρετησαν την απληστία τους.

HollowSky είπε...

@ Num,
για πολλοστή φορά: δεν έχουμε πρόβλημα με την καινοτομία αυτή καθαυτή, ούτε βεβαίως με την Τεχνική αυτή καθαυτή. Πρόβλημα έχουμε - έχει, λέμε, η ανθρωπότητα - με ένα ορισμένο ΠΑΚΕΤΟ εντός του οποίου σερβίρεται η καινοτομία και η Τεχνική.

Το πακέτο αυτό το λέμε - πρόσεξε, σε παρακαλώ, το σύνολο των σχετικών αναρτήσεών μας - ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΕΣΣΙΑΝΙΣΜΟΣ. Πρόκειται για την ιδεολογική πεποίθηση ότι η Τεχνική και η καινοτομία έχουν, αυτές καθαυτές, απελευθερωτικό χαρακτήρα. Ότι κυρίως λύνουν προβλήματα και μας απαλλάσσουν από φορτία.

Μιλάμε δηλαδή για την ΙΕΡΟΠΟΙΗΣΗ τον ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΌ και την ΑΠΟΘΕΩΣΗ της Τεχνικής και της καινοτομίας - τη "θρησκειοποίησή" τους, αν θέλεις, εξαιτίας της οποίας οι άνθρωποι αδυνατούν να αποτιμήσουν νηφάλια και λογικά τη θετική συνεισφορά και τις αρνητικές επιπτώσεις τους.

Εάν αυτό γίνει κατανοητό, τότε εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς ότι ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ υπήρξε (όχι η μοναδική αλλά μια κεντρική οπωσδήποτε) ιδεολογία, που υπηρέτησε τη συγκεκριμένη θρησκειοποίηση (μια άλλη, συμπληρωματικά αντίθετη, ήταν ο μαρξισμός).

Το έκανε, δε, αυτό ο Φιλελευθερισμός μεταξύ άλλων και με τη συγκεκριμένη αντίληψή του για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - μια αντίληψη στενά εργαλειακή.

Lock είπε...

O κλασικός φιλελευθερισμός (αλλά και ο νεοφιλελευθερισμός) δεν είχε καμία σχέση με το αμερικάνικο κίνημα ευγονικής, το οποίο ήταν ένα κίνημα με συνταγές κοινωνικής μηχανικής στα χνάρια των σοσιαλιστών και των κοινωνικών δαρβινιστών του ίδιου φυράματος. Μαντέψτε ποιοι ήταν οι κύριοι θιασώτες του: οι λεγόμενοι "προοδευτικοί", "φιλειρηνιστές", "οικολόγοι" και λοιποί "δημοκρατικοί" της εποχής που ζητούσαν περισσότερο κρατικό έλεγχο, όπως οι David Starr Jordan, Robert Latham Owen, William Allen Wilson και Harry Emerson Fosdick κ.λπ. H ευγονική, αυτή η ψευδοεπιστήμη, ήταν σχεδόν πάντα στην ιδεολογική πλατφόρμα της αριστεράς ακόμη και στην Ευρώπη πριν τον Χίτλερ. Για παράδειγμα, ο Δανός σοσιαλιστής Karl Steincke, οπαδός του "κράτους πρόνοιας" (ενός αληθούς επιτεύγματος του πατερναλιστή Κάιζερ) αλλά και διάφοροι Νορβηγοί σοσιαλδημοκράτες προωθούσαν την ευγονική ως λύση των κοινωνικών προβλημάτων. Το ίδιο και η βρετανική αριστερά με κλασικότερο παράδειγμα το σοσιαλιστή Μπέρναρντ Σόου που εξήρε το "ξεδιάλεγμα" της ανθρώπινης φυλής, μιας ιδιαίτερη αδυναμία των εσχατολογικών (εθνικο ή διεθνο)σοσιαλιστικών δογμάτων http://www.youtube.com/watch?v=hQvsf2MUKRQ. Ο πολιτικός και οικονομικός φιλελευθερισμός δεν είχε ΚΑΜΙΑ σχέση με την ευγονική. Όπως με την ευγονική δεν είχαν πραγματική σχέση και οι θρησκόληπτες μειοψηφίες που είπε ο Num παραπάνω αφού αυτές ήσαν κατά της αντισύλληψης και του ελέγχου των γεννήσεων. Διαβάστε το ακόλουθο βιβλίο http://xa.yimg.com/kq/groups/19212570/222359121/name/LIBERAL+FASCISM+1st+pass.pdf που αποδεικνύει τη μακροχρόνια σχέση του αριστερού (κοινωνικού) φιλελευθερισμού με την ευγονική και τις λοιπές φασιστικές και κρατιστικές ιδεολογίες. Διάσημοι θεωρητικοί του οικονομικού φιλελευθερισμού όπως ο Μίζες και ο Χάγιεκ έκαναν ιδιαίτερη αναφορά στον παραλογισμό του "κεντρικού σχεδιασμού" - βασική ιδέα πίσω από την ευγονική και τις θεωρίες κοινωνικής μηχανικής αλλά και τελείωσης του ανθρώπινου είδους που επικαλούνται διάφοροι αριστεροί επαναστάστες που θέλουν να φέρουν τον "παράδεισο" επί της γης.

Ανώνυμος είπε...

Ας πούμε πως ο Πρόεδρος είναι ένα θρησκόληπτο κάθαρμα.Έχει εκλεγεί με τις ψήφους αφελών θρησκόληπτων (μικρο)καθαρμάτων.
Κάπου κάποιος σπουδαίος επιστήμονας κάνει μια σπουδαία ανακάλυψη που με την σειρά της οδηγεί στην ανακάλυψη κάποιου όπλου με τρομαχτική καταστρεπτική ισχύ.
Ο Πρόεδρος που είπαμε είναι ένα θρησκόληπτο κάθαρμα αγοράζει το όπλο.Τώρα είναι ένα κάθαρμα που έχει στα χέρια του ένα φοβερό όπλο.Τα θρησκόληπτα μικροκαθάρματα είναι πολύ περήφανα για τις επιλογές τους.Ο σπουδαίος επιστήμονας;

Keynes είπε...

Πάντως στην βρεταννική εταιρία διευθυντής ήταν ο Keynes και εξέχον μέλος ο Churchill.
Αυτούς εννοείς "διαφορους αριστερούς επαναστατες"?

Keynes είπε...

Στην βρετανική εταιρία ευγονικής

Num είπε...

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας αλλά
izi η καινοτομία ταυτίζεται με τα δεινά σε έναν κόσμο που δεν μπορεί να διαχειριστεί τα προβλήματα του όχι εξ αιτίας της καινοτομίας αλλά εξ αιτίας μιας εξουσιομανίας,
και hollow πας να μας τρελάνεις με αυτό το "στενα εργαλειακή αντίληψη".
Μα λεγεται και "ανθρωπινη αντίληψη" απλά.
Φυσικά και είναι πριν από όλα στενα εργαλειακή η ανθρώπινη αντίληψη.
Αλλιώς θα μας είχαν φάει τα θηρία!
Η γλώσσα η ίδια είναι που από την στενότατα εργαλειακή φύση της μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμό μ'αυτόν τον τρόπο.
Ο τεχνολογικός μεσσιανισμός τώρα που αντικατέστησε τον θεολογικό ή φυσικολογικό είναι ένα ανώτερο στάδιο μιας λογικής υποτροπής μιας ανοησίας(δηλ. του μεσσιανισμού γενικά) που βήμα βήμα θα σβήσει στην εξελικτική πορεία της συνειδητοποίησης μας.

HollowSky είπε...

@ Locke,

δεν έχεις εντελώς δίκιο, διότι όχι μόνον ο ντούρος κρατισμός αλλά και ο φιλελευθερισμός υποστήριξαν και υποστηρίζουν την ευγονική.

Φιλελεύθερος π.χ. ήταν ο εξέχων πρόεδρος του ανώτατου δικαστηρίου των ΗΠΑ, Oliver Wendell Holmes Jr [>>> http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_liberal_theorists] που νομιμοποίησε κι έδωσε το πράσινο φως για τις ευγονικές στειρώσεις στις ΗΠΑ με την περίφημη απόφασή του ("τρεις γενιές ηλιθίων είναι αρκετές") στη δίκη Buck v. Bell το 1927 [>>> http://en.wikipedia.org/wiki/Buck_v._Bell].


Την ευγονική επίσης υποστηρίζουν σήμερα (σερβιρισμένη με το φιλελεύθερο περιτύλιγμα της δήθεν "ελευθερίας επιλογής") οι σημαντικοί φιλελεύθεροι στοχαστές Rawls, Dworkin και Nozick - ο τελευταίος μιλάει μάλιστα για "γενετικό σουπερμάρκετ".

Η "φιλελεύθερη ευγονική" είναι επομένως υπαρκτή. Και ως πολιτική. Όπως υπαρκτό είναι και το φιλελεύθερο κράτος: είναι, πράγματι, εντελώς ψευδής η ιδέα ότι ο φιλελευθερισμός αντιτίθεται πλήρως στο κράτος και απέχει από κάθε έννοια κρατικής πολιτικής. Οι φιελεύθεροι δεν είναι ανάρχες, δεν βάζουν κράτος=0, αποδέχονται και ευνοούν φιλελεύθερες ΚΡΑΤΙΚΕΣ πολιτικές - όπως π.χ. πολιτικές που συνδράμουν την "ευγονική βελτίωση" των ατόμων και βλέπουν εντελώς θετικά την όλη υπόθεση.

izi είπε...

@lock, λες πως οι τρεις κατα σειρά χρηματοδότες του Eugenics Record Office που αναφέρω, δεν σχετίζονταν με τον Φιλελευθερισμό?!!!
Και εννοείται πως η αριστεροί και οι σοσσιαλιστές της εποχής δεν πήγαν πίσω.
τεχνική πρόοδος καινοτομία ανάπτυξη είναι οι κοινές αξίες κάθε μοντέρνας εξουσίας.
Να θυμηθούμε το περίφημο κείμενο του Μαρξ για τους τεμπελαράδες και άχρηστους μεξικάνους*(Ο Δημοκρατικός Παν-σλαβισμός).
Όμως η ιστορία δείχνει πως ο σπόρος όλης αυτής της καταστροφικής αντίληψης ξεπετιέται στο φιλελευθερο έδαφος και γίνεται αντικείμενο λατρείας στο σοσιαλιστικό.

----------------------
*[...]θα κατηγορήσει ο Μπακούνιν τους Αμερικάνους γι' αυτόν τον "κατακτητικό πόλεμο" που παρότι δίνει ένα γερό χτύπημα στην θεωρία του, την βασισμένη στην "δικαιοσύνη και την ανθρωπιά", διεξήχθη πλήρως και αποκλειστικά προς το συμφέρον του πολιτισμού; Ή μήπως είναι ίσως ατύχημα που η θαυμάσια Καλιφόρνια αποσπάστηκε απ' τους τεμπέληδες Μεξικάνους, που δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε μ' αυτήν; Που οι δραστήριοι Γιάνκηδες με την εντατική εκμετάλλευση των Καλιφορνέζικων ορυχείων χρυσού αυξάνουν τα μέσα κυκλοφορίας, σε μερικά χρόνια θα συγκεντρώσουν μεγάλους πληθυσμούς και εκτεταμένο εμπόριο στα πιο κατάλληλα μέρη της ακτής του Ειρηνικού Ωκεανού, δημιουργούν μεγάλες πόλεις, επικοινωνίες με ατμόπλοια, κατασκευάζουν σιδηρόδρομο απ' την Νέα Υόρκη στο Σαν Φρανσίσκο, ανοίγοντας στην πραγματικότητα για πρώτη φορά τον Ειρηνικό Ωκεανό στον πολιτισμό, και δίνοντας για τρίτη φορά στην ιστορία νέα κατεύθυνση στο παγκόσμιο εμπόριο; Η "ανεξαρτησία" μερικών Ισπανόφωνων της Καλιφόρνιας και του Τέξας ίσως δοκιμάστηκε απ' αυτό, σε κάποια μέρη η "δικαιοσύνη" και οι άλλες ηθικές αρχές ίσως βιάστηκαν, αλλά τι είναι αυτά τα γεγονότα μπροστά σε τέτοια γεγονότα κοσμοϊστορικής σημασίας; [...]

http://www.marxists.org/ellinika/archive/marx/works/1849/02/14/slav.htm

HollowSky είπε...

@ Num,

λες: hollow πας να μας τρελάνεις με αυτό το "στενα εργαλειακή αντίληψη". Μα λεγεται και "ανθρωπινη αντίληψη" απλά.
Φυσικά και είναι πριν από όλα στενα εργαλειακή η ανθρώπινη αντίληψη. Αλλιώς θα μας είχαν φάει τα θηρία!


και απαντώ: Αυτό που λες εδώ είναι κλασική προβολή πάνω σε όλο το παρελθόν (και το μέλλον) της ανθρωπότητας μιας σχετικά πρόσφατης, ιστορικά, αντίληψης και συγκεκριμένα της τεχνικής αντίληψης. "Ο άνθρωπος ήταν ανέκαθεν Homo Faber". Αυτή η ιδεολογική και ψυχολογική προβολή, σε συνδυασμό μάλιστα με την τρομώδη επίτασή της - την ιδέα ότι "αλλιώς θα μας είχαν φάει τα θηρία" - είναι ακριβώς σύμπτωμα του τεχνολογικού μεσσιανισμού, δηλαδή της τεχνολογικής σωτηριολογίας!

Ασφαλώς η σκέψη του ανθρώπου είναι ΚΑΙ εργαλειακή, είναι ΚΑΙ τεχνική, κάτι που ουδέποτε έχουμε αρνηθεί εδώ. Θρησκειοποίηση της Τεχνικής, και κατ' επέκταση τεχνολογικός μεσσιανισμός, εμφανίζεται από τη στιγμή που θεωρείται ότι είναι "πριν από όλα" στενά εργαλειακή.

Έχουμε αναφερθεί κάμποσες φορές σε αυτό, π.χ. στην κριτική μας του "πρακτικού λόγου" (βλ. λ.χ. τον Μάρσαλ Σάλινς). Να το ξαναπώ ακολουθώντας δικά σου λόγια: τα άγρια θηρία δεν θα μας είχαν φάει
μόνο αν δεν φτιάχναμε εργαλεία αλλά κυρίως αν δεν κατορθώναμε να συμπορευόμαστε ως κοινωνία ανθρώπων - και η συγκρότηση κοινωνίας δεν είναι ζήτημα εργαλειακής σκέψης.

Δες την ανάρτησή μας ΠΡΟΣ ΝΑΥΑΓΟΥΣ.

Runφως είπε...

ας λογικευτούμε!

Sτέλειοs είπε...

όχι άλλους συναισθηματισμούς

HollowSky είπε...

@ Sτέλειοs Runφως,

"κόψε δρόμο" ;-p

Num είπε...

Μα βρε hollow, δεν συνηθίζουμε να λέμε πως η ανάγκη είναι η μητέρα της επινόησης;
Κάθε φορά που προέκυπτε κάποια ανάγκη ο άνθρωπος την αντιμετώπιζε εργαλειακα σκεπτόμενος ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ! Αλλιώς την είχε βαμμένη.
Συμπέρασμα: πραγματι θα μας είχαν φάει τα θηρία (βλ. ανάγκη) αν δεν επινοούσαμε (βλ. εργαλειακότητα)
Το ότι για μεγάλες χρονικές περιόδους δεν προέκυψαν τέτοιες ανάγκες ώστε να αναδυθεί το μεγάλο ανθρώπινο πλεονέκτημα της εργαλειακής σκέψης δεν σημαίνει πως όταν προέκυψαν και αυτό αναδύθηκε έγινε και η πηγή του κακού...
Κι έπειτα η κοινωνική συμπόρευση αμφιβάλεις πως είναι μια κατα το 80% εργαλειακή πρακτική;
(αλλιώς-δίχως την εργαλειακότητα της κοινωνίας θα είμασταν ακόμη στις αγέλες σα τα σκυλιά, που πράγματι ως τέτοιες ξεπερνούν κάποιες δυσκολίες αλλά δεν θα φτιάξουν ποτέ και το Ταζ Μαχαλ)

Να σου το πω κι αλλιώς: ουδεν καλόν(εργαλειακότητα) αμιγές κακού(ατομική βόμβα κτλ.)

Ο Μαρξ φοβερά προοδευτικός ευγονιστής πάντως izi!

@Sτέλειος Runφως,
όπου φυσάει ο (ούριος) άνεμος (του διαφωτισμού)

Lock είπε...

Η αιώνια σύγχυση γύρω από τις έννοιες του φιλελευθερισμού. Άλλο οικονομικός και πολιτικός φιλελευθερισμός (κλασικός και νέο-φιλελευθερισμός) κι άλλο κοινωνικός φιλελευθερισμός ή σύγχρονος φιλελευθερισμός (που ιδεολογικά ταυτίζεται με την αριστερά και τους προοδευτικούς στην Αμερική). Εγώ προφανώς απάντησα στην πρώτη μου πρόταση σε αυτό κι όποιος το κατάλαβε, το κατάλαβε.
Πιο αναλυτικά τώρα:

@ Keynes
Όσο σχέση έχει ο Κέυνς με τον πολιτικό και οικονομικό φιλελευθερισμό άλλο τόσο σχέση έχουν οι φανατικοί θρησκόληπτοι με τα κινήματα ευγονικής. Ο Κέυνς, αποτελέσματα της σκέψης του «απολαμβάνουμε» όλοι σήμερα, ήταν υπέρ του κρατικού παρεμβατισμού και ενισχυμένου ρόλου του κράτους στην οικονομία και ολοφάνερα εχθρός του οικονομικού φιλελευθερισμού. Βρισκόταν στην πλευρά του κοινωνικού φιλελευθερισμού σύμφωνα με τα παραπάνω. Ο λόρδος Beveridge, άλλος ένθερμος υποστηρικτής του «κράτους πρόνοιας» και σοσιαλιστής ήταν υπέρ της καταναγκαστικής στείρωσης αν και στη συνέχεια επιχείρησε με τους Εργατικούς το 1931 να περάσει νόμο για την εθελοντική στείρωση, ο οποίος δεν πέρασε λόγω της αντίθεση της τότε Βουλής. Ο Τσώρτσιλ, ένθερμος υποστηρικτής της κρατικής παρεμβατικότητας και του κράτους πρόνοιας, δεν είχε σχέση ούτε με τον πολιτικό ούτε με τον οικονομικό φιλελευθερισμό (αν και μιλούσε για «ελεύθερο εμπόριο»). Στο σχίσμα του φιλελευθερισμού που επακολούθησε και στη Βρετανία, η επιλογή του ήταν σαφώς υπέρ του σύγχρονου φιλελευθερισμού κι όχι του «ελεύθερου εμπορίου» http://en.wikipedia.org/wiki/Liberal_welfare_reforms. Μιλώντας για τους «αριστερούς επαναστάτες» και τα περίφημα σε όλους πειράματα κοινωνικής μηχανικής («κοινωνικές επαναστάσεις») ποιος δεν ξέρει για τα αποφασιστικά ξεκαθαρίσματα που επιβάλλουν στο ανθρώπινο είδος μέσω «λαϊκών δικαστηρίων» σε κάθε διαφωνούντα, αντεπαναστάτη, σκουλήκι, παράσιτο και άλλα τινά του ζωϊκού βασιλείου που δεν έχουν καμία σχέση με τα ουτοπικά τους οράματα;

Lock είπε...

@ izi νομίζω ότι απάντησα παραπάνω σε σχέση με το φιλελευθερισμό, ο οποίος πάει πακέτο με τον λεγόμενο «προοδευτισμό» (μπορείς να κολλήσεις όποιο επιθετικό προσδιορισμό θέλεις δίπλα). Και ναι: αυτό που δε λες είναι ότι πίσω από αυτό το περίφημο αμερικάνικο κίνημα ευγονικής ήταν διαπρεπείς «επαναστατικές» προσωπικότητες του φεμινισμού και του σοσιαλισμού, όπως η Μάργκαρετ Σάντζερ, φίλης της Έμμα Γκόλντμαν και ερωμένης του Γουέλς, που έγραψε το 1917 το βιβλίο «Τι πρέπει να γνωρίζει κάθε μητέρα» και έγραφε για τα θέματα ελέγχου των γεννήσεων με σκοπό τη δημιουργία καλύτερης ράτσας ανθρώπων στη σοσιαλιστική εφημερίδα The Call. Η ευγονική είναι ένα από τα περίφημα σχέδια των κάθε λογής σοσιαλιστών (ή αριστερών φιλελεύθερων) για τη επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων και τη δημιουργία μιας «ανώτερης ράτσας». Επαναλαμβάνω; δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτικό και οικονομικό φιλελευθερισμό. Ψάξτο.

@ Hollow sky
συμφωνώ με όσα λες για τη θρησκειοποίηση της τεχνικής φτάνει να καταλάβεις ότι δεν έχει καμία σχέση με τον κλασικό οικονομικό και πολιτικό φιλελευθερισμό. Επαναλαμβάνω: υπάρχει σύγχυση με τις έννοιες του φιλελευθερισμού. Όταν μιλάμε για ευγονική, σύμφωνα με την ανάρτηση, εννοούμε τα γνωστά πειράματα κοινωνικού δαρβινισμού με θιασώτες πολυποίκιλους εκφραστές της σοσιαλιστικής σκέψης και του πατερναλιστικού κράτους. Ο Oliver Wendell Holmes Jr ήταν χαρακτηριστικός εκπρόσωπος αυτής της σχολής σκέψης και δεν είχε καμία μα καμία σχέση με τον πολιτικό και οικονομικό φιλελευθερισμό (ήταν οπαδός του New Deal εξάλλου).

Όταν μιλάμε για ευγονική προφανώς εννοούμε την καταναγκαστική ή κατ’ επιλογή δημιουργία μιας καλύτερης ράτσας ανθρώπων βασισμένη σ’ ένα μεγαλεπήβολο κρατικό σχέδιο που το εκπονούν ειδικοί. Αν αυτό εσύ το ταυτίζεις με την ευγονική που υποστηρίζει ο Rawls, που έχει να κάνει με το αυτόνομο δικαίωμα επιλογής των γονιών τότε τι να πω; Πάντως, κανείς από όσους αναφέρεις δεν μιλάει ή μιλούσε για καταναγκαστική στείρωση ή κεντρικό σχεδιασμό των γεννήσεων που παραπέμπουν οι φρικτές αναφορές της ανάρτησης.

Λες: Οι φιλελεύθεροι δεν είναι ανάρχες, δεν βάζουν κράτος=0, αποδέχονται και ευνοούν φιλελεύθερες ΚΡΑΤΙΚΕΣ πολιτικές - όπως π.χ. πολιτικές που συνδράμουν την "ευγονική βελτίωση" των ατόμων και βλέπουν εντελώς θετικά την όλη υπόθεση. «Ευγονική βελτίωση»; Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και πάλι ποιοι φιλελεύθεροι. Πάντως όχι αυτοί: http://library.mises.org/books/Ludwig%20von%20Mises/Planned%20Chaos.pdf

izi είπε...

Locke, ψαχνω άμεσα αν οι Ροκφελερ, ο Καρνεγκυ και ο Χαριμαν ανηκουν στον οικονομικό και πολιτικό φιλελευθερισμο.
Το πάμε αλα Γαλλικά
"στην πράξη δουλευει, αλλά για να το δουμε και στην θεωρία"
Δεκτον. Θα ενημερώσω με το πέρας των ερευνών μου.

Ανώνυμος είπε...

"O κλασικός φιλελευθερισμός (αλλά και ο νεοφιλελευθερισμός) δεν είχε καμία σχέση με το αμερικάνικο κίνημα ευγονικής"
μη πέρνουμε κι όρκο ρε παιδιά για αυτό...όλο και κάποια σχέση μπορεί να χε (χε χε)

Ανώνυμος είπε...

"Στον άνθρωπο, η υποκειμενική ανάπλαση (της εμπειρίας)γίνεται η κατεξοχήν ανώτερη λειτουργία, η δημιουργική λειτουργία.
Αυτή είναι που αντανακλάται από τη συμβολική της γλώσσας, η οποία την εκφράζει ρητά, μεταθέτοντας και συνοψίζοντας τις ενέργειές της. Εξ ου και το γεγονός, που υπογραμμίζει ο Τσόμσκι, ότι η γλώσσα, ακόμα και στις πιο ασήμαντες χρήσεις της, σχεδόν πάντοτε καινοτομεί: είναι γιατί μεταφράζει μιάν υποκειμενική εμπειρία, μιαν ιδιαίτερη ανάπλαση, πάντοτε καινούρια. Και σ'αυτό επίσης είναι που διαφέρει ριζικά η ανθρώπινη ομιλία από την επικοινωνία των ζώων. Η επικοινωνία αυτή περιορίζεται σε επικλήσεις και προειδοποιήσεις που αντιστοιχούν σε ορισμένο αριθμό στερεότυπων συγκεκριμένων καταστάσεων.
Ακόμα και το νοημονέστερο ζώο, ικανό, οπωςσδήποτε, για αρκετά ακριβείς υποκειμενικές αναπλάσεις, δεν διαθέτει κανένα μέσο για να "απελευθερώνει τη συνείδησή του", εκτός μονάχα δείχνοντας αδρά προς ποιά κατεύθυνση παίζει η φαντασία του.
Ο Άνθρωπος όμως, ξέρει και εκφράζει με την ομιλία του τις υποκειμενικές του εμπειρίες: η καινούρια εμπειρία, το δημιουργικό συναπάντημα δεν χάνεται πλέον μαζί μ'εκείνον όπου θα τύχει να αναπλαστεί για πρώτη φορά.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΡΕΠΕΙ, ΘΑΡΡΩ ΝΑ'ΧΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ, ΟΤΙ Ο ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΤΟΥΣ, ΣΤΟ ΜΥΧΙΟ ΔΙΑΣΤΡΩΜΑ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΕΚΤΙΚΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΛΑΘΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΟΡΦΩΝ, ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΩΝ..."

Jacques Monod - Τύχη και αναγκαιότητα


υγ. ο νοών νοείτο

Ανώνυμος είπε...

νοείτω*

Ανώνυμος είπε...

http://en.wikipedia.org/wiki/Liberal_eugenics

dim είπε...

Προσεγμένο το σχόλιο σου ιζι αλλά και παγίδα με κάποιο τρόπο.
(@locke), Το "Κατακάθια της φιλελευθερης ιδεολογίας" μάλλον δεν το είδε κανείς.

HollowSky είπε...

@ Num,

προτείνω να μελετήσεις το ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ του Μάρσαλ Σάλινς.

HollowSky είπε...

@ Locke,

ο Oliver Wendell Holmes ήταν φιλελεύθερος. Όταν τάχθηκε υπέρ της New Deal (1933) ήταν ήδη 92 ετών κι είχαν δει κάμποσα τα μάτια του από την προηγηθείσα κρίση - μην ξεχνάς άλλωστε ότι η New Deal σε μια ακραία κρίση, που δεν οφειλόταν στον κρατισμό αλλά στην ασυδοσία της αγοράς, θέλησε να
απαντήσει.

Lock είπε...

Παραφράζοντας τη γνωστή παροιμία θα έλεγα «μια φορά κρατιστής, πάντα κρατιστής» για τον Oliver Wendell Holmes. Τα καμώματά του ξεκινούν από πολύ πριν την «ασυδοσία της αγοράς», όπως λες, όταν θεωρούσε πως η κριτική κατά της κυβέρνησης ακόμη και μέσα στο σπίτι μπορεί να τιμωρείται. Πράγματι είχαν δει πολλά τα μάτια του αλλά μόνο μάλλον όσα ήθελε να δουν. Επίσης, ο καλύτερος φίλος του σημαντικού μαρξιστή ευγονιστή Λάσκι http://whatwemaybe.org/txt/txt0001/Laski.Harold.1910.Scope-of-Eugenics.reprint.pdf δε νομίζω ότι είχε και πολύ οικονομικά φιλελεύθερες απόψεις πολύ πολύ πριν το 1929, ιδιαίτερα κατά την εφαρμογή του Νόμου για τα Αρτοποιεία του 1895 (υπόθεση Lochner v. New York) που είχε να κάνει με το ελεύθερο ωράριο. Τέλος για τη Μεγάλη Ύφεση και τις αιτίες της θα σου πρότεινα να διαβάσεις το βιβλίο του Μάρεϊ Ρόθμπαρντ «Η Μεγάλη Ύφεση» http://mises.org/Rothbard/AGD.pdf

Lock είπε...

*Η Μεγάλη Αμερικάνικη Ύφεση

izi είπε...

Φίλε lock, το έψαξα και τελικά φαίνεται πως ήμουν παραπάνω από ακριβής όταν χαρακτήρισα στην αναρτησή μου τους εμπλεκόμενους χρηματοδότες της φιλελεύθερης ευγονικής στην αμερική "κατακάθια της φιλελευθερης ιδεολογίας",όπως επισήμανε και ο παρατηρητικός μας φίλος dim που τον ευχαριστώ.

(το είχα ψάξει και πριν το γράψω αλλά με έβαλες σε περιέργεια και το έψαξα και πάλι)

HollowSky είπε...

@ Locke,
πολύ ενδιαφέρουσες οι παραπομπές σου, αλλά η ουσία του ζητήματος "φιλελεύθερη ευγονική" παραμένει. Δέχομαι τις θετικές συνεισφορές του φιλελευθερισμού στο επίπεδο της τυπικής ελευθερίας και κατανοώ την προσπάθειά σου να ξεχωρίσεις, στο εσωτερικό του, ένα ρεύμα που θα το ήθελες "αθώο του αίματος". Παρολαυτά, επαναλαμβάνω ότι η διάκριση μεταξύ "επιβεβλημένης" και "φιλελεύθερης" ευγονικής είναι μάλλον σχολαστική.

Επί της ουσίας, ο ωφελιμιστικός πυρήνας της φιλελεύθερης φιλοσοφίας για τον άνθρωπο όχι μόνον αποδέχεται αλλά και ευνοεί την ευγονική, προτείνοντας και προάγοντάς την ως θετική αξία στην κοινωνία και κατ' επέκταση ως μια εντελώς ευπρόσδεκτη πρακτική, με φορμαλιστικούς μόνο ενδοιασμούς.

Σε αυτό έρχεται να συνδράμει, βέβαια, και η εξίσου θετική εκ μέρους του υποδοχή της Τεχνικής - μέρος της οποίας αποτελεί η ευγονική -, τη στιγμή που η Τεχνική έχει πλέον μετασχηματιστεί σε Σύστημα και Περιβάλλον ενσωματώνοντας άριστα τη φιλελεύθερη ιδέα περί της ελευθερίας ως "ελευθερίας επιλογής" σε βάρος της πραγματικής ελευθερίας των ατόμων και των συνόλων.

Στην πραγματικότητα, η Τεχνική ως Σύστημα και Περιβάλλον ενσωματώνει πλήρως τη συμπληρωματική αντίθεση μεταξύ "ολοκληρωτισμού" και "φιλελευθερισμού". Αφενός μεν διότι ως Σύστημα δρα "ολοποιητικά" προς την κατεύθυνση μιας ανέναης ωφελιμιστικής και άνευ τελικότητας μεγέθυνσης, στην οποία η βασική επιλογή είναι "αν το 5 είναι μεγαλύτερο του 4", δηλαδή μια μη-επιλογή ήδη απαντημένη. Και αφετέρου επειδή ως Περιβάλλον δρα "φιλελεύθερα" προτείνοντας ως ελευθερία επιλογής επιλογές του τύπου "Cola Cola ή Pepsi Cola;"

panagiotis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
panagiotis είπε...

@Num,
Εξ όσων γνωρίζω, η κοινωνική συμπόρευση, σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους, δεν ήταν εργαλειακή αλλά πρωτίστως συμβολική. Οι πρωτόγονες κοινωνίες αναζητούσαν μια ισορροπία αξιολογική, δραστηριότητες που ορίζουμε σήμερα ως εργαλειακές για τους πρωτόγονους είχαν συμπαντική εμβέλεια σ’ ένα σύμπαν στο οποίο δεν υπήρχε καμία διάκριση μεταξύ φύσης και κοινωνίας. Σήμερα με βάση την κυρίαρχη αντίληψη της εργαλειακότητας και του διαχωρισμού κοινωνίας-φύσης είναι πιο εύκολο να φανταστεί κανείς το τέλος του κόσμου από το τέλος του καπιταλισμού.

Μετά το 70 αν δεν κάνω λάθος στην διεθνή νομολογία υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ ανακάλυψης και καινοτομίας. Υπάρχει μια κίνηση από μια αντίληψη της γνώσης που πρέπει να ανακαλύψουμε προς μια αντίληψη της γνώσης που πρέπει να οικοδομήσουμε.

[…]Οι επιτροπές δεοντολογίας έχουν δει το φώς στον τομέα, ή με αφετηρία, την ιατρική. Είναι σε αυτό τον τομέα δραστηριότητας, που η αντίφαση ανάμεσα στον άνθρωπο και τους προσδιορισμούς του, και στο ανθρώπινο είδος απροσδιόριστο στην προοπτική του, που τίθεται με τρόπο κρίσιμο. Η ιατρική, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, βρίσκεται μπροστά από τη διαπίστωση ότι τα πράγματα αρχίζουν να αντιστρέφονται: ο άνθρωπος φαίνεται να χάνει προσδιορισμούς του, επειδή δραστηριότητά του φαίνεται να γίνεται ανούσια, την ίδια στιγμή που καθίσταται δυνατό να προσδιοριστεί η μοίρα των ανθρώπων ως είδος.[…]

[…]Ποιός ο άνθρωπος για το αύριο; Αυτό δεν σημαίνει την γνώση του τι θα γίνουμε υπό την επίδραση οποιονδήποτε φυσικών συνθηκών, αλλά πολύ περισσότερο να γνωρίζουμε ποιον άνθρωπο θέλουμε να οικοδομήσουμε, να παράγουμε για το αύριο. Εδώ, το θέμα της αναπαραγωγής προκύπτει όχι μόνο από τη σκοπιά της κοινωνικής αναπαραγωγής του κεφαλαίου, αλλά από την άποψη της βιολογικής αναπαραγωγής.[…] Guy-Noël Pasquet

Num είπε...

Εχώ πολλές απορίες...
αλλά θα επανέλθω!
(μετα τον Σαλινς που τον βρηκα ήδη)
Να επισημανω μονάχα πως είπα: όταν ο άνθρωπος τα βρήκε δύσκολα αυτό που πρωτίστως έκανε και σώθηκε ήταν σε κάθε περίπτωση να εγκαταλείψει τον συμβολικό λόγο και να στραφεί στον εργαλειακό (που τον έσωσε)

HollowSky είπε...

@ Num,

η ιδέα ότι στα δύσκολα ο άνθρωπος εγκαταλείπει το συμβολικό πεδίο/λόγο και στρέφεται στο εργαλειακό που τον σώζει, προέρχεται από μια "ανθρωπολογία" που θεωρεί το συμβολικό κάτι σαν ένα δευτερεύον "εποικοδόμημα" χτισμένο πάνω στη πρωταρχικότερη (ή "σε τελική ανάλυση" καθοριστικότερη) "βάση" του εργαλειακού.

Τούτη η "ανθρωπολογία" εμπνέεται από την ιδέα του "ανθρωπινου κτήνους". Δηλαδή, πολύ χοντρικά, λέει: "ο άνθρωπος είναι κατά βάση ζώο"` το ζώο δεν στηρίζει την ύπαρξή του στο συμβολικό πεδίο (ούτε καν στο λόγο)` άρα και ο άνθρωπος, ως κατά βάση ζώο, δεν στηρίζει καταά άση τη ζωή του στο συμβολικό πεδίο (και έτσι ο λόγος του είναι κατά βάση εργαλειακός).

Όλη αυτή η "ζωο-ανθρωπολογία" ουσιαστικά παραγράφει τη διακριτή ιδιαιτερότητα του ανθρώπου - και την παραγράφει επειδή "έτσι θέλει", όχι επειδή έτσι είναι τα πράγματα με τον άνθρωπο.

Πάνω σε αυτή τη "ζωο-ανθρωπολογία" στήθηκε και ο μαρξισμός, με την ιδέα του απόλυτου καθοριστικού χαρακτήρα των "υλικών αναγκών", αλλά και ο φιλελευθερισμός με την ιδέα της ελευθερίας ως δυνατότητας επιλογής ενός εργαλειακά σκεπτόμενου όντος.


Τα ξαναλέμε.

Ανώνυμος είπε...

"Η θεωρία της Επανάστασης, η εικόνα του ανθρώπου που δημιουργεί, τα διάφορα μοντέλα της, όλα κινούνται στα πλαίσια της αστικής κοσμοθεωρίας του ορθολογισμού.
Έτσι το μοντέλο της ταξικής πάλης δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προσπάθεια να στηθεί κατά το πρότυπο της ιδέας του Δαρβίνου για την πάλη των ειδών, ένας 'νόμος της φύσης' της κοινωνικής συμπεριφοράς, που βεβαίως για το είδος, που δεν ρυθμίζεται πια από το ένστικτο αλλά από την συνείδηση, δεν μπορεί να ισχύει.(Αυτό δεν πάει να πει ότι η ταξική πάλη δεν έπαιξε επανειλημμένα αποφασιστικό ρόλο στην ιστορία ̇ μόνον που ο δογματικός χαρακτήρας ενός φυσικού νόμου θα έπρεπε να αντικατασταθεί από μία ιστορική-διαλεκτική όψη).
Από την ίδια ρίζα προήλθε και η απόλυτη περιφρόνηση του 'υποκειμενικού παράγοντα', μία ολότελα αστική συμπεριφορά: είναι η αναστροφή του ακραίου ατομικισμού.
Μόνον η ταυτόχρονη θεώρηση ατόμου και κολλεκτίβας - η οποία αποτελείται από τα άτομα* - καθώς και των αντικειμενικών κοινωνικών συνθηκών και των ελατηρίων τους στο υποκείμενο (στο υποσυνείδητό του, στο συναίσθημα, τελικά στο μη-ορθολογικό), μπορούσε να σταθεί η έναρξη μιας επανάστασης: με τη συμμετοχή του υποκειμενικού παράγοντα σαν το επίπεδο εκείνο του κοινωνικού συνόλου, όπου το Είναι συνειδητοποιείται, δηλαδή γίνεται Συνείδηση, όπου μεταβάλλεται η οικονομική βάση σε πολιτιστικό εποικοδόμημα..."

Lorenz Gyömörey, Η δύση της Δύσης. Η απομυθοποίηση της Ευρώπης και ο ελληνισμός, 1977, σελ. 198-199.


* (σημείωση δική μου:
άτομο: "το μη πλέον τεμνόμενον", κατά τον Δημόκριτο)

num είπε...

Κάτι δεν καταλαβαίνω και κάτι δεν λέω σωστά.Με ενδιαφέρει να μάθω τι εννοείτε λέγοντας συμβολικό.

Ας διακρίνουμε χονδρικά και χονδροειδώς έστω την εργαλειακή ερμηνεία και την συμβολική της ανθρώπινης πορείας.
Πχ. η εργαλειακή θεωρεί πως όλα κινούνται πάνω στην σύγκρουση των κατα τόπους και χρόνους λεγόμενων συμφερόντων. Για πες μου hollow μια συμβολική ερμηνεία την ανθρώπινης αλήθειας(επι μέρους η ολιστικότερη) μπας και καταλάβω τι λέμε.

Eriugena είπε...

Είδα με αυξανόμενο ενδιαφέρον τις παρεμβάσεις των υποστηρικτών του καλού και αληθινού φιλελευθερισμού. Όπως στην αριστερά υπάρχει μια ανάλογη συζήτηση για τον καλό και αληθινό κομμουνισμό-αναρχισμό και πάει λέγοντας, έτσι και στο αστικό "στρατόπεδο" υπάρχει μια αναλόγως ηλίθια και οχληρή συζήτηση για τον καλό και αληθινό φιλελευθερισμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κρατικιστική αριστερά αλλά και ο μαρξισμός έχουν γράψει χρυσές σελίδες "ευγονικής" ρατσιστικής σκέψης και "βιολογισμού"...αλλά να θεωρεί κανείς πως ακόμα και ως εκ του ασφαλούς κυριλέ υποστηρικτής του αληθινού φιλελευθερισμού μπορεί να κρύψει το αίσχος της λογικής "όχι στο κράτος προνοιας", δήθεν γιατί στερεί την ελευθερία των ατόμων, λες και η κοινωνική πρόνοια λ.χ για άστεγους ή αναπήρους είναι κάτι σαν προπομπός των στρατοπέδων συγκέντρωσης, αυτό δείχνει πως είναι απλά άλλο ένα ακόμα φιλελεύθερο κάθαρμα. Τα αστειάκια του "αγνού" φιλελευθερισμού, που δεν ξέρει και καλά τις συμμαχίες του με την ακροδεξιά, που δεν ξέρει και καλά την ταύτισή του με τον "κοινωνικό δαρβινισμό" ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ. Αλλά θα μπορούσαμε να αναφερθούμε με βάση εμπειρικές διαπιστώσεις για τον "Λόγο" του φιλελευθερισμού στην καθημερινότητα. Όπως ο λόγος του καθημερινού μαρξισμού της συμφοράς φανερώνει πολλά για την δήθεν ευγενική μορφή του-για απόφοιτους καλών αγγλοσαξωνικών ή γερμανικών πανεπιστημίων που υπομνηματίζουν Μαρξ και Αντόρνο- έτσι και ο καθημερινός λόγος του φιλελευθερισμού φανερώνει πολλά για την ποιότητα των καθωσπρέπει φιλελευθέρων της ρηγκανικής-ανδριανοπουλικής ή ακόμα και κουβελικής δεξιάς. Είναι απλά όλοι τους καθίκια. Μισούν τους αδύναμους, τους μη-παραγωγικούς και το προβλημά τους είναι το "κράτος πρόνοιας". ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ-ΚΑΘΙΚΙΑ σας έχουν καταλάβει και οι πέτρες. Δεν πάτε στο διάολο!
Και μια αντι-φιλελεύθερη παρατήρηση προς τους ιδιοκτήτες της σελίδας:
Πόσο ακόμα θα δέχεστε τη παπαριά του κάθε βλαμμένου δεξιού ή κρυφοδεξιού στα πλαίσια του "δημοκρατικού" διαλόγου; Μπορείτε απλά να τους αποβάλλετε. ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΑ ΚΑΘΙΚΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΑ ΖΟΜΠΙ..Δεν υπάρχει διάλογος..

HollowSky είπε...

@ Eriugena,
να απαντήσω στην προς εμάς παρατήρησή σου. Κατά την άποψή μου, στον πόλεμο που διεξάγουμε το ισχυρότερο όπλο μας είναι ο λόγος. Απεναντίας, η μεταφορά του αγώνα στο πεδίο του α-λόγου αποτελεί το ισχυρότερο όπλο του αντιπάλου. Σε αυτό, εννοείται, δεν είμαστε τόσο ανόητοι ώστε να συναινέσουμε υπογράφοντας έτσι το χαμό μας για χάρη κάποιας πρόσκαιρης "νίκης".

HollowSky είπε...

@ Num,
δεν καταλαβαίνω γιατί μπερδεύεσαι τόσο πολύ. Διάβασε, ξαναλέω, την ανάρτησή μας ΠΡΟΣ ΝΑΥΑΓΟΥΣ. Μελέτησέ την απροκατάληπτα και σκέψου τι ήταν αυτό που τους έσωσε.

karl polanyi είπε...

κάπως άσχετο, αλλά μιας και σας αφορά η κριτική στην τεχνοεπιστήμη

τσεκάρετε και αυτό, που αν και δεν το έχω διαβάσει ακόμη, φαίνεται να ταιριάζει γάντι στην κατηγορία "αντι-φιλελευθερισμός" - "τεχνολογικός μεσσιανισμός" !

http://www.amazon.com/From-Counterculture-Cyberculture-Stewart-Utopianism/dp/0226817415

και εδώ μια κριτική

http://nms.sagepub.com/content/10/5/803.full.pdf

Ανώνυμος είπε...

Η συζήτηση έχει πολύ ενδιαφέρον. Για να γίνουν κατανοητές όμως οι παρατηρήσεις που γράφει ο Eriugena, ο HollowSky και ο Ανώνυμος -που παραθέτει Lorenz Gyömörey- και με τις οποίες συμφωνώ υπάρχει μια πολύ βασική ''προυπόθεση'' -η οποία πάντα περνά στα ψηλά.

Ο άνθρωπος που προσπαθεί να τα κατανοήσει να μην κινείται η σκέψη του μονάχα από τον 18ο εως τον 20ο αιώνα μεταξύ ηπειρωτικής Ευρώπης και κυρίως Ατλαντικού (Αγγλίας-Η.Π.Α). Οι φιλελεύθεροι χαρακτηρίζονται από έναν ''αγγλισμό'' στη σκέψη τους που είναι οφθαλμοφανής. Γενικότερα η ιστορία και η πραξεολογία της ανθρωπότητας δεν ξεκινά με τα Φώτα. Όλη αυτή η τυπικά δυτικοκεντρική αφήγηση καταρρέει μαζί με την κατάρρευση της υλικοοικονομικής ισχύος ''της Δύσης'' ως πυρήνα.

Όποιος στη σκέψη του είναι τυπικά ''δυτικός'' (δηλαδή αντικειμενικός, έτσι όπως αυτοπροβάλλεται το δυτικό, δεν το λέω σα μομφή) δεν μπορεί να ανοιχτεί σε τέτοιου είδους σκέψεις. Άλλωστε η κουβέντα που κινείται στο επίπεδο του καλού και αληθινού φιλελευθερισμου και κομμουνισμού-αναρχισμού που πολύ σωστά θίγει ο Eriugena γίνεται για δύο λόγους. Ο ένας είναι κατά τη προσπάθειά να ξεχωρίσει κάποιος ''ένα ρεύμα που θα το ήθελε αθώο" όπως έγραψε ο HollowSky και ο άλλος για να αποφεύγονται -όπως οι διάολος το λιβάνι- τα ιστορικά γεγονότα, και όσο αφορά τα τελευταία, δεν ''σώζεται'' κανείς.
Αλλά και σε επίπεδο θεωρίας η δημιουργία ενός ''νέου ανθρώπου'' μαζί με την ''εκτεχνίκευση'' της ζωής προς ''Πρόοδο'' της ''Ανθρωπότητας'' είναι χαρακτηριστική -πόσο μάλλον σε συνδυασμό με τον δαρβινισμό.

Χαιρετώ σας
Δ`~.

izi είπε...

Eriugena, είναι που φοβόμαστε μην μείνουμε στο τέλος και μόνοι. Βλέπεις είμαστε ασφυκτικά τριγυρισμένοι από ανθρώπους.

@num, η καινοτομία ταυτίζεται με τα δεινα σε ένα παρόν το οποίο αντιλαμβάνετε τον κόσμο μόνο ως πρόβλημα που θα το λύνει στο τέλος ένα σούπερ καινοτόμο κομπιούτερ!
Και τελος πάντων παριστάνεις και λίγο τον χαζό μου φαίνεται, και κάνεις τις "ερωτήσεις του Τοτού"...
Η γλώσσα και η ομιλία μας δεν έχουν σχέση με καμία εργαλειακότητα.
Μα αυτό είναι το συμβολικό τελικά όλο κι όλο. Η γλώσσα μας και η ομιλία μας. Αυτό προσπαθούμε να φέρουμε πίσω εδω πέρα...
Η τυπική γλώσσα, είναι εργαλειακή, αλλά είναι αυτή η ομιλία και η γλώσσα των ανθρώπων? Αυτό είναι η εξορία μας φίλτατε num.

Μα τι μπέρδεμα!

Δ'~, αυτό που λές είναι ριζοσπαστισμός :-))
Πως κάποιος που βαδίζει στην έρημο δεν θα γεμίζει τα παπούτσια του με άμμο?

Χαιρετώ κι εγώ

HollowSky είπε...

@ Δ`~, εξαιρετικά εύστοχη η παρατήρησή σου!

Ανώνυμος είπε...

Με τον τρόπο που προσλαμβάνω αυτό που ρωτάς izi, μου φαίνεται πως προχωράς πολύ γρήγορα...

Για αρχή, πρέπει πρώτα ν' ανοίξει τα μάτια του, να δει, και ύστερα να προβληματιστεί μήπως και αυτή -δηλαδή η άμμος- υπάρχει και μάλιστα βρίσκεται σε αυτή! (και όχι να νομίζει πως βαδίζει στα καλά και αληθινά, μοναδικά λιβάδια) ν' αποφασίσει πως θέλει να βαδίσει, για να πάει κάπου αλλού, γιατί αργά ή γρήγορα θα λιώσουν τα παπούτσια του και η έρημος θα τον κάψει, να βαδίζει έστω και γεμίζοντας τα παπούτσια του με άμμο, καθώς το τελευταίο είναι προϋπόθεση για να μπορέσει κάποια στιγμή -εφόσον έχει διαπιστώσει τα προηγούμενα- βγάζοντας τα παπούτσια του να πατήσει σε χώμα, νερό και όχι στον άμμο της ερήμου -το θέμα βέβαια είναι πως η έρημος ολοένα μεγαλώνει...

Αν μείνει ακίνητος πάντως, σίγουρα δεν θα γεμίσει τα παπούτσια του με άμμο, ίσως μάλιστα να πείσει τον εαυτό του ότι η έρημος δεν υπάρχει...
Όλα αυτά βέβαια με τον τρόπο που προσλαμβάνω εγώ το ερώτημα σου.

Καλό μας σαββατοκύριακο.
Δ`~.

Υ.γ: Γεια σου HollowSky. Η παρατήρησή μου εκκινεί από τις δικές σας.
;-)

izi είπε...

Κι εγώ θα απαντούσα σε αυτή την ερώτηση πως θα πρέπει να βγάλει τα παπούτσια του.
Αλλωστε αυτό λες κι εσύ στην παρατηρησή σου ακριβώς παραπάνω.
Η "ερώτηση" μου ήταν μια συμπληρωματική αναφορα στα όσα πολύ σωστα παρατηρείς.

Καλό Σαββατοκύριακο και σε όλους

Βαγγέλης είπε...

Περιφερειακά μιλώντας...
Για να σπασει το χειλάκι μας λιγάκι..

INTERVIEWER

You are a fan of the nineteenth-century social reformers,
especially Auguste Comte, the founder of Positivism.

HOUELLEBECQ

Most people find Comte unreadable because he repeats himself to the point of madness.
And medically speaking, he certainly wasn’t far from insanity. As far as I know,
he is the only philosopher who tried to commit suicide. He threw himself into the Seine
because of a broken heart. They pulled him out and he spent six months in a sanitorium.
And this was the father of Positivism, which is considered to be the height of rationalism.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

1000 ρέγγες (7) 1100 (1) 1789 (2) 1837 (1) 1846 (1) 1848 (1) 1850 (1) 1871 (1) 1900 (2) 1907 (1) 190cm (4) 1917 (12) 1919 (1) 1936 (2) 1939 (1) 1940 (1) 1943 (2) 1944 (1) 1946 (1) 1947 (1) 1950 (2) 1952 (1) 1957 (1) 1965 (3) 1967 (1) 1968 (5) 1969 (1) 1978 (2) 1980 (1) 1983 (1) 2003 (1) 2006 (1) 2008 (9) 2015 (1) Α. Μπορντίγκα/A. Bordiga (1) Α. Σβιατόγκορ/А. Святогор (1) Α.Ι. (7) Α.Κέννυ/A. Kenny (1) Α.Κοντ/A.Comte (1) Α.Ντ.Μονκρετιέν/A.de Montchretien (1) αγάπη (5) Αγγλία (3) Αγία Πετρούπολη (1) Αδάμ Σμιθ/Adam Smith (9) Αθήνα (13) Αιδ. Μπίλι/Rev Billy (1) Άινσταϊν (1) Αισχύλος (1) Άκης Πάνου (1) Ακρόπολη (2) Αλαίν Καγιέ/Alain Caillé (1) Άλαν Τιούρινγκ/Alan Turing (2) Άλασνταιρ Μακιντάιρ/Alasdair MacIntyre (1) Αλβέρτος ο Μέγας (1) Αλέκα Παπαρήγα (1) Αλέξανδρος Κοζέβ/Alexandre Kojève (2) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1) Αλέξανδρος Σμέμαν/Александр Шмеман (1) Αλέξανδρος Σοκούροφ/Алекса́ндр Соку́ров (1) Αλέξανδρος Τομπάζης (1) Αλέξανδρος Τρόκκι/Alexander Trocchi (1) Αλεξάντερ Μπέρκμαν/Александр Беркман (3) Αλέξης Ασλάνογλου (2) Αλέξης Καλοφωλιάς (1) Αλέξης ντε Τοκβίλ/Alexis deTocqueville (3) αλήθεια (27) Αληthεια (2) Αλκιβιάδης (1) αλλοτρίωση (61) Αλμπέρ Καμύ/Albert Camus (2) Άλμπερτ Σπέερ/Albert Speer (2) Άλμπερτ Φίνεϊ/Albert Finney (1) Αλμπέρτο Καβαλκάντι/Alberto Cavalcanti (2) Άλμπρεχτ Ντύρερ/Albrecht Duhrer (1) Άλντους Χάξλεϊ/Aldus Haxley (1) Αλταμίρα (6) Αλφειός (1) Αναξίμανδρος (1) ανάπτυξη (17) αναρχισμός (10) Ανδρέας Εμπειρίκος (1) Ανδρέας Παπανδρέου (1) ανθρώπινα πιράνχας (32) ανθρωπολογία (1) Άννα Άρεντ/Hannah Arendt (8) Άννα Ιβάνοβνα Μπελιάι/Анна Ивановна Беляй (1) Άννα Κοκκίνου (1) Ανρί Ντεμπριγιώ/Henry Debrillaut (1) Ανρί Λεφέβρ/Henri Lefebre (4) Ανρί Μισώ/Henry Michaux (2) Άνσελμ Γιάπε/Anselm Jappe (1) Άνταμ Κέρτις/Adam Curtis (1) Αντίνοος (1) Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ/Antoine de Saint-Exupéry (1) Αντρέ Κερτέζ/André Kertész (1) Αντρέ Ορλεάν/André Orléan (5) Άντυ Γουώρχολ/Andy Warhol (2) Αντώνης Κουτρουμπής (1) αξία (13) Άρβο Περτ/Arvo Pärt (2) Αργυριάδης-Καλούμενος-Μπάτσης (1) Άρης Αλεξάνδρου (3) Άρης Κωνσταντινίδης (1) Άρης Μπερλής (1) Άρθουρ Λένινγκ/Arthur Lehning (1) Αρθούρος Σοπενχάουερ/Arthur Schopenhauer (3) Αριστοτέλης (14) Άσγκερ Γιόρν/Asger Jorn (21) Άυν Ραντ/Ayn Rand (3) Αφρική (2) Β. Γκ. Ζέμπαλντ/W. G. Sebald (2) Β.Α. Μότσαρτ/W.A/ Mozart (1) Βαγγέλης Αρτέμης (2) Βαλεντίν Βολόσινοφ/Валенти́н Воло́шинов (1) Βάλτερ Μπένγιαμιν/Walter Benjamin (6) Βανς Πάκαρντ/Vance Packard (2) Βασίλης Ηλιακόπουλος (2) Βασίλης Στρατιώτης (1) Βενετιά (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent (1) Βενσάν Ντεκόμπ/Vincent Descombes (16) Βέρνερ Χέρτσογκ/Werner Herzog (1) Βερολίνο (3) βία (20) Βιετνάμ (2) Βίκτωρ Μπούλλα/Виктор Буллаa (1) Βίκτωρ Ουγκώ/Victor Hugo (1) Βίκτωρ Σερζ/Ви́ктор Киба́льчич (1) Βίκτωρ Σκλόφκσι/Ви́ктор Шкло́вский (3) Βίκτωρ Φρανκλ/Victor Frankl (2) Βίλεμ Φλούσερ/Vilem Flusser (1) Βίνσεντ Μπράουν/Vincent Browne (1) βιοτεχνολογία (6) Βλαδίμιρος Λένιν/Влади́мир Ле́нин (6) Βλαντίμιρ Μαγιακόφκι/Влади́мир Маяко́вский (2) βοηθήματα μνήμης (11) Γαλλία (8) Γένεσις (1) Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος (4) Γερμανία (9) Γιάννηδες (1) Γιάννης Γρηγοριάδης (9) Γιάννης Ισιδώρου (4) Γιάννης Κάτρης (1) Γιάννης Πεδιώτης (3) Γιάννης Ρίτσος (3) Γιάννης Σκαρίμπας (3) Γιάννης Τσέγκος (1) Γιόζεφ Μπλοχ/Joseph Bloch (1) Γιόζεφ Ντίτζγκεν/Josef Dietzgen (1) γιορτή (18) Γιούργκεν Χάμπερμας/Jurgen Habermas (2) Γιόχαν Γκριμονπρέ/Johan Grimonprez (1) Γιόχαν Χουιζίνγκα/Johan Huizinga (3) Γιώργος Γαϊτάνος (1) Γιώργος Μακρής (1) Γιώργος Νικολαΐδης (1) Γιώργος Σεφέρης (2) Γιώργος Χαντζής (1) Γκ. Κ. Τσέστερτον/G.K. Chesterton (5) Γκ. Ράιλ/G. Ryle (1) Γκαίτε/Goethe (1) Γκέοργκ Ζίμελ/Georg Simmel (4) Γκετζ Άλυ/Götz Aly (1) Γκι Αμπέιγ/Guy Abeille (1) Γκίλμπερτ Ράιλ/Gilbert Ryle (2) Γκιόργκι Λίγκετι/György Ligeti (1) Γκιόργκι Λούκατς/György Lukács (4) Γκουίντο Καβαλκάντι/Guido Cavalcanti (1) Γκυ Ντεμπόρ/Guy Debord (23) Γκύντερ Άντερς/Günther Anders (9) γλώσσα (21) Γουάλας Στήβενς/Wallace Stevens (1) Γουδή (1) Γουίλιαμ Ήγγλετον/William Eggleton (1) Γουίλιαμ Μπάροους/William Burroughs (2) Γουίλιαμ Σαίξπηρ/William Shakespeare (3) Γούντι Άλλεν/Woody Allen (1) Γρηγόρης Βαλτινός (1) Δανία του Βορρά (2) Δανία του Νότου (5) Δελφοί (1) Δέσποινα Ζευκιλή (1) Δημήτρης Δημητριάδης (1) Δημήτρης Καραγιάννης (1) Δημήτρις Βεργέτης (1) δημιουργικότητα (8) Διεθνής (1) δικαιοσύνη (12) δοκιμασίες (3) Δουβλίνο (1) Δραπετσώνα (1) δυσφορία (30) Ε. Άνσκομπ/E. Anscombe (4) Ε. Βιλ/E. Will (1) Έ. Λ. Μάστερς / Ε. L. Masters (1) Ε.Ε. Κάμινγκς/E.E. Cummings (1) Ε.Χ. Γονατάς (1) Έζρα Πάουντ/Ezdra Pound (1) εικονική δημόσια σφαίρα (5) εικονογραφημένα κείμενα (10) εκπομπές (58) Ελβετία (1) Έλεν Κέλλερ/Helen Keller (1) Ελένη Ηλιοπούλου (1) Ελένη Μπέλλου (1) Ελευθερία (42) Ελευθεριακός (1) Ελίας Κανέττι/Elias Canetti (1) Εμίλ Μπενβενίστ/Emile Beneveniste (1) Εμίλ Ντυρκέμ/Emile Durkheim (1) Εμίλ Σιοράν/Emil Cioran (1) Έμιλυ Ντίκινσον/Emily Dickinson (2) Εμμανουήλ Καντ/Emmanuel Kant (2) Εμμανουήλ Λεβινάς/Emmanuel Levinas (3) Εμμανουήλ Μουνιέ/Emmanuel Mounier (1) Έντσο Τραβέρσο/Enzo Traverso (1) εξατομίκευση (45) εξέγερση (10) εξουσία (38) επανάσταση (25) επαναστατικός χαρτοπολτός (4) επιβίωση (5) επιστήμη (23) Έρασμος/Erasmus (1) εργασία (23) Ερίκ Σατί/Eric Satie (1) Έρικ Χομπσμπάουμ/Eric Hobsbaum (1) Έρνεστ Γκέλνερ/Ernest Gellner (1) Ερνστ Γιούνγκερ/Ernst Junger (2) Ερνστ Κασσίρερ/Ernst Cassirer (3) Ερνστ Μπλοχ/Ernst Bloch (1) ΕΡΩΔΙΟΣ (1) ΕΣΗΕΑ (2) ΕΣΣΔ (1) Ετιέν Ντε λα Μποεσί/Etien De la Boetie (1) Ευγένιος Ενρικέζ/Eugène Enriquez (1) Ευγένιος Ζαμιάτιν/Евге́ний Замя́тинn (1) Ευγένιος Ιονέσκο/Eugene Ionesco (1) ευρωπαϊκή προοπτική (49) ευτυχία (11) Ζ.-Ζ. Ρουσσώ/J.-J. Rousseau (1) Ζ.-Π. Βουαγιέ/J.-P. Voyer (5) Ζ.-Π. Ντιτέιγ/J.-P. Duteuil (1) Ζ.-Π. Ντυπουΐ/J.-P. Dupuy (1) Ζ.-Π. Σαρτρ/J.-P. Sartre (2) Ζακ Ελλύλ/Jacques Ellul (29) Ζακ Λακάν/Jacques Lacan (6) Ζακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (2) Ζακ Ντεριντά/Jacques Derrida (2) Ζακ Πρεβέρ/Jacques Prévert (2) Ζακ Σαπίρ/Jacques Sapir (2) Ζαν Ιτάρ/Jean Itard (1) Ζαν Μορώ/Jeanne Moreau (1) Ζαν Μπωντριγιάρ/Jean Baudrillard (1) Ζαν-Λυκ Γκοντάρ/Jean Luc Godard (3) Ζαν-Πιέρ Βερνάν/Jean Pierre Vernant (1) Ζαπατίστας (1) Ζάχα Χαντίντ/Zahā Ḥadīd (1) Ζάχος Παπαζαχαρίου (1) Ζεράρ Νταβί/Gerard Davy (1) Ζερμαίν Γκρηρ/Germaine Greer (1) Ζήσης Κοτιώνης (2) Ζήσης Σαρίκας (5) Ζιλ Ντελέζ/Gilles Deleuze (2) Ζιλ Ντωβέ/Gilles Dauve (1) Ζορ Βον/Zohr Vaughan (1) Ζύγκμουντ Μπάουμαν/Zygmunt Bauman (3) Ζυλ Ντωβέ/Gilles Dauvé (3) ζωή (45) Ζωρζ Μπατάιγ/Georges Bataille (1) ηθική (34) ΗΠΑ (19) Θανάσης Σβώλος (1) Θάτσερ/Thatcher (1) θέαμα/spectacle (13) Θένια Κουτρουμπή (1) Θεολόγος Βοσταντζόγλου (1) Θεός (16) Θεοφάνης Μελάς (2) Θεσσαλονίκη (2) Θήοντορ Ρόζακ/Theodore Roszak (1) θλίψη (12) Θοδωρής Χιώτης (1) Θόδωρος Ζιάκας (1) Θουκυδίδης (2) Ι.Θ. Κακριδής (1) Ίαν Χάκινγκ/Ian Hacking (2) Ιβάν Παβλόφ/Ива́н Па́влов (1) Ιβάν Τουργκένιεφ/Иван Тургенев (1) Ίγγα Κρεστενσεν/Inger Christensen (1) ιδρύματα τέχνης (7) ικέτες και ξένιοι (6) Ιλιάδα (1) Ιράν (1) Ισαάκ Μπ. Σίνγκερ/Isaac B. Singer (1) Ισπανία (1) Ισπαχάν (1) ιστορία (41) ισχύς (22) Ιχάμπ Χασσάν/Ihab Hassan (1) Ιωάννα Τσιβάκου (1) Ιωάννης ο Θεολόγος (1) Ιωσήφ Στάλιν/Ио́сиф Ста́лин (2) Κ.Π. Καβάφης (3) Κ.Σ. Λιούις/C.S. Lewis (4) Κάθλην Ρέιν/Kathleen Raine (1) καλλιτέχνες (24) Καλοκαίρι (8) Κάρελ Φουνκ/Karel Funk (1) Κάρεν Κίλιμνικ/Karen Kilimnik (1) Καρλ Γκέοργκ Μπύχνερ/Karl Georg Büchner (1) Καρλ Κορς/Karl Korsch (3) Καρλ Κράους/Karl Kraus (3) Καρλ Μαρξ/Karl Marx (33) Καρλ Πολάνυι/Karl Polanyi (2) Καρλ Σμιτ/Karl Schmidt (1) Καρλομάγνος (1) Κάρολος Δαρβίνος/Charles Darwin (1) Καρτέσιος/Descartes (7) Καταστασιακή Διεθνής/Internationale Situationniste (9) καταστασιακοί/situationnistes (20) Κατερίνα Αθανασίου (1) Κατερίνα Ηλιοπούλου (8) Κέβιν Κέλι/Kevin Kelly (2) Κεν Λόουτς/Ken Loach (1) Κεν Ρόμπινσον/Ken Robinson (1) Κένεθ Γκέργκεν/Kenneth Gergen (1) κενό (18) κεφαλαιοκρατία (37) Κίνα (1) Κλάους Κάρστενσον/Claus Carstensen (1) Κλερ Οζιάς/Claire Auzias (1) Κλωντ Λεβί-Στρώς/Claude Lévi-Strauss (4) Κομμούνα (1) κομμουνισμός (10) Κόνσταντ/Constant Niewenhuys (1) Κοπεγχάγη (1) Κόρα Ντάιαμοντ/Cora Diamond (1) Κορνήλιος Καστοριάδης (9) Κουρτ Βάιλ/Kurt Weil (1) Κουρτ Σβίττερς/Kurt Schwitters (1) κράτος (14) κρίση (32) Κριστιάν Ντελακαμπάιν/Christiane Delacampaigne (1) Κριστίν Λαγκάρντ/Christine Laguarde (1) Κριστόφ Κισλόφσκι/Krzysztof Kieslowski (1) Κρίστοφερ Λας/Christopher Lasch (4) Κροστάνδη (1) κυριαρχία (13) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1) Κωνσταντίνος Ματσούκας (1) Κώστας Βάρναλης (1) Κώστας Δεσποινιάδης (4) Κώστας Κολημένος (1) Κώστας Παπαϊωάννου (7) Κώστας Χριστοδούλου (1) Κωστής Βελόνης (1) Κωστής Παπαγιώργης (2) Λ. Βίττγκενσταϊν/L. Wittgenstein (17) Λα Μετρί/ La Mettrie (1) Λάζαρος Αρσενίου (3) Λάκι Λουτσιάνο/Lucky Luciano (1) Λάμπρος Κωνσταντάρας (1) Λάο Τσε/老子 (1) Λαρς φον Τρίερ/Lars von Trier (1) λενινισμός (6) Λεξικό Κριαρά (1) Λεξικό Liddell-Scott (2) Λέο Στράους/Leo Strauss (1) Λεόν Βαλράς/Léon Walras (2) Λέσχη Φιλελεύθερης Ανάγνωσης (1) Λετονία (1) Λετριστές/Lettristes (1) Λέων Σεστώφ/Лев Шесто́в (2) Λέων Τρότσκι/Лев Тро́цкий (3) Λιούις Μάμφορντ/Lewis Mumford (10) λογική (3) Λογιόλα/Loyola (1) Λόγος (26) λογοτεχνία (25) Λονδίνο (3) Λουί Αραγκόν/Louis Aragon (1) Λουί Μαλ/Louis Mal (1) Λουΐ ντε Σαιν Ζυστ/Louis de Saint Juste (1) Λουί Ντυμόν/Louis Dumont (6) Λουίς Αλτουσέρ/Louis Althusser (1) Λουίς Μπουνιουέλ/Louis Buñuel (3) Λουσιέν Μαλζόν/Lucien Malson (1) Λουσίντα και Ντέιβις Μάτλοκ/L & D Matlock (1) Λυγκέας (2) Λωτρεαμόν/Lautréamont (7) Μ. Γκωσέ/M. Gauchet (1) Μάης '68 (1) Μάικ Κέλυ/Mike Kelley (1) Μάικλ Χάρντ/Michael Hardt (1) Μάκης Μηλάτος (1) Μακιαβέλλι/Machiavelli (4) Μάλκολμ Λόουρι/Malcolm Lowry (1) Μάλκολμ Χ/Malcolm X (1) μανιφέστα (65) Μανόλης Λαμπρίδης (1) Μανώλης Αναγνωστάκης (3) Μαξ Βέμπερ/Max Weber (2) Μαξ Ήστμαν/Max Eastman (1) Μαρακές (1) Μάρθα Γκέλχορν/Martha Gellhorn (1) Μαρί ντε Ενζέλ/Marie de Hennezel (1) Μαρίνα Τσβετάγιεβα/Мари́на Цвета́ева (3) Μάρσαλ Σάλινς/Marshall Sahlins (5) Μαρσέλ Μαριέν/Marcel Mariën (1) Μαρσέλ Μως/Marcel Mauss (1) Μαρσέλ Ντυσάν/Marcel Duchamp (1) Μάρτζορι Πέρλοφ/Marjorie Perloff (1) Μάρτζορι Ρόουλινγκ/Marjorie Rowling (1) Μάρτιν Λούθερ Κινγκ/M.L. King (1) Μάρτιν Μπούμπερ/Martin Buber (1) Μάρτιν Χάιντεγγερ/Martin Heidegger (5) μελαγχολία (5) Μελούνα (1) Μέριλυν (1) Μεσαίωνας (7) Μέση Ανατολή (1) μεταμοντέρνο (10) μεταμορφωτική δύναμη (34) μηδέν (11) μηδενισμός (35) Μηνάς Εμμανουήλ (1) Μίλτος Θεοδοσίου (2) Μίλτος Σαχτούρης (2) Μίλτων Φρίντμαν/Milton Friedmann (1) Μιριέλ Μπαρμπερί/Muriel Barbery (1) Μισέλ Αλιετά/Michel Aglietta (1) Μισέλ Ουελμπέκ/Michel Houellebecq (3) Μισέλ Πικολί/Michel Piccoli (1) Μισέλ Σερ/Michel Serres (1) Μισέλ Τουρνιέ/Michel Tournier (2) Μισέλ Φουκώ/Michel Foucault (11) ΜΙΤ (1) Μίχαελ Λέβι/Michael Loewy (2) Μιχαήλ Θερβάντες/Miguel Cervantes (1) Μιχαήλ Μπακούνιν/Михаил Бакунин (2) Μιχαήλ Μπαχτίν/Михаи́л Бахти́н (1) Μιχαηλάγγελος Αντονιόνι/Michelangelo Antonioni (2) Μιχάλης Πάγκαλος (1) Μόμπυ Ντικ (1) Μόρις Ντρούρι/Maurice Drury (1) μουσική (36) Μουσταφά Καγιάτι/Mustafa Khayati (1) μοφερισμός/mofferism (6) Μπαρούχ Σπινόζα/Baruch Spinoza (1) Μπάρυ Άνσγουωρθ/Barry Unsworth (1) Μπέλα Ταρ/Béla Tarr (1) Μπέρναρντ Μάντεβιλ/Bernard Mandeville (1) Μπέρτολντ Μπρεχτ/Bertold Brecht (3) Μπίφο Μπεράρντι/Bifo Berardi (2) Μπλεζ Πασκάλ/Blaise Pascal (1) Μπομπ Ντύλαν/Bon Dylan (1) Μπρέτον Γουντς (1) Μπριζίτ Μπαρντό/Brigitte Bardot (2) Μύκονος (1) μυστικισμός (1) Μωρίς Μερλώ-Ποντύ/Maurice Merleau-Ponty (2) Ν.Α. Μπερντγιάεφ/ Н/ А. Бердя́ев (1) Ν.Γ. Πεντζίκης (1) ναζιστοφασισμός (29) ναρκισσισμός (10) Νασρεντίν Χότζας (1) ναυαγοί (2) Νέα Ζηλανδία (1) Νέα Υόρκη (2) Νεάντερταλ (1) νεοφιλελευθερισμός (12) Νίκος Εγγονόπουλος (3) Νίκος Ζαχαριάδης (2) Νίκος Καρούζος (4) Νίκος Μπελογιάννης (1) Νίκος Σκοπλάκης (1) Νίκος Buccanier Κούρκουλος (6) Νόαμ Τσόμσκι/Noam Chomsky (1) Νόρμπερτ Ελίας/Norbert Elias (1) νους (24) Νούτσιο Όρντινε/Nuccio Ordine (1) Ντ. Ουίγκινς/D. Wiggins (2) Ντ. Χάνκοκ/D. Hancock (1) Ντέιβιντ Λυντς/David Lynch (3) Ντέιβιντ Μπομ/David Bohm (1) Ντέιβιντ Ρικάρντο/David Ricardo (4) Ντέιβιντ Χιούμ/David Hume (4) Ντέσμοντ Μόρις/Desmont Morris (1) Ντμίτρι Πρίγκοφ/Дми́трий При́гов (1) Ντον Ντελίλο/Don Delillo (2) Ντόναλντ Γουίνικοτ/Donald Winnicott (2) Ντονέλα Μήντοους/Donella Meadows (1) Ξενοδοχείο των Ξένων (2) Ξενοφών (3) ξεψάρωμα (3) Ο. Σ. Βίκτορ/H. St Victor (1) Οδύσσεια (2) οικονομία (52) Οκτάβιο Πας/Octavio Paz (2) Όλγα Γερογιαννάκη (1) όλεθρος (29) Όμηρος (1) ομιλίες (13) ΟΟΣΑ (1) Ορφέας Απέργης (2) Όσκαρ Ουάιλντ/Oskar Wilde (2) Ουίσταν Ώντεν/Wystan Auden (3) Ουόλτ Ουΐτμαν/Walt Whitman (1) Π.Α.Ρενουάρ/P.A.Renoir (1) Π.Μ.Σ. Χάκερ/P.M.S. Hacker (6) παιδεία (7) παιχνίδι (7) Παναγιώτης Κονδύλης (10) Παπάγος (1) παπαρολογία (7) παράδοση (4) παραμύθιασμα (2) Παρίσι (1) Πάρνηθα (1) Πασκάλ Ενζέλ/Pascal Engel (1) Πάσχος Μανδραβέλης (3) Πέδρο Ματέο/Pedro Mateo (1) Πέπη Ρηγοπούλου (1) περιπέτεια (3) Πέτρος Αρτάνης (1) Πέτρος Κορνήλιος/Pierre Corneille (1) Πέτρος Παπαθανασίου (1) Πήτερ Γκητς/P.T. Geach (2) Πήτερ Κρηφτ/Peter Kreeft (1) Πήτερ Μπρουκ/Peter Brook (1) Πήτερ Ουίντς/Peter Winch (2) Πήτερ Ουότκινς/Peter Watkins (1) Πιέρ Μανάν/Pierre Manent (1) Πιέρ Μπουρντιέ/Pierre Bourdieu (1) Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν/Pierre-Joseph Proudhon (1) Πλαστήρας (2) Πλάτωνας (4) πλουραλισμός (1) ποίηση (67) πολεμικά κείμενα (11) πόλεμος (26) πόλη (25) πολιτική (47) Ποτάμι (1) προαίρεση (1) προεκλογικά μηνύματα (9) προλεταριάτο (47) Προμηθέας (1) προπαγάνδα (57) Πωλ Βιριλιό/Paul Virilio (1) Πωλ Βαλερύ/Paul Valery (1) Πωλ Ζοριόν/Paul Jorion (1) Πωλ Ζωγραφάκης (1) Πωλ Λαφάργκ/Paul Lafargue (2) Πωλ Ρικέρ/Paul Ricoeur (2) Ρ. ΜακΝαμάρα/R. MacNamara (3) Ραούλ Βανεγκέμ/Raoul Vaneigem (6) Ραούλ Σουρίτα/Raul Zurita (1) Ρας Ρίις/Rush Rhees (1) Ράσελ Τζάκομπι/Russel Jacobi (3) Ρέι Μπράντμπερι/Ray Bradbury (1) Ρέιμοντ Κάρβερ/Raymond Carver (1) Ρενέ Ζιράρ/René Girard (10) Ρενέ Κλερ/ René Clair (1) Ρισελιέ/Richelieu (1) Ρίτα Γκαβέρα (1) Ρίτσαρντ Κόμπντεν/Richard Cobden (1) Ρίτσαρντ Μοράν/Richard Moran (1) Ρίτσαρντ Ρόρτι/Richard Rorty (7) Ροβεσπιέρος (1) Ρόζα Λούξεμπουργκ/Rosa Luxembourg (3) Ρόζενταλ-Γιούντιν (1) ρομαντισμός (4) Ρομπέρ Αντέλμ/Robert Antelme (1) Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ/Robert Oppenheimer (1) Ρόμπερτ Ρέντφορντ/Robert Redford (1) Ρόμπερτ Φρανκ/Robert Frank (1) Ρόμπερτ Χας/Robert Hass (2) Ρομπέρτο Χουαρόθ/Roberto Juarroz (1) Ρουμανία (1) Ρωσία (3) Σ. Μπενβενούτο/S. Benvenuto (1) Σ. Πιρόν/S. Piron (1) Σαίξπηρ/Shakespeare (1) Σαν Φρανσίσκο (1) σαπουνόφουσκες (10) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Μπωντλέρ/Charles Baudeilaire (1) Σαρλ Πεγκί/Charles Péguy (1) Σαρλ Φουριέ/Charles Fourier (1) Σβετλάνα Αλεξίεβιτς/Светлана Алексиевич (1) Σέρεν Κίρκεγκωρ/Søren Kierkegaard (5) Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλου (1) Σέσιλ ντε Μιλ/Cecil DeMille (1) σθένος (4) Σιμόν Βέιλ/Simone Weil (6) Σιμόν Λέις/Simon Leys (1) σινεμά (44) Σίνεντ Ο'Κόνορ/Sinead O'Connor (1) Σίντνεϊ Λιουμέτ/Sidney Lumet (1) Σίσυφος (1) σκεπτικισμός (6) Σκιπίων ο Αφρικανός (1) σκουπιδοντενεκέδες (1) Σλαβόι Ζίζεκ/Slavoj Žižek (4) Σόνια (1) σοσιαλδημοκρατία (7) Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1) Σουηδία (3) Σουν Τζου/ 孫子 (1) σουρεαλισμός (7) σοφία (6) Σπύρος Κυριαζόπουλος (7) σταλινισμός (14) Σταμάτης Γονίδης (1) Σταμάτης Πολενάκης (1) Στάνλεϊ Κάβελ/Stanley Cavell (2) Στάνλεϊ Κιούμπρικ/Stanley Kubrick (1) Στάντις Λώουντερ/Standish Lawder (2) Στέλιος Κούλογλου (1) Στέλιος Ράμφος (1) Στεφάν Λαβινιότ/Stéphane Lavignotte (1) Στέφανος Λουπάσκο/Stephan Lupasco (4) Στέφανoς Ροζάνης (8) Στήβεν Πίνκερ/Steven Pinker (2) στρατόπεδα εργασίας (10) στρατόπερα αναψυχής (1) Σύλβια Πλαθ/Sylvia Plath (1) Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (3) Σύνταγμα (1) σχετικισμός (2) Σωκράτης (4) σώμα (3) Τ.Κ.Παπατσώνης (2) Τ.Σ. Έλλιοτ/T.S. Elliot (3) Τάκης Μίχας (2) Ταλίν (1) Τάλκοτ Πάρσονς/Talcott Parsons (1) Τάσος Λάγγης (2) Τέοντορ Αντόρνο/Theodor Adorno (1) τέχνη (71) τεχνικό σύστημα (40) τεχνοκρατία (28) τεχνολογικός μεσσιανισμός (41) τεχνοσάχλα (16) Τζ. Μπένθαμ/J. Bentham (1) Τζ. Ρ. Σάουλ/J. R. Saul (8) Τζ. Σενμπάουμσφελντ/G. Schönbaumsfeld (1) Τζ. Στ. Μιλλ/J. St. Mill (1) Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν/J.R.R. Tolkien (1) Τζακ Α. Γκόλντστοουν/Jack A. Goldstone (1) Τζέημς Μπάλντουιν/James Baldwin (1) Τζέφρεϊ Χερφ/Jeffrey Herf (1) Τζον Γκρέι/John Gray (1) Τζον Κ. Γκαλμπρέιθ/John K. Galbraith (1) Τζον Λοκ/John Locke (3) Τζον Μ. Κούτσι/John M. Coetzee (2) Τζον Ρωλς/John Rawls (2) Τζον Σερλ/John Searle (6) Τζον Στάινμπεκ/John Steinbeck (1) Τζον Φ. Κέννεντυ/John F. Kennedy (3) Τζον Φόουλς/John Fowles (1) Τζον Χιούστον/John Houston (1) Τζον Ώστιν/John Austin (1) Τζορτζ Όργουελ/George Orwell (4) Τζορτζ Στάινερ/George Steiner (2) Τζόρτζιο Αγκάμπεν/Giorgio Agamben (4) Τζουζέπε Πίνοτ-Γκαλίτσιο/Giuseppe Pinot-Gallizio (1) Τζούλια Κρίστεβα/Julia Cristeva (1) Τομά Λεπετιέ/Thomas Lepeltier (1) Τομάς Ιμπάνιεθ/Tomás Ibáñez (1) Τόμας Πίντσον/ Thomas Pynchon (1) Τόμας Ρηντ/Thomas Reid (2) Τόμας Χομπς/Thomas Hobbes (4) Τόνι Νέγκρι/Toni Negri (2) Τόνι Σουάρτζ/Tony Schwartz (1) τραγωδία (10) Τρανσχιουμανισμός (1) Τριλεκτική (11) Τριστάν Τζαρά/Tristan Tzara (1) Τρόικα (21) Τσαρλς Ντέιβενπορτ/Charles Davenport (1) Τσαρλς Ράιτ Μιλλς/Charles Wright Mills (1) Τσαρλς Σ. Περς/Charles S. Peirce (1) Τσαρλς Τέιλορ/Charles Taylor (1) Τσαρλς Φορτ/Charles Fort (1) τυραννία (14) Υβ Λε Μανάκ/Yves Le Manach (9) Υβ Μισώ/Yves Michaud (1) υλισμός (13) υπαρξισμός (3) υποκείμενο (29) υπομονή (2) Φ. Ε. Ρεϊνάλ/F. E. Reynal (1) Φ. Σελίν/. Céline (1) Φ.Ντ. Πητ/F.D.Peat (1) Φαινομενολογία (1) Φελίξ Γκουαταρί/Félix Guattari (1) Φερνάντο Αρρραμπάλ/Fernando Arrabal (1) Φερνάντο Πεσσόα/Fernando Pessoa (2) Φθινόπωρο (1) Φίγκαρο (1) Φίλιπ Λάρκιν/Philip Larkin (1) Φιλοσοφία (76) Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι/Фёдор Достоевский (5) Φλαν Ο' Μπράϊαν/Flann O' Brien (1) Φουκουσίμα (3) Φρ. Ένγκελς/Fr. Engels (7) Φρ. Νίτσε/Fr. Nietsche (11) Φρ. Σιμιάν/Fr. Simiand (1) Φρ. Φουρκέ/Fr. Fourquet (1) Φράνσις Μπέικον/Francis Bacon (1) Φρανσουά Γκρουά/François Grua (1) Φρανσουά Καραντέκ/François Caradec (1) Φρανσουά Λυοτάρ/François Lyotard (1) Φρανσουά Φουρκέ/François Fourquet (1) Φραντς Κάφκα/Frantz Kafka (2) Φρέντερικ Τέιλορ/Frederick Taylor (1) Φρέντερικ Τζέιμσον/Frederick Jameson (1) Φρήντριχ Γιάκομπι/Friedrich Jacobi (1) Φρήντριχ Έμπερτ/Fredrich Ebert (1) Φρήντριχ Μουρνάου/Friedrich Murnau (1) Φρήντριχ Χάγιεκ/Friedriech Hayek (2) Φριτς Λάιστ/Fritz Leist (1) φρμκ (13) Φρόιντ/Freud (5) Φώτης Τερζάκης (1) Χ. Λ. Μπόρχες/J. L. Borges (2) Χ. Μ. Εντσενσμπέργκερ/H. M. Enzensberger (1) Χάιμε Σεμπρούν/Jaime Semprun (1) χαρά (5) Χάρβαρντ (1) Χάρης Βλαβιανός (1) Χάρι Χόλε (1) Χάρυ Γκουγκενχάιμ/Harry Guggenheim (1) Χάρυ Φράνκφουρτ/Harry Frankfurt (1) Χέγκελ/Hegel (12) Χέερτ Μακ/Geert Mak (3) Χένρικ Ίψεν/H. Ibsen (1) Χέρμαν Μέλβιλ/Herman Melville (1) Χέρμπερτ Μαρκούζε/Herbert Marcuse (2) Χιλή (1) Χίλντε ντε Μπράιν/Hilde de Bruijn (1) χιούμορ (29) Χιροσίμα (4) Χλόη Κολλύρη (1) Χουάλ Βίβες/Juan Vives (1) χρήμα (13) χρήμα και μαγεία (21) Χρήστος Βακαλόπουλος (1) Χριστός (3) χρόνος (10) ψυχή (12) ωφελιμισμός (13) A.I. (6) Ange S. Vlachos (1) Bar Beduin (1) Beatnics (1) beton7 (12) BHL (2) Biennale (2) Bloomberg (1) Bob Dylan (1) Bob Marley (1) Bodies (3) Bruce Springsteen (1) Cinemarian (3) CNN (1) dada (2) dangerfew (77) David Bowie (1) DAVOS (2) Descombes (1) DOCUMENTA (1) Einsatzgruppe D (1) EMAF (1) Frank Zappa (3) Gaston Bachelard/Γκαστόν Μπασλάρ (1) Happyfew (5) HighSpeedAcces (1) Hippies (1) Hollowsky (161) Iggy Pop (1) Il Consigliere (3) intothepill (2) izi (230) Janitoring (1) Jazz (2) Jeffrey Lee Pierce (1) Jimmy Cliff (1) Joe Strummer (1) Johnny Cash (2) Keith Richards (1) La Tribune (1) Malaguena (1) Mark Twain (1) Miles Davis (2) Monty Python (1) Muppet Show (1) nem68 (1) Nick Cave (1) Nosotros (1) psonia (4) RadioBubble (61) Renty (3) Ringo Star (1) RSA (1) Salon De Vortex (5) Scott Asheton (1) Serajevomag (1) sexbox (2) socialmedia (2) Tales from the Crypt (1) TESTS! (6) TwixtLab (1) UNICEF (1) urban hacking (13) Wall Street Journal (1) wobblies (2) Zακ Μπουβρές/Jacques Bouveresse (1) Zabriskie Point (1) zi (1) Zoviets (1)