 |
Η ωφελιμιστική κοσμοθεώρηση υιοθετεί συνειδητά την οπτική της υλικής επιβίωσης και εγκαταλείπει κάθε αναφορά σε μια πιθανότατη ουσιώδη πρωταρχική ποιότητα της ανθρώπινης κατάστασης, που θα μας επέτρεπε να στηρίξουμε την κριτική της καθημερινής επιβίωσης και να υποστηρίξουμε δημόσια μια έστω και μειοψηφική πολιτική ανυπακοή. Η ωφελιμιστική θεώρηση δίνει αυθαίρετα τα πρωτεία στις υλικές ανάγκες, υποστηρίζοντας ότι αυτές είναι η δύναμη που καθορίζει αναγκαστικά τη ζωντανή πραγματικότητα της συνείδησης.
Υποτίθεται λοιπόν, πως οι υλικές ανάγκες δεν είναι οι δικές μας υλικές ανάγκες, που απορρέουν από τη σχέση μας με το βιολογικό περιβάλλον χάρη στο οποίο υπάρχουμε μέσα στη σφαίρα της ανθρωπότητας. Υποτίθεται επίσης, πως η ικανοποίηση αυτών των αναγκών δεν εξαρτάται από την ποιότητα της αγάπης ή του μίσους, που καλλιεργούνται μέσα στους κόλπους του ανθρώπινου είδους.
Υβ Λε Μανάκ, Η κρυφή γοητεία του υλισμού | Λόγος για την ανθρώπινη ουσία
11 σχόλια:
πολύ ενδιαφέρον κείμενο αν λάβει υπόψη του κανείς και την πορεία του συγγραφέα του
βαγγέλης ι.
ή Ding an sich
Χάρηκα που το βρήκες ενδιαφέρον Βαγγέλη. Πραγματικά ο Λε Μανάκ αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση από πολλές πλευρές. Έχεις μήπως διαβάσει το άλλο του, πιο "ποιητικό", βιβλίο-ανθολογία "Ο Κήπος", που κυκλοφορήσαμε πριν λίγα χρόνια;
βέβαια, όπως λέει κι ένας άλλος θεωρητικός μας,
πολλά οφείλονται απλώς στην κακή πέψη. ή σε ένα πονοκέφαλο, θα πρόσθετε κανείς.
Χαχαχαχαχά!
Πού κολλάει αυτό βρε συ Γιάννη;
hollow sky
κολλάει λίγο, στις υλικές ανάγκες και το βιολογικό παράγοντα, αλλά θέλει κι άλλη κόλλα.
Ναι! Σίγουρα! Πρέπει, διάολε, να προσέχουμε τι τρώμε.
Αλλά από την άλλη, λένε π.χ. ότι κόκκαλα τσακίζει (και) η γλώσσα, ή ότι τα ήπατα μπορούν να μας κοπούν από κάτι τρομαχτικό, ή πως ένα ξαφνικό κακό μαντάτο σού κόβει τα γόνατα, ή τέλος πως μπορεί να μας πνίξει η γκρίνια!
Σωστά;
Εξαιρετική η ανάλυσή του για την ουσία του ανθρώπου και πολλαπλά χρήσιμη η πρωτοβουλία του Γιάννη Ιωαννίδη να μας εισαγάγει στη σκέψη ενός συγκαιρινού στοχαστή της δράσης (για να θυμηθώ λίγο και τον ξεχασμένο Γκράμσι). Πραγματικά πολύτιμα τα δυο βιβλιαράκια του Υβ Λε Μανάκ (έχω αδυναμία πάντως στον Κήπο του!) ο οποίος μου θυμίζει τον άλλο λησμονημένο, τον Ρ.Βανεγκέμ που πριν από καιρό μας θύμισε (στο γαλλικό M.L.) τον έξοχο (και αγαπημένο)Λ.Στερν και τον Τ.Σάντι του (http://www.tristramshandyweb.it/). Η αλήθεια είναι, για να διορθώσω, ότι κάτι κινείται εδώ και καιρό. Δεν είναι μονάχα αυτή η ενθουσιώδης παρέα των happy few από την οποία πέρασα κάποια φεγγάρια (από το στέκι το επονομαζόμενο central market) όντας φανατικός συν-οδοιπόρος (φοιτητής στη Θεσ/νίκη τότε)&αναγνώστης της Propaganda&των παραφυάδων της -κι ευελπιστώντας ότι σύντομα θα έρθει η ώρα να συμμετάσχω ενεργότερα σε αυτή τη δημιουργική ομάδα προσεχώς (κι ως Αθηναίος πια). Είναι αυτό το πνεύμα που διαπερνά όσους κι όσες διαβάζουν μυστηριωδώς με ζέση τα κείμενα που σαν καφκικές βολίδες διαπερνούν το τείχος της Αδιαφορίας (είτε στον διαδικτυακό κόσμο είτε εκεί έξω...), είναι ένα νήμα που μας συνδέει τόσο όμορφα όλους κι όλες happy ή danger few....
Τον τελευταίο καιρό με τα γραπτά του Τερζάκη, τις δουλειές του Δεσποινιάδη (έβγαλε μεταξύ άλλων και τη χυμώδη Γενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπινου Όντος τού Βανεγκέμ), τον Ζίζεκ με την εμμονή του σε θέματα βίας και νόμου που με ιντριγκάρουν αφάνταστα (ο Μπένγιαμιν είναι μια εμβληματική φιγούρα στη σχετική φιλολογία), με τον Κάφκα και τους δικούς μας Δημητριάδη κι Αντονά , μετάξύ πολλών ακόμη φυσικά, νιώθω κι εγώ αυτό το άχρονο κίνημα αισιοδοξίας για το οποίο μιλά ο Λε Μανάκ, που τον αγάπησα χάρη στον Γιάννη. Αγαπητέ Γιάννη (κάποτε κουβεντιάσαμε για τον Ρενέ Ζιράρ- έτυχε να σου κάνω λόγο &για τα
«Κεκρυμμένα από Καταβολής» του) αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές,ένα μεγάλο εύγε.
Μένει να ρωτήσω πώς έμπρακτα πυκνώνουν οι γραμμές,όπως μου είχες πει...(στο ελπιδοφόρο άμεσο μέλλον).
Θανάση, χαίρομαι πολύ που σού άρεσε (και αυτό) το βιβλίο του Λε Μανάκ και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Για τις γραμμές, γίνεται μια προσπάθεια παραγωγής αντισωμάτων ... αν πρόσεξες σε 2 προηγούμενες αναρτήσεις μας.
Θέτω υπόψη σας το γνωστό στο εξωτερικό ιδιοφυές άρθρο Toxic Beauties της ανθρωπολόγου C.Nadia Seremetakis που αφορά στην έκθεση πτωμάτων που αναφερθήκατε ενωρίτερα(βλ.και Ελευθεροτυπία) και παρουσιάζεται τώρα και στην Ελλάδα. Το άρθρο αυτό εμφανίστηκε σε ελληνική μετάφραση στο newsociology.gr τεύχος #42 με τίτλο "Τοξικές Ομορφιές". Το κατεβάζετε....
Θέτω υπόψη σας το γνωστό στο εξωτερικό ιδιοφυές άρθρο Toxic Beauties της ανθρωπολόγου C.Nadia Seremetakis που αφορά στην έκθεση πτωμάτων που αναφερθήκατε ενωρίτερα(βλ.και Ελευθεροτυπία) και παρουσιάζεται τώρα και στην Ελλάδα. Το άρθρο αυτό εμφανίστηκε σε ελληνική μετάφραση στο newsociology.gr τεύχος #42 με τίτλο "Τοξικές Ομορφιές". Το κατεβάζετε....
Αγαπητέ George,
ευχαριστούμε για την πληροφορία - μας είχε γίνει νωρίτερα γνωστή από άλλο φίλο.
Βλ.
http://aboutbodies.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου